Moppies

De wachtruimte is klein en dichtbevolkt. Er is welgeteld één lege stoel en die wil ik. ‘Kan ik hier zitten?’ vraag ik aan een mevrouw.
‘Natuurlijk,’ lacht ze, en haalt haar tas van de stoel.
Ik ga zitten maar dat valt niet mee. Als ik mijn linkerbil over mijn stoel laat hangen, past het net. Mijn buurvrouw heeft namelijk enorme billen en bovenbenen.
‘Hoeveel weeg je?’ vraagt ze.
Ik kijk haar verbaasd aan. Ze heeft een open, vriendelijk gezicht en sproeten op haar neus. Ik schat haar een jaar vijfendertig.
‘Sorry,’ zegt ze snel, ‘het floepte zomaar uit mijn mond.’
Ik lach, want dat laatste begrijp ik als geen ander.
‘Ik weeg 64 kilo,’ zeg ik, ‘ben 1 meter 81 lang en heb schoenmaat 40.’
Haar lach vult de ruimte en laat medewachters grinniken.

‘Wat is jouw gewicht?’ vraag ik. Oog om oog, tand om tand.
‘124 kilo,’ zegt ze met een zucht.
Ongelofelijk, denk ik, ik pas 2 x in haar.
‘Maar… ik ben al 30 kilo afgevallen,’ zegt ze trots. ‘Sinds november vorig jaar. En als er nog 24 af zijn, krijg ik een  maagverkleining en een maagband.’
Mijn bewondering steek ik niet onder mijn halve stoel.

Langzaam stroomt de wachtkamer leeg tot wij als laatste der Mohanikanen over blijven. Bil tegen bil blijven we zitten kletsen.

‘Dag moppies!’ klinkt het ineens onverwacht. ‘Mag ik tussen jullie in komen zitten?’

Verbaasd kijken we op.
Voor ons staat een man die zijn ogen ongegeneerd over ons laat glijden.
Ik kijk naar mijn buurvrouw. Heeft zij hetzelfde gehoord als ik?
Aan haar geirriteerde gezicht te zien wel.

Welk lot uit de loterij laat zijn licht op ons schijnen? Het beetje haar dat hij nog heeft is vet; het baardje onder zijn kin lijkt een verdwaald plukje shag; en hij zou mijn vader kunnen zijn, maar dat zou mijn moeder nooit gewild hebben.

‘Zullen we bovenop hem gaan zitten?’ stel ik mijn buurvrouw voor. ‘Jij een beetje meer dan ik?’
Haar lachsalvo klinkt als een mitrailleur. Een arts die net in zijn spreekkamer verdwijnt, komt terug en vraagt aan de secretaresse: ‘Heb ik iets gemist?’
‘Ik zal je straks alles vertellen,’ belooft ze.

Bij mijn buurvrouw rollen de tranen over haar gezicht. Ze blijft vegen.
De casanova heeft ons gebrek aan belangstelling als een afwijzing opgevat en is op de rij achter ons- met zijn rug naar ons toe – gaan zitten.
Hij heeft duidelijk zijn plaats gevonden.

74 gedachten over “Moppies

  1. Geweldig verhaal! Zit hier echt te grinniken. Je hebt van die mensen……
    Wat een leuk contact in de wachtkamer. Bij mij is het gewoon een saaie boel.

    Liefs Frederique

  2. O, wat is dat schitterend. Ik wou dat ik het gezien had. Super gewoon. Hoe kom je erbij??? Ik wou dat ik zo snel iets kon bedenken…

  3. Waarom kom ik nou nooit van die gezellige mensen tegen in een wachtkamer.
    Als lachen zo gezond is als ze zéggen zou ik dus niet eens meer bij die dokter naar binnen hoeven na jullie “voorstelling”;-)

  4. Off topic, ik heb hetzelfde heb op zich niets met het koningshuis maar dat stukje verbondenheid met elkaar op zo’n dag vind ik geweldig. Maar het had net zo goed kakeldag of glibberdag mogen heten 🙂

  5. weer heel mooi en goed geschreven door jou, dit is weer een verhaal dat me doet genieten en me ook doet lachen,….. jij kan goed schrijven

  6. Superverhaal!
    Dat kunnen wij bloggers, hé?
    Ik wist niet dat jij zo klein was en op grote voet leefde?

    Ben 8 kilo kwijt
    Geen maag band
    Maar ‘steen’ in mijn buik

  7. Oh, is dat het juweeltje waarover je mailde? Heerlijke man…

    Mooie opmerking met je waardering niet onder een halve stoel steken, moest er om gniffelen 🙂

  8. dat jij dat kan, ik kom altijd achteraf met gevatte reacties aanzetten. Als het al niet meer hoeft.

    Vriendin van vroegah is zoveel afgevallen, compleet ander mens geworden. Ik had haar nog nooit slank gezien, kan je nagaan, ik ken haar al vanaf dat ik 4 ben.
    Bewondering daarvoor hoor, loop ik te zeuren over 10 kilo….

    • Mijn best getrainde spier is mijn mondspier.
      Het nadeel is dat ik eerst praat en dan pas dank. Tegenwoordig probeer ik het andersom te doen. Ouder worden helpt.
      Ik weet maar één oplossing om 10 kilo kwijt te raken: een dieet volgen en je er aan houden.
      Het ontbreekt jou beslist niet aan doorzettingsvermogen!

  9. Opgeblazen leegte

    er zijn zo van die arrogante zakken
    die altijd denken
    dat ze zonder te krenken
    elke vrouw zomaar kunnen inpakken

    Schitterend geschreven, Mirjam!
    Lenjef

    • De laatste keer dat ik je in vol ornaat op je blog zag staan, zag je er zo mooi uit!
      We zijn veel te kritisch naar onszelf toe.
      Ik ben in 1992 gestopt met roken en kan me de tijd niet heugen wanneer ik voor het laatst trek in een sigaret heb gehad.
      Wat ik me wel realiseerde was dat mensen die van eten houden, eigenlijk levenslang hebben…

  10. 🙂 heerlijk kakeltje, hoe jij zo lekker iemand op z’n nummer kunt zetten,
    gewoon pats boem de volle laag,

    ja erg hé dat overgewicht, niet fijn, je sjouwt het allemaal maar mee,
    maar toch, ik heb hééél veel spieren:-) en die wegen ook ontiegelijk zwaar:-)
    maar die maagband, never nooit niet:-)

    wat een dapper ding had je daar zitten:-)

    kakel, volgende keer zeg je niks en boem pats, op je slachtoffer gaan zitten hoor, laat hem schreeuwen als een mager speenvarken

    https://youtu.be/pNy97kKJE7s

    zo dus 🙂

    dag kakelino

    xxx

    • Weet je dat ik me nu pas realiseer wat een speenvarken is? Een varken dat gespeend wordt.
      Godin nog an toe, en vorige week had ik ook al zo’n stomme misser…
      Het liefst had ik écht bovenop de vent gaan zitten. En dan een flinke wind laten :-))
      Je reactie was weer om te gillen <3
      Liefs Kakel

  11. Wat een eikels zijn er toch op deze wereld.
    Maar wel mooi een heerlijk verhaal weer.
    Zoë je zo zitten daar. Wat slank ben je trouwens.
    Mannequin-maten heb je! Ik ben jaloers hoor!
    Liefs, Narda

  12. Wat een gek, die man! Sommige mensen – ik weet het niet hoor. Het lijkt wel alsof mensen steeds vreemder gaan doen heb ik wel eens het idee. Het kan ook zijn omdat ik ouder word dat ik dat vind. Misschien doe ik wel vreemd eigenlijk. Dat kan ook 🙂 Hoe dan ook: dat was idd het beste geweest. Op hem zitten en niet gewoon zitten – nee, echt neerploffen! 😀 😀

    • Ik beloof het je: de volgende keer plof ik op ‘m neer!
      Liever kom ik ‘m helemaal niet meer tegen.
      Laten wij maar een beetje vreemd blijven, joh ;-))

  13. Zo,die was duidelijk op zijn plaats gezet :-)) Pff dag moppies, als iemand dat tegen mij zou zeggen gingen mijn haren recht overeind staan brrrr.

  14. Hahahahaha….de max!!! Schitterende vrouwen zijn jullie. Dik of dun, wat maakt het uit als je met jezelf kan leven, al lezend straalde dat van jullie af 😀 Die ‘grapjas’ zal ferm de pest ingehad hebben, hahaha!

    • Ik vind het ook wel heel erg veel. Zelf was ze er enthousiast over.
      Wel moeilijk om zo strak te lijnen, zei ze, maar ze heeft nu iets om naar uit te kijken.
      Een vriendin van me heeft het ook gedaan en laten doen. Het verschil is gigantisch!

      • Waarom zou je dat niet durven zeggen? Ik had jou naam hier al regelmatig gezien hoor, maar ik vind Melody zo leuk klinken.

      • Potjandorie, ik haal nu de boel door elkaar geloof ik, de jaren gaan tellen….hihi. Maar het is mij nu duidelijk hoor Mirjam.

  15. hahahha, o help. Ik heb binnenkort een afspraak, hoop dat ik niet hoef te lachen. Probleem is dat als ik er aan denk ik dus ook begin te lachen. Ik zie zoiets dus echt voor me. Help. Help Help.
    Groet, Wilma

    • Op zijn zachts gezegd, vond ik het vooral vreemd dat iemand me naar mijn gewicht vroeg.
      Ik een erg grote meid? Grapjas. Je hebt niet goed gelezen 🙂

  16. Haha jij maakt altijd van die grappige dingen mee!
    Leuk dat het met sommige mensen gelijk klikt he?
    Ook al zie je elkaar nooit meer, toch een leuke ontmoeting, en met sjekkie erbij een extra smeuiig verhaal 😉

  17. Hahahahaha. Zie het zo voor me. Hij tussen jullie in met zijn ene kleffe hand op een magere en de andere op een vette bil en hoor een hoge gil.Lachen,gieren,brullen ik zie zijn sik al krullen. 🙂

    Liefs Ria

  18. Wat een geweldig verhaal ,ik had waarschijnlijk in mijn broek geplast van het lachen als ik er bij geweest was . Mijn humeur is direct een stuk beter na zo’n lachbui!
    Liefs Elisabeth

  19. het zou toch helemaal geweldig zijn als ik een deel van mijn kiloos aan jou kon geven…

    Hilarisch verhaal…. en aangezien ik vorige week nog in de wachtkamer van de ha zat en ook ongeveer zoiets beleefde…als toeschouwer dan wel te verstaan…. kost het me geen moeite het voor mijn geestesoog te halen en een opkomende schaterlach niet te onderdrukken

  20. Heerlijk eerlijk hoor van die mevrouw. Kwam gisteren toevallig ook iemand tegen die 45 kg was afgevallen, herkende haar amper. Ook een operatie gehad. Had het wel eens willen zien dat jullie er samen op waren gaan zitten haha……

Laat een antwoord achter aan Mirjam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *