In de zwevende hemel

Geplaatst op door

Het wachten op de luchthaven duurt treiterend lang.
Van verveling knipt hij de reserveveters van zijn wandelschoenen in stukken. Halverwege een lange rij, bindt hij enkele bagagewagentjes aan elkaar vast. Het haar op zijn hoofd mag dan reeds lang vertrokken zijn, en het bukken moeizaam gaan, zijn streken heeft hij behouden.
Quasi corrigerend port zij hem tussen de ribben. Wanneer ze na een minuut of tien ziet dat zijn actie ontaardt in wrevelig touwtrekken bij reizigers, giert ze het uit van de lach. Haar gezicht een en al extase.
Te snel maakt de marechaussee een eind aan de stuntelige samenscholing.
Hij staat op om een krant met aandelenkoersen te kopen. Zij diept uit haar tas een thriller op en zet de kartonnen beker met koffie aan haar lippen.

Na rouw met verdriet is hun tijd samen gekomen.
Ze voelen zich verdrietig en gelukkig tegelijkertijd.
Ondanks een vroege vriendschap waarin vanaf het begin een diepe genegenheid voelbaar was, gingen hun wegen uiteen. Ze trouwden maar bleven elkaar kerstkaarten sturen, want vergeten konden ze elkaar niet.

Tijdens de hernieuwde kennismaking kwamen de gedeelde herinneringen met kruiwagens omhoog. Hoe ze fietsend hoge bergen na nederige dalen trotseerden. Ze bladerden door elkaars leven en konden niet stoppen met praten. Al was het dertig jaar geleden, het was alsof ze elkaar vorige maand nog gesproken hadden, en voelden  als vanouds dezelfde genegenheid. Elkaars lachrimpels tellend, was hun besluit snel genomen: samen zouden ze zich vastklampen aan de laatste hoogtepunten van het leven.

Zij is nog nooit zo ver van huis geweest maar met hem durft ze het aan.
Tijdens de nachtvlucht naar Singapore wil hij per sé haar hand vasthouden. Zij valt in slaap; hij ligt wakker en denkt aan gisteren.
Het doosje brandde in zijn zak.
Toen hij het uit zijn jaszak pakte, begon zij meteen te giechelen want ze wist precies wat hij van plan was. Met haar hand had ze een wegwerpgebaar gemaakt. “Laat die knieval nou maar zitten, anders moet ik straks 112 bellen om je overeind te laten takelen.”
Hij had zich een tikkeltje beledigd gevoeld maar waardeerde tegelijkertijd haar bezorgdheid.

Feit blijft dat ze al best een tijdje meegaan, al hebben ze de tijd en hun tanden nog. Feesten op hoge leeftijd heeft  zijn beperkingen maar met een aangepast programma komen ze een eind. Hekjes waar ze vroeger overheen sprongen, duwen ze nu open, en als ze bergen willen beklimmen, huren ze een auto. Praktisch is weer dat ze elkaars leesbril kunnen lenen en dezelfde schoenmaat hebben.

In het donker – met het eentonige vliegtuiggeronk op de achtergrond- houdt hij haar hand teder omklemd. Het dringt voor de zoveelste keer tot hem door dat hij de rest van zijn leven met haar zit opgescheept.
Morgen zullen ze hun intrek nemen in een waterbungalow op de Malediven en per glijbaan de Indische oceaan in plonzen.
Weer eenmaal thuis zullen ze knikkebollend voor het haardvuur in slaap vallen. En wanneer het vuur langzaam uitdooft, hebben ze altijd elkaar nog.

82 gedachten over “In de zwevende hemel”

  3. Mooi verhaal! Ik herken van vroeger dat mijn ooms altijd kort na hun pensioen overleden (longkanker of hartproblemen) en de tantes alleen in een huis achterbleven, vol plannen over reizen die ze na zijn pensioen zouden doen, maar waar niets van terecht kwam. De tantes liepen na een jaartje (of langer) weduwe te zijn geweest tegen een alleenstaande man aan waarmee ze dan nog een aantal leuke jaren hadden. Maar opnieuw trouwen, nee, dat deden ze niet.

    Antwoorden ↓

  7. Zou zo een verhaal van memories kunnen zijn, daar zie je die dingen ook gewoon gebeuren. Nou ja en dan hopelijk maar “ze leefden nog lang en gelukkig”

    Antwoorden ↓

  13. Hello dear!

    Heb jij Bram en mij soms zitten bekijken, daar op Schiphol en op weg naar de Malediven?
    Of toen we waren aangekomen.
    Wel wel wel… wat een leuke verrassing!
    Ik ga voortaan wat beter om me heen kijken of ik jou zie… Hahaha….

    Nee, maar alle gekheid op een stokske….
    Zooooo lief!! ❤❤❤

    Maar ja… jij bent dan ook een lieverd!
    Dagdag…

    Xxx, Das

    Antwoorden ↓

    • Hello darling!
      Ben je op de Malediven geweest?
      Waar ben jij eigenlijk niet geweest (-:
      Dikke kus voor jou en een fijn weekend.
      Doe Bram de groetjes ♥

      Antwoorden ↓

      • Nee hoor, die Malediven … dat was een geintje!
        Ik heb mezelf beloofd, dat ik geen verre vliegreizen meer hoef te maken.
        Bram probeert me mee te krijgen naar de US of A, maar ik denk niet dat dat gaat gebeuren…

        Xxx

      • Het lijkt me een nachtmerrie om zo lang in een vliegtuig te zitten.
        “Is de benzine nog niet op” zou ik me waarschijnlijk afvragen.
        Dag dag lieve Das ♥

  15. Mooi geschreven en een prachtig beeld, oud worden met je lief. Ik zeg wel eens tegen mijn vrouw als ik twee oudjes zie lopen, kijk, zo lopen wij er over dertig jaar ook hopelijk bij

    Antwoorden ↓

  16. je schrijft zo goed, het leest zo makkelijk en het is boeiend, romantisch leuk enzoveelmeer, zo is echte liefde eigenlijk ook

    Een @->- voor jou.

    Antwoorden ↓

  26. Mooi schrijven Kakel. soms zie je ze…..
    en ja ook ik begin steeds meer de hekjes open te duwen, …. er overheen springen… soms nog wel 😉

    Antwoorden ↓

  29. Dit is het verhaal van mijn moeder. Bij het graf van mijn vader zag zij haar jeugdliefde bij het graf van zijn vrouw staan. Ze zijn nog enkele jaren heel gelukkig geweest, samen.

    Antwoorden ↓

  34. een heerlijk liefdesverhaal met een knappe titel Mirjam..

    zo’n bungalow op de Malediven, zou ik ook wel zien zitten..

    prettige Valentijndag voor jou

    Antwoorden ↓

  39. Heerlijk verhaal. Kon iedereen maar zo gelukkig samen zijn en samen eindigen.
    Ik voel een beetje jaloezie om jou fantastische schrijfkunst.
    Dikke knuffel

    Antwoorden ↓

  44. Ik heb je verhaal met plezier gelezen Mirjam. De rest van zijn leven, met haar opgescheept zitten, zal geen straf voor hem zijn denk.
    ” En wanneer het vuur langzaam uitdooft, hebben ze altijd elkaar nog” vind ik zó mooi gevonden!
    Lieve groetjes, Edje.

    Antwoorden ↓

  45. ha die Mirjam
    een schitterend liefdes verhaal op deze dag
    het mooiste er van vond ik de kwajongensstreken hihi
    had ik zelf kunnen zijn , vandaar 🙂

    klopt daar laad ook ik mij op , gewoon hier achter op de hei , en met wat geluk komende zaterdag weer in het Brabantse land
    en juist het lopen van deze wijkjes , welk ik noem wandelen met hindernissen , doen me ook goed
    nu het foto’s maken lukt me redelijk , maar zoals afgelopen zaterdag in de avond , is weer een ander verhaal
    fijne middag groet

    Antwoorden ↓

      • ha die Mirjam
        ja ik ben een kwajongen gebleven hoor 🙂 en zeer zeker koester ik dat
        ik vind Robbie en zijn moeder kanjers , die verdienen het om ff in het zonnetje gezet te worden 🙂
        zonnige maar frisse groet 🙂

  46. Lieve Mirjam, je hebt werkelijk verstand van de Liefde (die met die hoofdletter, ja). Wat ik – ook hier – weer zo knap vind is dat je jouw heerlijke humor zo makkelijk met (de) ernst (des levens) weet te verbinden, zonder dat een van beide gaat storen. Heerlijk verhaal over mensen die pas stoppen met Leven (ook al met de hoofdletter L.) zodra ze het loodje hebben gelegd.

    Antwoorden ↓

  48. Mooi liefdesverhaaltje. Als een tekenfilm zonder woorden. 🙂
    Ik heb volgens mij nog een klein foutje gespot:

    “Hij staat hij op om een krant met aandelenkoersen te kopen. ”

    Een hij-tje te veel.

    Big hug X

    Antwoorden ↓

  49. Mooi geschreven, Kakel. Zoals je dat altijd doet. Op die manier oud worden, met elkaar knuffelen, zwijgen, babbelen, slapen, kibbelen en weer… knuffelen. Het lijkt me ideaal. En dan op het eind allebei op dezelfde dag afscheid nemen van het aardse en aan de andere kant gewoon (spirit in spirit) doorwandelen.
    Hoe mooi zou dat zijn!!

    Antwoorden ↓

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *