‘Hij is een heel goede minnaar,’ zegt de vrouw.
Ik blaas bijna de cacao van mijn cappuccino.
Haar vriendin knikt alsof ze de uitspraak al te vaak heeft moeten aanhoren.
De twee vrouwen zitten links van me aan een tafeltje. Ik schat ze begin dertig. Hun mobiel onder duimbereik en hun tas op schoot. Leuke types, blond en goed in de verf. Toon Hermans zou zeggen: “En onder hun ogen de betere kringen.”
Met volle tevredenheid stoeien ze met een gebakje.
‘Weet je dat zijn moeder nog bij hem schoonmaakt?’ vraagt de minnares.
‘Waaat!’ zegt de vriendin. Ze is duidelijk blij dit nieuwtje te horen.
‘Uhuh. Elke week komt ze bij ‘m soppen. En ze neemt haar eigen stofzuiger mee want hij heeft er geen.’
‘Dat méén je niet!’ zegt de vriendin. ‘Hoe oud is die gozer eigenlijk?’
‘Nog steeds 24,’ klinkt het afgemeten.
‘Komt er eigenlijk nog iets van?’ vraagt de vriendin.
‘Waarvan?’
‘Nou…wordt het serieus? Ga je weg bij Mark?’
‘Nee, natuurlijk niet!,’ klinkt het bitst ze. ‘Teveel gedoe voor de kinderen. Ik houd Thijs gewoon voor erbij.’
De vriendin twijfelt. Zal ze iets zeggen of haar laatste hap gebak naar binnen schuiven? Ze stopt toch maar het vorkje in haar mond en trekt het stukje taart er met haar tanden af. Zo beschadigt ze haar lippenstift niet. Ze kauwt, en als haar mond leeg is, zwijgt ze.
‘Wat,’ vraagt de minnares geirriteerd, ‘jij hebt er ook twee tegelijk gehad.’
‘Dat was in de vakantie!’ neemt de vriendin het voor zichzelf op, ‘En toen wist ik nog niet dat ik in verwachting van Jasmijn was,’ giechelt ze er achteraan. Terwijl ze het zegt, kijkt ze schichtig om zich heen.
Ik bestudeer net op tijd de menukaart.
‘Ben je niet bang dat Mark erachter komt?’
‘Jij bent de enige die het weet,’ zegt de minnares veelbetekenend.
De vriendin zegt op beschuldigende toon: ‘Je hebt wel drie kinderen, Mar.’
’Zodra ze het gekwetst gezicht van haar vriendin ziet, zegt ze ‘Sorry,’ maar ze meent het niet.
De mond van de minnares beweegt maar ik hoor niet wat ze zegt. Iemand heeft waarschijnlijk een ijs-koffie besteld want een machine hakt ijsblokjes in stukken. Als het apparaat stilvalt, staat de minnares op, en zegt: ‘Ik wil het er niet meer over hebben. Ik ga Mirre van het dagverblijf halen.’ Ze zet haar mok en gebaksschoteltje op het dienblad, pakt haar tas en mobiel, en loopt op hoge hakken naar buiten, de Hema-restauratie uit.
Haar vriendin gaat het allemaal te snel. Ze veert op en beweegt haar handen nerveus boven het gebruikte serviesgoed. Ze kijkt waar de kast staat om het dienblad in te schuiven maar ziet er van af. Ze smijt haar telefoon in haar tas en wringt zich haastig tussen tafeltjes door in de richting van de uitgang. Haar vriendin achterna.
Een bejaarde vrouw rechts van me, die het geheel net als ik van een afstand heeft zitten volgen, zegt glimlachend tegen mij: ‘Wat een leuke meiden, hè? En zo keurig!’
Ik knik welwillend. Ze moest eens weten!
Wat een mooi geschreven stuk, had het idee dat ik erbij aanwezig was! Dat is zo leuk van een terras, al die gesprekken die mensen voeren.
Welkom Lotus Lilly en bedankt voor je reactie!
Wow, wat een mooi geschreven én hilarisch logje ook, jouw mensenkennis kent geen grenzen, je literair kunnen ook Kakeltje! Heerlijk dat slot met die opmerking van de oude vrouw en jouw binnenpretje daar over…
ot:
Lieve Mirjam, ontzettend bedankt voor je lieve kaartje.
Gebeurd niet snel maar ik kreeg tranen in mijn ogen. Zo lief! Dikke kus X
Heel graag gedaan <3
Tja die vrouwen toch… ’t is echt een verhaaltje voor in de VIVA. Mensen lezen het maar al te graag denk ik. Het verhaal toont overigens weer aan dat mannen de naam hebben vreemd te gaan maar dat het toch echt zo is dat dat alleen kan als er evenzovele vrouwen met hen meedoen.
Nooit geweten dat jij de Viva las, Willem;-))
Bij de kapper Mir, bij de kapper :-)!!
Wat een leuke en sportieve reactie van je :-))
Tja, een mens hoort nog eens wat als hij op stap gaat 😉
Oeps. . . eigenlijk ben ik blij dat in zo’n geval mijn gehoor niet meer zo scherp is. Ik denk dat ik me niet in had kunnen houden en bij het langslopen even een opmerking had geplaatst zo van : ‘Dat zal Mark leuk vinden om te horen Mar’
Want dit soort vrouw , die alleen aan zichzelf en haar eigen pleziertjes denkt, daar kan ik absoluut niet tegen. Het kan altijd voorkomen dat een huwelijk fout loopt, maar wees dan eerlijk tegenover elkaar. Dit gedoe vind ik zo beneden alle peil, zo horen mensen elkaar niet te gebruiken.
jakkes zeg! Je “bofte” wel met de story. Maar je zal ze de kost moeten geven die scheef gaan..
Daar krijg je rode oortjes van .. 😉 (spiegel gekeken ?)
Ik hoor nooit zo iets….
Inderdaad, heel keurig. En ook heel discreet over hun priveleven. Als ze erachter zouden komen dat manlief hetzelfde deed op zijn werk met een ‘collega’ of de ‘secretaresse’ dan zou het hek van de dam zijn. (maar ik zou de heren groot gelijk geven met zulke partners…..
Helemaal in de stijl van een goeie Nederlandse speelfilm. De dames zouden zich moeten schamen. Hun dienblad laten staan. Hoe durven ze hi hi 😆
ik kan me eigenlijk niet concentreren op zulke gesprekken, ik wordt daar boos van, en zou zeggen, dat ze maar van haar ventje moet weggaan
ik wens je een fijn dagje
Zo hoor je nog eens wat. Je moet toch bijblijven . Daar hoef je bij jou geen boek voor te lezen kakel. Het was hier even fijn genieten. 😉
lieve groetjes, Ria
Diepe leegte
misschien
is
iemand graag zien voor velen
gewoon een tijdelijk iets
en betekent liefde niets
willen ze
daarom
hun leegte met anderen delen
Lenjef
Lijkt me een treurig bestaan, als je het van een dergelijke leegte moet hebben!
lieve groet
Zulke dingen overkomen mij nu nooit, sappige verhalen bij het tafeltje naast me. Vast omdat ik nooit alleen bij de Hema ga zitten, en heb ik dus ook nooit tijd om van andere gesprekken te genieten, want ben ik zelf aan het kletsen.
Ben jij zo’n kletsmajoor? Misschien luisteren anderen dan wel naar jou:-)
Je kijkt er alleen op nooit in zegt mijn moeder altijd 😉
Staan die tafeltjes daar zo dichtbij elkaar dan in die Hema, dat je gewoon af kunt luisteren? Kakeltje toch…
Ik ken ook zo’n vrouw, hield het met de buurman, kreeg ook nog een kind van hem, wat een ellende dat gegeven heeft.. Bah..
Liefs!
De tafeltjes staan redelijk dicht bij elkaar, ja. Er zit niet zoveel ruimte tussen als in de Hema in de stad (Rotterdam.) En sommige mensen praten gewoon heel erg hard. Generen zich helemaal nergens voor. Ook een kunst!
Hilarisch!!! Ik ga, zeker weten, deze winter vaker in het restaurant bij de Hema zitten. Als ik jou was zou ik de Hema even contacten met de mededeling dat jij ze door jouw blogje extra klanten levert en of dat nog wat opbrengt.
Het duo boos en boos. En dat heet dan gezellig kofie drinken.
Ik had geen helderder stukje over de zwakke plekken der monogamie kunnen schrijven, dan wat ik hier gelezen heb. Je brengt het weer helemaal des Mirjams onder woorden – prachtig dus – maar wat is de wereld van deze ‘dames’ tenhemelschreiend hypocriet. En zo gaat het volgens de statistieken met 50-70 procent van monogame relaties.
Wat wil je als een datingsite waar je je als getrouwd persoon kan inschrijven om vreemd te gaan, gewoon adverteer tussen de andere reclames op tv? Vreemdgaan lijkt een beetje de standaard te worden. Het lijkt me een armoedig bestaan!
Eens met je conclusie #armoedig bestaan, maar verder is het duidelijk het kip of het ei verhaal… ontstaat vreemdgaan in monogamie door dat soort websites, of zijn dat soort websites ontstaan omdat de mens zo’n behoefte heeft aan vreemdgaan.
Mocht ik ooit in een gat vallen dan kan ik altijd nog naar de Hema geloof ik. En dan maar hopen dat de zus van Ingrid niet vlak achter me zit, hoewel?
Dat zou volgens mij toch ook een mooi blogje kunnen opleveren.
Goed geschreven Mirjam, zoals altijd.
Liefs en een fijne zondag X
Lijkt me heel gezellig om met jou, Ingrid en haar zus in de Hema te zitten. Al denkt Ingrid daar denk ik anders over;-)
Liefs en een knuffel x
Ik moet toch maar eens een keer naar de HEMA geloof ik, daar gebeuren wel meer dingen die niet helemaal door de beugel kunnen 🙂
Ik kom weleens vaker bij de ingang maar op een dergelijk gesprek ben ik niet vaker getrakteerd;-)
Maar eh…welke dingen gebeuren daar dan die niet door de beugel kunnen??
Ik probeer ook weleens mee te luisteren maar mijn zus tettert er steeds tussendoor. Bah…die relaties van tegenwoordig….niet mijn ding!
Juist omdat ik er zo’n hekel aan heb, maakt zo’n gesprek toch weer leuk. Klinkt ingewikkeld.
Misschien kun je je zus een blafband omdoen, haha 🙂
Ik hoop héél erg dat dit verhaal erg knappe fictie is, want “dát” hoort toch geen kinderen te hebben!
Ik dacht dat dergelijke verhalen altijd verzonnen werden (alhoewel de Rebelse huisvrouw een meester is in het afluisteren van “goede” gesprekken) maar nee…ik hoefde deze alleen maar op te schrijven. Zo’n dubbelleven zou ook niets voor mij zijn; hopeloos ingewikkeld.
Wat zóu ik het verschrikkelijk vinden als “dát”mijn dochter was!
Spijtig dat ze bij ons in de Hema geen eethoekje hebben wat jij daar allemaal hoort
Misschien kun je er een actiegroep voor oprichten:-) Maar jij hebt weer heel andere mooie dingen in je woonplaats. Ik heb het zelf gelezen in je boek!
lieve groet
Tsja, wat moet je daar nou op zeggen… Je hebt het mooi verwoord.
Wat mij betreft: twee hopeloze gevallen.
Weer een verhaal om van te smullen hoor, hoe verzin je het.
Ik heb deze niet verzonnen! Ik schrijf nooit over mezelf in een verzonnen verhaal:-)
Zit ik net helemaal in het verhaal, is het afgelopen. Ik hoop zoooo dat er een vervolg komt!
Dan zou ik een vervolg moeten verzinnen want het gesprek was echt. Ik weet niet of ik daar genoeg fantasie voor heb…
Ik had al de pest in dat iemand ijs-koffie bestelde!
Bedankt voor je lieve reactie.
Heb je dit in het echt gehoord?
Ja, echt! Ik kom wel vaker bij de Hema maar dit was de eerste keer dat ik op een “goed” gesprek getrakteerd werd.
Meestal probeer ik (telefoon)gesprekken te negeren maar dat was dit keer onmogelijk…
Afgeluisterde gesprekken zijn een bron van inspiratie 😀 Niet om te doen wat zij doen maar een blog vaart er wel bij 😀
Ze hebben een affaire die geheim moet blijven en toch kunnen ze het niet verzwijgen…. 😀
Toch weet de minnares nooit aan hoeveel vrienden hij het vertelt… Ik zou zo niet kunnen leven.
Maar wat schrijven betreft was het een heel inspirerend gesprek 🙂
Whahaha zo zie je maar inspiratie genoeg bij de Hema hé. Ze zouden het moeten verbieden die ijskoffie met die herrie…..Fijn weekend
Ik voelde me een beetje een na-aper. Meestal tref ik het met gesprekken bij de pont en jij bij de Hema. Nu had ik ook eens mazzel:-)
Haha je betaalde me met gelijke munt terug toch ik had een verhaal over de pont gehad. Nee hoor onzin. Juist leuk om horen en te lezen toch……..
Geweldig geschreven! Ik herken het onderwerp wel. Ze lijken allemaal zo keurig, maar verder?
Soms hoef je niet eens je best te doen om een gesprek op te vangen. Sommigen praten zoooo hard. Maar afluisteren is stiekem wel leuk;-).
Liefs Frederique
Meestal negeer ik gesprekken maar deze was te “mooi” om waar te zijn.
Lieve groet
Altijd leuk om beginnen mee te luisteren met een gesprek waarvan je het begin gemist hebt en zo niet goed weet waarover het gaat.
Ja, dat is ook leuk: moet je gissen waar het over gaat.
Er wordt nogal wat besproken onder de koffie in een openbarenruimte.
Meestal ga ik op afstand zitten bij dit soort dames, voor je het weet heb je een moeder met een stofzuiger voor de deur staan. Hans
Meestal zoek ik ook een plekje achteraf, maar het was druk. Vandaag dat ik het gesprek van de dames goed kon volgen. Ze moesten behoorlijk hard praten om boven het geroezemoes uit te komen.
Lieve groet
tssssss kakeltje toch:-)
wete je je schrijft het zo mooi, maar wat is het toch misselijk dat mensen niet genoeg hebben aan een relatie, het verdriet wat ze er een ander mee doen als het uitkomt:-( bah, ik word er altijd een beetje misselijk van, omdat ik weet hóe het voelt als je bedrogen wordt:-(…
ik hoop dat hun mannen het nooit hoeven weten… dat de dames op tijd stoppen..
en die oude dame,
ach…. laat haar maar geloven..
xxx
Wanneer ik naar de HEMA ga tref ik alleen bekvechtende bejaarden aan…
Daar zit misschien ook een leuk logje in 🙂
Whahahahahahahahahahaha, die is errug….. Jammer dat ze al weggingen eigenlijk. Mijn ex heette trouwens ook Mar… ging ook vreemd. 😉 Ligt aan de naam dus.
Love As Always
Di Mario
Ik moet toch eens naar een restaurant. Ik mis een heleboel! Heerlijk zoals jij schildert met woorden.
Wat lief om dat te zeggen 🙂
Hi dat probeer ik nou ook altijd 🙂 Me ergens zo strategisch mogelijk zetten zodat ik gesprekjes kan meeluisteren. Man man man de dingen die je dan hoort… ongehoord… 😉 Geestig!
ik kan me de scène zo voorstellen..
en of ik mee zou luisteren?…
zeker weten 🙂
mooi beschreven, k zie de dames zo van hun gebakje snoepen
zelfs de moeder van zie ik met de stofzuiger zeulen 🙂
er moet dringend een cafetaria komen in onze Hema!
Richt een actiegroep op, An! Wie weet…
“goed in de verf” Mijn vader zei: “Rembrant in de grondverf”.
Schitterend verhaal waar of niet, maar dit soort gesprekken zullen wel eens/regelmatig gevoerd worden.
Het is een waar verhaal!
Die uitdrukking heb ik nooit eerder gehoord, maar hij is bijzonder treffend.
Lieve groet
Ik vind alleen naar mensen kijken al een hobby op zich, maar met zo’n begeleidend (af)luistergesprek is het echt geweldig!
Haha toch leuk hé die gesprekjes die je opvangt! Doe ik stiekem ook altijd, meeluisteren indien mogelijk 😉 toch als ik alleen ben.
Sloeries zijn het,
oma had vast haar hoorapparaatje wat te zacht staan anders zou ze vast iets anders zeggen 😉
Oma zat te ver weg om het gesprek te kunnen horen, denk ik. Wie weet was ze van schrik van de stoel gevallen;-)
Wat mooi geschreven! Jij hebt de kracht van het beeldend schrijven en dan ook nog zo’n spannend onderwerp! 🙂
Wat ben je weer complimenteus. Dankjewel!
Afluisteren ? Foei toch ! Dat doe ik nou nooit :-))
Jammer! Terwijl jij veel meer kansen dan mij hebt om gesprekken af te luisteren :-))
Neeeeeee johhhhhhh 🙂
Xxx