Laat ik eens bij het compliment blijven.
Op 3 juni van dit jaar schreef Di Mario: Een compliment is een geluk in een geschenkverpakking.
Als reactie schreef ik: “Ik sla altijd dicht als ik een compliment krijg. Bepaald 2015 is het niet, toch weet ik me er geen raad mee… Maar je spreuk is prachtig!”
Gek, maar in plaats van een compliment te krijgen, heb ik liever dat iemand iets onaardigs tegen me zegt, want dan heb ik een weerwoord paraat. Bij een vriendelijk woord sla ik dood als bier in een plastic glas. Totaal de omgekeerde wereld!
Waarom heb ik -en velen met mij – moeite met een compliment in ontvangst nemen?
Ik heb eens op internet rond geneusd en las dat het te maken heeft met een gebrek aan zelfvertrouwen.
De 10 veelvoorkomende signalen waaraan je zo’n gebrek kan herkennen is:
1.Je vergelijkt jezelf met anderen
2.Je kunt niet omgaan met complimenten
3.Je durft geen risico’s te nemen (persoonlijk en professioneel)
4.Je voelt je snel persoonlijk aangevallen
5.Je biedt vaak je excuses aan
6.Je bewaakt je persoonlijke grenzen nauwelijks
7.Je raakt snel gefrustreerd, ongeduldig of boos
8.Je gebruikt vaak negatieve taal
9.Je bent bang voor sociale afwijzing
10.Je wilt alles perfect doen.
Waarom ben ik altijd achterdocht als het om complimentjes gaat? Er zit weleens een gulle gever tussen die ik ervan verdenk dat hij/zij het meent.
Ik denk omdat ik bang ben in de zeik te worden genomen.
Waarschijnlijk stamt dat uit de pubertijd toen ik op de middelbare school ben weggepest.
En waarom werd ik gepest? Omdat ik nette kleding droeg. Dat was niet mijn keus maar die van mijn moeder. Ik wilde er uitzien als de rest (spijkerbroek, sweater, sneakers en spijkerjack) want dan viel ik niet op. Door die keurige tuthola-bloesjes wel. Klasgenoten riepen: ‘Mirjam, wat zie je er leuk uit vandaag! Je hebt je zondagse kleren weer aan.’ Of: ‘Staat je héél leuk, die jurk. Kom je net terug van de kerk?’ Tel daarbij op dat ik kroeskrullen en een bril had, en het plaatje is compleet: ik vond mezelf vreselijk lelijk.
Ik ben allang dat ondermaatse meisje niet meer. Ik heb lef, ben assertief en bewaak mijn grenzen als een hyena.
Een half jaar geleden stelde mijn therapeut voor dat ik aan mijn positieve eigenschappen ging werken.
Ik houd van voorstellen: die kan ik van tafel vegen. Maar ik ben de uitdaging aangegaan en heb al drie goede eigenschappen gevonden. Ik ben een doorzetter, creatief en zorgzaam.
Binnenkort lukt het me vast een compliment in ontvangst te nemen. Ik zeg gewoon: ‘Dank je wel.’
Hoe staat het met jouw zelfvertrouwen? Vind je een compliment moeilijk of makkelijk?
Kakel, wat een reacties maak jij los. Mijn complimenten!
Tja ik geef graag een complimentje weg, en als ik er eentje krijg, dank ik de gever(geefster) ervoor.
Bij deze bedankt voor je complimentje over mijn gedichtjes 🙂
Ik begrijp het heel goed Kakeltje dat jij het moeilijk hebt om complimentjes te aanvaarden, je hebt veel te veel meegemaakt in je jeugd om zo maar onvoorwaardelijk te geloven dat men het meent hé. Zelf heb ik dat ook en het zal wellicht zoals je zegt aan een gebrek aan zelfvertrouwen liggen. Gelukkig werk je er aan, gelukkig ook weet je wat je waard bent!
Ik blijf ze vervelend vinden om te krijgen, maar ik wil je wel een complimentje geven, over hoe je erover schijft….
Tijdens mijn studie is mij uitgelegd dat het heel onbeleefd is om een complimentje weg te wuiven. Het is, wanneer iemand je een complimentje geeft, alsof iemand je een hele mooie vaas geeft. Als je het compliment weigert is het net alsof je de vaas aanpakt en dan stuk gooit en zo laat zien, ik wil die mooie vaas niet hebben. Toen mij dit goed is uitgelegd, ben ik heel zorgvuldig geworden in het omgaan met complimenten.
Ik heb niet alle reacties gelezen (sorry teveel) maar je bent ook vooral heel lief Mirjam, echt heel erg lief. Ik ben nog steeds niet vergeten dat ik van jouw die prachtige krans zo maar thuis gestuurd kreeg. Wat een bijzonder cadeau was dat, zo maar gekregen van iemand die ik niet eens irl ken!
Hoi Mirjam,
Wat een goed blogje weer!
Volgens mij is bijna iedereen onzeker, dus ik ook. Ik denk altijd dat ik niet goed genoeg ben, het huis is niet netjes genoeg, ik zie er niet hip genoeg uit enz enz.
Dus als iemand mij een complimentje maakt ben ik meestal wel even blij, maar later denk ik dat ze het niet menen. Ik zal ook nooit afspreken met iemand uit blogland, dan denk ik, ik val natuurlijk tegen in het eggie.
Zo maak ik het mezelf lekker moeilijk.
Maar complimentjes geven kan ik wel goed, maar alleen als ik het meen!
Bonjour Kakeltje,
complimentjes?
Ik strooi er altijd mee rond!
Het geeft mezelf een kick, want… de ander is jouw spiegel;.
Dus… die complimentjes geef ik dus eigenlijk aan mezelf!
Goeie truc, he!!
Jij zelf bent ook heel goed in het complimenteren van jezelf: “Ik heb lef, ben assertief en bewaak mijn grenzen als een hyena.”
Geweldig!!
En deze vind ik ook tof: “Ik ben een doorzetter, creatief en zorgzaam.”
Ijzersterk!
En inderdaad… het enige wat je hoeft te zeggen is: “Dank je wel”.
Meer hoeft niet.
Makkie toch? Kippiekak!
dagdag… Heb het goed vandaag…
Marlou
.
Mezelf complimentjes geven 🙂 Jij maakt het helemaal van eieren.
Het lijkt wel of er een “gat” zit bij mensen. Ze zijn óf arrogant, óf ze hebben te weinig zelfvertrouwen. Iets er tussenin moet toch ook mogelijk zijn?
Ja, je kan wel merken dat ik niet stilzit bij therapie 🙂
Heb ik je al eens gezegd dat ik jou een fantastisch mens vind? En wat ik zeg, meen ik, anders zeg ik het niet. Nooit!
Dag dag MarLouLouLief <3
Dank je wel, schat!
een compliment is een vorm van waardering en dat kan heel stimulerend werken..
daarom krijg je van mij een compliment
prettige dag gewenst
Dankjewel Willy, heel aardig van je 🙂
Ik kan ze steeds makkelijker aanvaarden. Al is het wisselend. Ligt ook wel aan wie ‘m geeft hoor. Ik heb dan ook wel met vlagen last van zeer weinig zelfvertrouwen. Alhoewel je lijstje gelukkig niet helemaal op mij van toepassing is.
Had ik al gezegd dat ik je een buitengewoon tof mens vind? 😉
xx
Haha! En ik geloof je nog ook 🙂 Jij bent ook een buitengewoon tof mens! Als ik het niet meen, schrijf ik het niet.
als het complimentjes zijn die je niet verwacht, dan kan ik daar echt niet goed van zijn, ik ken dit gevoel heel goed.Complimentjes geven is makkelijker vindt ik altijd.
Je hebt er een heel mooi logje over gemaakt, het is de moeite om te lezen omdat het zo waar is
Geven is idd gemakkelijker. Het hangt er ook vanaf wie het zegt. Als het iemand is die ik vertrouw, verdenkt ik hem/haar ervan dat-ie het meent.
Dankjewel Lutje 🙂
maar ik denk wel dat mensen die minder goed kent, als die je een complimentje geven, en ze zeggen het echt in je gezicht, dat je weet wat je moet doen. Ik had dat eens aan de hand, en ik zei merci, en dat is mijn werk enz…maar toen ik wegging kwamen de traantjes
Ik kan nu inderdaad zeggen: ‘Dank je wel. Wat leuk ‘. Ik geef zelf ook complimentjes.
Complimentjes geven is makkelijker dan ze ontvangen.
Lieve groet
Goed bezig Madam kakel.
Het heeft even geduurd maar ik kan een compliment steeds beter in ontvangst nemen. Iets met groeiend zelfvertrouwen en het idee dat als ik het meen wanneer ik een complimentje maak de ander het ook wel zal menen…
Dat vind ik een gezonde manier om er tegenaan te kijken. Ga ik ook doen!
Wat een herkenbaar jouw blog. School was een hel toch ben ik nu blij dat ik anders ben het trekt bijzondere mensen aan. Toch herken ik niet al die punten.
Als ik een compliment krijg denk ik meestal ‘bullshit’ of zoiets. Ik geloof de mensen niet en vraag me meestal af wat ze van me willen.
Toedels;)
Ik herken er maar twee punten in…
Misschien hebben we die rottijd nodig gehad om er juist sterker uit te komen. Ik was vroeg zelfstandig en sta stevig in mijn schoenen.
Als ik een complimentje krijg van iemand die ik vertrouw, ga ik ervan uit dat diegene het meent. Ik geef ook alleen complimentjes als ik het meen! En de opmerkingen van anderen: ik bekijk het maar per keer 🙂
Lieve groet
Als ik je toch even beet kon pakken, dan zou ik je door elkaar schudden. Je overspoelen met complimenten tot je ze geloofde. Want ze zijn waar. Mensen zijn klootzakken en hebben vaak de neiging om hun eigen gebrek aan vertrouwen te botvieren op anderen. Schoftelijk!
Straks mijn zusje nog maar even snel vertellen dat ze geweldig is, ze moet over een een paar dagen naar een nieuwe school. En degene die haar anders wijsmaken, arrggh. Kakel, je rockt. En dat komt doordat je bent wie je bent <3
Oh, naar een nieuwe school gaan is iets om tegenop te zien, zeker als het niet aan het begin van een nieuw schooljaar is. Ik hoop dat je zusje weet hoeveel mensen van haar houden en know-matter-what achter haar staan. Met jou als grote zus heeft ze het getroffen!
Bedankt voor je lieve woorden *smak*
zoals de meeste mensen vind ik een compliment naar mij toe heerlijk. Ik heb er hoegenaamd geen problemen mee hoor.
Zelf complimentjes geven doe ik ook wel, maar nog veel te weinig eigenlijk.
Met mijn zelfvertrouwen is niets mis. En complimenten neem ik graag in ontvangst. 😉
Ongeneeslijke twijfel
na vele duizenden gedichten ben ik nog steeds niet genezen
het schrijven zit blijkbaar diep in mijn bloed
de onzekerheid blijft, doe ik het wel goed
moet ik beschaamd zijn voor de ogen die mijn lijnen lezen?
Over zelfvertrouwen gesproken…
Lenjef
Ongeneeslijke twijfel…Prachtige zin. Maar eh…heb jij daar (nog) last van? Ongelofelijk. Iemand met jouw talent zou beter moeten weten. Aan de andere kant weet ik hoe het voelt. Maar ik vind je een topper!
Als mijn vriendinnen me een compliment geven vind ik het lastig, maar weet wel dat ze het echt menen. Bij anderen ben ik vaak achterdochtig, menen ze het echt of willen ze iets anders.
Dezelfde achtergrond als jij, veel gepest in mijn jeugd, maar door de loop der jaren wel weer zelfvertrouwen gekregen. Maar blijf altijd ergens dat achterdochtige houden.
Mooi gesproken! We zitten helemaal op één lijn. Als iemand die ik niet goed ken iets aardigs zegt, vraag ik me altijd af of hij/zij soms iets van me nodig heeft…
Lieve groet
Een compliment is juist erg mooi om te krijgen, geeft je ook meer zelfvertrouwen.
Dat je dicht slaat is niet erg, dat is een moment om het een plekje te geven en niet weg te werken.
De pubertijd is nou niet de tijd waar je je heel zeker voelt, dan is er weinig nodig om uit balans te raken.
Je hebt een leuk stukje geschreven en dat meen ik. Hans
Je hebt gelijk: de pubertijd is bij voorbaat een tijd om de kluts kwijt te raken 🙂
Weet je Hans, ik geloof je nog ook!
Lieve groet
Ik heb een nogal goed werkende bullshitradar. Als een compliment niet gemeend is, heb ik dat quasi meteen door. Een gemeend compliment krijgen is dan weer van het mooiste dat er is.
Nooit eens een compliment krijgen: dat is toch moedwil van jaloerse mensen? Want iedereen verdient wel eens een compliment. Ja, jij ook.
Dankje Menck 🙂 Mooie uitdrukking: je bullshitradar. Jaloezie ken ik gelukkig niet.
Lieve groet
Tjonge dat is een gewetensvraag.
In mijn werk straal ik zelfvertrouwen uit en heb ook vertrouwen in mijn kennis en kunde.
Prive niet, door allerlei omstandigheden heb ik dat in mijn opvoeding niet meegekregen, ik ben het met vallen en opstaan aan het leren. Complimentjes van algemene aard kan ik inmidels wel aan.
Hoe ik prive en werk zo verschil , ik denk dat dat komt doordat ik voor een ander wel mijn mond durf open te doen , voor mijzelf niet zo goed, ben ik aan het leren, soms tot grote schrik van mijn omgeving
Ik vind ook gerust mijn nek voor een ander uit. Voor mezelf vind ik moeilijker. Zeker bij de huisarts.
Van je werk weet je dat je vakbekwaam bent, dat doet iets met je. Thuis heb je de nodige problemen die je graag zou willen veranderen en wat niet lukt. Omdat dat buiten je macht ligt. Privé ben je als mens toch dezelfde Monique met vakkennis.
Het leven is een lange weg. Laten we hopen dat verstand inderdaad met de jaren komt 🙂
Ik vind je een mooi mens! En dat schrijf ik alleen, als ik het meen.
Lieve groet
Een complimentje ? Dan denk ik het zal wel 😉
Liefs, Ria
Lieve Mirjam, da’s een uitstekende analyse die je daar blogt. Compliment daarvoor dus, want zelfkennis is het begin van de wijsheid.
Ooit schreef ik in een blog:
sommige dingen
lijken
zo eenvoudig
.
voor de spiegel
gaan staan
bijvoorbeeld
.
en zeggen
ik hou van jou
.
waarom
is dat soms
zo vreselijk moeilijk?
(https://gedachtgedicht.wordpress.com/2014/12/10/spiegeltje-spiegeltje/)
Een ‘oefening’ die je volgens mij kan helpen om zoveel van jezelf te gaan houden, dat je al dan niet welgemeende complimenten als welverdiend kunt en durft beschouwen.
Overigens vind ik je nu al een topper – een wijze vrouw met een eersteklas schrijftalent <3
Ik heb je blog gelezen, Harrij. Je hebt het meesterlijk verwoord. De spiegel vond ik altijd een probleem. Nu zie ik dat ik het gewoon zelf ben 🙂
Dankjewel! Ik geloof je best een beetje.
Lieve groet
Jouw spiegel laat je alleen maar zien hoe je er uit ziet. De rest doe je zelf (accepteren) of doe je jezelf aan (afkraken). Je kunt het afkraken beter aan anderen overlaten en het accepteren van jezelf zou vanzelfsprekend moeten zijn. In de spiegel zie je werkelijk de enige en echte ik die er is! En die jouw onvoorwaardelijke liefde dus ten volle waard is.
Een lieve en welgemeende groet terug 🙂
Ik vond je verder lief, empatisch, eerlijk naar je zelf, fantasierijk, heel attent, weet mensen een gied gevoel te geven, bereid tot zelfonderzoek, moet ik doorgaan?
Ik ben heel blij dat jij mijn blogvriendinnetje bent geworden, en ondanks dat ik een knurft ben in attent zijn hoop ik dat jij ook een beetje blij bent dat je mij een beetje kent.
Dikke kus, Narda
Hoezo ben jij een knurft in attent zijn? Ik ken je niet anders dan een warm en hartelijk mens met haar hart op precies de juiste plaats. En wat ik niet meen, schrijf ik niet. Liefs xx
dat zijn heel mooie en belangrijke pluspunten: creatief, zorgzaam en doorzetting!!
ahwelja, daar heb ik eigenlijk ook moeite mee om een compliment te krijgen
beetje te achterdochtig denk ik, iets van jaja t zal wel zijn, die menen dat niet, zeggen zomaar iets om je content te stellen,…
maar om nu te zeggen dat mensen iets onaardigs moeten zeggen, nee dan klap ik dicht, alhoewel het er ook van afhangt wie wat zegt
gelukkig ben jij assertief, daar heb ik moeite mee
k heb wel de laatste jaren geleerd het mij allemaal minder aan te trekken en mensen die denken dat ze mij moeten kwetsen gewoon te negeren en links te laten liggen
Gewoon mijn eigen weg gaan
doe wel en zie niet om, zoiets 🙂
Ik bedoelde dat ik bij wijze van spreken liever heb dat mensen iets onaardigs zeggen. Want dan weet ik me een houding te geven. Bij een (onterecht) complimentje niet. Tenzij ik die persoon heel goed ken. Jij en ik moeten onze (energie)grens ook goed bewaken! Dat is een vermoeiende bezigheid; ik ga regelmatig volledig de mist in.
Je eigen weg gaan, is ook een teken van zelfvertrouwen. Want je vertrouwt op jezelf 🙂
Die laatste regel vind ik super, want dat zei mijn oma altijd en dat was een supermens.
Lieve groet An *smak*
zo begreep ik het ook wel, maar mijn zinnen komen er soms even verward uit zoals het in m’n hoofd is
zie je deze zin klopt ook niet echt, er staat ergens een woord verkeerd maar ik zie dan niet welk haha
x
Hangt van de situatie af of ik een compliment in ontvangst kan nemen. Is het erg druk om me heen, dan weet ik me er geen raad mee. Liever face tot face.
Inderdaad, dat herken ik ook bij mezelf. Jij vat het mooi samen!
Lieve groet
Een compliment krijgen, kan toch ook heel stimulerend werken hoor Mirjam.
Herkenbare materie.
Toch is het zonde van de tijd om bij ieder compliment dit geheel te analyseren en dit compliment dan in te delen in categorieen zoals ‘welgemeend’ (klein bakje), ‘jaja!!’ (grootste bak) of ‘die moet wat van me’ of ‘liegebeest’.
Gewoon maar “bedankt” zeggen wat maakt dat jij die ander ook een goed gevoel geeft, want hij of zij wordt gehoord.
Wat mij helpt is om mijzelf dagelijks bij het bekijken van mijn 55-jarige hoofd in de spiegel te zeggen: Leuke kop! Dat geeft meer energie dan het afkraken van een hoofd of lijf waar je het mee moet doen (tenzij je Botox of andere ingrepen laat doen natuurlijk, maar dan nog..)
Niet jezelf blijven vergelijken helpt ook enorm, al moet ik eerlijk zeggen dat ik op dit vlak nog heul veel leerwerk heb te doen. Want er zijn altijd mooiere, leukere en in mijn geval slankere dames te zien. Maar dan zie ik dus niet wat ik te bieden heb.
Niet in schoonheid, maar in zijn.
En mevrouw Kakel, u bent me er eentje; een gevoel voor humor waar menigeen nog een puntje aan kan zuigen, zelfkennis en ik schat zo in nog een heel aardig mens ook!
Fijne zondag
Zelfvertrouwen …. Jaren geleden schreef ik di hier. Ben het gaan terug zoeken
Plankenkoorts
ze ontmoette plankenkoorts
in het rek tussen de warme spijzen
een heet gevoel steeg haar naar het hoofd
vuurrood kleurde snel de wangen
klam zweet plakte in haar handen
bibberend stond ze bijna niet meer op haar benen
met fluister stem sprak ze de menigte toe
ze zag het allemaal gebeuren
als in een boze droom
nog even en de grote deur ging open
dan gooide ze zich voor de leeuwen
ze had er zelf voor gekozen
maar waarom ging het zelfvertrouwen op de loop
of groeide ze nog een beetje
een heel klein beetje was reeds genoeg
Dingen doen waar je tegenop ziet, is heel goed voor je zelfvertrouwen.
Na deze presentatie was je vast trots op jezelf!
Mooi gedicht. Ik moest lachen om de regels: ze ontmoette plankenkoorts, in het rek tussen de warme spijzen.
Lieve groet
Ik snap dat pesten niet zo, dat heb ik nooit begrepen.
En natuurlijk zal dat invloed hebben.
Ik trek me weinig aan van andere mensen, ik ga lekker mijn eigen gang.
Complimenten krijgen en geven heb ik liever dan kritiek.
Heel veel complimenten zijn niet eens gemeend, maar ja ze moeten toch wat zeggen niet waar?
Dit is mijn negatieve Bibje die nu spreekt. Ik ben dus ook wantrouwig als het gaat om complimenten. Kijk als men zegt, je bent en schat, en je lacht altijd vriendelijk als ik je tegen kom, je bent iemand waarop ik kan vertrouwen, jouw hart zit vol liefde enz, dan neem ik dat compliment vol vertrouwen in ontvangst.
Als men wat zegt over mijn uiterlijk ben ik gereserveerd. Daar heb ik al genoeg pest-complimentjes over gehad. Dat begon al vroeg, ik was nooit het mooie meisje in de klas. Bij lange na niet.
Toch…
Grootste compliment was kreeg ik van mijn broer, toen ik al ruim volwassen was en hij een foto van mij bekeek.
“Je bent een heel mooie vrouw en je hebt het niet eens in de gaten. dat maakt je nog mooier!” Ik wist niet wat ik moest zeggen, maar ik was wel heel geroerd.
Hadden dat soort complimenten maar eerder gekomen, misschien had ik dan nu niet zo onzeker geweest?
Complimenten over het uiterlijk blijft een gevoelige zaak. Het scheelt wie het zegt, maar het maakte me veel vaker achterdochtig dan blij. Maar als je broer het zegt, dan was het heel gemeend, Bib!
Bedankt voor je openhartige reactie.
Lieve groet
Wauw. mag ik je een compliment geven om hier over te schrijven. Dat vind ik knap van je. Wij zijn hier gewend om complimenten aan elkaar te geven. Ik heb zelf altijd wel redelijk veel zelfvertrouwen gehad. Ik was wel anders dan mijn klasgenoten, maar dan in ander soort kleding en dan niet netjes. Maar het was mijn eigen keuze. Denk ineens aan de blonde pluk ehhhh baan zeg maar.. van voor naar achteren met een breedte van wel tien centimeter. Laatst nog een foto van gezien.. hahahhaa, het zag er niet uit. ahahahhaha.
Love As always
Di Mario
Je vindt nu dat je er toen niet uitzag, maar toen vond je het prachtig! Toch goed dat je het gedurfd hebt?
Lieve groet
Mijn zelfvertrouwen hangt af van hoe ik mezelf vind en of ik vind dat Ik iets aan kan. En dat is een leerproces waar ik steeds beter mee om kan gaan. Negtiviteit van anderen heb ik nog steeds moeite mee maar ik probeer het wel beter te zien als die ander weet nie t beter of zit niet lekker in zijn vel. Dat lijstje alleen al zou ik eerder minder zelfvertrouwen van krijgen maar dat stadium ben ik voorbij.
Een compliment ligt er heel erg aan wie het zegt en of het gemeend is. Een vriendin is vaak negatief ook maar anderen, die heb ik gevraagd of het prettig was steeds negatieve dingen te zeggen. Tja was een doordenkertje.
O ja hoera kleinzoon is geboren morgen blog je erover.
In mijn generatie was het krijgen ven een compliment inderdaad een vorm ven “je kinderen verpesten”, dat gebeurde dus niet. In jouw generatie hád dat al verdwenen moeten zijn…maar dat was het dus niet overal.
Maar reuze herkenbaar en het heeft lang geduurd eer ik een compliment in ontvangst kon nemen zonder het de grond in te stampen.
