Als ik ergens een schurfthekel aan heb, is het aan herrie. Aanhoudende herrie.
Onze wasemkap bijvoorbeeld. Dat ding ronkt en trilt alsof-ie elk moment kan opstijgen. Deed-ie het maar! Het enige wat helpt, is de motor vasthouden met je hand. Daardoor houdt het trillen op, maar het roert zo onhandig in de pannen.
Lief heeft er naar gekeken: niets aan te doen.
Dan de crosstrainer. Dagelijks maak ik op zolder een denkbeeldig rondje door de Krimpenerwaard. Daarbij bijgestaan door mijn tablet waarop ik filmpjes en muziek kijk en luister op Youtube. Met oordopjes, want dat luistert het fijns. Heeft dat apparaat sinds kort een irritant geluid. En zo hard, dat horen, zien en filmpjes kijken je vergaan.
Je hoort twee keer een tik en daarna een luide bonk.
Ik heb me boos gemaakt en dat apparaat een rot-schop verkocht. Bij flipperkasten werkt dat immers ook altijd?
De bonk is gestopt, maar de tikken zijn er nog.
Je raadt het al: niets aan te doen.
Herinner je je de vuvuzela’s nog van het WK? Zo’n geluid komt er nou ook uit onze stofzuiger. In de slang valt geen obstakel te bekennen, en een nieuwe zak en filter bieden ook geen soelaas. Toch loeit niets harder dan onze stofzuiger.
Dan hebben wij nog het hondje van de overburen. Het arme dier schijnt verlatingsangst te hebben en keft daardoor de ganse dag. Fijn, is het eindelijk lekker weer om in de tuin te zitten, is het nog gedaan met m’n rust.
Alsof dat nog niet genoeg is, word ik elke ochtend wakker met een wijsje in mijn hoofd. Eentje die er de rest van de dag blijft hangen. Dáár is geen oordop tegen bestand…
Ik denk dat ik maar een tijdje onder een steen ga liggen.