In een deuk

Roos spreekt zes talen maar Koeterwaals hoort daar niet bij, dus mag ik aantreden.
Een man vult de deuropening. Hij heeft wenkbrauwen waar die van Ruud Lubbers bij in het niet vallen. Uit zijn neus en oren groeien zwierige bosjes haar. Gelukkig zit het bovenste knoopje van zijn overhemd dicht.
De man wenkt me dat ik hem moet volgen.
Ik zou niet weten waarom.
‘Oe aatoe,’ geeft hij als verklaring.

We lopen om mijn auto heen en Wenkbrauw wijst naar mijn spatscherm.
‘Ikke boes,’ zegt hij, en maakt met zijn handen een schampbeweging.
Ik kijk rond maar zie nergens een bus. Wel een deuk in mijn auto.
‘Schadeformulier invullen,’ zeg ik.
‘Nee, nee, purrtientjus,’ wijst hij naar de deuk.

Laat iemand nou vorig jaar op dezelfde plaats eenzelfde deuk hebben veroorzaakt. Kosten: 500 euo.
Ik schud nee en haal Joris erbij.
Joris krijgt een hand.
Wij menen te verstaan dat Wenkbrauw iemand bij een garagebedrijf kent die de deuk voor een “purr tientjus” repareert, doch hij kan het ook over de toestand in de wereld hebben.
Hij duwt Lief een kaartje van een garagebedrijf in zijn hand, en ik noteer Wenkbrauws naam en adres. Bij het afscheid prijs ik de mans eerlijkheid.

Joris rijdt naar de vorige schadehersteller, en krijgt een offerte mee van 520 euro.
Lief rijdt naar Wenkbrauws schadebedrijf.
‘Ik ken die man niet,’ zegt de garagist. ‘Die meneer is één keer geweest en vroeg wat het kostte om zo’n deukje te repareren. Bij “zo’n deukje” had hij met duim en wijsvinger een rondje aangegeven.

Vanwege mijn snel opspelende geirriteerdheid handelt Joris het verdere verloop af. Hij vult een schadeformulier in en stopt het bij Wenkbrauw door de brievenbus.
Week na week gaat Lief polshoogte nemen.
De smoezen die Wenkbrauw verzint zijn niet aan te slepen.
Hij heeft geen schadeformulier gezien.
Hij heeft de schade niet zelf veroorzaakt, maar een klant van hem. Lief kan die klant te spreken krijgen als hij over twee weken naar de markt in Rotterdam komt.
Hij heeft nu geen tijd een schadeformulier te ondertekenen want morgen vertrekt hij naar het offerfeest in Marokko…

Tot Joris het toverwoord “Politie,” uitspreekt.

Hoezee! Na welgeteld vijf maanden na de aanrijding krijg ik groen licht van de verzekeringsmaatschappij.
Aardig dat Wenkbrauw aanbelde om zijn daad te bekennen. Zal hij daar nou spijt van hebben, vraag ik me af, of is dat een erg valse gedachte?

43 gedachten over “In een deuk

  1. Iets soortgelijks roep je gelijk in mijn herinneringen op…. en zo zat ik ooit op oudjaarsavond op het politiebureau om aangifte te doen…. pro forma natuurlijk want die belandt vervolgens in een la….soit

    Gelukkig is het voor jullie goed opgelost.

    =x=♥♥

    • Op ouderjaarsavond? Rotter kun je het niet treffen…
      Heej, een nieuwe foto! Ik herken ‘m van je blog.
      Dit weekend ga ik ‘m aanpassen in mijn Kakelaars 🙂
      Liefs xxx

  2. Een niet zo leuk voorval, maar hoe leuk wist je het te beschrijven Kakeltje… ik kan er niets aan doen maar moest er toch even mee lachen… Ik lachte nog meer toen ik op het einde van je weer heerlijke verhaal las dat alles vooralsnog in orde is gekomen, oef!

  3. Duivelaanbidder…

    met hun auto
    pronkte hij
    als een pauw met zijn lange staart

    hij poetste hem vaker en beter dan zijn tanden
    smeerde de duurste schoensmeer aan de banden

    toen hij op een dag
    een krasje zag
    werd het gevloek nooit meer geëvenaard

    Lenjef D:

  4. In ieder geval wél prachtig dat hij het “doekje” keurig kwam melden! Maar het klopt, vooral mensen uit die etnische richting denken dat alles weinig kost. Maar ik had zelf óók al eens te maken met een gewoon Nederlandse vrachtwagens chauffeur die vond dat de schade die hij met achteruit rijden had veroorzaakt voor een paar tientjes te maken was. Gelukkig waren er mensen die wilde getuigen zodat hij van ellende akkoord ging met het invullen van een schade formulier . Het wás een 11 jaar oude auto en met een schade van bij 1000. gulden konden we die dus wel afschrijven, de motorkap bleek ontzet.

    • Ja, ik vind het ook eerlijk dat hij aanbelde. Jammer dat het vervolg zo vervelend was.
      Mijn auto is ook een ouwetje en de dagwaarde zal niet boven de 1500 euro uitkomen.
      Maar daarom hoeft-ie er niet uit te zien als een oud wrak! Of, zoals mijn oma altijd zei: “Je hoeft niet rijk te zijn om er verzorgd bij te lopen.”
      Fijn dat er mensen waren die wilden getuigen. Mijn man heeft dat ook na een aanrijding gehad.
      Het doet je toch goed dat vreemden de moeite voor je nemen. Zo zie je maar: altijd positief blijven.
      Maar jij doet niet anders:-) Liefs!

  5. tuurlijk kakeltje, anders krijgt hij zijn 7 maagden niet:-)
    tuurlijk kakeltje:-)
    speelt de factor geluk ook wel een gróte rol 🙂

    maar wat een gedoe, weer hé.

    kump good megje, ’t kump good:-)

    xxx

  6. Ik heb ook een deukje in de auto….. twee jaar geleden opgelopen op de parkeerplaats bij het winkelcentrum tijdens de gladheid. Ik merkte het pas toen ik thuis was. Er zijn dus ook chauffeurs die niets laten weten als ze een andere auto ietsje een zetje gegeven hebben, waardoor er een klein deukje ontstaan is. Wees maar blij dat de man zo eerlijk was.

    • Daar heb ik hem ook vriendelijk voor bedankt. Voor hetzelfde geld wat hij doorgereden…
      Zonde van je auto. Het is blijft natuurlijk een vervoermiddel maar dat wil niet zeggen dat we daarom maar in een afgeragd exemplaar rond moeten rijden.

    • Dat zei de garagist ook.
      Wenkbrauw had best met een adresje mogen komen waar we geen belasting hadden hoeven betalen, maar zo’n adres kende hij niet.
      Dan houdt het voor ons op.

  7. Nou ja, het is maar een auto. Op de sloop hal je voor 30 euro een ander spatscherm en de premie van een ieder gaat dan niet weer omhoog 🙂
    Maar goed. Zo denk ik.
    Deze kerel was bij mij toch echt eerder over de brug gekomen.

    • Het is ook maar een auto!
      Een nieuw spatbord op de sloop? Ik zie me daar al staan… Ik heb alleen verstand van racefietsen 😉
      Ik ben ook geneigd te zeggen dat ik sneller geweest zou zijn. Aan de andere kant heb ik geen geduld en wil boter bij de vis, waardoor ik vaak naast de pot pies.
      Mijn man heeft weer teveel geduld…

  8. Je hebt weer zo leuk beschreven. Wij hebben ook wel eens met zulke snuiters te maken gehad. Wat leven we toch in verschillende werelden. Gelukkig kregen jullie wel uitbetaald.

  9. Ach, hij kon het altijd proberen toch? Gelukkig is de verzekering nu rond. Eh.. nee ik denk niet dat hij spijt had, eerder spijt dat het hem niet gelukt is 🙂

  10. Raar volk.
    Iedereen denkt dat zoiets weinig kost als men er nog nooit mee te maken heeft gehad.
    En buitenlanders denken dat ze geld toe krijgen, want dat zijn ze gewend hier in Holland.

  11. Wat een rare snuiter, eerst aanbellen dat je een deuk hebt veroorzaakt en vervolgens zeggen dat jij het niet hebt gedaan. Gelukkig is het uiteindelijk toch opgelost.

Laat een antwoord achter aan Renesmurf Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *