We lopen tegelijkertijd uit een gangpad.
De kerel moet diagonaal lopen en ik rechtuit, dus zal ik als eerste bij de kassa aankomen. Blijkbaar zint dat de man niet want met een ferme tred rijdt hij met z’n karretje het vel van m’n hielen.
‘Als je haast heb, mag je wel voor, hoor’ zeg ik pissig, ‘maar wil je niet over me heen rijden?’
De man – postuurtje rugbyspeler – is blijkbaar intens gefrustreerd want zijn woede stijgt meteen tot kookpunt. Hij slaakt een reeks krachttermen die ik nog nooit heb gehoord.
Ik besluit de ‘m te negeren.
Dat is moeilijk. Voor het eerst in m’n leven zie ik een kerel met zijn spierballen rollen. En ook al wil ik het niet, mijn ogen lijken aan zijn armen vastgeklonken. Wat ik zie is een wonderbaarlijk fenomeen: het behang op ’s mans blote armen komt tot leven. Op zijn biceps staat Popey en ik zou zweren dat het stripfiguur het blik spinazie in zijn hand naar zijn mond beweegt.
De eigenaar lacht smalend bij het zien van mijn verbaasde blik en probeert handig van de gelegenheid gebruik te maken door zijn winkelwagen voorbij mij te rijden. Ik geef m’n mand op rolletjes een zwieper, geef zijn kar met m’n bescheiden achterwerk een duw, en leg mijn boodschappen op alfabetische volgorde op de kassaband.
‘Ik mocht toch voor?’ buldert hij in m’n kielzog. De rimpels op zijn voorhoofd lijken over zijn gemillimeterde haar naar zijn achterhoofd te rollen.
‘Ik laat alleen vriendelijke mensen voor,’ zeg ik, terwijl ik de kassière mijn bonuskaart aanreik.
Betalen is zo gepiept. Ik stop mijn aankopen in m’n tas en hang ‘m over m’n schouder.
‘Hé!’ roept de kale neet achter me.
Hij wil vast zijn gram halen door zijn middelvinger naar me op te steken, denk ik. Toch kijk ik om.
Met zijn wijsvinger en een vrolijk gezicht wijst hij naar de afbeelding op mijn tas van David Bowie. Ik glimlach. De man heeft smaak voor muziek; er is nog hoop voor hem. Ik ben geneigd hem een knipoog te geven – muziekliefhebbers onder elkaar – maar daar ben ik te fatsoenlijk voor. Ik heb ten slotte niet met ‘m gefietst of geknikkerd.
In de auto doe ik een fijne ontdekking. Ik heb haar vooruit ingeparkeerd en het parkeervak tegenover me is leeg. Ik geef gas en rijd over de hobbel die als afscheiding dient. Dat is weer zo’n moment waarvan het me spijt dat mijn rij-instructeur het niet ziet.
Rechts van me komt een zwarte Dodge aanstuiven. Het is Popey.
Als hij me ziet, stopt hij en maakt een royaal gebaar: ik mag voor.
Een sarcastisch stemmetje in me zegt: Trap er niet in! Hij rijdt zo over je blauwe koets heen en dan kan ze naar de schroot.
Maar ik geloof geen barst van mezelf en neem het charmante gebaar met een vriendelijk hoofdknikje in ontvangst.
Wel achtervolgt Popey me naar huis. Eerst door de Hoofdstraat en dan linksaf door de schilderswijk.
Dan zet ik m’n knippertje naar links en parkeer voor de deur. Popey slaat rechtsaf, draait met de weg mee naar links en parkeert bij het flat van driehoog.
Asjemenou! Blijkt die gast zo’n beetje mijn buurman te zijn. De wereld is een stuk kleiner dan ik dacht.
ha die Mirjam
de route gaat soms ff een stukje over de dijk , maar meest in het land er naast , zocht Jaarsveld ff op en nee dus kwam ik niet langs want ik liep aan de andere kant 🙂
ja folders weg en ik ook , ik sluit af en ga slapen
slaap wel
Stoere schil
Maar jij pelde hem met gemak
En als hij nu je blog leest …. 😉
Snelle groet en bye.
De kans dat de persoon in kwestie mijn blog leest, acht ik heel, héél klein. Ik houd het ook bewust onder mijn pet.
Die grote spierbundels hebben vaak een klein hartje, blijkt maar weer!
Mooi verhaal weer! Fijn dat je je inspiratie weer een beetje terug hebt gevonden!
groetjes Mickey
Te vriend houden, die Popey! Misschien heb je hem nog weleens nodig… 😉
amai, dan moet je mijn buurmannen zien , hahaha, maar ik ken ze wel 😉
Je hebt dit weer heel boeiend en goed geschreven, ik hou van je stijl
Jij hebt er patent op ongelikte beren tegen te komen. Maar je schrijft er leuk over. ’t Zou leuk zijn als de onderwerpen het ook eens lazen. Dan zou je het in R’dam en omstreken eens horen stormen 🙂
Ja, als je weet wie het is is hij niet zo anoniem meer. En vice versa, en toch zijn we allemaal mensen.
Wat een charmant exemplaar zeg. Pfffffff.
Het gekke is dat je zo’n gast nog nooit gezien hebt in je dorp en je hem nu regelmatig tegen zult komen.
Kostelijk verhaal en weer op zijn Kakels verteld, ik zag het weer allemaal voor me! Welkom terug! 🙂
Goede morgen Kakel, leuk geschreven verhaal weer, ik zie het zo voor me. Had hij ook een wagen vol blikjes spinazie ?
ot Nee we hadden geen ijsje gegeten, ik lust geen ijs en de meiden hebben het er niet over gehad.
Hij had iets heel anders in zijn wagen dan blikken spinazie: drie of vier kratten bier.
Als je geen ijsjes lust, houdt het op, natuurlijk. Als jullie maar een leuke dag gehad hebben!
Lieve groet
mogge Mirjam
ik had gister echt een schitterende dag , zon en een wandeling door weer een mooi gebied
die foto boven mijn blog is in de Langerak polder genomen vanaf de Goudriaanse Kade , ook gister zag ik gelukkig weer veel vee in het land , doet m’n ex vee verzorger hart goed hihi
wens je een fijne zondag
lieve groet Karel
Langerak en omgeving ken is als mijn broekzak. Het is daar goed toeven.
Heb jij vroeger vee gehad? Dan leid je nu wel een heel ander soort leven. Zo te lezen deed je het met plezier.
Zonnige groet!
pracht gebied , ik wandel het grote rivieren pad en kom langs vele rivieren en vele andere watertjes
nee zelf heb ik nooit vee gehad , wel bezig geweest in Canada om een bedrijf over te nemen , maar dat liep op niets uit , ja een totaal ander leven , sinds 1979 weg van dat werk
maar loop ik daar zo rond , geniet ik toch weer L)
goeden nacht groet
Wow, wat een schitterend geschreven verhaal alweer Kakeltje, je leest het in één ruk uit en dan kom je bij de conclusie dat de spierballenman eigenlijk een dichte buur van je is… hilarisch!
Fijne zondag meid…
Een goede buur dus. Hij houdt vast wel van zo’n pittige tante, wat ik je brom. Je gaat hem vast vaker tegen komen. Of hij schaft zich ook een hond aan en gaat gezellig met je meelopen, hahaha!!
Groet, Wilma
Maf dat ik in een dorp waar ik al 25 jaar woon nog steeds mensen tegen kom die ik nog nooit eerder gezien heb.
Het lijkt me stukken gezelliger als jij een stuk met me meeloopt!
Dikke kus.
Ik heb weer ouderwets genoten van je schrijfsel. Je bent er gewoon weer. De weg naar de kassa brengt soms het slechtste bij de mens naar boven.
Maar ik vind het een geweldig verhaal.
Liefs Frederique
Ja, en dat alleen maar om te mogen betalen (-:
Ik deed pas boodschappen in Rotterdam. Daar is het nog een stuk erger dan hier. Op het onbeschofte af. Ik niet, hoor!
Lieve groet
Heerlijk je doet het weer zo verhalend schrijven
Popey blijkt dan toch best mee te vallen
Ik vind het zo fijn om weer een van je mooie belevenissen te lezen Mirjam……… zag het zo weer voor me.. Groetjes Anneke 😉
ik heb geen woorden om je te vertellen hoe fijn ik het vindt dat je niet onder een steen bent gaan liggen.
Je woorden raken me. Echt.
Dikke kus ♥
dat zou eigenlijk het ideale begin zijn van een romantische film…
😀
…en ik heb al enig vermoeden hoe die film afloopt. Ik houd me uiteraard alleen met het schrijven van het script bezig (-:
L’enfer, c’est les autres
aan een kassa komt soms het karakter van mensen bloot
sommigen gedragen zich zo goed als normaal
anderen trachten voor te glibberen als een aal
zelf ben je misschien de bron van ongezien schaamrood
Blij je weer te mogen lezen, Mirjam! 🙂
Lenjef
Ik hoop dat je mij rekent onder sommigen die zich zo goed als normaal gedragen (-: Volgens mij verkleurt deze kerel niet zo snel. Al had ik het niet erg gevonden. Zijn commentaar vond ik té grof.
Fijn om je dichterlijke reactie weer te kunnen lezen.
Warme groet ♥
😉
Heerlijk om te lezen. Die buurman valt achteraf gezien wel mee, misschien samen eens een Bowie reünie?
Een bijzondere ontmoeting!
Nu buurman uitnodigen voor een romantisch aangeklede tafel en dan dampende spinazie opdienen met de juiste wijn en rustige muziek op de achtergrond. De volgende dag trekken jullie dan samen naar de gym.
Je bent weer helemaal op dreef.
Hahaha Kakeltje dit is niet zomaar een verhaal, dit is echt een kakelverhaal. Zoooooooo leuk
Lief groetje, Ria
Het leven in Venlo is maar saai wanneer ik het met het leven in Kakelstad vergelijk …
Je verhaal bracht zoals bijna altijd een grote grijns rondom mijn mond… Zenk Joe.
Vervelend dat je voor dit échte Kakelverhaal wat hiel vel moest offeren maar het is zéker de moeite waard, het verhaal stáát weer als een huis,
Het leed is weer geleden. Een druppel jodium en een pleister…
Lieve groet
Hij dacht zeker dat je bang van hem zou zijn haha.
Nou dan kent hij Mirjam nog niet 😉
Maar met een gezamenlijke muziekliefde worden jullie misschien toch nog vriendjes!
Vriendjes? Nah. Daar is toch echt meer voor nodig. Maar wel de jouwe, uiteraard (-:
Nou …. ik kom al jaren niet meer in winkels eigenlijk…. maar misschien moet ik me zelf dwingen ook die drempel weer eens te nemen na een succesvolle drempel gisteren …mag ik dan met jou?
xxx
ALTIJD!
Heerlijke situatieschildering heb je neergezet ! Muziek verzacht dan toch de zeden …
Geweldig verhaal, maar het lijkt me wel dat aan deze meneer enkele steekjes (steken) los zitten. Ik zou met de hond een ‘bijt de buurman’ cursus gaan volgen!
Daar heb ik geen hond voor nodig (-: Trouwens, de mijne is zo’n doetje, die bijt in niets, haha!
Nou, Olijfje..;-)… het kan verkeren aan de kassa. Brutus die een tattoo van Popeye draagt..hihi..
Mooi beeldend geschreven en chapeau voor de enige echte sterke tante in dit verhaal! Jij, dus. 🙂
Goh ja…Brutus. Die was ik helemaal vergeten! Olijfje niet. Waarschijnlijk omdat we qua breedte (ahum) op elkaar lijken.
Bedankt voor je compliment. Ik weet wie het zegt (-:
Oei, had je niet het gevoel ik rijd nog een straat extra door?
Fijjn weekend! Xxx
Nee, want waar ik woon, woont ook mijn man!
Lieve groet ♥
Geweldig, mijn dag begint helemaal top 🙂
De volgende keer zul je zien.. dan laat David Popey je gewoon voor.. hij waardeert je muziekkeuze.. dat kan niet anders.
Love As Always
Di mario
Wat een heerlijk verhaal … Meneertje biceps, hoeveel testosteron ie ook in zijn lijf heeft dat was echt wel buiten Kakel gerekend ☺ al blijkt hij uiteindelijk meer het type ruwe bolster, blanke pit te zijn … blijkt toch zowat uit je verhaal en de getuigenis van iemand die hem wel kent … slecht dagje hebben we allemaal weleens maar ’t mag geen excuus zijn. Levert jou natuurlijk weer voldoende stof om op jouw onnavolgbare manier te vertellen. Hoedje af ☺ en een fijn weekend Kakel…
Wat een gezellige klets-reactie van je, Anna. Dan lijken meneer biceps en ik een beetje op elkaar, van die ruwe bolster en zo (-:
Gelukkig weer terug en heb weer genoten van dit en het vorige verhaal. Wel regelmatig blijven schrijven he 🙂
Ohh ik zie het voor me .En dan heeeeel rustig je boodschappen op de band leggen ,echt ” even” de tijd nemen haha .Dat is mijn manier bij zulke figuren . Fijn om weer een verhaal te lezen van je .
Liefs Elisabeth
Dat had ik laatst bij iemand die achter mijn bumper kleefde. Seinen met zijn lichten. Onderweg gaf ik iedereen voorrang, ook als ze geen voorrang hadden, hihi. Zit ook weer een verhaal in (-:
Lieve groet ♥
Jaha ff een tikkie terug .Ik deed dat bij zo een een akelig ventje .Hij riep luidkeels ,ze zijn tot 8uur open hoor en je bent blijkbaar niet rijk geworden door hard te werken [de man was duidelijk aangeschoten en heel erg aso] Ik heb gezegd dat hij misschien een andere kassa moest kiezen als hij zo’n haast had .En dan stuk voor stuk heel rustig elk ding uit mijn kar op de band leggen .Ben geen pestkop maar van zoiets kan ik erg genieten grijnzzzzz
en dankzij Bowie was popeye galant op de parkeerplaats
mooi verhaal kakeltje, graag gelezen
Ha, ha bijna je buurman, misschien wil hij wel een keertje op de koffie komen om even bij te kletsen.
Nee niet met zijn armen, maar met woorden over dat muziek soms grenzen doet vervagen. Hans
Op de koffie komen? Ik laat niet zomaar iedereen binnen (-:
Maar je ziet het: blijkbaar kan muziek echt “verbroederen.”
Lieve groet
Gelijk heb je voor je het weet blijft hij op de koffie komen.
Zal volgende week Alles Geprobeerd voor je draaien. Hans
Oh, wat een goed idee! Ik hoop alleen dat je de andere luisteraars er ook een plezier mee doet…
Lieve groet
pracht verhaal
Bowie en Popeye waren beste ventjes , tegen die kan die kale niet op
en tegen jou ook niet 🙂
blijkt dat iemand hier hem kent en dat het eigenlijk een best aardige bijna buurman is
wens je een fijn weekend
Ja, en die iemand die hem kent is niet zomaar de eerste de beste, maar mijn broer.
Lieve groet
😉
tsssssssssssssssssssssssssss:-)
whahahaha kakaleino jij treft de mensen ook wel hé.
wat hebben we toch een saaie vriendelijke buurtsuper, daar kreeg een vandaag een heerlijk stuk plukbrood aangereikt, zalig zeg ik je, recept van Jamie de Pamie, zoek maar op 🙂 “vrukkelijk” volgende keer scherm je maar met mijn naam:-) “klap” roos…
ik help je wel een handje,
dag kakeltje, fijn dat je er weer bent,
lof joe ,
xxx
Haha: “klap”roos ♥ Jij helpt me alleen máár!
Plukbrood van Jamie klinkt héérlijk.
Baai baai swietie! xxx
Ach lieverd, je bent weer helemaal terug. Zo ken ik je weer. Wat een prachtig verhaal.
Als iemand het vel van mijn hielen zou rijden gunde ik hem geen tweede blik, maar jij weet er weer een prachtige draai aan te geven.
Manlief en ik reageren steevast met dezelfde uitdrukking op dit soort machogedrag: “Die heeft vast een heel kleintje”.
Ik moest me beheersen om niet te schrijven dat de man zich op “zijn pik getrapt voelde.” Maar dat dus in jullie ogen een compliment geweest zijn. Ben ik blij dat ik het niet geschreven heb!
Dank je voor je lieve woorden.
Dikke kus.
Fijn om weer een echte ‘Kakelbont’ te mogen lezen. Ben er helemaal blij van geworden.
Echt?? Daar word ik dan weer blij van.
Of hij nu David Bowie fan is of niet, wel op je strepen blijven staan. Is die vent nu helemaal bedonderd om voor te willen fieppen alleen omdat hij biceps heeft.
Dat ik die winkelwagen nog opzij wist te duwen met mijn billen wekte mijn verbazing. Er stonden vier kratten bier in…
Lieve groet
Grappig, ik weet wie dat is; Peter (z’n achternaam zet ik er hier maar niet bij). Gek op Amerikaanse Pick-ups. Heeft een grote mond maar is niet zo moeilijk eigenlijk. Slecht geslapen ofzo denk ik. Gewoon een deuk in die Dodge trappen, dan is hij gelijk stil, he Peet? 😉
Jij kent die gast? Ongelofelijk… Als je hem ziet, doe hem dan NIET de groeten van me (-:
Dikke kus.
Yep, hij wordt bij ons ook Popeye genoemd. Hij ziet er alleen sterk uit hoor
Hij woont in die flat links van jullie (van de voordeur gezien)
Precies, daar woont-ie. Ken jij hem van het fotograferen?
Kus van suz.
Nee, is een collega geweest. Vond zichzelf superieur omdat hij bij een bepaalde vervoerder gewerkt heeft. Vond dat hij altijd gelijk had omdat hij daar gewerkt had, zo iemand die het gras bij de buren altijd groener vindt maar nu op het geelste gras werkt. Als ik ‘m zie zal ik wel wat laten vallen tegen hem, dan gaat hij heel vreemd kijken denk ik ;o)
Jezelf bij voorbaat superieur vinden…dan moet je nog veel leren.
Hij kwam bijzonder onbeschoft uit de hoek. Dan hoef ik daarna ook geen vriendjes meer met ‘m te worden, hè?
Een prachtig verhaal Mirjam, Popeye was/is best wel een aardig kereltje, dus dit moest wel goed aflopen.
Lieve groeten van Edward.
“Ik heb ten slotte niet met ‘m gefietst of geknikkerd.” Je had rustig met zijn boodschappen kunnen knikkeren. Wat een agressiefje.
Nou, knikkeren met vier kratten bier is wat lastig (-: Maar ik kan ontzéttend boos kijken.
Kus.
Of je daar dan weer blij mee kunt zijn is natuurlijk een ander verhaal …
Mooi beschreven.
Vriendelijke groet,