Stoelendans

De bel gaat.
Op de stoep staat een jonge vrouw. ‘Bent u uw groene ton kwijt?’ vraagt ze. Ze draagt blauw/zwarte kleding en om haar heup hangt een koppel. Is zij van de buurtwacht?
Ik doe een paar stappen naar voren, kijk naar rechts, en zie onze groene ton gezusterlijk naast de grijze staan.
‘Nee,’ zeg ik, ‘onze ton is niet kwijt.’
‘Dat is niet uw ton, mevrouw,’ zegt ze.’
‘Dat is wel mijn ton,’ werp ik tegen.

‘Dat is niet de ton die op uw huisadres geregistreerd staat,’ zegt ze streng. Met haar wijsvinger tikt ze op een apparaatje dat de grootte heeft van een mobiele telefoon. ‘Heeft u uw ton gisteren op de voorgeschreven plek laten legen?’
‘Ja,’ zeg ik. Dat lijkt me beter dan hem leeg te storten in de voortuin van de buurman die aan vechtsport doet.
‘Hoe lang heeft u die ton al?’ vuurt ze de volgende vraag af.
‘Achttien jaar,’ antwoord ik. ‘Waar gaat dit over?’
‘Ik heb een klacht van een bewoner van de straat hierachter. Uw ton bezorgt daar al veertien dagen overlast. En die ton  – wijst ze streng – Is Niet Van U.’
Nou, dat zal me jeuken; hij doet het toch goed?

Voor de lieve vrede laat ik me van mijn welwillende kant zien, trek mijn jas en schoenen aan, en achtervolg de vrouw naar wat mijn ton zou moeten zijn.
‘Deze staat op uw huisadres geregistreerd,’ zegt ze. Ze kijkt erbij als een generaal die een veldslag gewonnen heeft.
Ik voel me werkelijk een stuk rijker dan toen ik vanochtend uit bed stapte.
‘Wordt u er gelukkig van als ik hem omruil?’ vraag ik, terwijl ik de deksel optil.
‘Ja, mevrouw, ‘ zegt ze, ‘als u dat zou willen doen, graag.’
Het blijkt geen slechte ruil. Ik heb nog nooit met een romantische bril naar een kliko gekeken, maar in deze zit geen lijk, hij is geleegd en op de buitenkant zitten stickers van vlinders. Blauwe vlinders.

De vrouw ontfermt zich over mijn ex-ton.
Eén vraag brandt op mijn lippen. ‘Van wie is-ie?’
Ze tikt het nummer in het apparaatje en er bliept een adres uit. ‘Deze informatie mag ik helaas niet met u delen,‘ zegt ze.
Dan zeg ik lekker ook niet dat de groene ton van de buren in hun garage staat en ik daar de sleutel van heb. ‘Goedemiddag!’

De komende drie uur loopt de vrouw verhit de straat op en neer om bij elk huisnummer de juiste ton af te leveren.
Aan het eind van de dag kunnen alle wijkbewoners met een gerust hart naar bed.

68 gedachten over “Stoelendans

    • Ik vind het een hele kunst om sokken aan te trekken die net niet bij elkaar passen 🙂
      Mijn moeder vindt dat ver-schrik=ke=lijk. Alleen daarom is het zo leuk…

  1. Ik ontplof bij zo’n verhaal van vreugde!
    GEWELDIG ! ! !

    Toen ik bij jullie in de buurt fietste, werd door de vuilnisman de kliko schoongespoten.
    En niet alleen de kliko, ook de…………………HULK.
    Gloeiende, gloeiende!

    • Haha: een verhaal van vreugde 😀
      Hebben ze jou natgespoten? Zijn ze helemaal van de pot gerukt!
      Je hebt toch zeker wel een Hulkenbrul geslaakt?

      • Tuurlijk 😉
        Maar omdat mijn fiets erg smerig was geworden vanwege een laag blubber t.h.v. de provinciale weg, vond ik het niet zo heel erg.
        Hoewel er een stinkend goedje in zat.

      • Ik blijf bij mijn eigen schoonmaakmethode voor mijn fiets: een warm sopje en de tandwielen met een tandenborstel met benzine. Ruikt ook zo héérlijk 😉

  2. Ja zulke zaken hebben wij hier ook in de buurt gehad
    hahaha die stoeptegels( bij Marja) vond ik een leuke…
    je brengt me nog op boze ideeën meid hahahah

    • Je hebt gelijk, het gaat over groene containers. Of Kliko’s.
      Ik heb nooit geweten dat het nummer dat bovenop de container staat, is toegekend aan een vast adres.
      Het is logisch dat je soms per ongeluk de ton van een ander hebt.
      Als jij als laatste je container ophaalt en ziet dat het niet de jouwe is, neem je ‘m toch mee,
      in de veronderstelling dat je ‘m bij de volgende leging wel weer omruilt.
      Heel vreemd om na 18 jaar een andere te krijgen. Ik zie er het nut niet van in.

    • Nee, je zit niet tussen de spam. Daar zitten alleen maar Aziaten in 😉
      Je reactie zit ook niet tussen mijn gewone mail. Ik krijg elke reactie zowel in mijn blog als in mijn mail.
      Sorry dat ik je niet kan vinden.
      Groetjes Kakel

      • Wat ik precies geschreven had weet ik ook niet meer, maar het ging over het versieren van de kliko met een speciale sticker, zodat ze heel persoonlijk worden en er makkelijk uit te halen zijn van wie welke kliko is. Mijn moeder enwij hebben er onze huisnummers op geplakt om ze uit elkaar te halen. Wel zo makkelijk als er één in de kliko-kas verdwijnt.

      • Wij hebben om een handvat van onze tonen elektriciteitsdraad gewikkeld.
        De buurman aan de overkant heeft een afbeelding van een naakte dame op zijn ton geplakt.
        Als ik ’s ochtends het keukengordijn opzij trek, kijk ik tegen haar aan. Dat is echt lekker wakker worden.

  3. Ik ben wel heel nieuwsgierig hoe lang die groene ton met blauwe vlinders bij jou blijft staan, want ik denk dat de eigenaar (nou ja.. de dus niet eigenaar) wel zijn ton met blauwe vlinders terug wil… pfffff.

  4. Is dit écht gebeurd Kakeltje? Imo is het eigenlijk te gek voor woorden, laat staan dat het je effectief overkwam…
    Maar wat een hilarisch log heb je er over gemaakt, bedankt voor mijn eerste lach van de dag!

    • Een kliko-politie 😉 Wat een leuke vondst.
      Ja, die hebben we. Of ze moeten meegenomen zijn in de zak naar Spanje, maar ik vrees het ergste.
      Ik ben ook heel benieuwd of iedereen volgende week zijn “eigen” groene ton pakt.

  5. kijk kakelino hierrrrr is nederland nou groot mee geworden, door dit soort vrijheidsstrijders grrrrrr
    wat een ongelofelijke lui he je toch, je zal haar baan maar hebben:-)

    dag kakeltje,
    welterusten van je vriend:-)

    • Erg hè? Ik kreeg een staart van dat mens. Gelukkig is-ie er alweer afgevallen 😉
      Dit kun je niet eens een Melkert-baantje noemen. Zonde van onze belastingcenten!
      Dat Dienelidino. Rustig aan met je voetje…
      Liefs xxx

  6. Groene tonnen in een blauwe hemel?

    vroeger zei men ‘orde en tucht leiden tot God’
    doch de kans is klein
    dat er daar groene tonnen zijn
    voor sommige mierenneukers een droevig lot

    Lenjef 😀

    • 😀 Wat een leuke weer!
      Voor sommige mierenneukers een droevig lot… Het zal je beschoren zijn, haha.
      Dankjewel weer voor je dichterlijke bijdrage.
      Heb je met Sinterklaas ook nog gedicht?
      Liefs kakel

      • Sinterklaas anno 2014

        Sinterklaas kapoentje leg wat in mijn schoentje…

        Ze had een brief, schoen en verse wortel klaargezet.
        Sinterklaas kon komen terwijl ze droomde in haar bed.
        Heel het jaar had ze thuis en in de school haar best gedaan.
        De zwarte Pieten zouden hun huisje zeker niet voorbij gaan.
        Nog nooit was ze zo opgewonden geweest als dit jaar.
        Haar vraag aan de Heilige Man was duidelijk en klaar.
        Ze wou geen nieuwe poppen of marsepein en koeken.
        Zelfs niet de laatste nieuwe meisjesboeken.
        Het liefst wou ze dat door haar schrijven
        haar nieuwe vriendin Fatima en haar ouders in het land konden blijven.
        Ze hadden als vluchtelingen al heel veel ellende ervaren.
        Alsof, omdat ze een andere taal spraken geen mensen waren.
        Met kleurpotloodjes tekende zij op haar brief rode bloemen in een gele vaas.
        Een soort blikvanger voor de oude ogen van Sinterklaas.
        ’s Anderendaags was ze al vroeg uit de veren.
        Nog voor haar papa zich begon te scheren.
        De wortel was verdwenen en de brief lag op een andere plek.
        En al had ze het niet gevraagd, overal lagen snoepjes voor de lekkerbek.
        Een paar dagen later kregen de ouders van Fatima een officieel document aan.
        Ze mochten in het land blijven, de vreselijke nachtmerrie was eindelijk gedaan.
        Twee vriendinnetjes weenden een zee van tranen, tranen van geluk.
        De band die toen gesmeed is gaat niet, nooit meer stuk.

        Lenjef 🙂

      • Dit is haar mooiste cadeau van Sinterklaas. En elk jaar zal ze het zich met een glimlach herinneren.
        Mooi! Dankjewel voor je prachtige creatie.
        Liefs Kakel

    • Arme stakker! Jammer dat ik je adres niet heb, dan had ik de dame vriendelijk verzochte of ze even persoonlijk bij jou langs zou willen gaan.
      Ik heb alleen zo’n vermoeden dat jij tegen die tijd “toevallig” even niet aanwezig ben. Dan ben je in de drukkerij of zo 😉

      • Lief hoor, maar ik wil natuurlijk zo’n ton als die dame zou komen brengen…ik wil een ton om uit te delen….van knisperende brifjes van 500 of zo!

  7. Ik wil mijn beide bakken eigenlijk kwijt. Ik breng alles zelf naar de milieustraat op de tijd die beste uitkomt en als het nodig is. Bakken zouden eerst het hele huis door moeten en dat geeft altijd rommel.

    Gebeld: nee mag niet die horen bij het huis!

    • Welkom Lot! Dankjewel voor je reactie.
      Je zou de tonnen ergens moeten kunnen neerzetten waar ze niet in de weg staan.
      Je bent niet verplicht ze te gebruiken, maar ja, je moet ze wel ergens kwijt kunnen.
      Groetjes Kakel

    • Ze nam haar baan nog behoorlijk serieus.
      Geen lachje kon er af. En dan geheimzinnig doen over het adres van “mijn” ton. Een beetje sneu 🙂
      Wel zonde van onze belastingcenten.

  8. Wat een vreemde toestanden bij jullie. Wij hebben hier grijze en groene kliko’s die zijn gechipt, waardoor het gewicht van je afval kan worden berekend. Dus wel belangrijk dat je niet de loodzware bak van de buurman gefactureerd krijgt.
    Je hebt het erg leuk beschreven.

    • Heel vreemd!
      Maar eh…jullie afval wordt gewogen en naar aanleiding van het gewicht ontvang je een factuur?
      Daar heb ik nog nooit van gehoord. Als je een hekel aan je buren hebt, kun je er wel een paar stoeptegels in gooien.
      Sorry, ik laat me even gaan 😉

      • Dat is inderdaad wel eens door ons hoofd gegaan. Stel dat iemand ons een loer wil draaien ….
        Maar wij worden inderdaad per kg afgerekend. We betalen een vast maandbedrag (net zoals bij energiekosten) en het verschil wordt ieder jaar verrekend.

      • Bij ons is het ook zo dat je betaald voor wat je ana de weg zet, dus ik wil liever niet dat iemand anders mijn ton heeft. Misschien is dat bij jullie ook wel zo ;pp Dan is het nog niet zo gek dus dat iemand langskomt??

      • Nee, wij hoeven er niet voor te betalen! Althans, niet direct. Het zal wel verrekend zitten in de onroerend goed belasting 😉
        We hebben ook nog een 10-rittenkaart. Daarmee mogen we zelf grof afval naar de vuilverwerking brengen.
        De kaart kost niets. We hoeven pas te betalen na die tien keer.

  9. Wat? Heb je echt al die tijd een ton van een ander gebruikt???? Schande 😆
    Hier kan ook niemand meer een verkeerde ton meenemen. Het huisnummer hebben ze er opgeplakt. Een barcode die aan mijn adres gekoppeld is…
    Ze verzinnen van alles om ons onder de duim te houden.

    • Ik draaide het om: heeft iemand 18 jaar lang MIJN ton gebruikt?
      Erg hè, die staatsdwingelandij. Je zou er bijna een actiegroep van gaan oprichten.

    • Ik snapte niet wie die vrouw was en waarom ze zich zo druk maakte.
      Het werd gaandeweg gekker 😉
      Ik vroeg uit een grapje: “Wordt u er gelukkig van als ik ‘m omruil?”
      Daar kon ze absoluut niet om lachen.
      Eenmaal binnen met de voordeur dicht, kreeg ik een lachstuip 😀

    • Haha! Ik denk dat we over een maand terug bij af zijn 😉
      Onze buren zijn ook punctueel. Ze knippen nog net niet de buxus met een nagelschaartje.

  10. Gossie groen is groen toch hebben ze niks anders te doen. Ben benieuwd of ze hier ook nog komen zeg. Is dat die nieuwe die ze aangenomen hebben voor deze klusjes. Ook fietsen op het plein en zo. 😉

      • Het bestuur van de gemeente hecht veel waarde aan veiligheid en leefbaarheid. Het bestrijden van overlast is een van de manieren waarop de leefbaarheid in onze gemeente vergroot kan worden. Daarom is op 2 september een buitengewoon opsporingsambtenaar – kortweg BOA genoemd – aan de slag gegaan in onze gemeente.

        BOA’s spelen een belangrijke rol in onze maatschappij. Zij sporen bepaalde strafbare feiten op en vullen zo de politie aan bij het handhaven van de openbare orde en veiligheid. BOA’s hebben officiële opsporingsbevoegdheden die samenhangen met hun functie

        Als ik dit zo lees mag je het geen mierenneukerij noemen Mirjam haha het is een serieuze zaak.

      • We verschillen gewoon van mening. Jij bent meer betrokken bij plannen vanuit de gemeente en kent wellicht de mensen die er achter zitten, of die de plannen verzonnen hebben. Ik ben er vooralsnog niet van onder de indruk. Groene tonnen nalopen om te kijken of ze juist ge-indexeerd zijn, ik vind het zonde van de tijd.
        Hebben ze echt niets beters te doen?

      • Ik bedoelde het eigenlijk sarcastisch met mijn antwoord en dacht er net als jij over,wat een onzin. Maar toevallig sprak ik vanmorgen een man die iets met afvalverwerking te maken heeft en die vertelde dat er heel veel mensen zijn die illegaal extra bakken aanleveren met afval. En dat moeten wij dan wel betalen. Denk dat die acties daarvandaan komen dus.

      • Oh (proest) ik had niet in de gaten dat je het sarcastisch bedoelde. Ik dacht dat we gewoon een meningsverschil hadden.
        Er is er wel verschil tussen jouw dorp en de mijne, want wij hoeven niet bij te betalen voor het aanleveren van extra afval.
        Wij hebben een 10-rittenkaart gehad. Elke keer als we rechtstreeks bij het afvalbedrijf rommel brengen, gaat er een knip van de kaart af.
        Pas na de 10e keer hoeven we bij te betalen.
        Maar hoe kun je illegaal extra bakken afval aanleveren? Alleen als je er eentje achterover hebt gedrukt…

Laat een antwoord achter aan Mirjam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *