Huishouden

Persoonlijke schrijfopdracht van Plato met als thema: huishouden.

Deskundig speurt hij met de Swiffer in zijn hand de woonkamer rond. Vanochtend heeft hij alles gezeemd, maar stof valt heel de dag door naar beneden. Dat zie je, zeker wanneer je zoals hij dagelijks de ramen zeemt en zonnestralen vrij naar binnen schijnen.

Hij kent mensen die boekenplanken hebben met een grijze waas eroverheen. Of die televisie kijken zoals ze vroeger in koude winters naar buiten probeerden te kijken: eerst tegen het glas blazen en  dan met je hand een opening in een ijsbloem poetsen. Of mensen bij wie je voeten vastplakken aan de keukenvloer. Zelf poetst hij alles tot het blinkt. Hij is trots dat zijn kookplaat zo glanst dat hij zijn spiegelbeeld erin kan zien.

Na de dood van zijn vrouw kreeg hij zo’n enorme dreun van eenzaamheid, dat hij bedacht ter afleiding de meest vlekkeloze schoonmaker ooit te willen worden. Niet dat hij er plezier aan beleeft. Na zichzelf een weekend lang grondig geobserveerd te hebben, was het tot hem doorgedrongen dat hij een slaaf van zichzelf geworden was. Dat hij geen leven meer had, zo ernstig zat hij bij zichzelf onder de plak.

Sinds hij in therapie is, gaat het gelukkig wat beter. Hij kan er al voorzichtig grapjes over maken: “Ik ben S en heb metvrees.” Dat was het begin van de stap vooruit.
De therapeut had gezegd dat hij niet mocht verwachten dat hij van de ene op de andere dag genezen zou zijn, maar dat het juist in kleine stapjes moest gaan. Daar is hij zich van bewust en daarom is hij ook zo tevreden over zichzelf. Twee vliegen in een klap, daar houdt hij van!
Glimlachend pakt hij de bloemenvaas. Hij gooit de bloemen weg, spoelt de vaas schoon en gooit er een tablet Steradent in, samen met zijn kunstgebit.

56 gedachten over “Huishouden

  1. Afschuwelijk moet dat zijn, zo’n dwangneurose. Ik heb ooit iemand gekend die elke deurklink met een zakdoek beetpakte – op zich kon ik me daar nog wel iets bij voorstellen maar ze deed het zelfs in haar eigen huis. Dan ben je toch behoorlijk van het pad af volgens mij…

  2. De tijd doden

    het lot doet mensen
    vaak naar
    een andere richting zwenken

    sommigen storten zich maniakaal
    als trekpaarden in een werkverhaal

    is bezig-zijn
    een manier
    om niet aan de dood te denken?

    Niet iedereen kan loslaten in de hand houden, Mirjam. 🙂
    Lenjef

    • Lenjef, hoe verzin je het?
      Ik ben al heel wat van je gewend, maar: “als trekpaarden in een werkverhaal” en “niet iedereen kan loslaten in de hand houden.”
      Fenomenaal 😀 Dankjewel, ik ben heel blij met je reactie.
      Liefs kakel X

  3. Een mooi geschreven verhaal. Maar wat een ellende als je alles dwangmatig doet 🙁
    Zelf heb ik daar ook wel een handje van … maar ja, wat moet dat moet! En als ik eenmaal alles gedaan heb wat ik wilde doen, dan laat ik het los.
    Tot de volgende keer …. pffffffff

  4. Een mooi en triest verhaal. Heel verdrietig eigenlijk als je zo bent. En toch kun je er niets aan doen. Er vanaf komen is heel moeilijk.
    Mooi geschreven en het einde is geweldig!

    Dankjewel voor je altijd lieve reacties op mijn blog. XXX

    Liefs Frederique

  5. Dwangneuroses zijn buitengewoon vervelend voor de persoon zelf, maar zeker ook voor zijn omgeving.
    Maar “gedwongen” over een bepaald onderwerp schrijven lijkt me ook niet alles.

  6. Dan begint de therapie toch wel te werken als hij zo zijn kunstgebit in een vaas deponeert. Jakkes… maar wat weer leuk geschreven. Heb weer met een glimlach (lees heel brede grijns) zitten lezen.

    Fijn weekeinde Mirjam!

  7. Dan spreek je over mijn schrijfstijl?
    Wat een schrijf-TGV ben jij. Eéns ik begon te lezen bleef ik aan je tekst plakken tot ik aan het eind een uitsmijter zag waarbij de vier laatste woorden me een brede glimlach bezorgden.
    Knap, knap, knap !!

  8. Kunstgebit in bloemvaas… Dan is de S al bijna fietsend vertrokken om zo snel mogelijk bij Met Vrees vandaan te komen…

    Leuk verhaal… Geniaal verhaal is trouwens een betere omschrijving…

  9. Kan ik niet een heel klein beetje krijgen van die man, dan mag hij wat minder haha. Mooi verhaal meestal zijn het vrouwen die er last van hebben. Ik gelukkig/helaas (doorhalen wat niet van toepassing is) niet.

    • Het zijn meestal idd vrouwen die er last van hebben.
      GELUKKIG heb jij het niet 🙂
      Je maakt echt miet wijs dat het bij jou een puinhoop is!
      Liefs Kakel

  10. Als je begint te lezen, denk je alleen “ach, ach, die arme man, zo doorgeslagen”…. Maar dan die laatste zin, geweldig (big smile)!!!
    Je schrijft leuk!

    • Nee, smetvrees hebben is een drama. Sommigen wassen wel 70 keer per dag hun handen…
      Maar je hebt er in elk geval nog wel éven om gelachen 😉
      Liefs Kakel

  11. Vreselijk lijkt me dat om zo dwangmatig schoon te maken elke dag .Maar ik moet ook wel lachen om die laatste zin ,ook een heel zuinig man dus .
    Liefs Elisabeth

  12. Een kunstgebit in een vaasje….
    Da’s heel wat anders als in een glaasje!

    (sorry, ik zit in de rijmperode van de tijd van het jaar)

  13. ik heb bij mensen gewerkt waarvan de vrouw smetvrees had. Dat is echt een crime.
    Als ze een kunstgebit had gehad dan had ze vast niet deze oplossing gebruikt.

  14. Jaja, heel herkenbaar!
    Daar heeft Sjaan ook last van (maar niet heus)
    Hád ze er maar last van: dan kon ze tenminste gewoon naar buiten kijken…

    Goed geschreven: lekker compact en geen woord teveel.

  15. WOW, hoe kom je er toch altijd weer op, wat een schitterend idee deze opdracht op die manier in te vullen. Zo kennen we je Kakeltje, een heerlijk optimistisch mens dat in alles het grappige blijkt te zien!
    Betekent dit dat je je wat beter voelt? Ik hoop het, uit heel mijn hart…

      • Ai, het gaat dus nog altijd niet goed met die nachtrust van jou, gelukkig geef je de moed niet op lief Kakeltje! Ik heb de Sint dus om een geschenkje voor jou gevraagd: eindelijk tenminste een paar nachtjes lekker slapen…

      • Heb ik gedaan Kakeltje, voor jou àlles! En nu maar hopen dat die sint echt bestaat zodat jij je cadeautje effectief kreeg hihi.

      • Ja, ja, de goedheiligman is me van ’t jaar niet vergeten.
        Heb jij je schoen nog gezet? Ik krijg er altijd zweetvoeten in 😉
        Liefs Kakel

  16. Huishouden!!! ah nee hé heb je dat woord echt van ‘de wijsgeer’gekregen…..
    Ik heb de keuze uit toeren, voorbereiden, onderhouden, genieten en varen voor de WE-300 nah ik heb een oudje opgediept zoals je hebt gelezen.

    Maar je verhaal heeft humor maar is ook wel triest.Eenzaamheid is al erg op zich.

    • Zo’n woord krijg ik dan van meneer Plato. Erg hè, Dieneke? Hij kijkt de mensen aan, hoor!
      En mocht jij kiezen tussen zoveel worden? Ik kreeg er maar één. Al goed, ik ken mijn plaats…
      Ik denk toch dat ik een hartig woordje met hem ga spreken, haha 🙂

      • Je mag er wel ééntje van hebben hoor!De wijsgeer was net klaar met een klus ,dus gunde hij zich waarschijnlijk wat meer bedenktijd bij mij,whaa

  17. Die is er voorlopig nog lang niet. Maar dat weet jij natuurlijk ook wel. Want jij hebt hem verzonnen.. Tenminste, ik hoop dat hij verzonnen is en niet naast je woont. Owh damn.. dat zou toch wat zijn.. zo naast je.

    Love As Always
    Di Mario

  18. ohhh Kakeltje toch wat afschuwelijk!!!

    Niet jouw schrijfwijze uiteraard maar de pijnlijke wijze waarop die meneer probeert te kampen met wat hem overkomt. Wat moet hij zich afschuwelijk eenzaam gevoeld hebben. Wat verdrietig!

    -x-x3

    • Ja, je zal maar nooit eens de boel de boel kunnen laten.
      Ik kan ook niet tegen rommel. Ik wil het graag glad hebben thuis. Eerst de P van plicht en daarna de P van pret. Ik hoor het mijn moeder zeggen ;-))
      Met een loslopend konijn komt daar weinig van terecht maar ik stofzuig maar één keer per dag.
      Saartje en ik moet ook wel een leven hebben, natuurlijk 🙂

Laat een antwoord achter aan Elisabeth Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *