De schrik van m’n leven

Ik hoor een alarmerend geschraap onder mijn auto.
Twee dames kijken naar mij en slaan hun handen voor hun mond. In hun ogen gaat een alarm af.
Mijn God, waar ben ik overheen gereden? Het zal toch geen driewielertje zijn? Misselijk bij de gedachte klim ik m’n auto uit. Door de stress vergeet ik de gordel los te maken en val ik half tuimelend naar buiten. Trillend van angst kijk ik onder de auto.
Oh…het is maar een paaltje! De auto kan dan wel niet voor- of achteruit, toch ben ik in staat het ding hartstochtelijk te omhelzen.

Een mevrouw zet me bij een garage af.
Binnen vertel ik als een betrapt kind mijn verhaal aan de garagehouder.
Alle monteurs kijken stoer voor zich uit. De garagehouder, een beer van een vent met een melancholische blik, heeft mijn onmiddellijk sympathie want hij lacht niet. Hij roept een collega en die regelt een auto.

Bij het instappen zie ik de brandstofmeter ver in het rood staan.
Met een blik van verstandhouding kijkt de chauffeur naar mij. Ik hoor ‘m denken: jammer dat u de net niet zo’n alziende blik had, mevrouwtje.
Het scenario zie ik al voor me: straks moeten we de auto naar de plaats van het ongeval duwen.

‘Oh,’ zegt de chauffeur, ik zie uw auto al staan.’
Klopt. Zoals het een goed ongeluk betaamt, blokkeert mijn bolide driekwart van de rijweg.
Een groep belangstellenden heeft zich als geroutineerde geraniumstaarders rond mijn vehikel verzameld. Door het open raam, hoor ik wat ze zeggen: ‘Goh, het zal je auto maar zijn, hè’ zegt eentje.
Een vrouw met een stem als een misthoorn vraagt: ‘Van wie is die auto?’
Op datzelfde moment stapt de chauffeur uit en houdt voor mij de deur open. Als een bezienswaardigheid stap ik naar buiten: dus zó ziet iemand eruit die over een betonnen paaltje heen rijdt.
Tanden op elkaar zetten en recht vooruit kijken.

Na tien minuten hannesen met een rijdende krik hebben beide mannen mijn auto over ‘t paaltje getild.
Meteen krijg ik mijn gevoel voor humor terug.
Op vriendelijke wijze sommeert de garagehouder mij achter hen aan naar de werkplaats te rijden.
Hikkend en stotend komt hun auto halverwege de ingang van de garage tot stilstand.
Binnen wordt mijn auto omhoog getakeld. De monteurs bekijken met een lamp elk hoekje en gaatje. Ze wisselen termen uit die klinken als aandoeningen. Gelukkig doorstaat mijn wagentje hun kritische blik.

Met de hete adem van de garagehouder in mijn nek, rijd ik in z’n achteruit de garage uit, slalom  kriskras tussen gepareerde auto’s door, en akelig dicht langs de definitief tot stilstand gekomen garageauto.
Ongeschonden.
Waar is het bewonderende publiek als je het nodig hebt?

63 gedachten over “De schrik van m’n leven

  1. Wat een schrik moet jij gehad hebben, eerst door te denken dat je een driewieler of zo mee had en toen je niet over dat paaltje heen kon rijden. Tja, de garagist zal dat waarschijnlijk wel meer gezien hebben… maar alles liep gelukkig goed af, oef!

    • Ik voelde me ook wel een beetje slechte chauffeur.
      Net had ik dat paaltje nog gezien en ineens was ik vergeten dat-ie er stond.
      Jouw reacties zijn als een applausje!
      Liefs Kakel

  2. Ik weet niet in hoeverre fantasie en werkelijkheid hier een beetje met elkaar aan het flirten zijn, maar het is in ieder geval een geweldig verteld verhaal. In een column mag alles! (Willem Alex zou nu zeggen: maar dat ook maar een mening)

    • Tagrijn! Ligt je boek eindelijk/al in de schappen?? Blij een levensteken van je te lezen.
      Oké, de vrouw met de stem als een misthoorn heb ik wat overdreven, maar de rest niet.
      Groetjes Kakel

  3. De auto en het paaltje hebben dus alletwee geluk gehad je auto heeft niets en het paaltje is gelukkig omdat je het eens goed hebt vastgepakt (zo zeggen wij dat hier)

    • De busbaan 😉 Achteraf kan je er hard om lachen.
      Ik heb een keer spook gereden. De bocht naar links vond ik al zo krap, en had niet meteen in de gaten dat ik op de verkeerde weghelft reed.
      Ik reed als de sodemieter de middenberm in. Ik zag de automobilisten denken: sherry’tje op, mevrouw?
      Liefs x

  4. Dat kan ook alleen jou maar overkomen óp een paaltje voor pal staan!
    Dikke mazzel dat je geen schade had.
    Na de laatste storm reed ik weg met de auto toen ik een gruwelijk geluid hoorde, gelukkig ook niet meer dan een nogal kronkelige tak die onder auto hing maar ik kan me je schrik dus levendig voorstellen.

  5. mijn pa deed het ook. maar ook geen schade.
    Ja waar het is het publiek he als je het goed doet. Moest zelf een trailer met schapen achteruit rijden. Vroeg bij welke plek ze wilden het hebben. Och arme, een vrouw achter het stuur, met een trailer. Nu lukt ehet me in een keer(dat moet je ze nooit zeggen natuurlijk) en er was echt niemand te zien he. Was gewoon trot op mezelf, mag toch??
    Groet, Wilma
    ps. Reed vorig jaar met en trailer tegen een betonnen paal. Op commentaar zei ik: Je wilt zelf graag rijden??

    • Een trailer met schapen achteruit rijden? Dan heb je wel rij-ervaring.
      Och arme, een vrouw. Haha 🙂
      Over die trailer tegen de betonnen paal praten we niet meer!
      Goed commentaar. Nooit de kaas van je brood laten eten, hihi.

  6. Haha, heel herkenbaar dit verhaal… Fijn dat het uiteindelijk allemaal meeviel hè. En die actie om zonder schade achteruit die garage uit te rijden, daar waren ze gewoon stil van natuurlijk…
    Ik heb ook eens met een bijna nieuwe auto een paal geraakt, echt niet gezien hoor, snap het nog niet. Wat voel je je dan een oen hè…

  7. Ha die Kakel!

    jaja… mensen kunnen heel wat commentaar leveren.
    Maar inderdaad: waar zijn ze als het goed gaat?
    Ik kom met Klappertje mee en dan gaan we samen voor je juichen!

    Dagdag…
    Liefs van Marlou

    .

    • Hej hej, MarLouLou,
      Jij hebt ook overal een gezellig antwoord op 🙂
      Met Klapper erbij zouden we een leuk trio vormen. Zoiets als de musketiers, maar dan beter (sprak zij bescheiden.)
      Liefs xx

      • Hey Mirjam…

        ik ga er heel lang mee stoppen.
        Kom zo nu en dan wel even piepen om te zien of jij je wel goed gedraagt. Hahahaaaa….
        Neeeee…. niet braef zijn!
        Stout blijven!!

        Tot over zeker vier maanden…
        Dikke pakkerd van Marlou

        (misschien kom ik wel een keertje buurten!)

      • Vier maanden, wat heerlijk voor je! Voor jullie bedoel ik, want je verloofde gaat natuurlijk ook mee.
        Lekker naar het huisje in de bergen? Mag ik volgende keer ook mee? Ik beloof dat ik niet lastig zal zijn 😉
        Een goeie reis en veel plezier! Ik zal je missen… <3
        Liefs Kakelino

  8. Nou, ik was ook flink geschrokken. Maar waar zat je met je gedachten dat je het paaltje niet gezien had?
    Gelukkig geen slachtoffers, en ook geen schade. Ik heb wagens gezien die over een paaltje reden die dat nooit meer zullen doen.

    • Ik reed tussen twee (lage betonen) paaltjes door een parkeerterrein op. Er kwam een auto aan die eraf wilde rijden.
      Om plaats te maken reed ik achteruit. De paaltjes was ik alweer vergeten en waren te laag om ze te kunnen zien.
      Echt mazzel dat ik geen schade had!

  9. Gelukkig was het maar een paaltje, maar wat een wonder dat je geen schade aan je auto had en dat hij nog reed!
    De beste stuurlui staan aan wal, behalve als het goed gaat haha.

    • Ja 🙂 Ken je het gedicht “Je mag opnieuw beginnen” van Freek de Jonge?
      Een regel luidt: “Wat weet je van een ander als je jezelf niet kent.”
      Dat vind ik een heel mooie!

      • ….of ze zeggen ook;
        kijk eerst naar de balk in je eigen ogen, en dan naar de splinster in de ogen van een ander

    • Het IS ook erg om in een spiksplinternieuwe auto een deuk te rijden.
      Mijn oom haalde zijn nieuwe auto op uit de garage en reed ‘m twee kilometer verderop total loss…

  10. Pffff…. gelukkig maar een paaltje. Maar leuk is anders. Wel hilarisch geschreven!
    Zelf had ik nog niet zo lang mijn rijbewijs. In het begin reed ik als een kruk, eerklijk gezegd. Ik kwam op een punt waar paaltjes stonden als een soort wegversmalling. Eén auto tegelijk. Dat had ik te laat door en ik stuurde naar rechts. De paal bleef in het midden van de auto steken.

    Ik moest veel moed verzamelen om het Hubbie te vertellen. Gewacht tot hij in een goede bui was, hahahahaha….
    Maar hij kon er niet om lachen.

    Petje af hoe je de garage uitreed! Ik doe het je niet na.

    Liefs Frederique

    • Dat Hubbie er niet om kon lachen snap ik wel, maar hij was toch niet boos?
      Ik rijd in een klein autootje (Toyota Starlet uit 1900 🙂 ) en prak haar overal tussen.
      Paaltjes…ondingen!
      Liefs Kakel x

  11. O gut zo’n laag paaltje zeker. Pff heb wel eens mijn zijkant aan een hoog paaltje open gehaald. Gelukkig weinig schade en de rest ach laat ze maar lachen hoor.

  12. Publiek? Dat is er enkel als je over een paaltje rijdt. Bij vluchtmisdrijf heeft er niemand wat gezien. En dat zijn pas diegenen die zich zouden moeten schamen.

    😉

  13. Niet prettig, zeker niet als je meteen een héél publiek rond je verzamelt. Maar blijkbaar was het niet zo erg? En in elk geval véél minder erg dan een driewielertje. De koude rillingen lopen over mijn rug als ik er aan denk

  14. HIER is je bewonderende publiek. Niet alleen schreef je het weer prachtig op, maar ik zie het je al doen, zo achteruit zigzaggend die garage uit. Klasse.

    p.s. ik deed dat zelf ook eens met een zware bedrijfsbus van mijn werk, omdat hij in het magazijn in de weg stond. Omdat ik niet gewend was om alleen op de spiegels te rijden, knalde ik met een flinke vaart tegen een in de route van de bus staande auto aan en veroorzaakte daarmee zo’n duizendje of tien aan schade. Ik was toen een jaar of twintig en tot mijn eigen stomme verbazing kreeg ik niet eens ontslag 🙂

    • Ik droom weleens dat ik in een vrachtauto rijd en met mijn voet niet bij het rempedaal kan.
      Dan rijd ik ook overal tegenaan. Tegen bomen, tegenliggers (blijkbaar heb ik meerdere levens…) en lantaarnpalen.
      Maar een duizendje of tien schade heb ik nog nooit gereden. (Even afkloppen op ongeverfd hout. Je weet maar nooit.)
      Een wonder dat je niet ontslagen bent. Ach…een goeie kracht 😉

      • Ja, ze wilden me inderdaad niet kwijt. Mazzel dus, liep gelukkig met een sisser af 🙂

      • Stel voor dat je de schade zou moeten betalen. Had je maanden salaris gekost.
        Tenminste, ik ga er voor het gemak even van uit dat jij geen 10.000 gulden per maand verdiende 😉

    • Helemaal ongeschonden.
      Het paaltje had geen schade onder mijn auto aangericht en ik vond het een wonder dat ik tijdens het achteruitrijden bij een moeilijk circuit geen nieuwe schade opliep!
      Groetjes Kakel

  15. dat kan je alleen maar met een bolide voor hebben, die hangen zo lang bij de grond..

    en eind goed, al goed toch..

    groeten

    ps: 1 week eind oktober en het weer was ideaal..

    in het centrum kan je heel wat te voet doen en met de metro kom je bijna overal

  16. Ik kwam een keer de parkeergarage uit. Op de hoek stond een mevrouw met een auto in een vreemde stand namelijk schuin omhoog. Ik stopte en vroeg of ik iets kon doen. Ja zei ze misschien samen de auto eraf tillen. Ik keek haar aan en zei nou ik bedoelde meer om iemand te bellen voor u. Hahaha die mevrouw was al op leeftijd en ik zag me al met haar als een soort vrouwelijke hulk die auto optillen. Nou nee daarvoor is mijn rug te zwak hahahaha. Maar ik begrijp hoe je je gevoeld moet hebben :))

  17. Ach… Schumacher heeft ook weleens een ongeluk gehad. Zo moet je maar denken. En op zich.. is je bolide er toch nog redelijk ongeschonden uit gekomen.

    Love As Always
    Di Mario

    • Haha: Schumacher heeft ook weleens geluk gehad 🙂 Leve het relativeren.
      Ik was zo blij dat er geen kleuter onder mijn auto lag. Dat paaltje deed me niets meer!

  18. Ach joh….. getuigen of niet…. jij bewijst maar eens weer dat vrouwen de beste chauffeurs zijn en over een extreem goed aanpassingsvermogen beschikken.

    top!

    -x-♥

    • Jij weet het ook weer zo lekker te verwoorden <3
      "Een extreem goed aanpassingsvermogen."
      Die schrijf ik maar bij mijn lijstje van 20 goede karaktereigenschappen.
      Ik heb 'm nog steeds 🙂
      Liefs xxx

Laat een antwoord achter aan Anneke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *