Mijn moeder wilde dat mijn broertje en ik naar een christelijke lagere school zouden gaan. Dat vond mijn vader best zolang thuis maar nergens over gesproken werd, want hij is belijdend atheist.
De Bijbelse verhalen gingen erin als roze koeken en eens per week een psalm of gezang uit het hoofd opdreunen was ook zo gebeurd.
Verder voelden m’n broertje en ik weinig van het geloof en hadden we een leuke tijd op school.
Naar de Zondagsschool gaan, ging ons een stapje te ver. Het hield ons van de straat en daar speelden we het liefst. Mijn vader vond ons zielig en vanaf die tijd mochten we “thuisblijven.”
Het kerstfeest met na afloop een cadeautje pikten we op de valreep nog even mee. Ik kreeg een boek. De titel luidde: “Het geheim van moeder Amboe.” Het verhaal ging over een arme bosnegerin (die mocht je toen nog zo noemen) met een botje door haar neus die in een grote zwarte ketel stond te roeren, en een geheim zou ontdekken dat haar leven zou veranderen. Ik las, en las, en las en werd teleurgesteld als een kleuter die een lolly met azijnsmaak krijgt: Moeder Amboe ontdekte het geloof.
Met het ouder worden, werden de lessen stichtelijker. God werd steeds meer iemand waarvoor we moesten oppassen.
In de vijfde klas hadden we juffrouw Koolen. Haar haar en ogen waren net zo zwart als haar achternaam. Zij vertelde dat God ál je fouten zag. Bijvoorbeeld wanneer je ruzie maakte met je broertje of je tong achter de melkboer zijn rug uitstak. God kon door het dak van de school heen kijken. Hij hoorde alles en wist zelfs wat je dacht. Dat laatste vond ik stuitend. Ik had nog nooit enig teken van Gods aanwezigheid opgemerkt en hij woonde zo’n beetje in mijn hoofd! Toen ik ernaar vroeg, zei de juf dat wanneer ik God niet tegen me kon horen praten, dat mijn eigen schuld was.
Ik vond het ook niet eerlijk dat Judas een duivelse man genoemd werd. Hij verraadde Jezus wel, maar God wist dat dat zou gebeuren en greep niet in. Dan was hij het er toch mee eens? Dus deed Judas iets wat God wilde en niet iets wat niet mocht.
Nadat ik die gedachte hardop had uitgesproken, had juffrouw Koolen het liefst ook door een brandende braamstruik tot mij gesproken. Ze noemde mij Sodom en Gomorra ineen. Ik zou nooit een goede, volgzame Ruth worden. En het zou een wonder zijn als ik ooit nog door Gods genade en goedertierenheid zou worden aangeraakt. Ik geloof dat ik toen met een smak van mijn toch al wankele geloof ben gevallen.
Toevalligerwijs verhuisden wij diezelfde maand van de grote stad naar een boerengat en daar gingen m’n broertje en ik naar een openbare school.
Dát was pas een zegen.
Ben jij gelovig opgevoed en heb je er (n)iets mee?
Ik ben er weer Mirjam even strijd geweest maar nu gaat het weer een beetje. Stuur je nog wel iets
Ook ik zat in een christelijke school, alles bij elkaar geteld kleuterschool, lager en middelbaar 15 jaar. Een ontzettend lange tijd lijkt het me nu want ondertussen is er veel veranderd
En toch was het een leuke tijd.
We kregen bv. Duits van een nonnetje die soms verschijningen zag.
Des te beter dat het een leuke tijd was! Je jeugd kan je niet meer overdoen…
Lieve groet
Ik heb ook op een christelijke school gezeten. Ik geloof ook denk ik,maar God zit voor mij niet in een kerk,maar in mijn hart.
Eens! Voor mij geldt hetzelfde.
Ik geloof in het goede in de mens. En dat een leven zonder muziek erg saai is. Ik geloof niet dat geloof veel ellende brengt en heeft gebracht maar weet dat zeker.
Jou verhaal doet me aan mijn jeugd denken, ja ik ben gelovig opgevoed, maar dan wel met hel en verdoemenis, want owee als je iets fout deed, dan ging je naar de hel en daar was niets aan te doen.
Ondertussen weet ik dat het geloof ook mooi kan zijn, maar naar een kerk gaan nee, ik beleef mijn geloof wel op mijn eigen manier.
Het geloof zou juist troost en vreugde moeten bieden in plaats van hel en verdoemenis.
Het is fijn te geloven in iets wat sterker is dan jezelf.
Lieve groet
Ik ben dan zogezegd zwaar. Het is een verkeerde betiteling als ik het zo mag zeggen. Eigenlijk ben ik diep geschokt de reacties. Wij werken ook samen in het dagelijks leven met alle wind van leer,om het zo te zeggen.
Manlief werkte met een moslim en er was altijd begrip voor elkaar, niet eens zijn is wat anders.
Ik ben blij dat wij zo opgegroeid zijn en nog met de Bijbel mogen leven. Er is wel degelijk een God, zelfs een atheist weet dat. Hetis alleen het ontkennen.
Maar ik wil wel zeggen dat wij niet beter zijn als ieder ander. Ik zal een ander niet onderuit halen vanwege zijn geloof.
Groet, Wilma
Ik ben er zeker van dat jij je vergist.
Wie in een god gelooft is géén atheïst!
Lenjef
ik zei: zelfs een atheis weet dat er een god is, alleen hij ontkent het.
Van mij mag je alles zeggen.
Mijn zwager en schoonzus zijn ook “zwaar.” Het zijn onze beste vrienden. We praten zelden over het geloof. Waarom zouden we praten over iets waarin we verschillen als er zoveel onderwerpen zijn waarover we het eens zijn?
Ze staan áltijd klaar voor een ander. Ik kan een voorbeeld aan ze nemen.
De betekenis van atheist is: de totale afwezigheid van een geloof. Hij/zij zal dus ontkennen dat God bestaat.
Lieve groet
Katholiek opgevoed…maar het enige waar ik nu nog in geloof zijn mensen 😉
Dat is een mooie zin!
wat een reacties en eigenlijk allemaal wel de zelfde strekking
morgen ben ik op de 2de etappe van het grote rivieren pad , en dat komt ook langs de Lek , zal ik sodom en gomora ook treffen hihi
wat een mooie reactie bracht je mij
dat stemt me blij
en ja morgen zien we wel weer
fijne avond en lieve groet
karel
Ik ben niet gelovig opgevoed. Ik lees in de geschiedenisboekjes en in de media dat heel veel mensen niks van hun geloof begrijpen, het wordt toch regelmatig als excuus gebruikt om de medemens iets aan te kunnen doen.
Terwijl het geloof iets zou moeten zijn wat mensen toleranter of op z’n minst begripvoller maakt!
Ik ben niet echt gelovig opgevoed, het was meer mee lopen en van doet je plicht.
na et lager onderwijs Ik ben ook wel zes jaar naar een katholieke school maar dat was omdat het in onze gemeenten was en dus geen verplaatsing moest doen. En daar ben ik dan van mijn “doe u plicht” af gestapt en atheïst geworden. en zijn onze kinderen volledig vrijzinnig opgevoed, zij zijn ook niet gedoopt wat over 45 jaar terug niet zo van zelf speken was dat een kind op school moraal volgende. En toch had ik een goede band mijn meneer pastoor die het oprijs stelde dat ik eerlijk voor mijn gedacht uit kwam.
Je bent wat geloof betreft duidelijk je eigen weg gegaan en dat is bewonderenswaardig. Meneer pastoor was een wijs man: hij stelde eerlijkheid boven hypocrisie.
Fijn weekend en een lieve groet
Elke tien jaar wordt hier een onderzoek gehouden naar “het geloof” en de kerkgang. Elke keer zit er een daling in. Als er niets verandert binnen de kerk, stoken ze voor de mussen.
In een dorp verderop woonde een heuse dorpsgek. Hij presteerde het een keer om zijn hond en kat mee te nemen naar de kerkdienst. Toen de dominee er iets van zei, zei de man dat God er ook voor de dieren was. Dat kon wel zijn, maar de dieren moesten toch de kerk uit…
LIeve groet
“Goedertierenheid” is heel mooi, zeker voor een goed contact met andere, zoals je buren. Hans
Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”
Nou als ik het achteraf bekijk was het voor mij niet goed die bangmakerij allemaal dat God alles zag als je iets niet goed deed. Ben eens een keer midden in de nacht opgekomen om mijn ouders vergeving te vragen omdat ik iets niet goed had gedaan. En nog steeds gelukkig niet dwingend meer aanwezig maar toch hoor ik nog steeds soms dat stemmetje als ik dingen doe.
Vandaag dat mijn kind de vrije keuze heeft gekregen. Geen christelijke school en als ie dat wil moet ie daar zelf maar in gaan verdiepen. Nam hem wel mee naar de kinderkerstdienst in de kerk dat vond hij altijd heel leuk. En mijn zondagschoolboeken staan kapot gelezen in de kast…
Als je ergens vrij in wordt gelaten, is de kans groter dat je je ergens in gaat verdiepten dan wanneer het je wordt opgelegd. Met Roos ben ik twee keer naar jullie kinderkerkdienst geweest. Heel lang geleden alweer, maar het was heel sfeervol. Ik heb weleens hardop het Onze Vader gebeden omdat ze daar nieuwsgierig naar was. Halverwege zei ze: “Het duurt wel erg lang.”
Zijn sommige zondagsschoolboeken toch nog goed terechtgekomen (-
Ongelovig opgevoed, basisschool was een nutsschool. Middelbare school was op katholieke leest geschoeid en men men men, wat ben ik daar een stelletje hypocrieten tegen gekomen… PoehPoeh… Maar ik heb het overleefd..
Dát is het ergst: hypocriete mensen! Doet me aan het liedje “Malle Babbe” van Rob de Nijs denken.
Ik ben gedoopt, heb de (Eerste H. en de Plechtige) communie gedaan, ben zowel voor de wet als voor de kerk getrouwd, onze kinderen zijn gedoopt, maar ik heb 0,0 meer met het (r.k.) geloof.
Heb je je ook echt laten uitschrijven in de kerk of is het gewoon langzaam dood gebloed?
ha die Mirjam
ik net een uurtje thuis na 4 wijken lopen in een heerlijk zonnetje 🙂
swingen is goed zo ook lachen om een goede mop
en ook mooie blommen brengen een lach
ach
wat is vrouw / man onvriendelijk , tis maar net hoe je het leest , pas ik het toe op jou blog , is er bijna oorlog denk ik 🙁
wens je smakelijk en een fijne avond
lieve groet , Karel
Oorlog op mijn blog? Dat is mijn eer te na. Ik heb tot nu ook nog geen negatieve reacties hoeven verwijderen. Als ik bij sommigen lees hoe het er aan toegaat, klapperen af en toe mijn oren. Wij houden het netjes, Karel!
Lieve groet
🙂 niet zo bedoeld Mirjam
alle reacties zijn netjes en goed , gelukkig maar
ik doelde op de oorlogen welke de religie zo vaak voort bracht 🙁
Ja hoor, Katholiek opgevoed.
Ik vind het een verrijking om die verhalen te kennen, het gaat immers over ‘wat goed is’. Er werd fel overdreven in mijn tijd en al snel werd ik meer christen dan Katholiek, en maakte mijn eigen credo.
Echt verschrikkelijk dat men moet geloven in één Katholieke kerk;
echt verschrikkelijk dat men die hypocriete kerk Heilig en onfeilbaar noemt;
en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ik ben wel fan van de werkwijze en houding van de huidige paus, die zijn bisschoppen, de curie en hovaardige en pretentieuze priesters er ferm van langs geeft.
Paus Franciscus is tot nu toe de modernste paus. Hij zet echt een verandering in gang. Het kan nog beter, maar Aken en Keulen…
Het maakt niet uit of iemand katholiek, boeddhist of protestant is. Een geloof zegt niets over hoe vredelievend iemand is. Dat laatste zou de maatstaf moeten zijn.
Bedankt voor je openhartige reactie.
Lieve groet
Nooit katholiek opgevoed geweest hier, maar ik had dan ook al van héél jong, een eigen willetje 😉
Wat een levensvraag… De manier waarop de ‘leerkrachten’ jou en je broertje hebben proberen op te voeden is wel eng voor een kind.
Ik ben Katholiek opgevoed, gedoopt, 1e H. Communie gedaan, het Vormsel gekregen, Plechtige Communie gedaan.
Wij moesten vroeger naar de kerk, maar mijn vader ging nooit en mijn moeder zelden. Vonden we zo oneerlijk. Toen ik trouwde, wel in de kerk, ben ik nooit meer regelmatig gegaan. Ik heb ook een hele tijd nergens meer in geloofd, nadat mijn vader plotseling stierf toen hij nog maar 48 was. Vond het niet kloppen.
Toch hebben we onze kinderen laten dopen en naar een Katholieke school laten gaan. Gewoon om ze toch dezelfde basis mee te geven die wij hadden gehad. Wat ze er zelf later mee zouden doen vonden we niet belangrijk.
Jaren later kreeg ik toch het gevoel, er moet iets zijn. Het kan niet zo zijn dat er niets meer is na de dood en dat we allemaal voor niks op de wereld zijn gekomen. Dus ik geloof op mijn eigen manier in een Kracht die er hoop ik wel is.
Voor mijn zoon is het fijn dat hij van de kerkelijke rituelen van de Katholieke kerk op de hoogte is. Getrouwd met een Spaanse vrouw uit een Katholiek gezin. Hij staat nergens vreemd van te kijken. Hun dochters zijn wel gedoopt maar daar is het bij gebleven. Ze krijgen op school wel godsdienstles, dus iets krijgen ze mee. Dat is prima.
Sinds ik met Jan samen ben, maak ik weer wat rituelen mee. Ik vind het prima en respecteer dat ten volle. En ik voel me er goed bij, het maakt me rustig. In ieder geval houd ik me eraan vast dat het niet over is als ik doodga. Ik hoop iedereen die ik verloren ben weer tegen te komen. Ben dus ook absoluut niet bang voor de dood. Goed zijn voor je familie, vrienden en medemensen is de boodschap, dan heb je niks te vrezen en leef je naar de regels die uiteindelijk iedereen meekrijgt om een goed mens te zijn. Mooi logje Kakeltje! XXX
Mijn broertje en ik mochten van mijn vader absoluut niet gedoopt worden. Stel dat we hervormd gedoopt werden dan konden we later nooit met een katholiek trouwen. Mijn vader heeft nooit in hokjes gedacht maar altijd in rondjes (-: Ik wilde Roos ook naar een christelijke school doen. In ons dorp is het een “losse” school. Mijn man was ertegen maar ik wilde er toch gaan kijken. Als moeder ben je tenslotte acht jaar aan een school verbonden. Maar er deed zich een incident voor tijdens de begrafenis van mijn schoonvader waardoor ik van het idee helemaal genezen werd. Over en uit. Als m’n dochter iets van het geloof wil meekrijgen, kan ze altijd zelf de bijbel lezen.
Omdat ik ruim vier jaar naar kalligrafie-les gegaan ben, heb ik veel in de bijbel gelezen. Ik vind het een vrouwonvriendelijk boek, maar dat kan ook niet anders. Het is door mannen in lange jurken geschreven. Ik ben denk ik niet volgzaam genoeg om ergens bij te willen horen. Toch ben ik er zeker van dat er leven na de dood is. Voor iedereen!
Bedankt voor je uitgebreide reactie.
Lieve groet
Mijn vader wilde dat wij naar de kerk gingen. Dus moeders, zussen, en ik naar de kerk. Wij zaten op een school met nonnen. Ik kan je zeggen dat dat een ramp is, maar goed, wij wisten niet beter.
Toen mijn moeder overleed toen ze 37 was – ik was toen 15- kwam de dominee langs en die vertelde dat god andere plannen had met mijn moeder. Huh? Andere plannen dan dat ze bij haar kinderen kan zijn? Die vent heeft nog van alles gezegd wat ik niet meer hoorde. Ik heb sinds die dag nergens meer in gelooft en noem mezelf een nihilist.
Trouwens, hoe moet je een arme bosnegerin nu dan noemen? 😛
En dan bedoelt de dominee het ook nog als een vorm van “uitverkoren zijn” dat God andere plannen had met je moeder. Aan die worden heeft een 15-jarige geen troost, die wil zijn moeder!
Mijn vader vertelde een verhaal. In de oorlog hadden ze thuis niets te eten. Een gezin met 8 kinderen, een vader was er niet. Als ze lid werden van de kerk kregen ze een doos met voedsel, dus werd zijn moeder lid van de kerk. De doos hebben ze idd ontvangen maar daarna werden ze met de nek aangekeken. Tussen hem en de kerk is het nooit meer goed gekomen.
Haha (-: Deze vraag kan je beter aan het Rijks stellen.
Bedankt voor je openhartige reactie.
Goedemorgen!
Nee, wij zijn zelfs helemaal niet opgevoed.
Hahahaaa… Nee hoor!
We zijn juist heel goed en mooi opgevoed.
Zonder religie!
Mijn buurmeisjes waren rk en wat die allemaal vertelden…
Ik was er doodsbang voor!
Zo rond mijn 18de hebben mijn ouders verteld dat we joods waren.
Ik wist niet wat ik daar mee aan moest.
Niks dus. Een beetje folkloristisch met een aantal feesten mee doen.
En de joodse peniciline!
Roosje is naar de school om de hoek gegaan: een protestantse.
Ik heb wel regelmatig aan de bel getrokken als de meester weer eens van die idiote dingen zei…
Dagdag!
De bolletjes vandaag… Ik ga naar het strand!
Xxx, Marlou
.
Maar verder…nada!
Geen opvoeding is de juiste opvoeding (-: Ach, met Roos “doen we maar wat.” Nee is nee. Ik dacht dat ik daar altijd te hard in was, totdat iemand zie: ‘Maar jouw ja is dan ook een ja.’ En zo is ’t!
Een beetje folklore klinkt heel gezellig, precies genoeg om het leuk en te weinig om het verplicht te maken.
Naar het strand? Ik wil mee!
Dag dag Loutje ♥
Heel herkenbaar allemaal. Thuis waren we ook ongelovig maar in het boerengat waar we woonden was er alleen de katholieke school. Wat daar allemaal niet verteld werd… dit was indoctrinatie tot en met. Zo ontwikkelde ik een fobie waarin een groot hand me achterna zat op de trap of de duivel die ik hoorde op het toilet. Godsdienst deugt nergens anders voor dan kinderen én volwassenen in het gareel te houden. Precies alsof een weldenkend atheïst niet uit zichzelf weet dat je aan een ander nooit mag aandoen wat je niet zelf wil ondervinden.
Een top van een blog Kakeltje!
Dankjewel, Gerda. Als God echt bestaat, is het een goede God. Ik geloof niet in bangmakerij, alhoewel ik als kind altijd dacht dat God bovenop het schooldag zat en toekeek wat ik allemaal fout deed. Zodra ik de schooldeur achter me dicht trok, gleed alles van me af. Ik zie er ook niet uit nut van in dat je als vrouw altijd een rok moet dragen en geen lange broek aan mag. Vroeger droeg iedereen een langer jurk, man en vrouw, en dan nu ineens regels!
Je hebt helemaal gelijk: wat u niet wil dat u geschiedt, doe dan ook een ander niet.
Lieve groet
Goede morgen Kakeltje en ik hoop dat die het begin zal zijn van een even mooi weekend voor jou. Bedankt voor je steeds weer lieve en doordachte reacties, bij mij maar ook zoals hier boven!
katholiek opgegroeid, mijn ma deed zoveel voor de kerk of was overal bij dat mijn pa wel eens zei, dat ie met een half non gehuwd was. En elk weekend moesten we naar de eucharistieviering
Dat klinkt als erg veel dwang. Vandaag dat je graag naar je oma ging om naar de radio te luisteren. Heb ik dat goed onthouden?
Lieve groet
Ik was graag weg, we waren thuis met 5 en ik was nooit thuis en de rest altijd. ik was ook de rebel enz…..naar de kerk gaan moest wel, maar mijn vriendinnen zaten er ook, dus dat was wel fijn voor daarna
ik wens je een heel prettig weekend
Haha, dat verhaal erbij over het inschrijven van je man. Ja, dat benadert het (zoals ik het zie) het slechtste van strenge geloven: het totale onvermogen te accepteren dat de dingen misschien voor jòu zo in elkaar zitten – niet voor iedereen. Daar kan ik sowieso niets mee.
Wij waren katholiek en naar de kerk gaan moest; maar achteraf heb ik wel beseft dat mijn ouders een mooi geloof hadden dat op liefde en respect was gebaseerd. Geen hel en verdoemenis. Neemt niet weg dat ze mij niet echt wisten te raken op dit gebied. Veel van de geloofsopvoeding werd door hen uitbesteed aan de school, maar we hadden een iets vrijzinniger tijd. Geen probleem.
Later heb ik veel van die uitgangspunten gevonden in een ander geloof en toen raakte het me genoeg om er door geïnspireerd te raken. Maar ik besef ook dat zo’n heel geloof iets is wat mensen nodig hebben of hadden en daarom waarschijnlijk zelf bedacht hebben 🙂 Ik denk dat je het heel goed zonder kunt doen.
Ik weet niet of ik zonder geloof zou kunnen. Het is wel fijn om in iets te kunnen geloven wat sterker is dan jezelf. Om te geloven, hoef je in ieder geval niet naar de kerk. Tenzij je graag ergens bij wil horen. Maar dan word je weer in een hokje geperst en daar heb ik een hekel aan. Elk geloof zou om liefde en respect moeten gaan. Dat hebben jouw ouders goed gezien!
Dankjewel voor je uitgebreide reactie.
Lieve groet
Je weet het: graag gedaan hè 😉
Even ter verduidelijking , ik gun uiteraard verder ieder zijn geloof van welke religie dan ook.
Ik ben hervormd opgevoed maar doe er verder niets mee. Na vier jaar zondagsschool en zodoende honderden rolletjes pepermunt kreeg ik gaatjes in mijn kiezen dus ben maar niet meer gegaan 🙂 Mijn zoon heb ik destijds naar de Vrije ( kleuterschool) School gestuurd maar toen hij hij thuiskwam en mij voor ging doen hoe engeltjes uit de hemel kwamen heb ik hem er maar weer afgehaald.
Zie het geloof gewoon als een advies: je kunt het naast je neerleggen als het je niet bevalt. De laatste keer dat ik in de kerk ben geweest, was toen mijn nichtje gedoopt werd. Het begon er al mee dat ik geen hoedje op had. Daar werd door de dominee toch een opmerking over gemaakt. Uit sympathie voor mijn schoonfamilie ben ik blijven zitten. Toen de dominee echter zei: “Bevlekt ontvangen en geboren,” heb ik besloten dat dat voor mij de laatste keer was.
Als je de schoonheid van een baby niet meer kan inzien, ben je flink de weg kwijt.
Heel verstandig om je zoon van de wel heer bijzonder vrije kleuterschool te halen (-:
Ik zat op een R. k school gelukkig werd ons nooit angst ingeboezemd en thuis werd voor het slapen gaan een wees gegroetje gebeden. Nooit de verplichting om naar de Kerk te moeten gaan.
Persoonlijk geloof ik dat er meer is maar dan wel spiritueel gezien, zoals “gewaarschuwd” worden. Dat is mij al in dromen overkomen en ook uitgekomen. Is niet uit te leggen als het iemand niet zelf is overkomen 🙂
Lieve groet Laura
Wat jij over je dromen zegt, herken ik. Ik heb het verschillende keren meegemaakt doordat ik in een droom kreeg dat er een zwar(t)e periode aankwam en hoe die zou aflopen. Toen ik het het moeilijkst had, droomde ik over mijn oma. We zaten met heel de familie bij elkaar in haar woonkamer. Mijn oma zat naast mij. Ineens werd de kamer gevuld door een dichte mist, zodat ik de rest van de familie niet meer zag. Mijn oma nam me op schoot. Nog steeds als ik aan die droom denk, word ik blij van binnen. En inderdaad: als het iemand niet zelf is overkomen, is het moeilijk uit te leggen. Dat doe ik dan ook niet. Bovendien ben ik niet zo’n “deler.”
Dankjewel voor je openhartige reactie!
Liefs Kakel
Wat een prachtige ervaring dat met je Oma in je droom. De donkere zijn minder prettig toch voelt het nadien als een “aha” moment.
Dank je dat jij dit hier toch deelt.
Lieve groet Laura xx
Ook ik ben katholiek opgevoed. We baden iedere avond voor het eten, al werd het steeds meer een raffeltje. Later zijn mijn ouders daar ook mee gestopt, zelfs met kerst. Af en toe ging ik nog met mijn moeder naar de kerstmis, maar verder waren we een beetje klaar met de kerk.
Mijn moeder geloofde nog wel in een god en het hiernamaals.
Ik geloof het allemaal wel….;-)
Jij hebt bijzondere dingen meegemaakt waardoor je ook in “iets” na de dood denkt. Ook dat is een geloof (-:
Dikke pakkerd
Als het zo gaat is het wel begrijpelijk dat je het geloof vaarwel zegt.
Maar zo twijfelen we allemaal wel, er zijn gebeurtenissen die voor een mens niet te bevatten zijn en een gevoel van onrecht oproepen.
Geloven zoals vroeger doe ik ook niet meer. Hans
We worden ouder en wijzer, en laten ons niet meer van alles op de mouw spelden. Eigenlijk is ieders geloof een persoonlijk geloof!
Lieve groet
Dat zal ook wel komen dat de maatschappij individueler is geworden.
Ik ben katholiek opgevoed aangezien mijn ouders erg gelovig zijn/waren. Katholieke school met zelfs nog enkele nonnen, mijn Eerste Communie en H. Vormsel gedaan en iedere zaterdag of zondag naar de kerk. Uitgezonderd de verplichte kerkgang tijdens mijn puberteit heb ik het nooit als vervelend of dwingend ervaren. Desondanks ben ik in de loop der jaren wel ‘van mijn geloof gevallen’. De liturgie met al zijn rituelen en gezangen zijn voor mij vooral herinneringen aan heel vroeger toen ik als jong kind nog bij mijn ouders woonden.
Zoals ik het lees heb je een heel geborgen gevoel overgehouden aan je jeugd en je herinneringen aan de kerk. Daar draait het toch eigenlijk om? Ik ben toch blij dat ik enigszins christelijk geschoold ben; ik zie het als een verrijking. En je bepaalt voor jezelf wat je wel en niet gelooft. Voor mezelf heb ik besloten dat als er een God bestaat, het er eentje is die vol liefde zit. Als je toch iets niet zeker weet, kun je net goed uitgaan van het positieve.
Lieve groet
Ik ben zonder geloof opgevoed, in Sodom, dat is de bijnaam hier.
Ik vind geloof maar iets raars.
Aan de andere kant van de Lek ligt een zwaar gereformeerd dorp. Zij noemen ons ook Sodom en Gomorra. Dus we hebben iets gemeen, René (-:
Ik vond de verhalen uit de bijbel altijd prachtig om te horen. Had zelf de kinderbijbel geleend uit de bieb, maar die viel me eerlijk gezegd een beetje tegen. Iedereen had alleen maar ruzie in mijn ogen, en er was alleen maar oorlog. Tussen Eva die het paradijs werd uitgezet vanwege het eten van een appel, de plagen boven Egypte, de broers die elkaar vermoordde. De oorlog waarvoor gevlucht moest worden. Als god dat allemaal maar goed vond, dan was het in mijn ogen maar een vreemde man. kinderlogica, maar ik ben sindsdien met andere ogen naar de geloven gaan kijken.
Ik herinner me een stuk uit de bijbel waarin Abraham en Sara geen kinderen kunnen krijgen. En dan behaagt het God om Eva zwanger te laten worden. Vraagt Abraham aan God: “Wat moet ik dan met mijn slavin doen, die zwanger van me is?” Zegt God: “Doe maar met haar wat je zelf wil.” Dat kán toch niet? Ik heb nog net m’n billen niet afgeveegd met die bladzijde (-:
Ik geloof dat na ongelovige Thomas, ik kom….
Ongelovige Thomas heeft mijn sympathie (-:
Ik ben nooit kerkelijk opgevoed, mijn opa geloofde in de PvdA en ik reis de wereld door als aanhanger van het boeddhisme. En daar kom ik overal mee weg.
Je opa geloofde in de PvdA (-: Hij zou zich omdraaien in zijn graf.
Ik vind het boeddhisme wel bij jou passen!
Het regime dat juffrouw Koolen hanteerde, heb ik nooit gekend, ook al ging ik naar een katholieke school.
Zelf ben ik gelovig, ja, en dat is niet eens opgedrongen, noch door onderwijzers, noch door mijn ouders of mijn omgeving.
Di Mario zegt het net: “Een geloof moet altijd vrijwillig zijn. Dat geldt voor iedereen. Jammer dat niet iedereen dat beseft.”
In een toen Rooms Katholieke Noord-Brabant vroeg ik mij altijd af wat god en/of het geloof nu werkelijk betekende.
Tot de dag van vandaag vraag ik het mij nog steeds af.
Veel uiterlijk vertoon heb ik voorbij zien komen.
Maar God heb ik nergens in kunnen ontdekken.
Ach, nu woon ik in een omgeving met zo’n beetje de meeste kerken per vierkante kilometer. De mooi uitgedoste vrouwen zie ik naar de kerken gaan. De mannen zijn nergens te bekennen ….
Halverwege mijn leven heb ik het prima zonder kerk en/of geloof kunnen rooien!
Vrolijke groet,
Je hebt wel iets van het geloof meegekregen, dat je er niets mee doet is een vrijwillige keuze. En dat zijn de beste keuzes!
Lieve groet
Ik heb zowel kleuter-basis als Mulo Montessorionderwijs gehad en daar werd niets over geloven gegeven.
Soms vind ik dat een gebrek aan de opvoeding, ik weet niet de verschillen tussen de diverse geloofsrichtingen en ken geen verhalen uit de bijbel.
Ik ben wel blij met mijn bijbels kennis; ik ben er niet dommer van geworden. Het gekke is dat ik van die paar jaar op een christelijke school meer onthouden heb dan mijn man na 25 jaar gereformeerde opvoeding.
Jaren geleden ben ik de kinderbijbel gaan lezen. Op het toilet (-: Als je alle verhalen met een korreltje zout neemt, is het goed te doen. En wat je niet aanstaat, vergeet je meteen weer.
Ik weet niet of het een gebrek in je opvoeding is. Vaak denken ouders er niet over na. Of ze sturen hun kind naar de dichtstbijzijnde school!
Lieve groet
ik ben christelijk opgevoed ja, al waren m’n broer en ik er niet echt in gesteund door onze (alleenstaande) moeder. Maar wel door de schoolkeuze die ze maakte.
Veel hebben we er niet aan over gehouden, maar de bijbelse verhalen gingen er wel als zoete koek in… 😉
Het werd voor mij de openbare school met een uurtje Godsdienstonderwijs in de week. Maar wél iedere zondag met moeder mee naar de de prostestante kerkdienst voor volwassenen en later naar de zondagsschool alwaar na het kerstfeest inderdaad ook ‘het stichtelijke boek” als cadeau lag te wachten.
Het geloof heeft me niet geraakt en ik ontdekte gelukkig al vrij vroeg in mijn volwassenheid wat voor mij het enige ware geloof is, dat “in mezelf”.
De moraal die alle soorten bijbels prediken kun je in grote lijnen óók uit de sprookjes van de gebr. Grimm halen wanneer je ervoor open staat is mijn ervaring.
Doe mij dan maar de sprookjes van Grimm!
Hier niet echt gelovig opgevoed. Kleuterschool en eerste klas op een katholieke school gezeten maar heb er geen “last” van gehad. Al die godsdienst lessen gingen gewoon een beetje lang mij heen. Wat een vreselijk mens was die juffrouw van jou, om kinderen zo bang te maken. Ik vind dat je iedereen in zijn waarde moet laten voor wat betreft geloof zolang diegene er niet andere mee lastig valt.
Dat bang maken voor het geloof hoorde denk ik bij de tijd. Daarom heb ik het boek “Kielen naast een bed violen,” ook niet gelezen. Ik zou me er alleen maar dood aan ergeren. Sowieso krijg ik weerstand tegen iets wat me wordt opgedrongen. Later op de middelbare school (ik koos vrijwillig voor een christelijke omdat mijn vriendin daar op school zat) werd godsdienstles door een dominee gegeven. Een heel jonge vent en hij bleek de eerste homoseksuele godsdienstleraar van Nederland te zijn. Dat waren heel gezellige lessen. Dus het kán wel.
Ik ben van huis uit Katholiek gedoopt en verder werd er weinig of niets gedaan aan het geloof .Wel moesten we bidden voor en na het eten maar ik kende niet of nauwelijks het Onze Vader .Af en toe kwam er iemand van de kerk bij ons thuis en ik bleef zover mogelijk uit de buurt bij de heren omdat ik ze altijd zo eng vond .Op mijn 16e heb ik de Kapelaan [ was het ”geloof” ik ] verteld dat hij met mij niet over het geloof hoefde te praten omdat ik er niets mee had .Ik was verbaasd dat ik geen reactie van mijn ouders hoorde op mijn woorden .Nee ik heb er niets mee.
Liefs Elisabeth
Mijn man is zwaar kerkelijk opgevoed. Het deed ‘m niets. “Het ging mijn ene oor niet in, dus hoefde het mijn andere oor niet uit,” zegt hij er zelf altijd over. Toen hij met mij ging samenwonen, heeft zijn moeder hem ingeschreven in de kerk in onze gemeente. Kwam er iemand aan de deur. “Ik weet van niets,” zei mijn man. “Schrijf me maar weer uit.” Zijn moeder schreef ‘m weer in. Dat herhaalde zich nog twee keer… Ongelofelijk!
God zou een ondersteuning moeten zijn, niet een stok om mee te slaan. De rest hou ik voor nu voor me.
Dat heb je mooi gezegd! Ik lees af en toe vrijwillig de bijbel, maar wat me niet aanstaat, sla ik over. Wat me van pas komt, onthoud ik. Maar dat gaat met alles toch zo?
Ik herken veel in wat jij schrijft. Broertje en ik zijn gelovig opgevoed. Alle verhalen en dogma’s kregen we mee. Ergens onderweg zijn we er beiden ook af gevallen. Het was meer de gehoorzaamheid die ons nog zo lang in toom hield.
Er is veel te veel strijd en ellende uit naam van het geloof en over dat dubbele gedoe met Judas heb je helemaal gelijk.
Thuis hoefden we niets te doen met het geloof. Het was puur de kennis van de bijbelse verhalen die m’n moeder ons wilde meegeven. Alleen liep het op school een beetje uit de hand…
Ik denk nog steeds zo over Judas. Het schijnt vloeken in de kerk te zijn. Terwijl ik het een niet doe en de ander niet bezoek (-:
christelijk opgevoed, maar altijd te veel vragen gehad waar ik nooit goed antwoord op kreeg. De heilige geest heb ik nooit begrepen en zo zijn er wel meer dingen. Sinds het Joodse geloof in mijn leven is gekomen voel ik me beter op mijn plaats.
Love As always
Di Mario
Het is mooi, dat je een geloof hebt gevonden waarbij je je thuis voelt, want dat is volgens mij de bedoeling. Helemaal als je het vrijwillig doet.
Lieve groet
Een geloof moet altijd vrijwillig zijn. Dat geldt voor iedereen. Jammer dat niet iedereen dat beseft.
Love As always
Di Mario
de verhalen die we in de godsdienstles kregen moeten we volgens mij niet te letterlijk nemen
ja hier katholiek opgevoed, nooit zondagsschool gevolgd, k denk zelfs niet dat dat toen in onze streek nog bestond
nu geloof ik nog vooral in goed doen en respect voor een ander, een zeldzame keer zou ik toch nog eens hogere krachten durven aanspreken, maar of dat dan een god is of een engel of wat dan ook ik weet het niet
t was grappig en is je vergeven je naamsvergissing 🙂
groetjes
De verhalen uit de bijbel heb ik zelfs als kind met een korreltje zout genomen. En ik vind het een vrouwonvriendelijk boek!
Geloof in iets wat sterker is in jezelf en spreek die of dat aan. Ik bid ook regelmatig en kan ook dankbaar zijn. Alleen niet in de kerk.
Bedankt dat je me vergeven hebt (-:
Lieve groet
Katholiek opgevoed en op kleuterschool en ook de lagere school bij de nonnen. Omdat we vlakbij de kerk woonden zaten wij iedere ochtend om half acht in de mis. In de mei maand gingen we ook ’s avonds naar de kerk. Ik vond het allemaal normaal, iedereen in mijn omgeving leefde zo. Mijn ouders waren niet streng, met een jaar of zeventien mochten we zelf beslissen of we naar de kerk wilden. Ik heb er absoluut geen trauma’s aan overgehouden, heb een fijne, warme jeugd gehad. Het katholieke geloof is en was een blij geloof, heel wat anders als de geloven in mijn huidige omgeving. Daar wordt nog van veel kansels hel en verdoemenis gepredikt. Lijkt me heel beangstigend.
Jij hebt echt nog van de nonnen les gekregen? Dat leek me als kind spannend maar inmiddels weet ik beter. Wel hebben kloosters nog steeds een aantrekkingskracht op me.
Als in je omgeving iedereen hetzelfde doet, is dat jouw maat waarmee je alles vergelijkt. Ben je in Stolwijk opgegroeid? Ik weet niet beter dan dat in Cabauw de dichts bijzijnde katholieke kerk staat.
Bij katholieke kerken staan de deuren altijd open. Meestal kan ik het niet laten een kaarsje aan te steken.
Ik kom oorspronkelijk helemaal niet uit deze omgeving, Kakel. Geboren en getogen in Noordwijk en bijna heel Noordwijk-Binnen was katholiek. En die nonnen, ach je had lieve en minder lieve nonnen, het waren gewoon mensen hoor, niets bijzonders.
Mijn tekortkoming. Ik associeer Nederland boven de rivieren nog steeds met protestantisme. Het doet er eigenlijk niet toe welk geloof je hebt. Als je maar een goed mens bent. Ik heb respect voor de vermoorde pater Frans van der Lugt. Zijn moord was een laffe daad maar een bevestiging van de sterkte wil die v/d Lugt had om te blijven.
Lieve groet
Das een lastige, ik zat op een vrije school in een voornamelijk gereformeerd dorp met een moeder die opgegroeid is in Indonesië. Dus ik kreeg van alles wat mee.
Ik ben thuis niet gelovig opgevoed, sommige van vriendinnen waren wel gelovig. Dat maakte dat ik een aantal keer naar Bijbelles ben geweest, de verhalen vond ik geweldig. Maar verder dan dat ben ik niet gekomen.
Wat m’n moeder me wel meegegeven heeft is dat ik, welk geloof iemand ook heeft, iemand daarin in zijn waarde laat. Mijn moeder heeft verschillende “pleeg” kinderen in huis gehad met verschillende achtergronden en geloven en zaten allemaal aan tafel zonder gedoe of ruzie.
Volgens mij word je van het lezen/horen van andere geloven een rijker mens. Je kan het beste uit de verschillende werelden halen.
Ik zie de meerwaarde er niet van in om verdoemenis te preken. Volgens mij is God juist liefde maar hadden ze dat toen nog niet begrepen (-:
Jij hebt eigenlijk een heel rijke jeugd gehad. En een heel sterke moeder!
Lieve moeder.
al wat er is gekomen na het uitvinden van welke religie dan ook is oorlog
van ver weg tot dicht bij , en het waarom heeft mij niemand nog kunnen uitleggen
persoonlijk zal ik een ieder respecteren , helaas is dat andersom niet zo 🙁
Nee, we moeten allemaal “bekeerd” worden. Alsof ik niet goed genoeg ben van mezelf (-:
Doe wel en zie niet om, zei mijn oma altijd. Ik noem dat altijd een geloof in de mensheid.
Lieve groet
wijze oma 🙂
mooie pps en ja muziek is echt smaak gevoelig , ik heb ook vaak het hard zacht knopje vast 🙂
ik haal bij alle weer een frisse neus , maar nu ik niet meer werk kan ik het wat uitzoeken 😉 niet helemaal waar meer sinds ik kranten en reclame wijken loop
smakelijk en fijne avond
lieve groet , karel
Er zijn wel pogingen gedaan, om mij het geloof te leren aanvaarden, maar dat is totaal mislukt, je kunt mij gerust een atheïst noemen. Ik vind jou gedachte over Judas, geweldig hoor.
Ik hoop dat je een keus hebt gehad en dat het je niet is opgedrongen.Dat laatste werkt volgens mij altijd tegendraads.
Doet me aan een zinnetje van Annie M.G. denken: “Ik wil niet wat ik moet.”
Dankje, Edward, dan denken we over Judas hetzelfde. Een geloofsgenoot, haha!
Laat ons (nog tweeduizend jaar) bidden…
alles wat men kinderen voor hun zeven jaar
wijsmaakt als waarheid
raken ze moeilijk kwijt
de hersenbeschadiging is zelden geneesbaar
Lenjef 😀
Wat hebben ons die tweeduizend biddende jaren gebracht? Ik denk er maar niet te lang over na…
Bij mijn man is het geloof ‘m echt opgedrongen, daar heb ik thuis nooit last van gehad.
Jij ook niet, hoop ik.
Lieve groet
ach jee arme jij…. met hel en verdoemenis in je jonge jaren …. dat was in ‘onze’ tijd best wel gewoon toentertijd he
Uit een totaal ongelovig nest…. zocht ik een weg en die vond ik, leidde me naar geloof en kerk… vlak voor mijn 30e heb ik me laten dopen en heb ik belijdenis gedaan.. ben ook begonnen aan de studie theologie want ik wilde er mijn werk van maken… die studie kon ik echter niet afmaken omdat een aantal professoren op mijn doorvragende vragen steevast als antwoord gaven: “gewoon, omdat het er zo staat, en dus is het zo”… ehhhh…
Door veel gebeurtenissen heeft mijn geloof wel vaak gewankeld en nam in omvang af maar ook weer toe… Al weet ik nog steeds de antwoorden op vele vragen niet, ik vertrouw wel op Zijn bescherming en begeleiding, ‘gewoon’ vanuit mijn gevoel… een kerk binnenstapppen voor een zondagse dienst is nog steeds een stap te ver, gelukkig zit het geloof niet in een hoopje aan elkaar gelijmde steentjes…
-x-♥
Volgens mij hebben mijn broer en ik er niets nadelig aan overgehouden. Ik heb zelfs nog even getwijfeld om Roos naar een christelijke lagere school te doen, ook vanwege de bijbelse verhalen. En hier is het een “losse” school. Maar door een voorval ben ik 360 graden gedraaid. Joris was al tegen, dus het probleem was snel opgelost (-:
Misschien is het wel expres dat er op veel vragen geen antwoord gegeven kan worden. Zodat je er zelf over na blijft denken. Zolang iemand je maar niets opdringt!
Opgeven vind ik eigenlijk niets voor jou…
Dikke pakkerd
van je broeah weet ik t niet natuurlijk maar van jou wel, totaal niet 😉
In jouw laatste zin kan ik me helemaal vinden, onze kinderen zijn dan wel naar christelijke school gegaan maar eentje die niet zo strak in die regels zit.
De ene koos net als voor doop en belijdenis, de andere weigerde het… ik vond en vind het prima… ieder mens moet die vrijheid hebben vind ik.
Opgeven is, hoe aantrekkelijk soms ook, inderdaad niet mijn ding. Dat ik die opleiding staakte was omdat ik iets de mentaliteit heb dat alsik iets doe, ik het ook zo goed mogelijk doe… of wel of helemaal niet, geen franse-slag-verhalen… en zeker in het werk wat ik daarna wilde gaan doen moet je je met hart en ziel 100% kunnen geven… en ik vond dat ik dat nooit zou kunnen als ik met die info mijn werk moest gaan doen..
_x-x-♥♥