Zij kent mensen die altijd prijs hebben.
Die staan altijd in de goede rij bij de kassa, hebben tijdens vakanties in Nederland altijd zon, en stoplichten staan voor hen altijd op groen.
Ze stinken ook niet uit hun mond, hun winkelwagentjes hebben geen afwijking en ze hebben ook nooit last van opkruipende onderbroeken.
Maar boven alles heeft zij de grootste hekel aan mensen die almaar prijzen winnen. Overal en lukraak valt alles ze toe. Nou, haar maat is er van vol!

Met stugge volhardendheid doet ze mee met elke prijsvraag en verloting. Ze kijkt allang niet meer wat ze kan winnen, áls ze maar kan winnen. Haar geduld wordt ernstig op de proef gesteld, maar eindelijk valt zij in de prijzen. Als ze de brief met het goede nieuws leest, stopt haar hart bijna met slaan van vreugde.

Vandaag gaat ze haar prijs incasseren.
Het mag dan pijpenstelen regenen, daar laat zij zich niet door weerhouden; ze trekt gewoon haar regenponcho aan. Een tikkeltje wijdbeens vanwege de extra Tena-lady’s in haar onderbroek, plakt ze met een klodder spuug een dwarse haarlok plat. Tot slot zet ze haar mooiste regenkapje op.
Voldaan kijkt ze naar haar evenbeeld  in de spiegel: ook al gaat ze al een flinke tijd mee, ze ziet er nog best fruitig uit. Dankzij haar steunzolen staat ze bovendien fier rechtop in haar comfortschoenen.
Zij is er klaar voor.

De prijs die ze gewonnen heeft, duurt maar een paar uur.
Wat ze gewonnen heeft, weet ze niet precies. Het woord kent ze niet, maar het rolt wel lekker over haar tong. Ach, de prijs maakt haar ook niet zoveel uit, zolang het maar chic blijft. Reeds bij voorbaat voelt ze verwachtingsvolle tintelingen langs haar ruggengraat kriebelen. Wat het dan ook mag zijn, ze gaat ongetwijfeld veel plezier beleven van de gigolo.

Wordt vervolgd.