Het complimentje

Taxerend bekijkt ze zichzelf in de spiegel.
Haar ogen blijven hangen op de puistjes op haar voorhoofd. Haar pony valt er gedeeltelijk overheen, maar ze heeft ook nog averechts krullend haar dat nooit zit zoals zij het wil. Haar vriend zegt dat hij overal omheen kijkt, omdat ze zo lief lacht.

Van haar ouders heeft ze nooit complimentjes gehad, terwijl juist zij daar zo’n behoefte aan had. Nog niet eens zozeer de complimenten, maar vooral de aanmoedigingen had ze goed kunnen gebruiken.
Haar ouders wilden haar echter niet voortrekken ten opzichte van haar broer en zus, en van complimenten ging ze maar naast haar schoenzolen lopen, en als het tegen zit zou ze volgens hen maar drukte krijgen.
Nou, over dat laatste hoefden ze niet in te zitten. Met haar hazenlip is ze getekend voor het leven.
Natuurlijk hebben chirurgen alles keurig “aan mekaar genaaid” zoals haar vader het zo plastisch weet te formuleren, maar het litteken zal haar de rest van haar leven vergezellen.

Gisteravond was ze voor de eerste kennismaking naar haar schoonouders geweest. Ze was erg nerveus geweest, maar dat was nergens voor nodig.
De ontvangst was allerhartelijkst, zijn familie toonde oprechte belangstelling voor haar, en ze voelde zich snel op haar gemak.
Het gevoel van warmte tussen zijn ouders en haar was wederzijds.

Het grootste compliment kreeg ze een half uurtje geleden van haar vriend te horen.
Zijn moeder had tijdens het ontbijt tegen hem gezegd: “Weet waar je aan begint, kind, een mooie vrouw heb je nooit alleen.”

Nu ze er weer aan denkt, ziet ze wat haar vriend bedoelt: haar spiegelbeeld straalt haar tegemoet. Wat een klein beetje zelfvertrouwen niet met een mens kan doen. Ze moet niet langer struikelen over haar twijfels.
Met een grijns van oorbel tot oorbel, besluit ze dat voortaan elke dag de moeite waard is om geleefd te worden, en het de hoogste tijd is voor een feestje.

61 gedachten over “Het complimentje

  1. Blind negeren

    mensen die nooit spontaan een complimentje geven
    leven allicht
    met de ogen dicht
    alleen in ‘t negeren van diepe schoonheid bedreven

    Niet alleen mollen zijn blind, Mirjam.
    Lenjef

  2. WAT EEN HERKENNING!
    Vroeger toen ik jongetje was, viel ik nooit op.
    Daarna transformeerde ik naar een HOTTE HARTELIJKE HULK
    Gloeiende, gloeiende!
    Ik grijns nu van oorLEL tot oorLEL (wat een uitvinding van je 😉 )
    En maak vele mensen blij.

  3. Mooi verhaal Kakeltje en zo waar. Een gemeend compliment aan iemand geven, kan zoveel betekenen. Het kost zo weinig maar is wel kostbaar.Soms als ik iemand op straat zie met een mooie jas of iets anders dat ik mooi vind, zeg ik dat ook tegen die persoon. Soms kijken ze vreemd op, maar meestal vinden ze het wel leuk als ik zoiets zeg (bv goh mevrouw wat een leuke tas hebt u daar) Ik heb als kind ook vaak te horen gekregen dat ik lomp was en dom. Bleek ik dus later een hoog IQ te hebben, al zei ik thuis weinig en als ik de foto’s van vroeger zie, was ik eerder knap dan lomp. Tja door evenwichtsstoornis, liep ik wel eens tegen de deurpost op, of roetste ik een stukje de trap af. Maar ook daar kwam ik pas later achter.
    Tja ik ben wel altijd onzeker gebleven vooral wanneer ik in een groep mensen moet functioneren, al kan ik dat wel aardig verbergen.

  4. Goede morgen Kakeltje! Bedankt voor je reactie en ik weet het ondertussen hihi, dat je altijd voor een geintje te porren bent met dat heerlijk karakter van jou!

  5. Ik geloof niet dat die vriend spijt heeft gehad dat hij moeders mooiste en vaders knapste uitgekozen had ?! 😉
    Sommige littekens zitten aan de buitenkant, maar die aan de binnenkant deden en doen het zeerst…….

  6. Zowel het geven als het ontvangen van een compliment is voor velen moeilijk. Mijn oudste dochter wordt altijd “boos” als ik haar een compliment geef en loopt ze bij mij weg. Ik hoop altijd dat ze het wel begrepen heeft.

  7. Haaaa lieve Kakel,

    wat heb je weer een ontroerend mooi verhaal geschreven…
    Ik vind het heel lief en fijn!

    Complimentjes krijgen… dat is ook wel iets waar veel mensen een probleem mee hebben.
    Als je bijvoorbeeld zegt, dat iemand er mooi uit ziet.
    Dan gaan ze gauw iets zeggen over hema-make-up of uitverkoopje…

    Terwijl ze alleen maar “Dank je wel” hoeven te zeggen.

    Dag lieffie: je bent een mooi mens!
    Dikke pakkerd van Marlou

    .

  8. prachtig geschreven Mirjam….

    acceptatie is een belangrijk iets voor het zelfbeeld…

    en een complimentje kan een grote stimulans zijn..

    groeten

  9. Een verhaal waar ik weer even bij moet slikken ,al heb je dit volgens mij ooit eerder geplaatst .Een litteken in je gezicht kan je hele leven bepalen als je jong en onzeker bent en ik weet er alles van helaas .Geen hazelip maar toch ook een litteken op mijn bovenlip ,niet heel erg groot maar mijn hele jeugd uitgescholden en de benamingen zal ik maar niet noemen .Toch later hebben de vriendjes er nooit opmerkingen over gemaakt,uhh en ik heb best veel leuke vriendjes gehad haha .De plastisch chirurg wilde er graag wat aan doen ,ja het was een van de beste van Nederland destijds ,maar er zou altijd wel iets te zien blijven dus ik heb gezegd laat maar! Mijn man was zo blij dat ik het niet liet doen ,je bent mooi zo je bent zei hij altijd.Op foto en film maakt die ”inkeep” lelijke grote rare schaduwen waardoor het echt heel erg lijkt dus ik wil eigenlijk nooit onverwacht gefilmd worden of op de foto.Man en Dochter begrepen pas wat ik zelf zag als ze achter mij voor de spiegel stonden ,ook de spiegel vertekend heel erg en klopt volgen hen totaal niet met de werkelijkheid,wat anderen zien .Je verhaal heeft een prachtig en ontroerend einde want elk mens is mooi en heerlijk om zo’n enorme opkikker te krijgen ,dan kan ze de hele wereld aan !!
    Liefs Elisabeth

  10. Mijn hele leven hoorde ik: “Leek je maar wat meer op je zus”…
    Helaas, ik lijk niet op mijn zus. Zij is slank en voldoet aan alle wensen van mijn moeder. Ik ben mollig en voldoe nergens aan. Ik ben gescheiden, heb ontslag genomen, heb een moestuin, veel dieren en kleed mij niet volgens de laatste mode. Zus draagt nooit 2x hetzelfde, gaat naar de nagelstyliste en schoonheidsspecialiste en iedere 6 weken naar de kapper. Zij probeert iedereen te pleasen en waait met alle winden mee, ik geef mijn mening en draai er niet omheen.
    Hoewel ik inmiddels 50+ ben en dankzij mijn nieuwe man stevig in het leven sta, doet het nog steeds zeer als mijn moeder een kwetsende opmerking maakt. Zo vraagt ze bv in gezelschap of ik haar buiktrainer wil lenen en als ik vertel dat ik op yogales ga, zegt ze glimlachend: “Goh, ik wist niet dat je daarvan ook afvalt”…

    • Welkom Ikkelien. Dankjewel voor je openhartige reactie, ik vind het heel dapper van je.
      Ik heb het met verbazing zitten lezen en hoe verder je verhaal vorderde, des te bozer werd ik.
      Niemand heeft het recht een ander zo grof te behandelen, zeker een moeder haar kind niet!
      Je moeder heeft liever dat je een kopie van je zus wordt? Dat zou eeuwig zonde zijn. Zo te lezen ben jij iemand met karakter: je hebt ontslag genomen (voor jezelf kiezen is moeilijk) en je bepaalt je eigen kledingkeuze. Je hebt een moestuin en veel dieren. Daaruit blijkt dat je veel om de natuur geeft. Dergelijke karaktereigenschappen lijken me waardevoller dan een gelakt en gelikt leven leiden.
      Met de meute meelopen is geen kunst. Er tegenin roeien en durven te zijn wie je bent, dát is pas kunst. Daar gaat jouw moeder zomaar aan voorbij. En ze kleineert je ook nog in gezelschap. In vind dat onder de gordel.
      Er zijn mensen die de buitenkant belangrijker vinden dan de binnenkant. Dat is sneu voor ze want echte schoonheid zit van binnen.
      Uiterlijk kan een mens gemakkelijk veranderen; het kost alleen maar geld. Het leven is geen doorlopende wedstrijd wie er het mooiste uitziet.
      Kortzichtige mensen denken dat mensen die er geweldig uitzien, ook geweldige mensen ZIJN, maar dat zijn twee verschillende dingen.
      Jij bent geen meeloper; je durft te zijn wie je bent. Daar kan je moeder een voorbeeld aan nemen. Maar ja, jij moet elke keer weer de krenkingen ondergaan.
      Ik hoop dat er naast je man, nog meer mensen zijn die zien dat jij een mooi mens bent. Gelukkig schrijf je dat je stevig in het leven staat. Ik wens je toe dat dat altijd zo blijft!
      Lieve groet Kakel

  11. Ik wilde even snel een groetje brengen, om te laten zien dat ik je niet vergeten ben….. Maaaaarrrrrrr…….. Ik moest eerst even bijlezen… Als ik hier op deze blog kom is even al gauw een paar minuten meer. Iemand die zo pakkend kan schrijven laat de lezers langer lezen……

  12. Ieder mens heeft wel eens een compliment nodig. Of een knuffel of iets dergelijks. Dat is niet iest waar we als mens eigendunk van krijgen, maar waar we ons gewoon goed door gaan voelen. Gewild, of gewaardeerd.
    Mooi verhaaltje Kakel 🙂

  13. Hell yes… en zo is het. Van complimenten ga je niet naast je schoenen lopen. Het stimuleert nou eenmaal. Maar sommige mensen durven gewoon geen compliment te geven. Bang zeker dat ze nooit wat terug zullen krijgen. Hier is een compliment geven als een maaltijd. Het hoort er elke dag bij. Het voedt en geeft je een goed gevoel.

    Love As Always
    Di Mario

  14. Schitterend geschreven log alweer Kakeltje, jij observeert de mens niet alleen goed, je weet het ook nog in mooie verhalen te gieten. Opbeurende verhalen ook, veel zogenaamde lelijke eendjes zouden hier heel wat aan hebben!

    Een lief woord
    Of een opgestoken duim
    Verbaal
    Of non-verbaal
    Een bemoedigende zin
    Of een kus op de wang
    Gesproken
    Of niet gesproken
    Een mooi kaartje
    Of af en toe een schouderklopje
    Woord
    Of beeld
    Alles kan en alles mag
    Want een complimentje geven
    Is tonen wat liefde is.
    © Magali Vandromme

  15. dat is waar, als je straalt zie je er veel beter uit.
    Je verhaaltje omschrijft dit perfect, daarom lees ik je zo graag
    Het prentje erbij is amazing :o)

  16. Complimenten geven valt niet mee, doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg! En complimenten geven wordt vaak onecht gevonden, voor wat hoort wat. Het is zo makkelijk dus niet! Ik probeer complimenten te geven en goed gedrag te belonen, maar er is vast ruimte voor verbetering!

  17. Zeer mooi. Echte schoonheid is niet alleen ons omhulsel, het is wie je bent en wat je uitstraalt.
    Dit heb je zeer mooi en subtiel verwoord/
    X

  18. Wat een mooi verhaal zeg en toevallig hoorde ik vanavond ook een verhaal van een mevrouw van vroeger wel, leuk voor mijn weblog. Maar dat ging ook over gewaardeerd worden en eens een compliment krijgen…. Dat is inderdaad belangrijk voor iedereen.

  19. Ja zo ging dat vroeger, van complimentjes kreeg je maar kapsones, en het wás uiteindelijk niet meer dan normaal dat je je best deed om alles zo goed mogelijk te doen.
    Toch heb ik soms het angstige gevoel dat de weegschaal nú totaal naar de andere kant is doorgeslagen, kinderen kunnen gewoon niéts meer fout doen en worden om alles de hemel in geprezen, daar krijgen ze later in het echte leven last van als blijkt dat ze niét die superkinderen zijn die ze dachten te zijn.
    Maar de “kinderen van van vroeger” konden inderdaad wel wat vaker een mooi compliment gebruiken, prachtig verhaal weer!

  20. Ik las vanmiddag de column van Vincent Bijlo achterop het uwv-blaadje en moest daar meteen aan denken toen ik jouw schrijfsel las. Allebei min of meer met hetzelfde onderwerp en allebei mooi.

  21. Zeg mail mij even als de gespierde bliksem haar adres want dan ga ik er acuut heen om haar te helpen met het ophangen van de slingers, maar dan wel zodanig dat zij ze nooit meer los kan trekken 😉

    -x-♥

  22. als ik ergens trots op was zou mijn pa zeggen: zorg dat het zo blijft en doe je best. Hij bedoeld ,het kan altijd nog beter. ZOnk de moed je ver onder de schoenzolen.
    en gelukkig kan zij wel verder met een lach van oor tot oor.
    Groet,
    Wilma

    • Meer dan zijn of haar best doen kan niemand, zeker een kind niet. Te weinig zelfvertrouwen is vreselijk voor een mens. Ben je eroverheen gekomen??
      Lieve groet

  23. Zo, een geweldige instelling van haar!
    Op die manier sta ik nu ook in het leven, geen vergelijking hoor, dat weet ik wel, maar het voelt wel zo!
    Hopelijk wordt ze heel gelukkig, ze is in ieder geval op de goede weg!
    Mooi verhaal Kakeltje!
    XXX

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *