Drie weken zonder slaap

In 2005 adviseerde de huisarts me over te stappen op een moderner antidepressiva. Omdat zij niet wist hoe ik de medicijnen het snelst kon af- en opbouwen, verwees ze me naar een psychiater.
De bijwerking van het stoppen van mijn oude middel was slapeloosheid, wat helaas toentertijd onbekend was.

In bed hield ik stug vol met ontspannings- en ademhalingsoefeningen. Ik voelde me na verloop van tijd wegzakken maar telkens kreeg mijn lichaam een schok en was ik weer klaar wakker. Inslapen lukte niet. Ook niet na het innemen van steeds zwaardere slaappillen.
De psychiater ging op vakantie en zei: “Ik weet het ook niet meer. Stop maar met alles.”

Heel gek, mijn hersenen waren murw maar mijn lijf ging gewoon door: het kookte, werkte, was leesmoeder, ging hardlopen… Op een gegeven moment stortte het natuurlijk in.
Mijn ouders deden alles voor me, maar ik was nog te moe om te eten.
De huisarts toonde geen enkel initiatief, dus moest ik zelf tot actie overgaan. Na drie slapeloze weken belde ik midden in de nacht over mijn toeren de huisartsenpost.
De volgende dag liet ik me opnemen in de GGZ. Het was het een-na-laatste wat ik wilde.

Ik wist niet wat me overkwam.
Mensen in isoleercellen schreeuwden als wilde dieren.
Drie mensen pleegden zelfmoord.
De verpleging ervoer de aanwezigheid van patiënten als storend.
Paracetamol werd me geweigerd.
“Maar dan moet ik overgeven, want mijn hoofdpijn wordt in de loop van de dag erger,” zei ik.
Daar hadden zij toch geen last van?
Na drie dagen spugen, wist ik de oplossing: Lief nam paracetamol voor me mee, en ik verstopte de strip achter de voorraaddozen koffie en thee in de bovenste kastjes van de bezoekersruimte. Kon ik ze wel eten zonder ze in mijn bezit te hebben.

Ik moest stapels psychologische testen invullen. Er kwam niets uit. De psychologen vonden me een raadsel. Ik voldeed niet aan de norm van een depressieve, want ik verzorgde mezelf. De zinnen die ik in een test had moeten aanvullen tot verhaaltjes, vonden ze komisch. Boven alles vonden ze dat ik verkeerd bezig was, want met mijn fleurige kleding en gevoel voor humor ontkende ik mijn depressie. Ik heb nog nooit zoveel onzin bij elkaar gehoord.

Er was ook goed nieuws:
Ik kwam er tot rust, kreeg mijn oude antidepressiva en kon na verloop van tijd weer slapen, al zijn de schokken nooit meer weggegaan.
Familie nam schone kleren, fruit, chocola, drop en gevulde koeken voor me mee.
Ik kreeg zákken post.
Het contact met de meeste patiënten – uit alle lagen van de bevolking, want depressie discrimineert niet –  was vriendschap op het eerste gezicht. Ik heb met ze gehuild en gelachen.
Deel 5 van Harry Potter kwam uit in het Engels.
Mijn vader bewaarde alle krantenartikelen van de Tour-de-France voor me.

Het moeilijkst was Roosje-in-de-knop achterlaten. Ze werd opgevangen door opa en de oma’s. Verwend met lekkers en aandacht. Lief ging korter werken en met Roos naar de manege, zwemles en dansles.

Bij mijn ontslag – na zeven weken- wist de verpleging nog steeds mijn naam niet. “Mevrouw…eh…Dingetje…ik kan even niet op uw naam komen.”
De GGZ aldaar heette de “Fleurie-stichting.” Zelfs na tien jaar weet ik nog niet wat daar nou zo fleurig was…

98 gedachten over “Drie weken zonder slaap

  1. Dag lieve schat,

    ik heb het gevoel, dat ik je in de steek heb gelaten door zo lang niet langs te komen en te reageren en jij je maar k*t voelen…
    Maar gelukkig is er je thuisfront en je grote dosis humor.
    Ik zou willen zeggen: “Komt wel goed, schatje…”
    Laat ik dat maar gewoon doen: “Komt wel goed, schatje…”

    Die thee is een goed idee.
    Ga ik ook even googelen.
    Bij mij werkt alvast dat ik niet meer hoef te werken… en dat ik na uren wakker liggen de volgende dag gewoon een beetje langer blijf liggen.

    Maar het blijft k met p.

    Dagdag…
    Dikke pakkerd van Marlou

    .

    • MarLouLou <3
      Gekkie, je hebt me toch niet in de steek gelaten! Je was gewoon lekker de hort op en hebt daarna tijd voor jezelf genomen.
      Nou vooruit, jij mag dat wel: komt wel goed schatje, tegen me zeggen.
      De stof zit vooral in witte thee. Ik heb Luz gemaild wat zij precies drinkt/slikt.
      Als ik antwoord heb, laat ik het je weten.
      Een hele dikke pakkerd terug!

  2. Niet slapen zet je hele leven op zn kop.
    Ik ben van vermoeiheid depressief geworden.
    Drie jaar niet of nauwelijks slapen.
    Inslaapmiddel gekregen en ja daar viel ik van in slaap.
    Maar nu heb ik steeds meer nodig.
    Om gek van te worden.
    Ik wens je heel veel liefs en sterkte.

    • Welkom Marianne! Bedankt voor je openhartige reactie.
      Van vermoeidheid word je ook depressief. Het is heel moeilijk het patroon te doorbreken.
      Heb je de reactie van Luz gelezen? Zij schrijft over L-Theanine.
      Een plantaardig middel (zit in theebladeren) waar je rustiger van wordt en beter van gaat slapen.
      Als ik meer weet, zal ik je een mailtje sturen.
      Lieve groet en jij ook sterkte,
      Kakel

  3. Jeetje Mirjam wat heftig!
    Ik heb in de valantie ook het boek PAAZ gelezen en viel van de ene verbazing in de andere.
    Ben blij dat je er niet tussen uit bent gegaan!
    Kan me voorstellen dat je het Roosje in de knop erg mistte, ook gelukkig voor haar, of eigenlijk dankzij haar, heb je volgehouden!
    Liefs Petr@

  4. Tjee, wat heftig allemaal. Anti-depressiva met alle bijwerkingen moet je niet willen. Ikzelf heb PTSS en een (zware) depressie. Gelukkig niet meer zwaar ne het gebruik van kruiden. Moeder natuur zorgt voor ons. Ik gebruik tinctuur van Avena sativa en het helpt bij mijn stemming. Als ik het vergeet merk ik dat ik weer neerslachtiger wordt. Ga op zoek naar een goede fytotherapeut die zal je waarschijnlijk ook bij je slaapproblemen kunnen ondersteunen. Heel veel sterkte.

    • Hallo Jenna.
      Mijn slaapproblemen zijn niet te behandelen: ik heb nauwelijks REM-slaap.
      Ik ga naar een orthomoleculair therapeut en daar heb ik wel baat bij. Ik houd je tip in gedachten. Bedankt voor het delen!

  5. ‘alle lagen van de bevolking, want depressie discrimineert niet’ Dit dus. Aandoeningen, ziektes en rampen nemen dat wat op hun pad komt. Het boeit ze niet of je geld hebt, een warme familie, of wat dan ook. Het grijpt je.
    Je verhaal doet mij aan een tweetal boeken denken. PAAZ & UP. Misschien wil je ze lezen, misschien ook niet. In ieder geval even een dikke knuffel, je hebt ontzettend veel guts om dit online te zetten X

    • Ik heb even Gegoogeld: de boeken zijn allebei van Myrthe v/d Meer. Paaz heeft een goede recensie van Wim Brands gekregen. Knap voor een debutante. Apart dat jij deze boeken kent… Eenmaal thuis heb ik veel over mijn opname geschreven. Puur voor mezelf. Als ik dingen opschrijf kan ik ze loslaten.
      Ik zie het niet als guts om dit online te zetten. Mensen verwachten het alleen niet van me omdat ik meestal humoristisch schrijf.
      Bedankt voor je reactie en je boekentips.
      Lieve groet

  6. Ongelooflijk wat heb jij al veel meegemaakt.
    Helaas kan ik jeeen hand geven al ben ik gelukig nooit opgenomn geweest. Mijn echtgenoot was depressief en we gingen doo een heel ergdiep dal.
    We zijn er ut aan het komen, maar hetvreet ook aan mij, special nu het met beter gaat.
    Maar ook het verleden en heden valt niet mee. Ook eens wat pilletjes gehd, maar er mee gestopt, heel acuut, het dromen was zo erg, dat ik dit niemand vertel, zelfs man niet.
    Maar wat de mensen je aandoen is ook niet mis. Onbegrip, neem een extra pilletje e nog veel erger, Iemand die me recht voor de raap dingen zei, nee, ik hield me goed, maar was ook niet van pla het aan manlief te vertellen. Maar toen we onderweg waren, ik brak en thuis schrokken ze zich te pletter. Een messteek had wss niet zo zeer gedaan als dit. En nog hoor. Ik ga schuil achter een vrolijk karakter, eenluisterend oor omdat men weet dat ik niet verder vertel. Anderen mogen mij niet daarom omdat ik niet zeg wat ik weet.
    Manlief bij arts die waarnam: Sorry ik heb geen tijd om te luisteren. Wat wil je? Lekker stom zeg. Manliefover de toeren. Ik terug en gelijk een aspraak gemaakt bij Eigen arts als ze terug was. Ik zeg henu gewoon: die arts hof ik niet, want dat is niks en luistert niet. Of zit met de rugnaar je teen te geeuwen. Ik wou vragen of ie geen fatsoen had, maarniet gedaan.

    Ik ga dethee opzoekewaar Luz hetover heft. Geen pillen, maar mss gewoon aan het werk. I hope so!!

    Love, Wilma

    • Goed dat je hier zo open over durft te schrijven. Partners van depressieven hebben het niet makkelijk. Om niet te zeggen: moeilijk.
      Als ik mijn man of hij het nog trekt, zegt hij ja, maar ik kan niet altijd inschatten hoe volmondig dat is. Gelukkig kan hij goed praten met zijn broer.
      Het probleem met mensen die goed kunnen zwijgen (ik spreek uit ervaring) is dat ze nooit iets delen met een ander.
      Doordat je man (en anderen) op jouw leunden, heb je teveel van jezelf gegeven. Wel dapper om het gevecht samen aan te gaan.
      Sommige artsen zouden uit hun ambt ontzet moeten worden. Kijken op hun horloge als ze tegen je zitten te praten. Luisteren niet naar wat je zegt.
      Heb je iemand bij wie jijzelf terecht kunt? Om af en toe je hart te luchten?
      Ik wist al dat we veel gemeen hadden, maar zoveel…het is bijna eng.
      Liefs en heel veel sterkte! Succes met de thee <3

      • ja ik heb zelf hulp gezcht om te leren hoe om te gaan met de depessie van mijn man. Toen het bijna te veel werd en ik hem belde hoorde ik niets meer van hem. Het maakte me niet woest, maar zo intens verdrietig. Ik heb gehuild, rivieren vol. Maar gelukkig heb ik een zus die ook eche oren heft.
        Ok ben ik nu zo en ook man life: we nemen afstand! Mensen die(sorry)dom lullen, di hoor ik niet meer en wil er wnig tot niets mee te doen hebben. Groeten doe ik alleen uit beleefdheid. Grr en dat kan soms hard zijn.Maar,take a deep breath and keep on going!!
        Ik doe nu dingen die IK leuk vind en zeg NEE als ik niet kan en niet wil. Done!!
        Groetjes uit de zon!!!

  7. Vreselijk!! Echt waar..ik kan mij er trouwens mateloos aan storen hoe makkelijk artsen anti depressiva voorschrijven. Ik had erge pms klachten (lees net als Klivia) daar was antidepressiva de oplossing voor, ik heb fybromyalgie—> anti depressiva, niet kunnen slapen—-> anti depressiva.
    Mijn huisarts van nu zegt heel eerlijk, we weten veel maar nog lang niet alles, en we kunnen in sommige gevallen het ook nooit te weten komen omdat onze kennis niet ver genoeg rijkt.

    Ik ben medicijn vrij, alleen als ik migraine heb maar verder niet en slapen, heb ik al eerder verteld is niet mijn ding, maar na een aantal sessies met psychologe/mindfullness/therapeut /fysio noem maar op heb ik nu een aantal tools waar ik mee in slaap kom en als ik wakker word denk ik nu, ik draai mij om en slaap lekker door en soms lukt het en soms niet.

    ik wens je enorm veel sterkte xxx

    • Ik heb antidepressiva gekregen omdat ik vrijwel geen REM-slaap heb. Een tekort staat gelijk aan het hebben van een depressie. Omdat er geen medicijnen voor een betere REM-slaap zijn, blijft het dweilen met de kraan open. Ik heb veel geprobeerd: een slaapcursus, yoga, meditatie, acupunctuur…de hele reutefleut.
      Ik had ook erge pms. Na de overgang zouden al mijn kwalen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Helaas heb ik na de overgang cvs gekregen. Ik ben blij dat jij beter slaapt. Het werd ook wel tijd want jij hebt genoeg op je bordje gekregen. En medicijnen innemen als je migraine hebt, dat mág!
      Bedankt voor je eerlijke reactie. Lieve groet xxx

  8. Het is toch te zot voor woorden dat ze zo omgingen met jou en andere patienten. Ik hoop dat het een uitzondering was. Maar met alle bezuinigingen ben ik bang dat het alleen maar erger wordt. Dikke knuf!

    • Het was aan de ene kant een troost en aan de andere kant een droefenis dat ik niet de enige patiënt was die het zo verging.
      Bedankt voor je lieve woorden.
      Liefs en een knuffel

  9. Maria verwoordde het goed: dit is hartverscheurend! Meid, wat heb je afgezien… ik heb er geen woorden voor. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat zoiets je nooit meer zal overkomen want ook al ben je een heel dapper iemand, soms breekt de mens onder al dat gewicht…

  10. Schokkend. Je hebt pech gehad. dat hoop ik tenminste. Het kan toch niet standaard zo zijn. Of toch wel? ( vertwijfeld). Helpt lichttherapie je niet een beetje. veel sterkte en een knuffel

  11. als de voorgeschreven middelen niet werken of je krijgt geen hulp is zelfmedicatie een middel om te overleven.
    Zorg die je naam niet kent is niet erg betrokken met de patiënt. Hans

  12. Jeetje Kakel… Wat ontzettend heftig. Ben je ook getest op epilepsie? (Ik zie namelijk dat je het over schokken hebt). Wat moet dat vreselijk zijn, niet kunnen slapen. Een mensenlichaam kan vreemd in elkaar zitten. Heerlijk dat je die humor wel behouden hebt – je humor heeft je op de een of andere manier toch hier doorheen gesleurd. En een ijzeren wil tot zelfbehoud. Fijn dat je iets gevonden hebt wat helpt Kakeltje! xx

    • De neuroloog durfde me niet te testen op epilepsie omdat dat onderzoek mijn slaap-waakritme overhoop zou gooien. De schokken heb ik alleen vlak voordat ik in slaap val en zelden overdag. We zullen doorgaan!
      Lieve groet x

  13. Schandalig hoe het toe gaat in zo’n zorginstelling. Volgens mij is de doorsnee psychiater zo gek als een deur en daarom geïnteresseerd in de psychiatrie, en vertellen ze jou hoe je beter wordt terwijl ze zelf eigelijk de grootste patiënten zijn. Gelukkig heb ik zelf nog nooit met geestelijke gezondheidszorg te maken gehad.

    • Ik heb een internist die zegt precies hetzelfde als jij en hij is niet de eerste de beste. Alleen is niemand er bij gebaat.
      Blijf maar ver uit de buurt van de geestelijke gezondheidszorg!
      Bedankt voor je reactie.

  14. Vooral mijn winters zijn moeizaam.
    Voor de tweede keer kreeg ik een anti-depressivum voor geschreven.
    De eerste keer stopte ik na twee dagen.
    De tweede keer stopte ik in de zomer.

    Voor de herfst ligt er een ander middel klaar met veel minder bijwerkingen.

    Slecht slapen maakte dat ik aan het begin van de zomer stopte met slikken ….

    Een vrolijk mannetje ben ik niet altijd.
    Wel heb ik altijd en overal prima geslapen!

    Vriendelijke groet,

  15. stil geworden van je verhaal en heb het even laten bezinken
    je hebt gedaan wat toen het beste voor je leek
    gelukkig hulp van een goede partner en lieve ouders, is heel veel om die steun te voelen
    ppfff je zal dan maar een klein kindje hebben

    hier en daar herkenbare flarden van na mijn crash door burnout/fibro/cvs

    soms moet je eens alles stopzetten van medicatie om een nieuwe weg te vinden
    heb ook antidepressiva gekregen alhoewel ik niet depressief was, het enige wat het mij bijbracht was extra kg’s, nu ben ik al enkele jaren zonder, gelukkig

    in de gezondheidssector blijven ze het moeilijk hebben met dingen die niet aan te tonen zijn, er is nog heel veel werk om de geestelijke gezondheidszorg op punt te brengen

    je bent er als een sterke vrouw doorgekomen dankzij positiviteit, wilskracht en steun

    dank voor je verhaal Mirjam
    succes met het slapen xxx

    • Als ik me niet had laten opnemen, was ik er tussenuit gestapt. En welke moeder doet dat nou? Maar het was eens en nooit weer.
      Soms krijgen mensen antidepressie omdat de bijwerking is dat je er beter van gaat slapen. Als je geen van beide klachten hebt, waarom schrijven ze dat medicijn dan voor? Goed dat je sterk en vasthoudend geweest bent. En heel erg bedankt voor je reactie en je lieve woorden.
      Slaap lekker en morgen gezond weer op xxx

  16. Lieve Kakel,

    Heb lang getwijfeld of ik wel of niet zou reageren op jouw verhaal….
    Maar doe het toch maar,misschien kan ik er iemand mee helpen.
    Na jarenlang teveel van mijzelf gevergd te hebben kwam ik in maart/april van dit jaar terecht op de bodem…diagnose burn out, al duurde het wel even voordat de huisarts het juiste etiketje gevonden had. Ik kon plotseling niet meer slapen, herken wat jij schrijft, wegzakken maar dan net alsof iemand je een por geeft van: hee, wakker blijven jij!
    Het maakte mij gek en zelfs slaapmiddelen hielpen niet om mij een paar uur vergetelheid te bieden, en toen werd ik pas echt bang. Zeker een aantal weken heb ik niet (of nauwelijks) geslapen, ik was ten einde raad. Mijn huisarts wilde mij aan de antidepressiva hebben en dat heb ik ook geprobeerd. Echter, de bijwerkingen waren zo heftig dat ik dacht: dit kan niet goed zijn. En gelukkig maar dat ik eigenwijs was, 20 kilo zwaarder na gebruik van een paar weken en haaruitval zijn geen dingen die meerwerken aan een herstel, integendeel.
    Via mijn zus, die haar slaapprobleem opgelost heeft via Bowen therapie volg ik nu twee maal per maand een sessie. Daarbij heb ik, door veel te lezen en te Googelen, een soort wondermiddel ontdekt da ik je niet onthouden wil.
    Het gaat om L-Theanine, een zuiver plantaardig thee-extract dat de dopamine en serotonine receptoren direct activeert zodat je rustiger wordt, niet suf, en in slaap valt.
    Na ruim een half jaar met slaapmiddelen niet of nauwelijks geslapen te hebben val ik nu in slaap, word wel na twee uur wakker maar kan daarna weer verder slapen. De kwaliteit van slaap is nog niet echt goed maar ik vind het zo’n overwinning dat ik kan functioneren zonder slaapmiddelen. Ook voel ik mij niet depressief meer…
    Als ik er aan denk dat ik aan de antidepressiva had kunnen zitten als ik niet zo eigenwijs geweest zou zijn dan maakt mij dat woedend! Ik weet ook, het helpt niet voor iedereen, maar met een milde depressie/slaapstoornis is dit middel echt een uitkomst!
    Ik begrijp niet waarom dit niet bij een breder publiek bekend is….
    Wilde jou dit niet onthouden…heel veel sterkte!

    Luz

    • Zeg, bedankt voordit. Dit ga ik even opzoeken of ik dat ergens kan vnden hier.
      Kan hier met de oegang te maken hebben, he slecht in slap komen ne slapen,maar ook genoeg spanning denk ik na te actiever Jaren wat er uit komt.
      Thanks a lot!!
      WIlma

    • Lieve Luz,
      Heel erg bedankt voor je openhartige reactie. Ik snap je twijfel…je verhaal staat toch op internet. Maar ik ben er blij mee.
      Je hebt ongetwijfeld veel (bloed)onderzoeken achter de rug voor de huisarts het etiketje kon vinden. Alleen dat al vreet energie. Het telkens weer voor jezelf op moeten komen maakt de drempel steeds hoger. Je bent een sterke persoonlijkheid dat je de antidepressiva gelaten hebt, voor wat het was. Knap dat je zo vastberaden bent geweest. Als je beter slaapt en de kwaliteit van de slaap beter is, verdwijnt de depressie ook.
      Die thee ga ik regelen! Ik heb Gegoogeld. Er is veel informatie over te vinden. De Bowen-therapie houd ik in gedachten. Als de thee helpt, hang ik het aan de grote klok. Nogmaals: fijn dat je gereageerd hebt.
      Lieve groet en jij ook sterkte!
      Kakel

  17. Eén of twee?

    Muizenissen beletten me te slapen.
    Woelend telde ik al duizend schapen.

    Ze sprongen massaal over een brede gracht.
    Ik raakte de tel kwijt bij elke ooi in dracht.

    Vroeg me af of ik één of twee schapen moest tellen.
    Alle muizenissen zijn weg, de vraag blijft me kwellen.

    Eentje uit een van mijn oude dozen, Mirjam.

    Lenjef 😉

    • Even dacht ik dat er stond: WoeDend telde ik al duizend schapen. Want zo ging het er ook vaak aan toe…
      Heerlijk zo’n archief. Bedankt voor het afstoffen.
      Lieve groet x

  18. Gered door je gevoel voor humor, dat denk ik écht, maar natuurlijk is het bizar dat men zich zo weinig “in de persoon” verdiept.
    Er zijn geen 2 mensen op de hele wereld hetzelfde ,of ze nou ziek of gezond zijn.
    Bovendien zijn de mensen die je kennen een betere graadmeter voor wat voor jou normaal, of niet, is dan de eerste de beste psycholoog!
    Gelukkig heb jij je eruit kunnen knokken zelfs al zijn nog steeds niet ál je problemen opgelost, je bent wél jezelf gebleven!

  19. Wat een gruwelijk verhaal!!! Toen ik in het begin van mijn burn-out zat smeekte ik om me te laten opnemen. De huisarts zei dat ik er zieker zou uitkomen dan ik er binnenging, en als ik dat zo lees, kan ik dat zomaar geloven!!!!

    • Ook Jij had een heel wijze huisarts ,mijn vorige huisarts had er ook helemaal niets met dit soort ” hulpverlening ” en wat had hij gelijk !! En ja geloof hem zeker maar .

      • Mijn huisarts zei letterlijk: “Ik heb geen idee wat ik met jou aan moet.”
        Er zijn echt goede huisartsen en zorgverleners maar je moet ze met een nachtkaarsje zoeken.
        Lieve groet

  20. Mijn vader heeft na een psychose een tijdje in de isoleer gezeten. Heel vreemd, juist omdat hij jarenlang aan de andere kant (administratie) van het ‘gekkenhuis’ heeft gewerkt. Had toen niet zo’n hoge dunk van het personeel toen mijn vader daar zat in de isoleer en later op de gesloten afdeling. Een psychiater die bij wijze van spreke vroeg wat mijn vader zelf dacht wat hij had.

    Ben nu aan het lezen in Up.

    Maar mensch….juist je gevoel voor humor en je thuisfront zijn zo te lezen je redding geweest.

    Bewonder je veerkracht! En je vermogen om te improviseren en tegen de wind in te plassen en dan niet nat te worden.

    Dank je voor je openhartigheid Kakel.

    • Een psychose is erg! Je ziet dingen die er niet zijn en je kunt er met je verstand niet bij.
      Zowel mijn vader als mijn man geven zelden een oordeel over iemand, maar toen ik in de GGZ zat, waren ze de eersten die hun mond opentrokken. Het personeel trok de schouders op. Ik heb idd geluk gehad met mijn thuisfront en het feit dat ik altijd dwars geweest ben. Nooit gedacht dat het me zo van pas zou komen.
      Dankjewel voor je verhaal en je lieve woorden!
      Zonnige groet

  21. Een heftig verhaal lieve Kakel en het eerste deel over je opname herken ik heel goed en ook het feit dat ik nog humor had werd niet begrepen ,ik kreeg er zelfs bijna verwijten over . Ik kan zelf wel een boek over mijn opname schrijven zeg ik altijd .Nee een opname nooit meer voor mij ,tenzij ik zelf niets meer besef ! Zelf heb ik nog steeds een slaapprobleem en weiger om weer antidepressiva te slikken ,dan liever wakker liggen want slaappillen krijg ik nu eenmaal niet en ik heb al zoveel dingen geprobeerd . Ik hoop dat je beter kunt slapen nu je nieuwe korrels hebt .Bedankt voor het delen van je verhaal .
    Liefs Elisabeth

    • Mijn opname was ook eens en nooit weer. Jammer dat jij het ook aan den lijve hebt moeten ondervinden.
      Ook ik zou een boek over mijn opname kunnen schrijven. Ik heb wel veel van me afgeschreven en kon het daardoor loslaten. Heb er geen trauma aan overgehouden.
      Je kracht en je humor houden je overeind!
      Heb je de tip van Luc gelezen over L-Theamine? Een plantaardig thee-extract. Lees even tussen mijn reacties.
      Lieve groet

  22. een bijzonder heftig verhaal Miriam…

    zoiets zou je je ergste vijand niet toewensen….

    en de “zorg” schiet hier wel erg tekort…

    heel moedig van je .

    knuffel..

  23. Owh meis toch… Ik weet niet of een knuffel van mij je zal helpen, maar ik kan me de onmacht van je voelen in die tijd. Soms heeft het lichaam iets waar men geen antwoord op hebt. Wat ze wel goed gezien hebben in de stichting is dat je gevoel voor humor geweldig is.

    Love As always
    Di Mario

  24. Wat moet dit zwaar zijn, ik begrijp niet dat jij daar nog vaak zo vrolijk bij kunt blijven. Ik heb ook weleens slechte nachten, maar dat is niet te vergelijken met wat jij doorgemaakt hebt en nog steeds doormaakt. Bewondering voor jouw kracht, blijf vechten!

    • Die vrolijkheid is er ook niet altijd. Is soms zelfs ver te zoeken. Het is als die ene kreet: Ertegenin! Ertegenaan!
      Bedankt voor je opbeurende woorden.

  25. Depressie discrimineert inderdaad niet. Ik kreeg er last van na mijn auto ongeluk, en nog steeds heb ik af en toe buien met depressie achtige verschijnselen en ze komen er maar niet achter wat er aan te doen.
    Nou ja, ik trek er dan meestal op uit en dat werkt wel.
    Jij hebt ook het nodige meegemaakt dus. Het doet me wel wat om dit te lezen, en dan twee kanten op. Als je me begrijpt.

    • Ja. Het herinnert je aan je eigen moeizame weg die je moest gaan. Zonder je verleden te kennen, kun je niet in het heden leven. Het is goed om het onder ogen te zien. Het maakt je weerbaarder, maar leuk zullen depressieve gedachten nooit worden. Je bent sterker dan je denkt, John.
      Bedankt voor je openhartige reactie.

  26. Helaas hoor ik (te) regelmatig, het blijft bizar en schrijnend en ik hoop zo dat niemand dat ooit meer hoeft mee te maken. Gelukkig heb ook jij kracht aangeboord om verder te gaan en heeft herstel ook voor jou mooie dingen opgeleverd, of levert het dat misschien nog steeds wel op :-).
    Dikke knuffel en chapeau!

  27. Wat een verdriet , maar ook vol hoop.
    Verdriet omdat er blijkbaar nog niets veranderd is in de GG zorg. Zoonlief is een half jaar opgenomen geweest, kwam hij erachter dat hij verward werd met een andere client. Namen kennen ze niet , iedereen is een geval.
    Hoop omdat jij hierdoor heen bent gekomen, jij de kracht hebt om mensen te laten lachen en huilen. Ik heb respect voor jou.

    • Is je zoon een half jaar verwisseld met een andere cliënt? Alsof een opname al niet erg genoeg is. Gaat het inmiddels beter met hem?
      Eén moment kan ik me nog goed herinneren. Het dal was zo diep dat ik besefte dat ik niet dieper kon zinken. Op het juiste moment trof ik ook een neuroloog die achter me stond en me medicijnen gaf tegen de schokken. Dat was net het duwtje wat ik nodig had. Ik wens jou en je zoon vele duwtjes toe…
      Bedankt voor openhartigheid en je lieve woorden.

  28. Onvoorstelbaar lijkt me dat, ik heb niet veel slaap nodig en kan af en toe in de stoel wel eens 10 minuten de ogen dicht doen en dan er weer vol tegenaan gaan. Maar zo lang niet lijkt me ook niet fleurig…

  29. ach sweet pie……
    ik zou willen dat men meer naar mensen luisterede in plaats van naar zichzelf, in ziekenhuizen inrichtingen en bij psychiaters etc,
    soms heb je geluk, dan tref je ene goeie die er voor jou is, en dat is dan je redding…

    twee armen en een zoen….

    xxx

  30. Toch niet normaal hoe ze je daar behandeld hebben!
    Wat een hel. Ik wist het al, maar voor het eerst lees ik hoe vreselijk het daar geweest moet zijn.
    Een wereld op zich waar mensen die er nooit geweest zijn zich bijna geen voorstelling van kunnen maken denk ik.
    Lieve Mirjam, ik hoop dat je zoiets nooit meer mee hoeft te maken. (((XXX)))

    • Jij hebt ook vreselijk dingen meegemaakt! En dit is ook weer een moeilijke tijd voor jou. Zo krijgen we allemaal onze portie. Ergens halen we de energie en kracht vandaan. Als je denkt dat je écht niet meer verder kunt, weet iets of iemand je net weer dat zetje te geven. Wij boffen ontzettend met onze mannen.
      Een dikke knuffel xxx

  31. Mens, wat ben jij een kanjer. Ik kan niets anders zeggen. Wat een heftig verhaal en wat schiet de zorg tekort. Geen woorden voor, maar wel een dikke knuffel!

    Liefs Frederique

  32. Ik word al moe van een paar nachten slecht slapen.

    Verschrikkelijk wat bijwerkingen met je kunnen doen, en hoe blijvend die bijwerkingen kunnen zijn.

    En dan toch nog met humor kunnen schrijven. Jij blijft mij verbazen. Toppertje ben je.

  33. Ik heb je weer een beetje beter leren kennen en tegelijkertijd nog meer respect voor je gekregen. Jeetje wat jij al niet allemaal hebt meegemaakt in je leven. Dikke knuffel, hugh en kus.

    • Dit is ook een kant die ik zelden laat zien. Het is niet dat ik me ervoor schaam, ik schrijf liever over leuke dingen, maar ja.
      Bedankt voor je meelevende woorden *smak*

  34. Je hebt een vreselijke weg moeten gaan hoor Mirjam, dat gun je niemand. Fijn wanneer de psychiater zegt het ook niet meer te weten, daar schoot je lekker mee op zeg.

  35. Allereerst maar :
    Hele vette superdikke {{{{{{{{{{ knuffel }}}}}}}}}}

    de enige reden dat ik die opname niet kreeg was mijn (overbekende) heimwee en daar had men toen respect voor…. verder kreeg ik ook diezelfde opmerkingen, alsof depressiviteit synoniem staat voor het jezelf niet meer verzorgen, zwarte kleding dragen, humorloos leven etc..

    De strijd met medicatie, schrale troost is dat jij en ik niet de enigen zijn die die strijd ook al jaren dag in dag uit voeren en dat wellicht moeten blijven doen tot aan onze dood.

    Wat jou daar geleerd is, of beter gezegd, wat jij jezelf daar geleerd hebt… is overlevingsdrang en op dát zullen velen jaloers zijn!

    Je bent een moordwijf en hoe gekker hoe liever, dus kom maar op 😉

    -x-♥

    • Ik stikte ook van de heimwee. Liet ik de tweede dag ook nog mijn mobieltje in de wc vallen 🙁
      Er waren ook wel depressieven die door de verpleging de douche in gestuurd moesten worden, maar dat was de minderheid, Mel.
      Het was een zware tijd. Eens en nooit weer! Maar ik ben er nog…dankzij mijn humor en mijn thuisfront.
      Ons kent ons, meissie <3

  36. Goh Mirjam ik hoop dat je dat nooit meer mee hoeft te maken. Als enorme slaapkop kan ik me er ook niets bij voorstellen maar denk dat je doodmoe en kapot er van gaat als je niet slaapt. Hoop dat de korreltjes je helpen bij het slapen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *