Schaamluis

‘Hoofdluis,’ oordeelt de thuiskapster. Wie? Kind? In Huize Helderder? Zulke Schone en Nette Mensen overkomt dat niet, hoor. Oh nee, nou de kapster is stellig en rent direct ons huis uit. Prompt krijgen we alle drie in ernstige mate jeuk. Overal. Ook op haarloze plekjes. Vreselijk, ik wil geen vieze beestjes in mijn huis. Boehoehoe.

Stop.

Eerst logisch nadenken, want met huilen gaan ze niet weg. Ergens in een afgelegen hoek van de trapkast moet een onkruidbestrijdingsmiddel staan. Zoek en gij zult…Hebbes! Kind wordt onmiddellijk in de anti-luis gezet, gaat douchen en krijgt een schoon bed.

Op internet vergaren we “weetjes” die we liever niet willen weten. Na een dag zijn we expert. En wat ziet Kind?
‘Papa, je hebt neten.’
‘Niet waar.’
‘Je hebt echt neten, hoor.’
‘Nietes. Houd je mond!’
‘Euh… schat… je hebt ze echt.’
‘Oh…’ En jij raadt vast wie ons trio compleet maakt?

De smerige bloedzuigers zijn een aanslag op lichaam en geest. De wasautomaat draait dag na dag. Deden mensen eind jaren-70 enorme moeite voor een afrokapsel, mij lukt het in een handomdraai met een ouderwetse luizenkam. Ik zit welhaast met mijn handen in mijn… Nee! Niet met die handen in dat haar!
Komt Kind thuis uit school dan bespring ik haar zowat: ‘Heb je jeuk?’ vraag ik dreigend in de deuropening. Enigszins uit het veld geslagen stamelt ze: ‘Nee…eh…echt niet.’
Met argusogen bekijk ik Bella: is zij een luizenbunker? Het web leert dat mensenhoofdluizen geen konijnen believen. Dan heeft Bella dus gewone jeuk.
Vol achterdocht kijk ik naar elk stofje en pluisje.
‘Een luis, dáár. Op het aanrecht! Sla dood!’
‘Nee, ’t is een broodkruimel.’
Trek ik het dekbed over me heen, denk ik aan luizen. Leg ik mijn hoofd op het kussen, denk ik aan luizen. De anti-luizenshampoo belooft dat bij dagelijks gebruik de luizen en neten met 14 dagen weg zijn. Veertien dagen? Aan mijn roodkoperen fluitketeltje. Eén week en geen dag langer! De aanschaf van een elektrische luizenkam is reden voor een feestje: hij spoort de luizen niet alleen op, maar…dzzzzzt…elektrocuteert ze ook.

Langzaam kom ik tot rust en winnen we de strijd. Volmondig kan ik nu zeggen: Luizen? Kan me geen neet schelen! Maar ja, ‘t dan ook weer ruim twee jaar geleden 🙂  Oh, je kreeg er toch geen jeuk van, hè?

24 gedachten over “Schaamluis

  1. mojo had altijd luizen en ze was allergisch voor het anti luizen middel, dus dat was kammen, kammen, kammen en dat met die enorme bos krullen!!!!
    gelukkig hebben we er de laatste jaren geen last meer van…
    ik krijg ineens een enorme jeuk op mijn kop, het zal toch niet…….
    neeeeeeeeeeeee….

  2. Ik kreeg vroeger een punthoofd van die hoofdluizen die m,n zoon mee nam van school. wanneer ik daar aan terugdenk heb ik nog steeds “wurgneigingen” naar de ouders van dat éne meisje wat bij bij m,n zoon in de klas zat.

    • @ Geesje: tegenwoordig zijn ze gelukkig strengen op lagere scholen: verplicht laten onderzoeken door luizenmoeders na elke vakantie; luizenzakken… Maar ja, dacht ik er na groep 8 van verlost te zijn, kreeg ze ze op de middelbare school. Wat een ellende he die kleine rotdingen. Terroriseren je leven!
      @ Gelukspoppetje: ze zaten gelukkig alleen op ons hoofd…

  3. Schaamluis lijkt me nog erger, die krijg je niet van klasgenoten. Grappig dat je hier mee begint, dubbelzinnig, je schaamt je voor de luis of luis in de schaamstreek. Ik vraag mij altijd af, wie begint nu eigenlijk met luis, je krijgt het van een ander, maar wie is de ander en hoe is degene het “opgelopen”? Verbaasd jullie dat niet? (.-.)

    Ik ga even op mijn voorhoofd krabben hoor na dit bericht.

  4. Geweldig verteld Mirjam. 🙂
    En ja, hoofdluis is dan wel geen schaamluis maar je schaamt er je wel rot voor.
    Terwijl je het (bijvoorbeeld) via de kapstokken (op school) zo op kan lopen. 🙁
    Brrrrrr, heb er bijna jeuk van gekregen. 😉

  5. “Posted by Mirjam on maart 16, 2012 in Zomaar een foto | ”
    ik mis wel de foto… 😛

    tja, ik denk dat zowat iedereen in z’n leven er wel ’s mee geconfronteerd wordt, met die dekselse kleine beestjes. Ik voel het al kriebelen…

  6. Ow…. luizen… nooit weer alsjeblieft. We hebben ze gehad. Hardnekkig, voordat we op vakantie gingen. Toen we weggingen dacht ik dat de plaag bestreden was, maar in de vakantie kwamen ze weer terug. En dan kan je niks hè? Niet wassen, geen spullen in de vriezer leggen. Alleen maar kammen en berusten en verlangen naar de thuiskomst. Totdat ik ze ook zelf kreeg. Het verbaasde me dat ik daar ook niet van in paniek raakte. Ik bleef opvallend rustig. Kennelijk waren er toen al wat grenzen verlegd. Voordeel was wel, dat toen we terugkwamen van vakantie, dat we ‘schoon’ heel goed van ‘besmet’ konden scheiden. Je doet er niks aan, maar ik vond het vreselijk vies en vervelend. Een paar dagen na het halen van de luizenbestijdingsmiddeltjes moest ik naar de apotheek voor een wormenkuur. Toen voelde ik me echt ma Flodder…

  7. Haha, heb ik met mijn Kind ook een keer gehad, ook bij ons stond de wasmachine dag en nacht aan. Alles wassen en beddenverschonen enz.
    In jou verhaal zag ik mezelf ook weer in de weer!
    Gelukkig had de halve school ze ook. PFFFFF scheelt weer

  8. Yag… je wordt bedankt! Ik krab al zeker een minuut lang aan mijn, één uur geleden geknipte, gecoupsoleilde en gefönde kapsel!!
    Ik heb nog nooit met luizen te maken gehad. Maar je hoort het idd heel vaak op scholen e.d. Lijkt me echt een nachtmerrie; ik ben in paniek van kleine beestjes op mijn lichaam. Had ooit drie teken na een dag tuinieren. Als ik er nog aan denk….
    Janny

  9. Overigens houden luizen helemaal niet zo van een vies hoofd,helemaal niet eigenlijk.Dat is het hardnekkige grote misverstand.Hoofdluizen hebben een hekel aan obstakels,zoals gel,roos of dik haar of lang haar en een hekel aan teveel licht bij kort haar.Ze kunnen dan slecht bij de hoofdhuid waar ze nu juist fourageren,want ze leven van bloed!De fabel dat je vies bent als je luizen hebt is net zo hardnekkig als de luizen zelf.
    Het meest krijgt dat ‘beesie’ de kans op scholen en kdv’s om zich te verspreiden.Dat komt omdat de kids vaker met hun hoofd dichter bij elkaar zitten maar nog een boosdoener de kapstok!die zit meestal boven een verwarming (die vaak heel warm staat)en als er geen luizen zakken worden gebruikt tja dan is het luilekkerland voor de luizen en hebben ze dus een echt luizenleven. Je kunt je jas buiten in de (vries)kou hangen bv of even in een afgesloten plastic zak een nachtje in de vriezer doen of wassen,de verwarming bij de kapstok uit doen en ouders er op te wijzen het zo snel mogelijk te melden bij de leidinggevende. Helaas schamen vele zich daarvoor en dat is zeker 50% van het probleem.Tja niemand zegt; joepie heeft jouw kind luizen?,wat geweldig zo’n schooooooooooon hoofd!
    Dit gezegd hebbende……….pff……vind je verhaal weer erg op de lachspieren werken.Broodkruimels dood meppen ha!

  10. Kreeg van dit verhaal al de kriebels. Heb het zelf nog nooit meegemaakt en kindlief ook gelukkig niet. Wel eens een keer een vlooienplaag na een vakantie toen we thuiskwamen. Ook niet lekker hoor…….. Die kriebelbeestjes.

  11. Dat is een plaag , er wordt lacherig over gesproken maar dat is het niet. Kinderendie lang haar hebben zijn er niet zo vlug vanaf. De neten plakken aan de de haren, zijn bijna onzichtbaar.En daarbij is het overdrachtelijk. Ooit heeft een kleindochter het geweten.Als het vlug ontdekt wordt is de miserie niet zo groot. Maar o. Wee. die beesten vermenigvuldigen zich zo snel. ——-Elk haar moet zorgvuldig nagekeken worden en met de nagels de stinkbeestjes eraf sleuren.—–
    De schuld hiervan is wel degelijk het lange haar. Ieder kind bijna heeft lange lokken en die worden niet zo dikwijls gewassen als een kort kopje.

    Preventief kan men weinig doen, maar wel besprenkelen met lavendel
    daar kunnen zij niet goed tegen, maar de neten worden beestje en het feest begint van voor af aan.
    En op het moment is er weer een plaag onder de kinderen.volgens de brieven die naar de ouders gaan. Opletten dus ! !

    ,

    • @ Tilde: ’t Is idd een klein drama. Op school kreeg Kind regelmatig een brief mee dat er hoofdluizen gesignaleerd waren. Ik groep acht, achtte (!) ik er verschoond van te zijn, maar uitgerekend op de middelbare school kreeg ze ze zelf ook. En die krengen hebben de grootte van een zandkorreltje en ze nemen de kleur van je haar aan. Van sprenkelen met lavendel heb ik nog nooit gehoord. Wel een biologische en geurige methode!

      @ GewoonAnneke: aan vlooien moet ik ook niet denken…

  12. Vreselijk. Tot nu toe hebben wij de dans ontsprongen, maar inderdaad, alleen de gedachte al is om jeuk van te krijgen.

    Ik krab nog even door.

Laat een antwoord achter aan gewooonanneke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *