Open huwelijk

Voorjaar 1987

Binkerig komt hij naast me rijden. Hij draagt een minuscuul triatlonpakje; borsthaar wappert door zijn openstaande shirt naar buiten; en met een hand kamt hij een haarlok achterover. Hij straalt een waanzinnig zelfvertrouwen uit, en het is me duidelijk: deze dude heeft mij uitverkoren om naast  te rijden. Ik ben onmiddellijk ondersteboven van de man.

Hij geeft me een joviale schouderklap en vraagt waar ik naartoe fiets. Dat ga ik hem niet aan zijn snor hangen. Ik lieg dat ik getrouwd ben en in Capelle woon. Capelle, wat vindt hij dat leuk! Hij woont in Nieuwerkerk en nu mag ik fijn het hele eind met hem meefietsen. Hij is ook getrouwd, maar – knipoogt hij veelbetekenend – hij heeft een heel open huwelijk.

De man is één bonk zelffelicitatie. Wat wil je als je verstand hebt van kunst en politiek; regelmatig een triatlon wint; en het goed doet bij de vrouwtjes? Die laatsten struikelen allemaal over zijn charmes. Stoicijns en niet gehinderd door mijn gebrek aan belangstelling, komt hij steeds een stukje dichter tegen me aan fietsen. ‘Rijdt lekker, hè?’ vraagt ie, en oh, had hij al gezegd dat hij een open huwelijk heeft? Ik word niet goed en sla spontaan rechtsaf een gehucht in. Ik zwaai demonstratief zodat hij weet dat dit een  afscheid is, maar meneer zet doodleuk de achtervolging in. Wel met een wat verwonderde uitdrukking op zijn gezicht:  laat ik hem – een brok dynamiek – zomaar schieten? Ja, ja, het leven is een tranendal jongen.

Hij houdt toch van kunst?, vraag ik in Oudewater. Nou en of! Moet hij eens kijken naar die beelden in de vijver daar. Ik beloof dat ik aan de overkant bij de kerk op hem wacht.  Ik jakker over de keitjes en rijd in rechte lijn een smal steegje in. Privé en uit het zicht gluur ik naar de kerk recht ertegenover. Daar is Dude. Kijk ‘m loeren…De leegschedel denkt zeker dat ik net zo blond ben als ik er uitzie?

Scheissie! Zet ie z’n fiets tegen de pui van het VVV-kantoor. Dag, ik blijft niet staan wachten; ik loop zo dicht mogelijk langs de gevel, en loop gehurkt naast mijn fiets onder het grote raam door. Voorbij de ruit ga ik weer rechtop staan. Dat heb ik weer mieters handig aangepakt!

Waarom zie ik nu pas op dat er bij het stadhuis zoveel toeschouwers staan? Het gros heeft mijn kunstje gevolgd en gaapt me aan alsof ik een aap in een circus ben. Ik kan het ze niet kwalijk nemen:  ze hebben niets beters te doen dan te wachten op het bruidspaar. Schaamte giert uit al mij porien. Met de prikkende ogen van de Dude in mijn rug worstel ik me met een afgewend hoofd tussen de wachtenden door. In de verte zie ik het licht van de brug knipperen. Rijden, rijden, rijden! Pal achter me gaat de brug omhoog.
Eindelijk samen met mijn snorrende derailleurwieltjes!

24 gedachten over “Open huwelijk

  1. als ik dit lees, moet ik Hanneke gelijk geven. Jij bent een harde concurrente voor haar… 😉
    (ik dacht net als Desire ook dat dit je aanstaande man zou worden. Gelukkig niet dus!)

  2. Hi, hi…. een Mirjam-actie! Wat had ik graag tussen dat publiek gestaan, wetende dat jij het was!
    Geweldig avontuur weer, zeg1
    Janny

  3. haha, ik zie het voor me, wat denken die proterige mannetjes wel niet!!!
    maar gelukkig sta jij je mannetje ook, heerlijk stukje en ik ben het helemaal met plato eens: JIJ KUNT SCHRIJVEN!!!!!!

  4. Wat een prachtig verhaal weer. Zie het zo voor me zoals je het beschrijft haha.
    En je moet maar denken ze kennen je daar toch niet. Maar wat leg jij een afstanden af zeg. Mijn petje af (als ik dat zou hebben) .. Ben al trots als ik zo’n 30 km per dag fiets haha.

  5. Ik moest zo lachen, ik dacht eerst het een is een schrijfopdracht maar nee ..het is je dus echt overkomen ;-)Zo kwam van de week de middelste dochter (16) thuis en die vertelde heel verontwaardigd dat een oude man (35) naar haar likkebaardend letterlijk en figuurlijk had gekeken ;-))

  6. Mirjam, een panikerende hartklep? Maak dat nou de kat wijs. Je schrijft als een professional. Kom nou, nee daar trap ik niet meer in. Ik begrijp wel dat jij niet gedwongen wil worden omdat je dat dwars op je fiets gaat zitten. Daarom was mijn reactie juist subtiel stimulerend. En voor de goede orde zal ik het hier nog eens even danig neerpennen: jij kan schrijven. Klaar. Geen reden voor spanningen Ook klaar. Meedoen is vrijwillig. Boem. Ik zal heel blij zijn met je bijdrage. Boem, boem.

    Dat was het. Boing… (Plato sluipt trapje af, poortje uit en slentert het smalle weggetje richting zijn eigen PC).

  7. ’t Kwam even op dat F & de fietser… maar nee! Dat zou te toevallig zijn!
    Je hebt op deze wat sombere morgen weer voor een flinke lach gezorgd, Kakel!

  8. Aan het begin van dit verhaal dacht ik toch écht dat dit de man was aan wie jij je ja-woord hebt gegeven, tenslotte was je onmiddelijk ondersteboven van de man … totdat ik griezel, deegroller en dikke speld las 😀

  9. Haai! Ik volg je blog al tijde. Ben zo nieuwsgierig hoe je eruitziet. Kun je geen foto op je blog zetten? Ook niet voor ff zeg maar. Gr.Frans.

    • @ FransGVD: je schrijft het precies goed: “geen foto op je blog zetten.” Op de pagina “about” staat overigens een foto van mijn mooiste kant.
      WIl je de volgende keer wel een goed functionerend e-mailadres invullen? Dat praat iets makkelijker. Grr Mirjam

    • @ Trui: …en ’t is zo fijn!

      @ Plato: elke keer als ik lees dat hij weer een nieuwe WE hebt, schrik ik me een rammelende hartklep en begin ik te paniekeren dat ik er deze keer echt niks van bak. Heb je een remedie??

      @ Lenjef: je hebt jezelf weer overtroffen! Dankjewel.

      @ Tilde: hij was echt een griezel. Toen ik afrekende op het terras in Haarzuilens, holde hij naar zijn fiets, vroeg niet of ie mee mocht fietsen, maar drong zich gewoon op. Jammer dat ik geen deegroller bij me had. Of een dikke speld om zijn banden lek te steken 🙂

  10. En de keren daarna deed je voor het fietsen een snor op, een hoed over je hoofd en een omajas aan? Voor het geval dat? Geweldig verhaal, Kakel. De humor ligt er dik op. Dat leest Plato graag.

    Er is weer een WE? Nee, nee, geen moeten… helemaal niet, bejjegek. Maar misschien vind je het gewoon leuk 🙂

  11. Weinig nieuws onder de hete zon

    het woord trouw zegt velen weinig of niets
    sommigen zijn altijd op jacht
    naar het zwakke geslacht
    vroeger per paard, nu te voet of met de fiets

    Lenjef ☺

  12. En? Ben je nu met hem getrouwd?
    Nee hoor, geintje (niet leuk ik weet het, maar toch)

    Mocht je ooit weer zo,n “glibber” tegenkomen…. fiets dan langs een kanaal, één klein duwtje is dan genoeg.

  13. Ieuw.. wat een glibber… we zijn een kwart eeuw verder hè? Zal hij nog steeds denken dat hij het zo goed doet bij de vrouwtjes?

  14. Als hij het zo goed doet bij de vrouwtjes en toch achter een fietsend meisje aanzit, dan is er wel wat mis met die kerel. Zijn charme zal te doorzichtig en
    te gemaakt zijn.Zoiets raap je niet van de straat op.
    Doorrijden meisje er loopt teveel raar volk rond . Brrrrr

  15. Geweldig verhaal, ik zou ook hard zijn doorgefietst hoor…pfff wat een blaaskaak! En je werd niet gered door de gong maar door de brug 😉

Laat een antwoord achter aan natasja ('t pumpke) Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *