Wokken

Lief heeft een hoog cholesterolgehalte. Niks nijpend maar toch… We eten al reuze verstandig, dus waar valt nog winst uit te halen? Ik dacht: laat ik eens gaan wokken. Man kocht de pan en ik de ingredienten. Recepten genoeg, maar Kind en ik moeten er ook van mee-eten en daar wrikken onze teenslippers: allebei heetgebakerd maar een afkeer van gepeperd eten. Deze keer zou ik echter niet moeilijk doen over knoflook, gember en pepers, maar als een volwassen vent mijn bord leegeten.

Tijdens de bereiding, loerde Kind angstvallig in de pan. Die kleine rode ringetjes hè, dat is toch dat rode tuig waar je lippen van in brand vliegen en naar buiten toe omkrullen? Om over je tong maar te zwijgen. Ik moest haar gelijk geven: het eten rook pittig, en ik begon al spijt te krijgen van mijn stoere voornemen. Ik hield Bella een stukje voor. Ze snuffelde eraan en trok haar neus op: vreet dat zelf maar op. Dat gaf te denken, want Mevrouw Konijn lust alles, zelfs hulstblaadjes en distels.

Wij gingen aan tafel. Man proefde even, deed er nog wat likken sambal door, en viel verlekkerd aan. Kind en ik namen voorzichtig een hap.

Ha-ha-héét! We keken elkaar aan en dachten hetzelfde: op de verpakking van het zakje saus had “mild” gestaan. Dat was absoluut een grove leugen! Echt, Kind en ik deden ontzettend ons best, maar al naar enkele happen kregen we een loopneus, en stonden de tranen in onze ogen.

Ik proefde zelfs geen groente of vlees meer, voelde alleen maar felle prikken op mijn tong. Alsof ik in een egel beet. In paniek pakte ik het glas cola, hing mijn tong erin en dronk gulzig het glas leeg. Kind krijste dramatisch, duwde haar stoel achteruit, en vloog naar de keuken, waar ze haar tong onder de stromende kraan hing. We hoefden niet met haar naar het brandwondencentrum, maar de rest van de avond zag ze er wel verhit uit, en had ze een verschroeiende dorst.
Met Man heb ik een pittig gesprek gevoerden sindsdien eten we milder.

24 gedachten over “Wokken

  1. een paar jaar geleden zouden we bij kenissen eten, hij mag graag indiaas koken.
    allemachtig, wat was dat heet, heb van ellende bitterweinig gegeten. er bleven vrachten over.
    we zijn nooit meer uitgenodigd.
    doe mijn maar mild

  2. Geweldig geschreven weer Kakel. 🙂
    Ik moet meteen weer aan mijn stiefvader denken. Hij was een keer uitgeschoten met de sambal maar bleef beweren dat het niet pittig was. Terwijl het zweet op zijn voorhoofd stond en de druppels van zijn neus af gleden. 😉
    Je stukje heeft in ieder geval heel wat tips opgeleverd.

  3. Brrr ik vind ‘hete’eten enkel lekker ruiken en ja wokken tja.Denk eigenlijk dat van dat hete eten de bloeddruk ook een opdonder krijgt.Maar van hoe je het verteld daar kan ik weer smakelijk om lachen.

  4. Oeh… pepers, heerlijk! Die heb ik dus altijd maar dan ook altijd op voorraad 🙂 Mét knoflook en gember!
    Fijne dagen voor jou en je dierbaren gewenst!
    Liefs, An

  5. Haha zo heb ik dus ooit eens Thaise curry gemaakt, op het pak stond gooi drie eetlepels curry erin..nou dat hebben we geweten,het was zooo heet. Man en zoon hebben het in de ton gekieperd die daarna nog weken rook naar een Thais restaurant op zaterdagavond 😉

  6. Ai! Zonde als het eten te ‘heet’ is, je proeft dan het werkelijke voedsel niet meer. Overigens heeft ‘wokken’ en ‘pittig’ niets met elkaar te maken. Het zijn de sausen (met daarin o.a. de pepers) die je de das omdoen. Je kunt zo naturel wokken als je zelf wilt, da’s het fijne van wokken 🙂
    Ook is de ene wokchinees de andere niet … sommige wokrestaurants gebruiken mega-veel smaakversterkers als Ve-Tsin. Als je daar teveel van binnenkrijgt zit je de ganse avond op de plee :-s
    Gewoon zelf wokken (zonder peper en smaakversterkers dus ;-))

  7. ik weet niet wat sommige mensen zo lekker vinden aan dat verschrikkelijk pikante eten. Je smaakt toch de basis van je voedsel niet meer dan?
    Ik hou ook wel van gekruid eten, maar dan bedoel ik eten met tuinkruiden.

    Geniet van lekker eten en drinken met de Kerst, Mirjam, maar vooral van elkaars gezelschap!

    Liefs,

    Billy

  8. Aaaah! Cola maakt de boel alleen maar erger, dan gaat alles wat al brandt ook nog eens bruisen!!!
    Enige wat helpt is het langzaam opbouwen. Dus echt mild mild beginnen en dan langzaam opvoeren. Het liefst begin je ook met zout-pittig en ga je later over op héét-pittig. En ik kan het weten, want voor mij werd vroeger apart gekookt, ha ha!
    Mijn ouders, broer en zus eten hartstikke heet (maar dan ook écht onmenselijk pittig) en ik kreeg altijd een eigen kommetje 🙂

  9. Oeh, ik ben er gék op, op heet eten. Thaise curry, zalig! Tis een kwestie van wennen, als je het vaker eet, heb je er geen last meer van en proef je wel de nuances in het eten.

  10. Gek he, dat mannen van dat gepeperde eten houden. Ik ben de discussie gestaakt. Hij kent mijn standpunt, volgens mij proeft hij niets van het lekkere eten en kan hij net zo goed alleen maar een pot sambal door de witte rijst gooien. Van de rest van de ingrediënten proeft hij toch niets mee.

  11. Wij lusten gelukkig geen van allen “heet” eten, maar ik ken het gevoel, meestal ruik je het inderdaad al als je boven de pan hangt!
    Misschien nog een wok erbij kopen, een voor pittig en een voor echt mild?

    Liefs Petr@

  12. Ik stuur Henk wel een dagje langs , die is gék op dit soort “milt” , ik sla even over ,dankjewel 😉
    Ik zou zeggen als je zó beroerd kookt dat je de smaak weg moet werken met dit soort scherpe zooi …. kook dan niét en eet wat pepers 😉

  13. Weet je toevallig nog het merk van die saus? Marc baalt er altijd zo van dat er “pittig” op de verpakking staat maar naar niks smaakt. Tenminste…voor hem dan. Misschien kan ik hem hiermee verrassen? Eet ik zelf wel zo’n zakje “pittig” hihi;-)

  14. Volgende keer een bak gekookte witte rijst er bij. Dat ‘koelt’ 10x beter af dan drank.
    Nu nog even wachten tot je aan de grote boodschap toe bent!
    🙂

  15. Ik heb het ook niet zo op dat hete eten met pepers en sambal… maar wokken vind ik wel lekker, zijn ook wel mildere sausjes die lekker zijn. Kan je lief toch aanvullen uit een potje naar behoefte 😉

  16. Ohh jeetje dat”mild” ken ik wel en daar trap ik niet meer in ”geloof ” ik haha.Heb menigmaal met tranende ogen snotternd en wel aan tafel gezeten .En das nog niet zo erg maar ik proef dan verdulleme niet eens meer wat ik eet .Nehee ik speel voortaan op veilig .ik rommel zelf maar wat!

Laat een antwoord achter aan Zuster Klivia Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *