Bloemetjesjurk

Een tanig vrouwtje in een bloemetjesjurk lacht vriendelijk naar de cassiere in de buurtsuper. Het wicht scant echter hardnekkig de boodschappen, en alsof het vrouwtje doof is, blaft ze luid het totaalbedrag. Het mensje schrikt zich zes slagen in de rondte en begint verwoed aan de rits van haar tas te trekken. Haar handen plukken aan de rits maar zonder resultaat. Verontschuldigend kijkt de naar de kassamiep. Die slaat haar ogen demonstratief ten hemel en achter me hoor ik immense zuchten. Bloemetjesjurk durft niet meer op of om te kijken en doet – poeh, poeh – even haar sjaaltje af.

‘Laat de boodschappen maar staan, ‘chagrijnt de cassiere dodelijk vermoeid, ‘kom straks maar terug om ze op te halen.’ De reactie van de rij wachtende klanten doet me aan het Brits Lagerhuis denken: eendrachtig klinkt het :’Yeeaah.’ En ik maar denken dat ik weinig geduld heb.
‘Woont u hier in het dorp?’ vraag ik aan Bloemetjesjurk.
Ja, ja, sinds haar geboorte. Ik doe een calculerende gok, geef de kassamiep tien euro, en krijg vijf cent terug.
En nou hier met die handtas! Zonder aarzelen duwt het dametje haar tas in m’n handen. Ik geef een ruk aan de rits, trek ‘m open en geef de tas terug. Met een triomfantelijke gebaar vist Bloemetjesjurk haar pinpas tevoorschijn.

‘Ja, nee, nu is het te laat,’ zegt de cassiere vals.
Hoezo? Ze kan toch wel even tien euro opnemen?
‘Dat kan, maar na de volgende klant.’ Sarcastisch wijst de cassiere naar een mevrouw die inkopen voor een heel weeshuis doet, en haalt vliegensvlug het eerste product langs de scanner. Jammer dat de kassamiep geen stropdas draagt, dan had ik haar achterover van haar stoel kunnen sleuren. Met de pinpas in haar handen lijkt het dametje een gedaantewisseling te hebben ondergaan, en pinnig steekt ze haar tong uit naar de de cassiere.

Manmoedig trotseert Bloemetjesurk buiten het autoverkeer. Niks zebra, de kortste weg naar het postkantoor aan de overkant! Binnen stiefelt ze in rechte lijn naar de balie, heeft maling aan de rij wachtende klanten, en gaat vooraan staan.

Buiten pakt ze mijn hand vast. Ze geeft me tien euro, maakt een royaal gebaar en zegt hartelijk: ‘Die vijf cent hoef ik niet terug, hoor, die zijn voor de moeite!’ Tevreden over haar gulle gift, geeft ze me nog een schouderklopje, en zet er vervolgens de sokken in. Alsof ze weet dat ik haar verbaasd nakijk, zwaait ze naar me, zonder zich om te draaien. Een weerbarstig oud boerinnetje. Ik mocht haar meteen!

19 gedachten over “Bloemetjesjurk

  1. Ze zal jou ook gemogen hebben. Ik kan me niet voorstellen dat iemand dat NIET doet. Mooi verhaal en die supermarkt… ach, die staat model voor alle supermarkten net als die dooie achter de kassa.

    Wil je dat je dochter een droogtrut wordt
    Zorg dan dat ze cassière bij een grootgrut wordt

  2. Wat een akelige kassamiep. 🙁
    Maar wat heb je dit weer smakelijk verteld Mirjam. En lief dat je die mevrouw uit de brand hielp. 🙂

  3. Mooi verhaal. Helaas komt dit soort klantonvriendelijkheid steeds vaker voor in winkels. En raakt het geduld van de mensen steeds eerder op. Dit heb je goed opgelost.

  4. Mensen kinderen wat een verhaal, schitterend gewoon, zit hier te schateren en mijn (v)echtgenoot en veestapel incluis kijken mij aan alsof ik plotsklaps nog gekker geworden ben dan ik al was…

    Tja als mij zoiets zou overkomen in een winkel (ik winkel hoooooogstzelden) dan zou ik mijn mond niet houden en die kassa’dame’ zou dan het eea te horen krijgen!

  5. Jammer dat je vandaag niet achter mij stond. Na al mijn zakken en mij tas overhoop gehaald te hebben kwam ik 5 cent tekort.
    Zal ik dan maar pinnen vroeg ik de cassiere?
    Hoefde niet.
    Ik had het wel benauwd hoor want ik ben altijd zo ongeduldig als mensen zoals ik er zo lang over doen.
    Voor ouderen en mensen die iets mankeren verander ik meteen in een engel hoor net als jij.
    En haha ik zie dat er wel meer mensen af en toe twijfelen aan je verhalen; is het waar of is het verzonnen?
    Ga lekker zo door. liefs van mij.

