Dronken

Ik ben dronken maar niet van de drank. Jammer; had ik er ten minste nog lol van gehad. Door de verhoging van mijn medicijnen ben ik ongeschikt machines te bedienen en auto te rijden, dus moet ik voor de boodschappen op de fiets naar het dorp toe. Ik duim hartstochtelijk dat ik geen bekende tegenkom. In deze staat van ontwrichting kan ik dat er absoluut niet bij hebben.

Schichtig kijk ik de winkel rond. De kust is veilig. Mijn ogen zitten dicht van slaapgebrek. Op de tast pak ik levensmiddelen uit de schappen en kwak ze in het karretje. Sta ik bij het pasta-schap, gooit een winkelwagen van rechts zich voor het mijne.
‘Hé…Mirjam,’ roept een rood gestifte mond.
Oh nee, denk ik, niet zij, niet Emerenske, waar heb ik het aan verdiend? De grootste roddelnicht van het hele dorp. Ze ziet er altijd tiptop uit. Vergeleken met haar voel ik me een slons. Net wat ik gebruiken kan.
‘Zag ik jou nou laatst op de dijk fietsen…kan dat?’ vraagt ze, mij onderzoekend aankijkend.
Ik knik ja, want dat is het makkelijkst.
‘Ik zwaaide nog, maar jij zwaaide niet terug,’ zegt ze verongelijkt.
‘Sorry, ik zag te laat dat jij het was.’
‘Heb je last van je ogen?’
‘Ja, hooikoorts,’ lieg ik.
‘Ik wist niet dat dat kon in de herfst.’
‘Zolang het boven de tien graden is, groeit het gras, en heb je pollen.’ Ik sta versteld van de  onzin die ik uitkraam.

Daarna vallen haar woorden als een waterval. Emerenske oreert en ik luister. Iets terugzeggen is overbodig. Ze verteld wat ze heeft gekocht, waar en wat het wel niet kostte…over de bouw van hun tweede huis in Portugal…’

Ik wil weg, maar haar karretje blokkeert het pad. Alleen in z’n achteruit kan ik ontsnappen. Dat mens lult maar raak. Hoe kom ik in hemelsnaam onder haar uit? Ongelogen, op datzelfde moment hoor ik muziek en begint Frans Bauer te zingen. Dit is voor het eerst in mijn leven dat ik blij ben dat ik de man hoor, al klinkt het alsof hij met z’n hoofd in een emmer zit.
Emerenske pakt haar telefoon en maakt een verontschuldigend gebaar naar mij.
Geeft niets, mimiek ik, kan iedereen overkomen. Ik weet niet hoe snel ik mijn hielen moet lichten.

Buiten, naast de fiets, hoor ik een bekende stem mijn naam roepen. Alsjeblieft niet, straks vraagt ze of ik bij haar op de koffie kom. Of erger nog: zij bij mij! Flink zijn, meid, moedig ik mezelf aan, doe net of je gek bent, dat is je allerbeste eigenschap, en stap op die fiets. Met bovenmenselijke krachtsinspanning rijd ik slingerend en met gevaar voor eigen leven tussen de auto’s door richting huis.

Om de hoek komt een kennis te paard aanrijden. Een lieverd, maar oeverloos lang van stof. En ze wil almaar dat ik op de thee kom. Ik snap al die mensen niet, alsof ik zo’n leuk mens ben. Ik neem geen risico en verstop me achter de garagedeur.

Als de paardenbillen voorbij zijn, gooi ik de deur open en stap naar buiten. Samen met de boodschappentas, want ik was vergeten dat ik ‘m daar had neergezet. Ik val op straat en kijk de rode kool na die van de stoep naar het midden van de weg rolt. Als iemand vandaag een borrel verdiend heeft, ben ik het.

54 gedachten over “Dronken

  1. Akelig om je zo te voelen lijkt me. Gelukkig heb je, ondanks alle narigheid, nog altijd een flinke dosis humor over – dat is erg belangrijk, zeker in deze tijden van absolute ellende! Hoop dat je je gauw weer wat beter voelt – heb je ondertussen als eens lekker geslapen?

    • Ja, gelukkig heb ik weer lekker geslapen en begin ik me mens te voelen.
      Ik dacht echt dat ik gek werd! Ik was ook niet te genieten.
      Echt een geluk dat ik die arts gewoon 24/7 mag bellen.
      Liefs!

  2. Hoe gaat het met jou?

    de meeste mensen vragen hoe het met je gaat
    om over het eigen wel en wee te beginnen
    en wie er ligt tussen andermans bedlinnen
    ze blijven zeveren alsof je eigenlijk niet bestaat

    En, hoe gaat het nu met jou, Mirjam? 😀

    Lenjef

  3. Niet opgeven lieve Kakel, gestaag verder aan je herstel blijven werken. Want ook al schrijf je er eerder grappig over, ik kan het me heel goed voorstellen dat het niet makkelijk voor je is! STERKTE!

  4. Gewoon vragen of zij die roze olifantjes en het monster van Loch Ness ook zien…. Ben je zo van ze af…
    Sterkte Kakeltjes… Dit soort medicatie is zo niet leuk.

    Liefs,
    Rianne

  5. Stiekem toch een beetje lachen om je avontuur. Vervelend joh…stomme medicijnen ook. Ik hoop dat de gewenningsperiode snel weer om is en je weer (relatief) normaal kan functioneren. Liefs x

  6. Ik ben soms ook dronken….. dronken van geluk wel te verstaan! En hééél af en toe krijg ik ook wel eens medicijnen die de rijvaardigheid beïnvloeden, zoals medicijnen tegen een wespensteek in mijn hals: daar ga je dus echt 24 uur van onder zijl.
    Maar mensen die mij ongewenst aanspreken; nee geen last van. Ik kijk daar waarschijnlijk te onvriendelijke en te gehaas voor.

  7. Vervelend Kakel, dat je je weer door zo’n periode heen moet worstelen. Gelukkig lees ik dat het iets beter met je gaat dankzij de medicijnen en dankzij de mensen die om je geven. Toch kan ik me voorstellen dat je je nog steeds kl*te voelt, en natuurlijk helemaal als je bekenden tegenkomt want je ziet er natuurlijk niet uit als Gooische Vrouw maar als een zombie (voor je gevoel dan). Bewonderenswaardig hoe jij je hier door heen slaat: met humor en zelfspot. Maar van mij mag je ook een flinke pot huilen, ik huil ik gewoon met je mee hoor! *dikke knuf*

  8. Ik ken ze die dagen. Ik was vandaag zwaar uit balans vanwege de hormonen en stond op een gegeven jankend in de Hema. En uiteraard sprongen er toen overal bekende mensen vandaan. Ik heb een oogontsteking gefaket en ben zonder wat dan ook gekocht te hebben, naar huis gegaan.

    Houd stand en moed jij! En ruk idd een fles wijn open vanavond. Benen omhoog en gaan.

    Goed weekend!

  9. Gewoon een half lege portfles in je fietsmandje zetten en luid Frans Bouwer zingend over de weg scheuren en iédereen rijdt een blokje om voor je;-) in de supermarkt zet je fles natuurlijk in het karretje en zing ja aléén als je vijand ziet naderen ander wordt je uit de supermarkt gezet!

  10. Dat zal je altijd zien net op zo’n moment kom je die kwekkers tegen .En een borrel nemen lijkt me even niet verstandig ,dan ga je waarschijnlijk echt brabbelen haha
    Liefs Elisabeth

  11. ha die Kakelinootje,

    als jij schrijft dan moet ik steeds zo lachen en zelfs nu, nu je je ziel roert met dat rotgevoel en alles op tafel legt, dan lig ik in een deuk.
    Hoe krijg je het voor elkaar!!

    Geef ze van katoen en van Jetje, die roddeltante!

    Maar ja… ik heb makkelijk praten vanachter mijn laptop: je kunt ze niet aan als je je zo voelt…

    Daarom: hou je haaks en geef niet op. “Komt wel goed, schatje…”

    Dikke pakkerd van marloulou

    .

  12. Ik snap je en herken het, wat een ellende. Hoewel, het heeft weer een prachtig geschreven verhaal opgeleverd. Hopelijk voel je je ondertussen weer wat beter en kun je genieten van het weekendl

  13. Mensen die er altijd tip top uitzien hebben een masker op en een kostuum aan om hun werkelijke te verbergen. Althans dat denk ik. Ik ga liever met wat slonzige types om dan met mensen die altijd tip top zijn.
    Die borrel zal wel niet mogen naast je medicatie, maar proost anyway

  14. Ik zie de roddel al komen. Ze was zo dronken. En zag er slecht uit. Alsof ze een feestje heeft gehad en ons niet heeft uitgenodigd. Wanneer kun je trouwens wat komen drinken 😉

    Love As Always
    Di Mario

  15. whahahahahaha * hik* ik vind dat de stukken die jij schrijft onder het lijden van chronisch slaapgebrek heerlijk komisch de ether in gaan,
    sorry hoor,

    ik mag er niet mee lachen want ik weet dat het ernstig is, maar kom je overleefde de trip naar de winkel en esmeralda jugenstil ook, dus je bent een knap wijf,

    aai ret maai kees,

    zo en dan hoop ik dat je vanmorgen lekker wakker geworden bent…

    dikke knuffels uit brabant
    xxx

  16. Wat zou jij je ellendig gevoeld hebben. Nergens voor nodig natuurlijk maar een mens zit soms raar in elkaar.
    Ik hoop dat je snel weer de ‘oude’ wordt met een stukje nog veel meer!!

  17. Goh lieve Kakel, je hebt het wel heel hard zitten hé en zo te zien zal dat nog lang niet overgaan… Ik begrijp je maar al te best, was ook in hetzelfde bedje ziek en weet dus dat je op dergelijke momenten de mensen schuwt, zeker als het roddeltantes zijn!
    Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jij heel snel de weg naar boven vinden zal en wens je ondertussen heel veel moed toe om het effectief te kunnen doen!

      • Het gaat dus al wat beter met jou lieve Kakel? Daar ben ik zo blij om zie en ik hoop dat je de weg naar boven weldra achter jou kan laten en op de top van het uitzicht genieten mag!
        OT: bedankt voor je grappige reactie, wat is jou dochter toch een grapjes hihi.

  18. eigenlijk mag je blij zijn, als ze niets zeggen, dat is pas erg.
    Maar als je je niet goed voelt dan hoeft het soms ook effe niet.
    Van mij krijg je ne borrel, die heb je verdient

  19. Vreselijke mensen die altijd zo moeten aandringen. Moeilijk om ze af te wimpelen zonder cru te worden.

    Een gluhwein zou ik je wel geven maar ik weet niet of dat wel kan met de medicijnen.

    😎

  20. Jezelf niet verstoppen, maar lekker erop los lallen. Dat schrikt de mensen zo af, dat ze afdruipen. Wat voor praatjes ze dan over je rondstrooien, daar moet je boven staan. De oprecht geïnteresseerden komen vanzelf wel bij je om de waarheid te horen.

  21. Nou je bent wel een leuk mens hoor haha, dacht van de week nog wat rijdt daar voor dronken droppie door ’t dorp haha nee hoor heb je niet gezien. Ja daarom kom ik ook weinig hier bij Appie en doe meestal mijn boodschappen in Krimpen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *