Adonis

‘Fiets je nog?’ vraagt een stem naast me. Verrast draai ik me om en kijk in het zongebruinde gelaat van een wielrenner. Niet zomaar een wielrenner: een gespierde adonis, tevens de grootste charmeur van de Krimpenerwaard, en de enige man die ik hardop heb horen verkondigen dat-ie geen helm wil dragen, omdat zijn haar daar zo plat van gaat zitten. Inmiddels is hij verstandig geworden.

Omdat zijn openingsvraag me niet bevalt, pareer ik hem met een wedervraag: ‘Ben je nog bij je vriendin?’ Een bedeesd echtpaar naast elektrisch ondersteunde rijwielen kijkt me geschokt aan. Adonis daarentegen gooit zijn hoofd in zijn nek en zegt schaterend: ‘Jij bent nog geen snars veranderd!’ en ja, hij is al drie jaar bij dezelfde vriendin.

Mama mia miracoli!
‘Eentje maar?’ vraag ik, hem fijntjes herinnerend aan de tweeling die hij ooit consumeerde.
Het echtpaar werpt elkaar een geschokte blik toe: de zedigheid is hier ver te zoeken. Ondertussen blijven hun ogen als een magneet aan Adonis kleven.  

Hij en ik hebben negen jaar platonisch naast elkaar gefietst. Elke zomer en winter had hij een nieuw liefje, en iedere schoonmama wond hij moeiteloos om zijn Italiaanse vinger.

We halen herinneringen op: die zware onweersbui in de beklimming van de Baraque Michel; mijn klapband in de afdaling naar Vianden, en de keer dat we gesneden werden door een Italiaanse camper. Adonis ging er in volle vaart achteraan, en schold de bestuurder door het open raampje in Italiaans staccato de huid vol. De man zette beduusd zijn camper aan de kant, en putte zich uit in duizend verontschuldigingen.

Helaas komt aan alles een eind. Bij het afscheid weet hij het weer leuk te brengen: hij pakt mijn hand en drukt er een kus op. Sommige mannen verleren het gelukkig nooit.

 

53 gedachten over “Adonis

  1. Italianen zijn van alles, charmant, elegant, hoffelijk en waarschijnlijk nog veel meer, maar….bij elk woord dat uit hun mond komt, kun je maar beter een zak zout bij de hand houden, want aan één korreltje heb je beslist niet genoeg.:-)

  2. Geweldig verhaal weer, Mirjam. Kort, maar alles wordt verteld. Geen overbodige soesah. Dan blijft het boeien.
    Maar hij vertelde niet alles. Want dat de meeste wielrenners op hun vijftigste al impotent zijn, verzweeg dit Italiaantje toch maar even.

  3. Aangeboren talent

    sommige heren zijn een meester in charmeren
    raken snel de gevoelige snaar
    van hem of haar
    er zijn er zelfs die overtuigend kunnen acteren

    Lenjef 😀

  4. Mooi verhaal. Zo’n adonis mag wel uitkijken. Men zegt dat mannen die veel in het zadel zitten op den duur last krijgen van ehhhh, enige incompetentie op een ander vlak. Enfin, jij hebt je kushandje gehad. Ik heb jaren gefietst maar helaas ben ik nooit een echte adona tegengekomen 🙂

  5. Die kus op de hand is natuurlijk uitermate charmant! Heerlijk, dit soort mannen – je kunt ze niet echt serieus nemen maar ze zorgen wel voor een glimlach. Hij weet in elk geval dat het belangrijk is om eerst je schoonmoeder voor je te winnen. Daarmee heb je eigenlijk alle veldwerk al gedaan! Ik ga ook maar eens fietsen denk ik. Doe het nu alleen maar op de hometrainer, voor de computer terwijl ik een filmpje kijk…;-)

    • Nee, sorry… Heb ik je nu teleurgesteld? Ik heb ruim 20 jaar tussen de mannen gefietst, dus ben wel wat gewend 😉
      Maar wel een originele reactie 😀

  6. haaaa, heerlijk! Een kushand van Edoardo…
    Mama mia!
    En dan nog samen aan de espresso zeker…
    je weet ons wel geloso (=jaloers) te maken!!
    Arriverderci…
    Marlou

    .

  7. Leuk toch? Zo’n kleurrijk persoon.
    Als iedereen hetzelfde zou zijn, wordt de wereld wel heel saai.
    (ik zie dat je weer lekker in de pen bent geklommen :-))

  8. Ik houd wel van Italianen. OP afstand dan, niet als man/vriend. Moet er niet aan denken, ik zou me doorlopend druk maken, zo’n flirtende (en misschien nog meer) man naast me :S

  9. Ja sommige mannen hebben het en weten het ook zo goed van zichzelf haha wat dan wel weer een mooi verhaal oplevert. En ach hij blijft wel gelant toch……

  10. Pffff, die man deed maar alsof hij zijn wereld kende. Een kus op
    de hand doe je niet in wielrennersplunje. Dan geef je een kameraadschappelijke handdruk. Zo is het toch ?
    Maar ja, jij bent ook niet alleman hé.
    Wat kom jij veel avontuurtjes tegen zeg, en prettig geschreven ook.

  11. zijn naam was eduardo bianchi: -)
    raad ik zo maar hoor:-)
    wel lekker zulke herinneringen, heb je nu toch wel een juiste vis aan de haak geslagen kakel:-)
    xxx

Laat een antwoord achter aan Mirjam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *