Hij kijkt graag naar zichzelf in de spiegel. Zelfgenoegzaam constateert hij dat de nieuwe aankoop hem als gegoten zit. Zijn collega’s zouden eens moeten weten welke stoere kleding deze pennenlikker thuis draagt. Niet elke kerel is mans genoeg daarvoor!
Toen hij dit charmante jurkje in de etalage had zien hangen, was hij er meteen verrukt van geweest. Hij was naar binnengestapt, had een verkoopster aangesproken en gezegd wat hij wilde hebben. De verkoopster had zijn goede smaak geprezen, en dat hij de kledingmaat van zijn vrouw weet! Lachend had hij haar opmerking weggewimpeld.
Thuis had hij de jurk van ellende aan zijn vrouw cadeau gegeven. Ze was er stil van geworden. Hij ook, toen ze een paar dagen later zíjn jurk op háár verjaardag droeg.
Eindelijk was hij moederziel alleen thuis zodat hij van de nieuwe aankoop kon genieten.
Jammer dat hij de schoenen van zijn vrouw niet past, want die zouden het geheel onder de vleeskleurige nylons áf maken. Hij ergert zich dat zijn stugge, zwarte haren door de panty heen steken. Misschien moet hij wielrenner worden, dan kan hij zonder achterdocht zijn benen scheren. Aan harsen moet ie niet dènken!
Hij denkt aan de keer dat hij euforisch was geworden na het lakken van zijn teennagels. Wat hij nu gaat doen is vergelijkbaar, al hoewel hij er wel een beetje tegenop ziet. Zou ’t niet te dik worden rond zijn…eh…hamer- en klokkenspel? Tenslotte heeft hij die de rest van zijn leven nog nodig.
Hij laat zijn broek zakken en pakt het dunne plastic pakje. Zittend op de wc-bril maakt hij met rode oren de verpakking open, verwijdert de plastic stripjes, en legt het damesverbandje verwachtingsvol in zijn onderbroek. Helaas voor hem met de plakrandjes naar boven.