Noordsingel

Griekenland mag dan zo goed als failliet zijn, daar kon deze aantrekkelijke Griek tegenover haar niets aan doen. Sterker nog: hij had er ook last van.
Ze zaten ieder aan hun vierde glaasje ouzo en ze wist waar dit op uit kon draaien. Of alleen in een taxi terug naar haar hotel, of vannacht bij hem gaan slapen. Nou ja, slapen…als daar nog tijd voor overbleef.

Ze vond hem onaards knap. Donker haar, een baard van twee dagen en ogen diepblauw als de Middellandse Zee. Hij hoefde er maar mee te knipperen en ze sprong erin. Wat maakte het ook uit? Liefde is van alle landen en leeftijden.

Hij vond het interessant dat zij in Rotterdam woonde; zijn broer woonde daar namelijk ook. Aan de Noordsingel. Kende zij die straat toevallig?
Het had niet veel gescheeld of ze was in lachen uitgebarsten. Net op tijd wist ze zichzelf in bedwang te houden.
Hij vertelde dat zijn broer in een appartement met een aantal anderen woonde, en dat kost en inwoning was geregeld. Aan een baan dacht zijn broer voorlopig niet. Zij zat in dubio of ze naar het huisnummer zou vragen.

Na het vierde glaasje hield zij het voor gezien. Tenslotte wilde ze wel bij kennis blijven bij wat ze vannacht allemaal gingen doen, want ja, uiteraard ging ze met hem mee.
De nachten met hem waren geweldig, maar na twee nachten vuurwerk waren ze beiden hard toe aan nachtrust. Smeltend van geluk was ze op zijn harige borst snurkend in slaap gevallen. Dat vond hij niet erg, zei hij.

Kon het maar eeuwig duren.
Helaas kwam haar vertrekdatum met rasse schreden in dichterbij. Dat werd huilen bij het afscheid, wist ze. Zouden ze elkaar ooit weerzien?
Hij gaf haar een brief mee voor zijn broer en een doosje met Griekse delicatessen. Ze beloofde het persoonlijk aan zijn broer te overhandigen.

Ze namen afscheid in de vertrekhal. Op de vliegtuigtrap draaide ze zich nog een laatste keer om en blies hem kushandjes toe. Toen stapte ze het vliegtuig in en zocht een plaatsje.
Ze was benieuwd of zijn broer veel op hem zou lijken. Zou hij net zulke blauwe ogen hebben?
Over drie dagen wist ze het, want dan ging ze weer aan het werk op de Noordsingel. Ze wist nu al meer van zijn broer dan
haar ex-geliefde zelf. Noordsingel 115 is namelijk het exacte adres van de penitentiaire inrichting.

15 gedachten over “Noordsingel

  1. Als ex-Rotterdamse moest ik bij de titel aan meteen aan de gevangenis denken; je zal in een gewoon huis aan de Noordsingel wonen, zeg 🙂

  2. Vijf glaasjes ouzo en dan nog de liefdesdaad? Knap, hoor! 😉
    [Drink] provokes the desire, but takes away the performance. (Macbeth, 2.3.9)

  3. ……”tuurlijk geen autobio, wat moet BJ er niet van denken….Bovendien heb jij (volgens mijn weten) nooit in een gevangenis (sorry, penitentaire inrichting) gewerkt. Alleen bij die saaie (sorry,… solide) bonustentiaire (land)banken………….

    • @ ekim: zo saai, je zou er bijna van gaan occupyen. Bijna dan hè?
      Toch zou ik wat graag eens een kijkje willen nemen binnen de Nederlandsche Bank. Een beroeptik?
      P.I? Ja, ik dacht laat ik ook eens een moeilijk woord gebruiken. Jij kan het ook, zie ik.

  4. hahaha, applaus kakeltje, je hebt hier een pracht verhaal neergezet!!
    die grieken toch…..
    (ot: ik heb een groot gedeelte van de aagje verhalen op het blog gezet, nog een paar te gaan, dus als je je verveeld……)

  5. ja, je gaat natuurlijk niet vertellen dat je in de gevangenis zit. laat de familie maar lekker denken, dat hij het helemaal voor elkaar heeft.:-)

  6. Ha, is dat even toevallig. Lig je daar op de harige borst van een Griek, krijg je er een criminele broer bij cadeau. Mevrouw Kakelbont, u schrijft zichzelf wel in interessante situaties. Ik studeer thans op een pracht verhaal rond een Italiaanse schone met een voorliefde voor oudere Hollandse mannen. Maar ik publiceer het niet. Want dan gaan al die andere bloggers mij daar een potje zitten beconcurreren. Stevig geschreven… ik zal niet vragen of het autobio is 🙂

    • @ Plato: hahaha, autobio! Maar dat verhaal over die Italiaansee schone lijkt me errug interessant. Misschien dat je het mij kunt mailen? Concurrentie is niet erg, er schrijft toch niemand zoals jij.

Laat een antwoord achter aan Mirjam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *