Een break

Hej hej lieve lezers,

Tijdelijk stop ik even bloggen.
Ik ga niet onder een steen liggen, maar hard werken aan mijn gezondheid
met het programma van Gupta. Het vraagt veel discipline en tijd, en ik heb alles over om van mijn cvs af te komen…

Wish me luck!

Tot later!
Liefs Kakel

O zo mooi

 

‘Kijk eens,’zegt Vriendin, die met de deur in mijn huis valt, ‘dit heb ik net gekocht.’ Ze graait in een  tas en haalt er iets uit. Oh, oh, wat ik nu toch zie, zoiets schoons en fleurigs; wat een leuk kleedje! Ik word spontaan furlieft op een stuk textiel.

Vriendin trekt het lange vest aan en loopt showend door de kamer. Wat moet het fijn zijn om dat kledingstuk te bezitten. Moet je dat grauwe muizenissige oktoberweer eens zien. Zo’n fleurig vest kleurt tenminste je dag. Ik word er begerig van.

‘Er zijn er maar twee van, hè?’ zegt Vriendin. ‘En bijbestellen kan niet,’ zegt ze met een veelbetekende blik.

‘Wat erg! Dan is er nu nog maar een van,’ stamel ik, ‘wie wil dat vest nou niet hebben?’ ‘Nou, dat valt nog knap tegen,’zegt Vriendin, ‘want het hele dorp vindt ‘m leuk, maar niemand durft ‘m te dragen. Huh, ík wel,’ vervolgt ze.
‘En ik! En ik!’ roep ik. ‘Wat kost ie?’
Vriendin laat me het prijskaartje zien.
‘Wat een smerige afzetterij! Kunnen ze wel in de creditcrisis?’ Gek genoeg wakkert dat de hebzucht alleen nog maar verder aan.

Ik moet er maar even een nachtje over slapen.

De volgende dag ga ik kijken.
Kijken is passen.
Passen is kopen.
Heel veel geld armer, maar een geweldig vest rijker. En zeg nou zelf: wat heb je aan geld op de bank? Dat staat maar te verdorren op m’n rekening. Rente? Zó onbelangrijk.

In mijn nopjes over de aankoop hang ik het vest thuis op een hanger aan de kast. Ha, daar is Man!
‘Wat hangt daar nou?’vraagt hij.
‘Dat, mijn schat, is nou een vest.’
‘Heb je dat gekocht?`
`Nee, verdonkeremaant, nou goed. Je mag best enthousiast doen, hoor!`
`Wat een lelijk ding. Meer iets voor tante Alie.’
Gekweld kijk ik ‘m aan. ‘Dus je komt op straat niet naast me lopen als ik ´m draag?’ vraag ik. Nee, inderdaad, dat heb ik goed gezien.

Misschien, dacht ik toen, misschien wordt het toch eens tijd om met Man mee te gaan naar een party op het werk. Altijd Meestal druk ik mijn snor, maar ik voel dat de tijd voor verandering is aangebroken. De hoogste tijd om mee te gaan naar een borrel tijdens de presentatie van de kwartaalcijfers, een bank-banketfeest, of desnoods naar het Sinterklaasfestijn.
En ik weet al wat ik aantrek…

 

Geef eweg k(r)ans!

Enige tijd geleden  – in de zomervakantie om precies te zijn – had ik meer dan 100.000 lezers op mijn blog gehad. Ik vond dat wel een geef eweg waard. 

Wil je meedoen om deze handgebonden krans te winnen, dan is het enige wat je hoeft te doen een reactie op mijn blog achter te laten, of een mailtje te sturen naar pippi at freeweb punt nl. Roos zal de trekking op zondag dertien oktober as. verrichten, dus graag reageren vóór zaterdag de twaalfde 24.00 uur.
Als jij de gelukkige bent, brengt tante Post de krans bij je aan de deur. Hopelijk schudt ze er onderweg niet teveel mee…

Voor de zekerheid heb ik extra materialen apart gehouden, en die zal ik meesturen. De krans is niet perfect, want de meeste materialen komen gewoon uit de tuin, maar slakken en spinnen heb ik verwijderd 😉

Je kan de krans zowel ophangen als neerleggen. Kies je voor het laatste dan kun je een pompoen in het midden leggen, of er een glazen windlicht in zetten. Het windlicht kun je vullen met bijv. een waxnelichtje of kastanjes. Ben je de krans binnen zat, dan hang je ‘m buiten op! Bind er een paar vetbollen om en klaar is je vogelkrans.