  6. Zonder dit gelezen te hebben had ik ook net een blog geschreven over haast in de winkels en weinig geduld van mensen, ik kan me dan ook helemaal vinden in jouw verhaal ;p

  7. Leuk beschreven. Levensecht. En ja, oudere mensen hebben nou eenmaal wat meer tijd nodig dan jongere. Maar het aardige is; die kassamiep wordt vanzelf ouder en loopt dan tegen soortgelijke ervaringen aan.

  8. Tssss, die kassamevrouw moest zich schamen. Diep! En die zuchtende mensen ook. Pffft, wat zijn we toch allemaal mopperig en knorrig tegenwoordig. Behalve jij natuurlijk. En het mevrouwtje in de bloemetjesjurk. En ik. En jouw reageerders. 😉

  9. Mooi beeldend verteld, alsof we naast je in de rij staan haha! Maar over kassamiepen, dáár kun je toch een dik boek over schrijven zeg. Niet normaal zoals sommige wichten achter de kassa zitten. Op mijn oude blog schreef ik er ook al eens over. Laatst stond ik bij de snelkassa, want zo heel veel boodschappen (en tijd) had ik niet. Stond ik daar in totaal 20 min. te wachten voor ik aan de beurt was. Omdat het kassameisje twee dingen tegelijk moest doen: én de kassa én de infobalie bedienen (waar ook sigaretten, krasloten en dergelijke gekocht kunnen worden), dat werkt dus voor geen meter. Ik wilde bijna het bordje met de koeieletters ‘SNELKASSA’ eraf trekken …

  10. Grinnik, je weet het weer mooi te vertellen Miriam. Ach, ooit is zo,n jong kassameissie ook een oud vrouw vrouwtje in een bloemetjesjurk en dan denkt ze hier misschien wel met het schaamrood op haar kaken aan terug.

  11. Och Mirjam wat zijn de mensen toch vriendelijk voor elkaar.
    En die kassiere, tja die wekken de ganse dag lijk zombies.Toch mogen ze blij zijn zulk werk te mogen doen. Er zijn er veel zwaardere.
    Zo eentje meer zoals jij zou het verschil kunnen maken.Jij bent blijkbaar iemand die alles eens rap zal regelen.
    Blijkbaar maak jij veel meer avontuurtjes mee dan de gewone sterveling .Of zien wij maar alleen zover dan onze neus lang is ? ?

  12. Vlug even naar de winkel…

    tegenwoordig moet alles bliksemsnel gaan
    de mensen hebben geen geduld
    hun te korte dag is te vol gevuld
    ze willen altijd als eerste aan de kassa staan

    Graag gelezen, Mirjam
    Lenjef

  13. Geestig. Natuurlijk was dit een nare cassière.
    Maar ik moest wel aan mijn eigen supermarktbezoek denken gisteren. Ik verkondig niet dat ik de geduldigste persoon ter wereld ben maar van de oudere man eventjes voor mij in de kassarij kreeg ik het erg benauwd. Hij bleef maar praten met iedereen, terwijl er een enorme rij mensen achter hem stond. De cassière had hem al een paar keer gevraagd zijn pas in de automaat te doen. Twee keer de verkeerde pas, daarna nog een uit een andere zak gediept. De jonge vrouw voor mij werd er zenuwachtig van en zei dat ze al zo lang stond te wachten dat ze te laat op school zou komen, terwijl ze toch ruim op tijd weg was gegaan. Boodschappen één voor één langzaam inpakken en maar kletsen met iedereen. Breeduit in het pad staan zodat geen ander er meer langs kan.
    Toen ik een half uur later nogmaals langs de supermarkt kwam, stond hij nog steeds breeduit voor de uitgang. Kletsend. Kijk… ik gun iedereen van alles. Maar ook oudere mensen kunnen wel rekening met iemand houden. Dat is geen kwestie van leeftijd maar van karakter. Gelukkig is niet elke oudere zo, hoor.
    Janny

  14. Jij maakt nogal eens wat mee, tenminste als het echt gebeurd is. Ik zit hier te schuddebuiken hoor…zo leuk verteld weer! Ik heb juist eens het omgekeerde meegemaakt… zal er eens een logje van maken! Fijne dag Mirjam!

Laat een antwoord achter aan Marja Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *