Fijnproevers

‘De kruidenboter is op,’ zegt de vrouw en schuift het bakje in Margots richting. De vrouw – gehuld in een jurkje met panterprint, zware parfum en veel goud – is een chagrijn in het kwadraat, en weigert Margot aan te kijken als ze tegen haar praat. Haar ijskoude blik bewaart ze voor de vaste bediening.
‘En ik wil nieuw ijs voor de champagne,’ bromt de echtgenoot. Margot pakt het bakje en de ijsemmer.
‘Is alles verder naar wens?’ vraagt ze.
‘Geen klachten,’ antwoordt de man. Rare vogels, die snobs, denkt Margot. Met een spectaculaire hoeveelheid alcohol spoelen ze het lekkerste eten weg, maar een tevreden glimlach, of een “het was lekker,” ho maar. De luie lunch die het echtpaar tweewekelijks eet, is nog overvloediger dan Margots avondeten.

Ze recht haar rug en snuift de zeelucht op. De touwen van de vlaggenmast klapperen in de wind, en de Hollandse driekleur staat strak. Een echtpaar baant zich een weg tussen het stijve helmgras door dat over de stenen trapt hangt, die  vanaf het strand naar het paviljoen leidt. Ze opent de deur en verwelkomt ze.
‘Ik kom zo bij u,’ belooft ze vriendelijk.

Margot haast zich naar achteren. Dit is de laatste werkdag van haar vakantiebaantje en het had geen dag langer moeten duren. Ze is moe en heeft een bonkende hoofdpijn. Vanochtend heeft ze een aanvaring met haar bazin Pien gehad – die ze in gedachten Pin noemt; een naam die volledig de lading dekt – omdat haar salaris nog steeds niet is overgemaakt. Pin geeft haar de vervelendste klusjes voor een uitermate karig salaris. Overuren worden niet uitbetaald, ze deelt niet mee in de fooienpot, en het vaste personeel doet net zo bekakt als het merendeel van de gasten.

Op het zeuren van een bromvlieg na is het stil in dit gedeelte van de keuken. Margot kiept de ijsemmer leeg in de gootsteen, vult ‘m met verse ijsblokjes, en pakt uit de koelkast de emmer met kruidenboter en een schoon bakje. De vlieg tikt en bromt tegen het raam. Dat irriteert haar. Ze pakt de vliegenmepper en geeft de vlieg een pets. Voldaan kijkt ze hoe de vlieg op de grond valt, en met friemelende pootjes rondjes op zijn rug blijft liggen draaien. Margot bukt zich. Ze raapt de vlieg op, knijpt ‘m fijn tussen haar duim en wijsvinger, en prakt ‘m met een vork door de kruidenboter. Ze voelt zich meteen een heel stuk beter.

53 gedachten over “Fijnproevers

  1. Gatsie Kakel, het zal je overkomen zeg brrrrr.
    Ik krijg zo wel een andere kijk op kruidenboter in een restaurant hoor en het is nog wel zo lekker op vers gebakken, warm brood…

  2. Een echte kakel is dit. Wraakzuchtig tot op het bot. Ik wil nog wel eens lezen hoe dat echtpaar verlekkerd vraagt om NOG zo’n portie kruidenboter.

  3. Je hebt echt een wraakzuchtige inslag haha…. Maar ze bestaan inderdaad die kakkers en dik verdiend dit, eigenlijk zou je het nog achteraf even moeten kunnen laten weten. Zit nog steeds te duimen hoor, nog 2 dagen he……… Spannend……

  4. Ze hebben het wel verdiend, die gasten. Hoe kom je op het idee, heerlijk smerig! En inderdaad meer eiwitten….. Over 20 jaar zitten we toch allemaal aan de meelwormen, sprinkhanen en weet ik allemaal. Brrrrr;-)

  5. Arggghhh ik voelde bui al hangen !! Mijn Pizza staat in de oven en mijn eetlust is nu nul komma nul whahaha .Ik zou het zelfde gedaan hebben trouwens !!
    Groetjes Elisabeth

  6. Hahaha heerlijk hé om in een verhaal net datgene te doen wat je eigenlijk in het echte leven, om wat voor reden dan ook, nooit zou doen 😀 Beter dan alles op te kroppen… een soort van instant-therapie zeg maar 🙂

  7. Hoewel ik het een smerige actie vind, heeft ze er toch ook iets goeds mee gedaan. Een beetje vliegt levert toch extra eiwitten.;-0

  8. Ik denk dat ik toch maar gewoon mijn ontslag had ingediend en eerder weg was gegaan. Wraak krijg je altijd weer terug en geeft maar zo kort een ‘goed’ gevoel.

    Love As Always
    Di mario

  9. Hahahaaaaa….. geweldig!
    Ik dacht al: waar gaat dit verhaal naar toe!
    Schitterend geschreven…

    Blij dat ik er weer ben…

    groetjes, Marlou

      • Mijn zus heeft eens bij de Verkade gewerkt…
        je wilt niet weten wat de “meisjes”van de chocoladefabriek allemaal uithalen!!!
        Geen vliegen hoor…
        Maar wel hele andere stoute dingen…

      • Ze smeerden de chocoladeflikjes eerst onders hun zeer bezwete oksels door. Bwaahhhh… getverdegetver…

  10. Wraak is maar half zoet als ze er niets van merken. Ik begrijp Margot wel, maar dat wil nog niet zeggen dat er met eten meg geknoeid worden.
    Maar het gebeurt meer dan je denkt. Want bedienden zijn ook geen heiligen. Als ze moe en afgepeierd zijn durven ze nog wel eens wat doen met eten.
    Bwakes , als ik ergens ga eten ben ik maar liever poeslief tegen de
    de bedienden. Je weet maar nooit heé – – – –

    • We moeten er maar niet te vaak bij stilstaan.
      Chinese restaurants schijnen te meest vieze keukens te hebben, dus daar stap ik ook altijd een beetje
      achterdochtig naar binnen. Maar ik proef er niets van…
      Het is maar beter om het personeel te vriend te houden!

  11. Weer volop genoten van je verhaal en met groot plezier gelezen.
    De gedachten van de vlieg kwamen bij mij al omhoog, dus deze keer was het einde iets duidelijker. Zegt dat iets over mij dat ik precies zo dacht? Ja en nee maar zou het zelf nooit kunnen doen om iets smerigs met eten te doen.

  12. Op zich is Pien al een aparte naam. Die hoor je niet veel meer.
    Pin is wel heel erg toepasselijk. Wraak is zoet, maar ooit krijg je hem terug.
    grts

  13. ik snap haar reactie wel, maar de klanten kunnen er uiteindelijk niks aan doen.
    Als vakantiewerker op deze manier is het zeker niet leuk, er zullen wel betere plaatjes zijn

    • De klanten kunnen er juist wel iets aan doen, ze “vroegen” erom.
      Niet dat ik het zou doen, maar in dit verhaal krijgen ze wat ze verdienen 🙂

  14. ohhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh kakel, ik word een beetje misseloos 🙂
    jaaiks wat een smerige gedachte, maar ja zo’n koppel roept dat wél over zich af, toch denk ik dat er in elk mens wel wat goeds schuilt,
    alleen is het misschien in hun geval…… errrrrg moeilijk te vinden,

    grandioso geschreven frau kakelino,
    xxx

    • Volgens mij kan ik nooit meer op een normale manier naar kruidenboter kijken in een restaurant,
      en het is mijn eigen schuld, haha 🙂
      Dan eet ik liever nog een keer schimmelkaas bij jou, die was lekkerrrr Klaproosmarijn!

  15. Zelf zou ik het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om zo te ‘prutsen’ met etenswaar maar in dit geval is de wraak zoet (of eigenlijk bitterzoet vrees ik :-))

Laat een antwoord achter aan Mirjam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *