Rode laarsjes

‘Wat voor weer wordt het?’ vraagt Kind.
‘Geen idee,’ zeg ik.
Ze kijkt me boos aan. Is dat omdat ik het antwoord niet weet, of omdat het vrijdag is en ze op haar tandvlees loopt? En vanwaar ineens haar interesse voor het weer? Zelfs als ze met regen van huis gaat, vertikt ze het haar regenpak aan te trekken.
‘Blijft het droog?’ probeert ze opnieuw.
‘Weettikket!’zeg ik. Alsof ik de vrouw ben Die Alles Weet. Ik ben in dit huishouden al de vrouw Die Alles Terugvindt en daar heb ik al een dagtaak aan.
‘Hoezo?’ vraag ik.
‘Dan kan ik mijn nieuwe laarzen aan,’ is haar antwoord.
Jottem, that’s my girl: eindelijk wordt mevrouw zuinig op haar spullen! Ik steek mijn duimen naar haar op. Kind daarentegen pakt geagiteerd haar mobiel. Als ze niks aan haar moeder heeft, kijkt ze wel op internet.

‘Droog!’ roept ze.
Ze trekt de kast open. Het huishoudtrapje tuimelt voorover, en valt met veel kabaal op de grond, samen met haar vaders kluskleren die eroverheen hangen. Kind kraait nergens naar. Ze klauwt mijn polderstampers van de plank, laat ze één voor één vallen, en zie daar: twee nieuwe rode laarsjes. Ultramodern met hak en gesp. Hét summum voor deze puber. Eindelijk kleur in haar alledaagse sleurbestaan. Ik zou toch zweren dat er een lachje rond haar mond verschijnt. Ik hoop niet dat het zeer doet.
Eenmaal de laarzen aan haar voeten, stapt ze koket door de gang, daarbij totaal niet gehinderd door de spullen die kriskras op de grond liggen.
Jas aan, mobiel mee, oortje in en wegwezen. Zonder woorden wijs ik naar de losse onderdelen op de vloer.
‘Sorry,’zegt ze achteloos, ‘ruim ik wel op als ik terugkom uit school’. Haar gezicht zegt dat ze me een gunst verleent.
Nou, nou, nou, dat wordt dan vermoeid bukken en zuchten aan het eind van de middag.

Ineens krijg ik een veel beter idee. Roos ziet nooit rommel, dus zet ik alles op haar kamer neer. Of nee, beter nog, ik leg haar vaders kleren onder haar kussen, verstop het huishoudtrapje onder haar dekbed en zet mijn laarzen met kwalijke dampen op haar beddenplank. Dat zal zelfs haar opvallen.  En dan plak ik meteen daarna zo’n ja-en-nee-sticker op de brievenbus, maar dan met: NEE, geen chagrijnige pubers!” erop. Wat zal het dan stil worden in huis.
Té stil…

25 gedachten over “Rode laarsjes

  1. O, ik zie hierboven dat ze het al heeft gelezen. Gelukkig maar, die verzegelde lippen zijn ook niet alles. Al is het wel goed voor de lijn trouwens. 😉

  2. Nou mam, je kunt wel héééél erg goed overdrijven hoor! Zo erg was het helemaal niet (die rommel op de gang)!
    Maar wel heel leuk geschreven! 🙂

    X Roos

  3. Heb je het ECHT gedaan, Mirjam of wilde je het alleen maar doen? Als je het ECHT gedaan hebt, wil ik graag weten of het huis nog overeind staat.

  4. Oh, heerlijk! Dat ‘oortje in’ deed me denken aan een voorval, eerder deze week. Ik had kind net uitgezwaaid, was onderweg naar de badkamer, toen ik de achterdeur open hoorde gaan. Ik weer naar beneden. ‘Waar is mijn telefoon?’ riep ze volkomen ontdaan, waarna ze het hele huis door stampte. Ik belde haar nummer met mijn telefoon. Vanaf de bagagedrager klonk een gedempte beltoon. ‘Gewoon in je tas, lieverd,’ riep ik naar boven.

  5. O heerlijk, vroeg aan mijn zoon altijd of er een bom was ontploft in zijn kamer, later sloot ik de deur maar 😉 Alleen eh rode laarsjes voor een puber, heb ze ook en ben er zo blij mee haha…..

  6. Ha ha! Ik denk dat ik net zo erg was (zo niet erger!)
    Het is er zelfs zo ingesleten dat ik nog steeds geen rommel zie, mijn kleren laat waar ik ze uittrek en niets terug kan vinden.
    Hopelijk leert die van jou het nog af 😉

  7. Dit is ZOOOOOOOOOOOO leuk.
    Wij maakten dit NOOOOOOOOOOOOOOOIT mee.
    Wij hadden maar ZEEEEEEEEEEEEEEEEEEVEN kinderen.
    Wij waren daar DOOOOOOOOOOOOOOOOOOOLGELUKKIG mee.
    Ik kan je daarover verhalen vertellen?
    Maar ik houd wijselijk mijn typgereedschap in.

  8. Ze zijn hier al zó lang “de deur uit” dat ik alleen nog maar kan glimlachen om je verhaal , géén herkenning meer ….of eh… zou ik dan toch van die uitzónderlijk ,lieve , gehoorzame en uiterst ruimerige pubers in elkaar geknutseld hebben …… tja … dát moet het zijn 😉

  9. Mirjam ik hoop echt op een vervolg.Dat is geschreven door een liefhebbende moeder die er echt geen doekjes omwind.
    Wat i wel eens graag zou willen weten wat die pubers toch allemaal in hun koppeke hebben.—heb toch even genoten van schrijfsel hoor ! !

  10. Tja… je moet als moeder toch wat als je niet constant wil opdraaien voor de zooi die je huisgenoten maken?
    Zo herkenbaar dit!

    Maar ehhhh komt er nog wel een vervolglogje van hoe zij heeft gereageerd? Tenminste als ze alsnog is binnengekomen na die sticker 😉

  11. Ja, een echte puber, ze lapt alles wat je zegt aan haar rode laarsjes! Die troep in haar kamer leggen? Wie weet werkt het.
    Ik waste van mijn kids alleen wat er in de wasmand kwam… Ze hebben heel snel geleerd dat ze niks moesten laten slingeren 😉

  12. Zo leg ik al die zooi altijd op de trap, in de hoop dat Jill het meeneemt naar boven. NEVER dus. Al moet ze met een polsstok over die rommel heenspringen, dan doet ze dat nog liever dan het oprapen en meenemen. Gék word ik daar van soms…

  13. Hahaha nou hier valt geen trapje onder het dekbed te verstoppen. Daar liggen de vieze kleren al op een hoop die al die eigenlijk naar zolder moeten (wasmachine) maar waar ze totaaaaal geen tijd voor hebben omdat ze moeten msnnen, whatsappen en noem maar op 😉

Laat een antwoord achter aan ♫ M e l ☺ d y ♫ Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *