Pestkop in de bar

Een kroeg aan het Schouwburgplein in Rotterdam, eind jaren ’80. 

Voor mijn vrienden heb ik net wat te drinken besteld. Ik ben alleen vergeten iets voor mezelf te bestellen. Tijdens het wachten aan de bar voel ik dat er iemand naar me kijkt. Onopvallend kijk ik om me heen en onze blikken kruisen elkaar. Langzaam loopt hij in mijn richting.
‘Ken ik jou niet ergens van?’ vraagt hij enthousiast.
Geweldige openingszin. Ik kijk in zijn gezicht en zeg glashard: ‘Nee.’

Groot, blond, stevig, stoer. Zelfbewust bekijkt hij me en blijkbaar bevalt hem wat hij ziet. ‘Jij bent toch Mirjam? Hebben wij niet samen op school gezeten?’
Meedogenloos slaan de herinneringen toe.
Hij was de grootste pestkop van allemaal en treiterde me tot tranen toe. Zijn duw tegen de kapstok ben ik niet vergeten, evenmin als dat kleffe zuurtje in mijn haar.

‘Ben jij niet ene Erwin?’
‘Ja!’ Hij lijkt oprecht verrast en vat het op als een compliment dat zijn naam in mij is blijven hangen.
‘Wil je wat van me drinken?’ vraagt hij best vriendelijk. Aan zijn gezicht valt de herinnering aan zijn eigen gedrag uit het verleden niet af te lezen. Hij kijkt me grijnzend aan.
Ik kijk terug. Vandaag de dag ben ik niet meer zo snel van iemand onder de indruk, en als het moet, lul ik een tram uit de rails. Waarom zit hij me dan nog steeds niet lekker?
‘Nee, ’ antwoord ik en ontwijk zijn blik. Verdomme!

‘Neem nou wat van me te drinken, joh,’ dringt hij aan.
‘Nee dank je,’ houd ik vol.
Erwin snapt niets van mijn afwijzing.  ‘Je kan toch wat te drinken van me nemen?’ Nog even vasthoudend als vroeger.
‘Ik wil dat je me met rust laat,’ zeg ik en ga met mijn rug naar hem toe staan.
Hij tikt me op mijn schouder.
‘Blijf van me af!’ bijt ik ‘m toe.
Ik zeg het harder dan nodig is, maar het effect is groots: Erwin gaat een halve meter bij me vandaan staan en menigeen draait zijn nek om. Blijkbaar heeft mijn broer het ook gehoord, want hij loopt in mijn richting.
‘Denk niet dat je heel wat bent,’ snauwt Erwin.
‘Jij bent anders degene die hier staat aan te dringen.’
‘Bitch!’ spuugt-ie naar me.

‘Valt hij je lastig?’ Mijn broer bekijkt Erwin geringschattend.
Broer is net een tandje langer, breder en – al zeg ik het zelf – een stuk knapper.
Erwin kiest eieren voor zijn geld en loopt weg. Hij kijkt niet meer om. Mijn broer kijkt hem voor de zekerheid wel na.
‘Ken je die gozer?
‘Niet vriendschappelijk.’
‘Heeft-ie je lastig gevallen?’
‘Vanavond niet maar voor ik naar het Sophia ging wel. Heel erg.’
Mijn broer geeft me een schouderklop en bestelt wat te drinken voor me.

Ik snuit mijn neus en tegelijkertijd doet mijn broer het geluid van de vertrekkende “SS Rotterdam” na. Ik schiet in de lach. Dat flikt hij me nou altijd…

 

53 gedachten over “Pestkop in de bar

  1. Ik sprak ook eens een oud klasgenoot die nog steeds last had van het pesten op school na zoveel jaren. Het blijft lang doorgaan die dingen vaak. Ik zou van zo iemand ook geen drankje willen hoor, gelijk dat je het niet aangepakt hebt. Misschien hem er mee confronteren?? Heeft denk ook geen zin. Maar toch, hem even een vervelend gevoel geven.

    • Confronteren heeft geen zin. Dat wordt een welles/nietes verhaal. Zonde van mijn tijd. Ik wilde hem zo snel mogelijk lozen en dat ik hem geirriteerd heb, is mooi meegenomen.

  2. Goed van je dat je hem hebt afgeschud.. met een beetje hulp van je broer dan ;-), dat is een toppertje.
    Weet je wat ik denk? Dat dit zo’n knul is die vroeger onwijs heeft gepest en dat ook niet eens als zodanig heeft onthouden, er alleen maar lol van had, toen, en het nu zelfs misschien niet eens meer weet..
    Goed gedaan! Heb je niks aan, aan die gasten!

  3. Pesten nogsteeds niet uit de wereld. Hier op school wordt er goed mee afgewerkt. Vroeger was voor mij schoolgaan ook niet echt je van het.
    Ik kan ontiegelijk kwaad worden, maar weet nu weg te lopen(kokend dan he).
    Maar ook volwassenen kunnen je helaas het leven(nog steeds) zuur maken.
    Als iemand wat heft kijk ik hem/haaar nu alleen maar strak aan en blijf kijken.

    • Haha 😀 Ik zie jou al kokend weglopen…
      Ik word zelden kwaad maar kan wel koppig zijn. Alleen nooit langer dan een half uur op mijn man 🙂
      Iemand “dood kijken” vind ik ook een “fijne” bezigheid. Soms zie ik het als een wedstrijd. (Jemig, wat moet je wel niet van me denken??)

  4. Bitch? Ohjeetje dat had de kleine etter niet tegen mij moeten zeggen. Voor dat soort dingen he ik echt een te kort lontje. Toch heb je het beste gedaan, je stond ver boven meneer minkukel en zo kan hij je het minste maken. Heel knap van je.
    Het blijft een achterlijk iets… pesten. Mensen zonder enig vertrouwen breken degene die het wel hebben helemaal af. BAH
    Dikke knuffel voor jou, en voor je helden broer <3

    • Uit zijn mond vond ik het woord bitch een compliment!
      Toentertijd had ik niet op een normale manier een gesprek met hem kunnen voeren. Dat had uitgelopen in een ordinaire scheldpartij. Nu blijf ik rustig en kan ik iemand met een vriendelijk gezicht aankijken en de meest vreselijke dingen tegen hem/haar zeggen. (Ik wens iemand nooit nare ziektes toe.)
      Ik had geen behoefte aan een gesprek; wilde hem zo snel mogelijk lossen.
      Bedankt voor je lieve reactie!

    • Als kind heb ik het vaak voor hem opgenomen ;-)) Ik bedoel niet dat hij het daardoor verplicht is om voor me op te nemen, maar dat gaat gewoon over en weer, toch?

  5. Verbazingwekkend hoe de pestkoppen hun daden lijken te vergeten. Heb ik ook weleens gemerkt op een schoolreünie, hoe anders zij het verleden beleeft hebben. Misschien bedoelden ze het allemaal niet zo kwaad, maar diegenen die gepest werden hebben er best last van gehad.

  6. Blijkt maar weer, je hebt pestkoppen en pestkoppen, het gemoedelijk plagerijtje van je broer trekt alles weer even in het normale!

  7. Tijd is geen tovenaar

    alsof
    tijd
    het gebeurde kan veranderen

    gaan sommigen vrolijk door het leven
    die anderen pestten en deden beven

    de diepste frustraties
    blijven
    tussen de ziel en ’t hart meanderen

    Pestkoppen zijn helaas geen uitstervend ras, Mirjam.
    Lenjef

  8. En ja hoor zijn ware aard kwam weer naar boven, sommige leren het nooit af hè. Fijn zo’n broer! Hele fijne moederdag voor jou.

  9. Goed gedaan Mir. Misschien had ik het trouwens wel aangenomen.
    (En het daarna lekker midden in zijn gezicht gegooid).
    Netjes opgelost hoor! Fijne dag vandaag. Geniet van het mooie weer! Liefs, Narda

    • Even heb ik erover gedacht om een glas chocomel te bestellen en dat tegen hem aan te gooien, maar dat vond ik net té…
      Liefs en een knuffel x

  10. Misschien heeft die sukkel er wel helemaal geen weet meer van wat hij je in het verleden heeft aangedaan, of vond hij het zelf allemaal wel meevallen. Dat soort verhalen hoor ik wel vaker, echt onbegrijpelijk.

    • Dat denk ik dus ook: dat hij van zichzelf niet meer wist wat voor sukkel hij geweest is.
      Maar ik had geen zin in een welles/nietes gesprek, of om mijn gram te halen. Ik wilde hem zo snel mogelijk lossen.
      Het is al zo lang geleden, nu doet het me niets meer.

  11. Fantastisch dat je lieve broer je ook in moeilijkere momenten steeds weer aan het lachen kan brengen. Zo is het leed snel voorbij en ik hoop dat je er later nooit meer aan dacht. Alleen dat moment met je broer moet je blijven koesteren, het verwarmt je hart!

  12. Heerlijk zie zoiets voor mij en kan er intens van genieten iemand zo op zijn ummer te zetten al is het tig jaar later 🙂

  13. ja… daar zijn broers voor. Yaron roept nu al dat hij Ima en Shirel zal beschermen. Krav Maga roept hij dan. De schat. En Erwind (owh…. naamgrapjes mogen niet) die mag maar eens bij zichzelf te rade gaan.

    Love As always
    Di Mario

    • Die Yaron…dat wordt een hartenbreker ;-)) Leuk grapje: erwind!
      Een meisje dat op de lagere school een klas hoger dan Roos zat, zei steeds tegen haar dat ze Roos een achterlijke naam vond.
      Zelf heette ze Aranea. Toen zei ik tegen Roos: vraag eens aan Aranea of haar ouders niet konden kiezen of het nee of ja moest zijn?
      Misschien niet aardig van me, maar het heeft wel geholpen.
      Ze moeten tenslotte niet aan je kind komen.

      • Niet aardig, nee dat zie je verkeerd, dit is op een mooie manier opgelost. Je kunt er soms duizend praatsessies tegen aangooien, niets helpt. Totdat je ze één keer op de nummer zet. Dat heb je gedaan. Niets verkeerds aan.

        Love As Always
        Di Mario

      • Bedankt voor je uitleg. Ik snap wat je bedoelt. Ik voel me er meteen een stuk beter door. Echt!
        Liefs Kakel

  14. 🙂 grote broer zal je altijd beschermen 🙂

    wat een knurft die erwin, nee hij zal niet meer weten wat hij deed,
    dat was met de kerel die me verkrachtte ook zo 🙁

    tijdelijke blackout zeker… dat is wel het gemakkelijkste…

    de hufters…

    dag kakel, laat je niet gek maken hé,
    xxx

    • Hij is het niet vergeten, hij wilde het vergeten! Heel jouw familie wist het, en hijzelf niet? Kutsmoes!
      Voorbij gelukkig, Dien. Maar over gaat het nooit, hè?
      Ik ben al een beetje gek van mezelf 😉
      DagDag Klapper <3

  15. Doe Broeah van jou is op zijn tijd best wel een moordgozer 😉
    Ik mag m wel. Jou heb ik natuurlijk veel liever 😉
    –x-♥

    En die ander… ik zag ooit een programma op tv waar pesters met hun ‘slachtoffers’ geconfronteerd werden (allemaal ruim volwassen inmiddels) ….. de pesters wisten 99 van de 100x niet wat ze aangericht hadden en waren behoorlijk geschokt….

  16. Of hij uw reactie echt begrepen heeft valt te betwijfelen.
    Mensen met wie ik vroeger op school geen goede band had moeten nu ook niet meer afkomen. Mooi verhaal in ieder geval.

    • Ik denk niet dat hij mijn reactie begrepen heeft.
      Dat kon me ook niet schelen: ik wilde gewoon zo snel mogelijk van hem af.
      En ik had geen zin in een ordinaire scheldpartij.
      Groetjes Kakel

Laat een antwoord achter aan Mirjam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *