Mike’s oma

‘Mike’s oma gaat dood,’ zegt Kind.
‘Welke Mike?’ vraag ik. Roos heeft geen tijd om antwoord te geven, want haar mobiel rinkelt.

Ik zoek op mijn inwendige harde schijf en kan maar één gezamenlijke Mike bedenken: de Mike waarmee Roos acht jaar op de basisschool heeft gezeten.
Roosje-in-de-knop vertelde menigmaal tussen twee happen van de middagboterham door, dat Mike “Hetzelfde ruikt als de wc op school,” of dat-ie weer had zitten ruften en boeren in de klas.

Ik vond hem altijd een sneu kereltje. Zijn vader was gokverslaafd en nooit thuis. Zijn moeder werkte overdag in een boekwinkel, en ging s’avonds door met de verkoop van boeken op internet. Zijn oma fungeerde als voor- tussen- en naschoolse opvang.

Mike was dik en niet vooruit te branden. Zijn trui paste maar net over zijn aanzienlijke buik, en na drie jaar schoolzwemmen had-ie niet één diploma gehaald. Het halen van zijn verkeersdiploma was ook een verhaal apart: hij vertrok als tiende van de klas, en kwam ruim een half uur na de laatste binnen. Onderweg was hij gewoon een paar keer afgestapt om wat om zich heen te kijken.

Je zou verwachten dat hij op school een buitenbeentje was; desondanks hoorde hij er helemaal bij. Bij het verkeersdiploma fietsen, stond heel de klas hem buiten op te wachten, en toen Mike eindelijk in zicht kwam, scandeerde iedereen ter aanmoediging zijn naam. Zijn oma zag het van een afstandje tevreden aan. En nu is zij dus ziek. Kortgeleden zag ik haar nog in het dorp. Een kranig vrouwtje. Wat zou ze hebben? Vast die sluipende rotziekte.

‘Wat vroeg jij? ‘ vraagt Roos, als ze haar gesprek beeindigd heeft.
‘Welke Mike,’ herhaal ik.
‘Mike van Soets,’ zegt ze.
‘Van Soets?’ herhaal ik, ‘zo heet-ie toch niet van achteren?’ ‘Van Sóets,’ zegt kind weer. Ze zegt het op een toon alsof ik blond ben. Als mijn gezicht nog steeds een vraagteken is, wijst ze op haar laptop. Ah…ze bedoelt Mike van de tv-serie “Suits.” Over een advocatenkantoor stampvol intriges, verraad, meineed, overspel, decolleté’s, bergen geld en maatkostuums. Daar steekt “mijn” Mike maar magertjes bij af, maar dat zal zijn oma beslist niet erg vinden.