Ik zou bést een heel log kunnen schrijven over de oorzaken waardoor ik zo onzeker was maar of dat er ooit komt wéét ik niet.
Ouders doen op hun manier wat ze dénken dat goed is voor een kind en dat pakt niet altijd evengoed uit. Maar uitéindelijk ben ik er toch door geworden wie ik ben en daar kan ik nú wel mee leven.
Het kon over mezelf gaan. Alhoewel ik zelf gemeend complimenten uitdeel, kan ik er totaal niet mee overweg als ik ze krijg. Aan zelfvertrouwen heb ik nochtans geen gebrek maar complimenten, neen, liever niet. Vroeger lachte ik ze weg of kaatste ik ze terug naar de gever 🙂 Ondertussen ben ik daarin veranderd, ik zeg ‘bedankt’ en maak er verder niet veel woorden aan vuil. Complimenten omwille van iets wat ik doe of deed, ik vind het maar normaal dat ik dat doe of deed. Complimenten over mijn uiterlijk….hahaha, die vind ik nog erger dan de vorige. Al zeg ik ‘bedankt’, ik trek in twijfel of ze gemeend zijn. Behalve als ze komen van mensen die mij echt nabij staan. Van hen weet ik dat ze eerlijk zijn want zij zeggen het evengoed als ik er uitzie als een vogelverschrikker 😀
Als mijn vriendin zegt dat ik er uitzie als een vogelverschrikker, zie ik er ook zo uit. Dergelijke eerlijkheid stel ik op prijs :))
Veel mensen hebben een deukje in het zelfvertrouwen. We zijn niet de enigen, Bea. Laat ons dat een troost zijn.
Lieve groet
Had ik vroeger ook, dat moeite hebben met complimentjes. Ondertussen ben ik daar al wat overheen. Je raakt geoefend in het al dan niet herkennen van een welgemeend compliment, vaak hangt het af van de persoonlijkheid van de gever. Is het van zo’n flierefluiter dan zeg ik ‘merci’ terwijl ik denk ‘yep! ’t Zal wel zijn’, komt het van iemand die niet zo kwistig is met complimentjes geven dan aanvaard ik dat met een brede glimlach 🙂
Ik heb aardig wat zelfvertrouwen en kan redelijk omgaan met complimenten, maar ik lijk aan de buitenkant stoerder dan ik ben. Als er over een bepaald iets teveel complimenten komen weet ik er niet zo goed raad mee. Jij zou eigenlijk moeten blaken van zelfvertrouwen met jouw talenten. Je kunt geweldig schrijven, je hebt een ontzettend goed gevoel voor humor en je lijkt me heel eerlijk en trouw.
Zo kan-ie wel weer, Marthy 🙂
Ik heb genoeg zelfvertrouwen. Dat vindt overigens niet iedereen leuk. Blijkbaar houden mensen wet weinig zelfvertrouwen niet echt van mensen met veel zelfvertrouwen.
Ik neem complimentjes dan ook altijd aan. Geen moeite mee.
Ik wil je wel complimenteren met het hier zo open te schrijven. Dat doe je wel vaker, en dat vind ik tof.
Dat je zelfverzekerd bent is toch niet erg? Zolang het maar geen arrogantie is, en daar verdenk ik jou niet van.
Dankje :))
Ik heb langzamerhand geleerd om complimenten te accepteren. Vroeger kleineerde of ontkende ik alles. Behalve de eigenschappen die je zelf noemt, heb je ook veel gevoel voor humor, grenzeloze fantasie en je bent een woordkunstenaar. Zo, en nu mag je de cadeautjes accepteren. Fijne zondag.
Tja, ligt er aan. Zijn complimenten gemeend dan vind ik het lekker en reageer er op zijn Michiels verlegen op. Zijn ze ‘gemaakt’ dan reageer ik nog steeds aardig, maar denk “Yeah right!” erbij.
Ik heb ook geen weerwoord voor complimenten, in der loop der jaren heb ik geleerd dat ik ze best wel verdien en dat je soms best wel onNederlands arrogant ze mag accepteren en bevestigen.
Mooi ‘denk’-blogje voor op de Zondag Kakel. Mijn complimenten… *voeg hier een “dankjewel” in*… 😛 😉
Ik herken me volledig in je bericht, moeder en kleren incluis. Bovendien was mijn vader rijkswachter en verhuisden we regelmatig.
Mijn grenzen zijn pas bewaakt sedert mijn scheiding en ik word boos bij elke schending.
Met complimenten weet ik me geen raad behalve als ze me zeggen dat ik afgevallen ben. Dat komt omdat ik weet dat het waar is.
Ik ben dus een eenzaat (maar gelukkig is er Luc).
😉
Ik heb daar geen moeite mee als het oprecht is. Maar ik heb er wel een hekel al het tussen door bij alles wat je doet herhaald wordt.
Goed geschreven Mirjam! Je schrijft fantastische stukken en verhalen. Zo, heb je daar weer even een compliment zomaar op de zondagochtend vroeg hahaha. Nee alle gekheid op een stokje, ik heb er ook wat moeite mee hoor.
Tja, ik geef niet zomaar complimenten en ik krijg ze niet, en anders ben ik erg goed in ontkennen. Als mijn manager langs komt met een positief verhaal dan hangt dat meestal (altijd) samen met een cursus die ze gevolgd hebben.
Omdat gemeende complimenten erg goed werken probeer ik onze kinderen een compliment te geven als ze iets goeds doen, zo krijgen ze ook een euro voor ieder rapportcijfer hoger dan 6 en geen commentaar of straf voor onvoldoendes, belonen (compliment is ook een beloning) werkt beter. Maar lastig vind ik het wel!
Ik ben best nog wel een onzeker iemand maar ik heb tijdens mijn opname veel geleerd en een ding was om complimenten leuk te vinden .Nu kan ik volmondig dank je wel zeggen of zeg ik gewoon ”wat leuk dat je dat zegt” En op onoprechte reageer ik gewoon niet of zeg ,ja dat zal wel !!
Liefs Elisabeth
hier zeggen we al gauw: Thank you. En ondertussen denk ik: je meent het toch niet. Erg he. Ben vaak beduveld en daardoor vertrouw ik weinig en sta gelijk op m’n achterste benen.
Dat kleding problem had ik ook. Moest kleren aan van oudere zus en ik vond het stom, maar ja, broeken dragen we niet en ik moest gewoon aan en twijfeklde altijd en later nog en het scheelt me weinig. Geef mij maar en overall…
Maar het valt niet mee, dat weet ik wel en ik blijf leiver thuis.
Groet, Wilma
Geef mij maar een overal 🙂 Dat is wel heel desastreus. Ik vind je een lieverd, Wilma. En een dapper mensch!
Lieve groet
Weer een mooi stukje Kakel, mijn complimenten!
Ikzelf heb meestal feilloos door wanneer iemand welgemeend complimenten geeft en wanneer niet.
Is het gemeend dan wordt ik daar heel blij van en neem ik het ter harte. Ik bedank ook degene.
Is het met een ‘naar’ ondertoontje dan trek ik mijn wenkbrauwen op en negeer ik die persoon.
Die redenen … ach ….
Complimenten ontvangen is 1 … er op de juiste wijze mee omgaan is en ander verhaal
Dat weet jij. ..dat weet ik. … en die redenen die men opnoemt vind ik niet kloppen
Jij en ik weten wel waarom wij het moeilijk vinden. ..
Omdat we juist wel onze grenzen willen bewaken om niet weer zo
Op onze zielen getrapt te worden als dat al gebeurd is. ..
De pijn en het verdriet daarvan vergeten we niet een uitgummen
Lukt niet. .. al willen we dat nog zo graag.
En jij?
Ach. .. je weet het ondertussen. .. ik hou van je !
Juist omdat jij zo puur jij bent !
Xxx
<3 x <3
Het ligt vast aan onze naam hoor, ik kan het ook zo moeilijk..ik train mezelf er nu in maar vind het nog steeds moeilijk..neem mijn vlog..alleen maar complimenten en het lukt mij dus niet om dan er mee door te gaan..bizar toch!
Ga je niet verder met vloggen dan?! Je deed het zo goed. Ik had verwacht dat het je steeds beter af zou gaan… Niet te snel de moed opgeven.
Lieve groet