Roos staat weer met beide voeten op Nederlandse bodem.
‘Het was heerlijk,‘ zucht ze, ‘zó heerlijk.’
In tegenstelling tot de blijmoedige opmerking heeft ze een gezicht als een oorwurm, want nu zit ze met haar digitale foto’s in de regen hier.
‘Alles was leuk,’ vervolgt ze. ‘Het strand was mooi; de zee schoon en helder en leek net een golfslagbad, maar dan een echte. En ik heb nergens beestjes gezien. Nou ja, één wesp,’ zegt ze.
Vliegende beestjes zijn nogal een dingetje bij Kind.
Ze roert met ferme halen door haar koffie en vertelt dat ze ’s ochtends van 9 tot 11 uur naar het strand gingen. Daarna douchen, omkleden en de hoteldeur uit naar een bezienswaardigheid.
De vakantie in Barcelona was vooral een cultureel uitstapje. Als eerste hebben de dames de Sagrada Familia bezocht. Van de buitenkant vonden ze het “een lelijk ding met al die bogen en frutsels,” maar de binnenkant maakte alles goed: modern en heel kleurrijk. Roos is er vol van.
Andere hoogtepunten waren het Park Guell; Castel Montjuic en Parc del Ciutadelle.
Regelmatig trokken de vriendinnen een sprintje naar bankjes in de schaduw, want wat was het warm! Ze zweetten zich een hoedje in die zinderende hitte.
Voor de lunch kochten ze verse broodjes, beleg en fruit bij de Spaanse Lidl. Suzanne had duidelijk een positieve invloed op Roos’ vitamine-inname want Kind WhatsAppte een foto van zichzelf met een reusachtig stuk fruit wat ze daarna uit eigen beweging en geheel vrijwillig heeft opgegeten.
’s Avonds uit eten. Het smaakte prima en kostte geen drol: een driegangen diner voor 16 euro. Zeg nou zelf, voor tomatensoep, pasta met zalm en een toetje?
Daarna nog een drankje op een terrasje, waarna ze naar hun hotel hólden voor de airco en de Wifi.
Halverwege de week herinnerde ik Roos er tactvol aan dat ik een souvenirtje wenste. Ik moest bijna gereanimeerd worden toen ze antwoordde dat ze de cadeautjes al gekocht had. Voor zichzelf had ze twee flesjes nagellak gekocht. Logisch, daar heeft ze er pas 27 van.
Haar vader was even in paniek was omdat er na vijf dagen nog steeds geen geld van Roos’ rekening was afgeschreven. Waarom, waarom had ze nog niets gepind? Het verlies van haar pinpas lag nog vers in zijn geheugen.
Het antwoord was simpel: het meegekregen zakgeld was nog niet op.
Ze is niet dronken of stoned geweest; en het belangrijkste: niet verliefd geworden op een Spanjaard.
Roos mocht dan al meerderjarig zijn, ze is met grote stappen volwassen aan het worden: gedurende vakantie is ze he-le-maal niets kwijtgeraakt!
Nou ja, toch wel: haar witte kleurtje.