Depressie

Mijn vorige blog heb ik in een impuls geschreven.
Het heeft goed uitgepakt: velen herkenden zich in mijn verhaal over depressie, slapeloosheid of een opname in de GGZ.

Ik heb geen trauma aan mijn opname overgehouden. Ik koester ook geen wrok dat de behandelaars meer gebroken dan gelijmd hebben. Dat vond ik te veel eer voor ze.
Thuis heb ik veel van me af kunnen schrijven. Het frappante is dat er meer vrolijke dan sombere verhalen tussen zitten.

Van mezelf moest ik vijf positieve redenen verzinnen. Dan pas mocht ik het van mezelf loslaten. Het heeft een tijd geduurd maar ik heb ze gevonden.

De belangrijkste was dat meerdere psychiaters mij op de gesloten-afdeling wilden plaatsen. Ik weigerde en hield mijn poot stijf. Ik dacht altijd dat mijn dwarse gedrag een slechte eigenschap was, maar het bleek mijn redding te zijn.

Mijn geluk was ook dat mijn familie in een cirkel om me heen stond zodat ik niet kon vallen.

Ik trof een sympathieke neuroloog en heb in het ziekenhuis meerdere slaaponderzoeken gehad. Compleet met kabels, toeters en zuignappen. De uitkomst was dat ik zo goed als geen REM-slaap heb en een tekort daaraan staat gelijk met het hebben van een depressie. Dat, plus nog een hevige PMS vond ze eigenlijk teveel voor één mens. Haar erkenning heeft me goedgedaan.

Ik herinner me een interview met wijlen Prins Claus. Op de vraag van de journalist of hij niet liever de aard van zijn ziekte en behandeling had stil gehouden, antwoordde hij: “Nee! Dat zou ik een belediging vinden voor alle landgenoten die net als ik een depressie hebben.”

Mijn opname heb ik nooit verstopt. Zonder je verleden te kennen, kun je niet in het heden leven. Ik kijk alleen liever vooruit; daar ligt de toekomst en die begint nu.
Dat ik er niet eerder over heb geschreven, komt gewoon omdat vrolijke verhalen me beter liggen. Aldoor floept mijn humor omhoog.

Er bestaat veel onbegrip over depressie. Zelf snap ik er ook niet altijd alles van.
Eén ding weet ik zeker: zonder tegenslag ontdek je je eigen kracht niet. Al zou de tegenslag best een onsje minder mogen zijn…

Ik ben overrompeld door jullie hartverwarmende reacties, tips, aanmoedigingen en goede wensen. Heel erg bedankt voor jullie reacties op mijn blog of via mijn mail. Ik koester ze!

73 gedachten over “Depressie

  1. Toch ook hier nog even reageren… Mooi dat je het ook hier gewoon vertelt, het depressieverhaal… Ellendig is het, maar het helpt, als je in het leven niet teveel verhult en verdraait en negeert. Dat is een enorme last minder die anderen overal en altijd meedragen.
    Ik heb het ook geleerd, en dat mensen dan zonder te vragen of zo een eigen mening hebben, tja. Het gaat om de anderen, die je nemen zoals je bent, toch?

    Ik kan wat ze mij geflikt hebben tijdens mijn opname niet helemaal loslaten, daarin ben jij denk ik dapperder. Men dacht dat alles wel tussen de oren zou zitten – ook dat wat nu eindelijk officieel een lichamelijke ziekte is! Dus kun je nagaan dat ik de verkeerde behandeling kreeg. Maar ik heb er toch heel belangrijke dingen geleerd en die hebben me langzaam in de goede richting gekregen.

    Als je over dat psychische gedoe heen komt, wordt je inderdaad een veel sterker en vollediger mens, ik zou nooit zijn geweest en hebben gekund wat ik nu kan, zonder dat. Misschien dat ik daarom ook iets minder loslaat dan het best zou zijn; de nare dingen uit het verre verleden en de depressies hebben mij voor een groot deel gevormd. Mijn gedichten hebben er mee te maken, ik kan mensen steunen in lotgenotencontacten, vriendschappen vinden er hun oorsprong… Maar goed, ik probeer het een basis te laten zijn om op verder te bouwen, natuurlijk.

    Veel van dit: ☼ !

    • Dit is pas voor het eerst dat ik er ronduit over depressie schrijf op mijn blog. Het is niet uit schaamte; ik ben gewoon niet zo’n prater. Eerder een binnenvetter. Schrijven gaat me beter af. Al die reacties had ik niet verwacht.

      Tegen een depressie vechten is iets wat je meestal alleen moet doen. Mensen kunnen je nog zo steunen, jij moet elke ochtend het gevecht aangaan met jezelf. En je wilt het gezellig houden voor je huisgenoten.

      Tijdens mijn opname in de ggz zijn er veel fouten gemaakt, vooral bij andere mensen van mijn afdeling. Fouten te zot voor woorden. En ze werden stuk voor stuk verdoezeld. Het is moeilijk vechten tegen het kwaad als je niet sterk in je vel zit. Bovendien wil iedereen maar een ding: zo snel mogelijk weer naar huis. Een verkeerde behandeling krijgen is helemaal funest. Het zegt veel over je doorzettingsvermogen dat je er sterker uit bent gekomen.
      Je leert van elke tegenslag. Als het goed is;-)
      Zonnige groet <3

      • Allemaal dingen die weer herkenbaar zijn, ik zou zo weer zo’n lap kunnen schrijven, haha. De fouten ja ook bij mij om mij heen. En inderdaad, je bent even niet zo assertief en dan wordt je geleefd!
        En het alleen moeten doen, ja… is waar, hoewel ik wel denk dat er ook een vonkje leven, inspiratie, vertrouwen, over moet springen van uit je omgeving; iemand die opeens tot je doordringt, echt helemaal. En dat geluk moet je hebben…
        En het leren klopt ook; ik verbaas me er altijd over dat een mens zó lang door blijft leren en groeien. Dat geeft hoop!

        Dat plan, bijkletsen met de digitale mokkataart, is een strak plan! Doen we! ☼
        Groetjes van hierzo 🙂

  2. Jemig, Kakeltje … ik schrik van wat ik lees, mede doordat ik besef dat ik je schandelijk verwaarloosd heb. Ik ga geen flauwe smoezen en excuses aanvoeren, want daar heb jij niets aan. Beloften die ik hoogstwaarschijnlijk niet kan nakomen doe ik om die reden ook niet. De allerdikste digitale knuffel die ik in huis heb stuur ik je bij dezen. In de hoop dat je er iets aan hebt. Alsnog. xxx

  3. Humor is je beste vriend in donkere dagen.
    Gelukkig heb jij zo’n vriend.
    Het is wat, een depressie, en als ik zo de reacties leest overkomt het meer mensen dan ik dacht.

    Heel erg bedankt voor je lieve kaart weer Kakeltje.

  4. Met belangstelling gelezen. Zelf heb ik jaren geleden een depressie gehad. Ook een behandeling gehad. Het gaat goed maar toch weet ik dat ik het in de gaten moet houden. Wil eigenlijk meer dan ik aankan, de aard van het beestje. Veel goeds wens ik je en dank voor je reactie op mijn blog

    • Welkom EJW en bedankt voor je reactie.
      Te veel doen is een valkuil. Terwijl afleiding de beste remedie tegen een depressie is.
      Balans, zeggen mensen dan. Ik heb een hekel aan dat woord.
      Groetjes Kakel

  5. Het is super dat je zo open bent hierover, dat geeft mensen die het zelfde meemaken of hebben meegemaakt een hart onder de riem, en het zorgt hopelijk voor meer erkenning en begrip. En dat je humor het steeds wint dat vind ik zo fantastisch.

  6. Ik kan alleen maar zeggen dat je een kanjer bent, echt gemeend! Humor is het beste medicijn maar soms zit een mens zo diep dat de zin voor humor ver te zoeken is. Jij behield het en ik hoop dat je dat nooit van z’n lange leven kwijtraakt X.
    Wijlen prins Claus zijn uitspraak was een (getrouwd met) staatshoofd waardig, waarom zou iemand zich moeten schamen voor iets waar je niets kan aan doen dat het je overkomt.

    • Prins Claus werd door de helft van de Nederlandse bevolking verguisd omdat ze hem overbodig en te soft vonden. Terwijl de man achter de schermen veel heeft gedaan. Hij heeft bijvoorbeeld het microkrediet ontwikkelt binnen Nederland maar daar hoorde je niemand over. Ik vond hem een man met humor en kracht. Voor mij was hij koning!
      Bedankt voor je lieve woorden, Bea. Fijn om te lezen xx

    • Ellende gaat aan niemand voorbij (waarom schrijf ik dit aan jou?) en je moet er allemaal je eigen weg in vinden.
      Opbeurende woorden doen iedereen goed. Pas als je zelf ellende hebt meegemaakt, kun je je pas echt in een ander verplaatsen.
      Liefs en een knuffell

  7. Knock-out

    waar men
    niet van dood gaat
    daar wordt een mens sterker van

    zodat de getormenteerde kan leren
    hoe nog meer ellende te incasseren

    het leven
    slaat helaas
    ook de sterkste vechter neer zo nu en dan

    Blijven vechten, Mirjam! 😉
    Lenjef

  8. Wat zou het mooi zijn als de ggz nou echt eens iets meer doet met al die ervaring(sdeskundigen)!

    En verder vind ik je gewoon een kanjer en ben ook ik ervan overtuigd dat het ‘nu’ en vooruitkijken je meer brengt dan achterom (blijven) kijken… daar kunnen we toch niets meer aan veranderen, behalve dan misschien hoe we erover denken (en dat kan dan nog wel eens mooie dingen brengen voor de toekomst :-)) xx

    • Ik heb iemand in de nabije familie die alleen maar achterom kijkt. Van dichtbij zie ik hoe ik niet wil zijn.
      Toen ik vanuit de ggz weer naar huis ging, kreeg ik een formulier in dat ik kon invullen over evt. klachten die ik had. Daar heb ik gebruik van gemaakt, maar of ze er iets mee gedaan hebben…
      Lief, je opbeurende woorden. Dankjewel!

  9. Die humor houdt je in hoge mate op de been, zou ik willen beweren (en dat doe ik ook). Merkwaardig dat je geen REM slaap hebt. Dat zou dan betekenen dat je onvoldoende droomt en dat je daardoor in je slaap dagelijkse gebeurtenissen niet blijvend kunt verwerken? Komt dat fenomeen méér voor? En zo ja, is daar een remedie tegen.
    Wat ik ook niet begrijp is dat als er een bepaalde fysiologische reden is (die ontbrekende REM slaap) men je dan als een soort halve zool op een gesloten afdeling wil plaatsen. Als de familie Psychologie/Psychiatrie voor vol wil worden aangezien zouden ze toch met meer feitelijke informatie moeten komen. Patiënten dan misschien vaak wel de weg kwijt maar gek zijn ze zeker niet. Dat weet ik wel uit de contacten met Harrie in de Warrie, hopelijk kent iemand haar nog (stemmenhoorster maar tegelijk ook twee keer afgestudeerd in medische richting). Enfin, je stukje roept veel vragen op maar boven alles wens ik je toe dat je je weer helemaal Kakel gaat voelen en lekker in je kippenvelleke komt te zitten.

    Kakel, je bent een sterke meid met humor. Jij gaat er zeker komen. En als het moet geven alle bloggers je een moreel duwtje. Plato duwt ook mee 🙂

    • Mijn dagelijkse gebeurtenissen worden idd niet in mijn slaap gerangschikt. Het fenomeen komt vaker voor maar is behoorlijk zeldzaam. Dan kun je beter de Staatsloterij winnen. Er is geen remedie tegen. Dat is frustrerend. Mensen kunnen heen en weer naar de maan, maar een fatsoenlijke slaappil of een medicijn dat de REM-slaap bevordert bestaat niet. Bij de GGZ veegden ze mijn slaapprobleem direct van tafel. Ik had ongetwijfeld onverwerkte emotionele problemen die ik in een diep en donker krocht voor iedereen verborgen hield. Het is moeilijk om voor jezelf op te komen als je je klein voelt…
      Bedankt voor je morele steun. Ik wist wel dat ik op je kon rekenen <3

  10. Of ik ooit depressief ben geweest, dat weet ik niet. Slapeloosheid heb ik nooit gehad. Wel heb ik de bodem heel hard geraakt waardoor ik ruim negen maanden ben opgenomen om te ontdekken wie ik ben en wat ik wil bereiken.

    Toen had ik helemaal niets meer… en vanaf daar ben ik weer gaan bouwen. Ik weet niet wat je doorgemaakt hebt, ik kan me er geen voorstelling bij maken, maar ik lees wie je nu bent, althans lijkt te zijn. Humor is een goed middel om door de dagen heen te komen en ik ben blij dat je meer positieve verhalen hebt dan negatieve, al tellen die veel zwaarder.

    Ik geniet van je humor, ondanks het verdriet dat er achter zit.
    Van mij een dikke virtuele knuffel!

    • Het maakt niet uit hoe je het noemt. Je bent gecrasht en moest weer van onderaf beginnen. Pas als je beseft dat je niet dieper kunt wegzakken, zie je een opening naar boven. Ik althans. Ik hoop dat er mensen waren die oprecht met je begaan waren. Negen maanden is een vreselijke lange tijd… Je bent er bovenop gekomen. Dat zegt veel over je doorzettingsvermogen en veerkracht. Ergens las ik eens: “Humor is overwonnen droefheid.” Ik denk dat dat inderdaad zo is.
      Heel erg bedankt voor je openhartige reactie; ik vind het dapper van je *smak*

  11. In 2013 en 2014 heb ik ook gelogd over mijn opnames. Ik deed dit bijna live van uit het ziekenhuis. Zoiets helpt je vooruit. Je deelt je gevoelens met je lezers en de reacties maken je beter voelen. Over de feiten log ik niet omdat ik anders de privacy van anderen zou schenden en ik wil ook niet alles over mezelf te grabbel gooien.
    Advies kan ik ook niet geven, alleen dat je je hart moet volgen.

    • Dan ben ik jou pas gaan lezen na je opnames want van deze logs herinner ik me niets. Ik had ze zeker onthouden!
      Altijd voorzichtig blijven op het internet. Ik verdraai altijd de namen. Bedankt voor je vertrouwen.
      Lieve groet

  12. Je blog was zo open en heel eerlijk en het raakte me.Wat zo mooi is hoe jij in je waarde gelaten bent en het laat zien hoeveel lieve en warme mensen er zijn in blogland .Mensen die begrip tonen en hun eigen verhaal vertellen,mensen die niet klakkeloos oordelen .daarom durfde ik een heel klein beetje mijn eigen verhaal te vertellen want op mijn eigen blog durfde ik dat niet meer .Ook nu raakt het me weer .Weet je mijn eigen Dwarsheid is mijn ”redding” geweest ,het is een karaktertrek die ik helemaal kwijt was en ik was zo labiel geworden en mijn opname heeft de terechte dwarsheid weer terug gebracht .Nu nog steeds dat gevoel van ,het is mijn leven en IK bepaal de regels !! Het enige kleine beetje positieve dat ik mijn Psychiater na moet geven dat hij dat toch ” achteraf” wel kon waarderen dat ik niet alles deed wat er van me verwacht werd ,dat ik een eigen mening had ,tja daar had ik echt wat aan achteraf !!!!
    Liefs Elisabeth

    • Zo te lezen vind jij ook je weg terug naar het leven leiden zoals jij dat graag wilt en dat vind ik natuurlijk helemaal geweldig.

      Ik vind het wel erg jammer dat je op je eigen blog niet meer zo open durft te zijn, hopelijk komt dat ook weer terug. Jouw blog is van jou en het is jouw uitlaatklep. Mensen worden niet gedwongen je te bezoeken en te reageren dus zijn ze ook vrij van het wegblijven.

      Liefs

      • Dank je wel Melody ,ja ik doe mijn best om mijn draai te vinden en dat lukt aardig samen met Man en steun van onze Dochter .Of ik nog ga bloggen weet ik niet ,ik moet daar heel lang over nadenken .
        Liefs Elisabeth

    • Ik ben zelf ook verbaasd over de hartverwarmende reacties! Ik blog natuurlijk ook niet met iedereen;-)
      Heel jammer dat je op je eigen blog niet kunt zijn wie je bent. Het zou je recht doen je dwarsheid te verzamelen en te laten zien wie je bent. Dat is geen kritiek maar een aanmoediging! Misselijk dat mensen je lastigvallen als je al slecht in je vel zit. Het zegt alles over die anderen en niets over jou, maar jij zit er mee.
      Ik dacht altijd dat dwars zijn een slechte karaktertrek was, maar het is mijn redding geweest. Blijf wie je bent, dan ben je op je mooist!
      Lieve groet x

  13. Ik heb zelf behoorlijk wat stijle klippen gehad en herken me in de tegenslag en dusdanig wat krachten ontdekt… een reageerder hier op je blog noemt me wel eens superman. 🙂 En die naam draag ik met trots omdat ik weet waarom het gezegd wordt. Jou zou ik graag willen nomineren in de categorie supervrouw, want deze vrouwen weten in het donker altijd een speldenkopje licht te vinden.
    En zoals we dan op ons Twents zeggen: Dan komt allemoal wa good.

  14. Ik heb gisteren nog een hele tijd gesproken met een collega die het ook (al jaren) heel moeilijk heeft. Ze is alleenstaand en haar moeder is onlangs overleden na een aantal jaren dementerend te zijn. Ze heeft een moeilijke relatie met haar broer en schoonzus en weinig vriendinnen. Ze is zo verdrietig, zit zo in de knoop met zichzelf en gaaf aan dat ze het niet erg zou vinden als het zou stoppen. Heeft net een kortlopend traject achter de rug en gaat vanaf vrijdag een langdurige begeleiding in. Schaamt zich tegelijkertijd heel erg voor haar situatie en hoe ze zich voelt. En dat vind ik zo erg. Het is zoals het is. Een goede uitspraak dan ook die van prins Claus.

    • Waarschijnlijk heb ik minder last van schaamtegevoel omdat ik in mijn jeugd al de sticker “psychiatrische patiënt” heb gekregen.
      Je collega treft het wel heel slecht: alleenstaand, in rouw en weinig begrip bij familie.
      Niemand zit voor zijn plezier in de knoop. Haar familie zou zich moeten schamen.
      Ik hoop dat je collega een goede begeleiding treft en zichzelf weer de moeite waard zal vinden!

  15. Hoi Kakeltje,

    ja… dat is gek… depressie wordt niet altijd herkend.
    De laatste keer dat ik depressief was zei één van mijn vriendinnen: “jij bent helemaal niet depressief…”
    Ik kan er nóg kwaad over worden.
    Je kunt het niet altijd zien…

    Van mijn huisarts moest ik langs de vloedlijn gaan lopen.
    Dag in dag uit.
    Heeft wel iets gedaan met me: heb er nu helemaal geen zin meer in!!

    Dag lieffie…
    Hou je haaks!
    Dikke pakkerd van Marlou

    .

    • Moet ik toch weer lachen om je reactie. Dat flik je me nu elke keer :-))
      Artsen slaan er ook vaak maar een slag naar, alhoewel bewegen wel goed is tegen depressie. De vloedlijn lijkt me behoorlijk eentonig. Had me maar gebeld, hadden we samen schelpen kunnen gaan zoeken.
      Liefs en een pakkerd x

  16. Eigenwijs zijn heeft vaak zijn voordelen. Een eigenwijs iemand moet je eerst overtuigen… En het verhaal van je afschrijven geeft anderen ook het idee dat ze niet de enigen zijn.

  17. er is veel onbegrip voor depressie..

    vaak begrijpt men niet waarom of waarvoor iemand depressief is..

    tot men er zelf mee te maken heeft…

    het overkomt de besten…

    groeten

  18. Een hele dikke knuffel voor al die slapeloze nachten, dagen dat je het even niet meer zag zitten, weken die eindeloos zwart leken en maanden die nutteloos aan je voorbij leken te trekken. Ik vind het knap en denk dat het inderdaad getuigt van je kracht en wil om te leven, dat je alles zo prachtig op papier weer te zetten, met zoveel overtuiging en humor.
    Heel veel sterkte!
    groetjes Mickey

    • Ik hoop het niet, maar het leest alsof je uit ervaring spreekt…
      Dankjewel voor je lieve woorden! Ze zijn een hart onder mijn riem.
      Groetjes Kakel x

  19. REMslaap is inderdaad onmisbaar om optimaal te kunnen functioneren en natuurlijk gaan er dus dingen mis als die broodnodige slaap niet krijgt. In ieder geval een pluspunt dát dat “gebrek aan” geconstateerd werd. Het lost niets op maar verklaard onverklaarbare dingen en dat helpt.
    Gelukkig kun jij ook met humor over rampzalige dingen schrijven dat maak” begrip hebben” al stuk makkelijker.

  20. een ziekte hoef je nooit te verbergen, het bezorgt jezelf alleen maar frustraties
    heel goed dat je er over geschreven hebt
    schrijven en praten lucht op
    en je krijgt steun uit onverwachte hoek, begrip en herkenning zodat je weet dat je niet alleen bent
    k wens niemand ziekte of tegenslag toe, dat komt al vanzelf, maar het leert je wel wat echt belangrijk is in het leven
    x

    • Op onze leeftijd heeft bijna iedereen een rugzak. Tegenslag maakt dat je meer begrip krijgt voor anderen in een moeilijke situatie. Dat zie ik dan maar als een voordeel.
      Aan jou is het leven ook niet ongemerkt voorbij gegaan. Helaas…
      Bedankt voor je lieve reactie! xx

  21. Dan heb je het getroffen op je blog met zoveel begrip. In het werkelijke leven is de mening over depressie heel anders dan begrip en medeleven. Mensen snappen ook niet dat als je eenmaal een depressie had, je altijd weer in een depressie kunt geraken. Je blijft feitelijk altijd patiënt.

    • Die hartverwarmende reacties had ik ook niet verwacht, juist omdat begrip over depressie ver te zoeken is. Mensen denken dat het een kwestie is van je schouders eronder zetten. Alsof het gemakkelijk vechten is tegen een grauwsluier. Ik probeer me op te trekken aan de gedachte dat elke sombere periode ook weer voorbij gaat. Het tijdperk van uitleggen ben ik wel voorbij.

  22. Ik vind het moedig dat je er op deze manier mee om gaat Mirjam, jij hoeft je nergens voor te schamen, maar de mensen die geen begrip kunnen opbrengen voor depressies wél.

  23. Er bestaat inderdaad heel veel onbegrip over depressie, sommige mensen zonder één greintje empathie, die het ook nooit hebben meegemaakt, noch bij zichzelf, noch bij de geliefden, weten nu eenmaal niet hoe hard zo iets er op inhakt hé Kakeltje. Zelf weet ik er van mee te spreken en ik bewonder jou dus zeer dat jij het allemaal overwinnen kon!

  24. Psychische problemen worden als vreemd gezien. Ik hoor zelf wel eens dat mensen zich niet zo moeten aanstellen. Het kortzichtige van de mens, zodra ze iemand met een gebroken been zien tonen ze medelijden. Belachelijk, want kampen met je eigen geest, er is geen groter leed. X

  25. Heel herkenbaar voor velen inderdaad en goed van jou dat je dit hier kunt schrijven . Je bent een prachtig en sterk iemand
    Een zinnetje blijft hangen in het bijzonder (de rest natuurlijk ook wel hoor) : zonder tegenslag ontdek je je eigen kracht niet … Dat is maar al te waar kan er zelf van meespreken

    • Zo pik je uit elk verhaal (of gedicht) altijd dát wat je het meest aanspreekt…
      Jij hebt het ook niet voor niets gekregen in het leven, Merel *smak*

  26. Een van de eerste zinnen die Dinnetje tegen me zei was, ik ben niet eigen wijs, ik heb een eigen mening. Dat geldt duidelijk ook voor jou. En dat…dat is een goede eigenschap. Je moet voor jezelf opkomen. Ik ben trots op je.. Sterke vrouw.

    Love As always
    Di Mario

  27. Hey Kakeltje,

    Wat sterk van je dat je dit kan neerschreven. Ook ik ben niet gespaard geweest van depressies, en moest het ooit weer zo ver komen, zou ik ook niet nalaten om me te laten opnemen, liever dan iedereen hier het leven zuur maken door mijn ziek zijn.
    Je krijgt van mij alvast een hele dikke knuffel.
    Liefs Christa

  28. als je in je jeugd al zoveel meemaakte en je staat zo positief in je schoenen zoals nu dan heb ik zeker bewondering voor je, je moet het maar doen!

  29. Goede morgen Kakel. Vaak reageert de buitenwereld vreemd op depressies en aanverwante zaken. Je kunt beter een been breken, dan je geest verstuiken, het eerste is duidelijk zichtbaar en de oplossing daarvoor is ook simpel. Bij het tweede ligt dat heel anders. Maar je komt er vaak wel sterker uit terug heb ik het gevoel. Zo niet, dan kan het je kapot maken.

  30. Je vorige verhaal is heel herkenbaar, ook dit verhaal.
    De kracht die je in je hebt heeft je behoed voor erger, voor je zelf op komen is ook zelf leren overleven.
    Er over schrijven, geeft ook een positief gevoel en zeker ook reacties. Hans

    ot, het nummer van David Bowie zijn Heroes is wel heel toepasselijk.
    Ja ik voel me rijk door de vele reacties op mijn Bank show en weblog.

    • Als ik somber ben, heb ik veel aan muziek. Ik geef mezelf een schop onder mijn kont en zet een cd’tje op. Vaak met tegenzin, maar voor ik het weet, zing ik mee!
      Dankjewel dat je Heroes voor me draait.
      Lieve groet

  31. Er zit vast een verschil tussen iets niet verzwijgen of het op internet plaatsen, vooral omdat je iets niet gemakkelijk meer van internet af krijgt. Dat er zoveel bloggers enthousiast en vol herkenning reageren geeft trouwens ook weer te denken over het bloggen in het algemeen…. Hachelijk?

      • Hoi Mirjam,

        Ik denk dat je een fotoblog ook heel persoonlijk kunt maken, en daarbij kunt voorzien van persoonlijke foto’s. Maar hoe persoonlijk de verhalen zijn die je op internet zet, kun je natuurlijk zelf bepalen. Zelf ben ik erg terughoudend daarin, dat heeft oa te maken met mijn werk. Maar ik denk dat het een weblog zeker boeiender maakt als het iets persoonlijker is dan alleen wat algemene verhalen en foto’s.

        Vriendelijke groet
        Frank

  32. In onze cultuur heerst (helaas) nog steeds veel schaamte over het je ‘zo’ voelen.

    Geen rem-slaap hebben is slopend, daar weet ik ook alles van zoals je weet.

    Ook ik heb mijn poot stijf gehouden…. zonder het negatief te bedoelen, integendeel zelfs, noemde mijn psych mij vanaf zeker moment ‘unieke excentriekeling’ …en eigenlijk was ik vanaf het begin trots op die titel.

    Inmiddels stoor ik me niet meer aan het onbegrip van mensen, al steekt het soms natuurlijk best wel. Ik keer hun onbegrip om, dat spreek ik vaak ook uit trouwens naar die persoon,, zo van ” ik ben zó blij dat jij mij niet begrijpt want dat betekent dat jij het niet hebt…” waarna ik dan een stilte laat vallen om mijn woorden kracht bij te zetten…

    Jij bent een moordwijf en ik ben gek op je, dat weet je. En ik ben er trots op te weten dat dat wederzijds is. Mensen zoals jij en ik maken de wereld net ietsjes anders en daar mogen we best trots op zijn 😉 Wat zou de wereld een saaie boel zijn als er niet mensen zoals jij en ik, en meer bloggers die jij en ik kennen, de boel af en toe lekker opporren (grinnik)

    -x-♥

    • De eerste complimenten over mijn dwars zijn, kreeg ik van de therapeut waar ik sinds twee jaar vrijwillig (!) naar toe ga.
      Hij heeft me laten inzien dat ik met een rugzak vol stenen tegen een berg omhoog liep. Heeft lang geduurd overigens eer ik dat inzag…
      Vechten tegen de binnenkant van je hoofd zijn volgens mij de zwaarste gevechten. Goede vriendinnen zijn goud waard 🙂
      Ik vind het knap dat jij nog de moeite kan opbrengen te reageren op iemand met onbegrip. Die fase ben ik voorbij.
      Jij mag er ook wezen, haha!

  33. mooi hé kakel.
    je staat niet alleen… maar dat wist je al , je zou alleen willen dat je wat meer kon doen…

    j e bent een tof wijffie…
    zeg dat ik het gezegd heb,
    xxx

  34. Bij psychiaters heb ik altijd het idee dat ze zelf behandeling nodig hebben. Die studie maakt ze zelf “gek”.

    Toch het beste om lekker eigenwijs te zijn. Jij weet toch het beste wat goed voor je is.

    Als ik een nacht slecht slaap of heel verwarrend droom dan weet ik dat het weer tijd is voor mijn vitamine B12 injectie. En dan slaap ik de volgende nacht heerlijk.

    Ik heb ook een tijd gehad dat ik niet makkelijk in slaap viel en dan na 1 of 2 uur klaarwakker was en niet kunnen slapen. na een week ben ik naar de huisarts gegaan. Die gaf me slaappillen voor een week. Ben begonnen met een halve maar een hele werkte beter. Na een week was ik uitgerust en kon ik wonderbaarlijk weer normaal slapen. Nooit meer last gehad. Ik ging alleen maar aan de pillen om uit te rusten.

    Advies kan ik niet geven maar je bent slim genoeg om het zelf uit te vogelen.

    Groetjes Mary J.

Laat een antwoord achter aan Edward McDunn Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *