Kan ’t erger?

Onafgebroken zit hij me aan te staren. Ik krijg er stress van. De man staat op. Hèhè, denk ik, hij gaat eruit. Mis. Slechts één plekje in de metro is nog leeg, en de man schuift naast me in het bankje. Djiez, en dit is nog maar het begin van de dag! Zo aandachtig mogelijk bestudeer ik de betonnen tunnelwand.

‘Mag ik naast u komen zitten?’ vraagt de man. Vindt hij ‘t zelf niet wat te laat voor die vraag? Nou ja, het is binnen de grenzen van de wet. Ik geef een knikje en schuif nog verder naar het raam.
‘Ken ik u ergens van?’ Originele openingsvraag. Weer eens wat anders dan: mag ik uw pincode. Hij ziet er niet onaardig uit. Voor zijn leeftijd.

‘Reist u alleen?’ wil hij weten.
‘Vindt u dat onverantwoord?’ vraag ik.
‘Oh…eh…nou, ziet u, ik heb zin in een praatje.’ Had dat gezegd tegen die brede kerel waar hij de net naast zat. Plots is daar een stem in mijn hoofd: “Vriendelijke mensen, hoe ga je ermee om?” De man heeft nog niets verkeerds gezegd. Oké, ik zal proberen aardig te doen.
‘Woont u in de stad?’interviewt de man verder. Vanwege dat postbus 51’spotje kijk ik ‘m best aardig aan.
‘Ja,’ lieg ik. Hij zal nu onderhand wel doorhebben dat ik geen ideale gesprekspartner ben.

‘Zullen we ergens iets gaan drinken?’ stelt hij voor.
‘Nee!’ zeg ik resoluut, en weersta de neiging mijn vinger in zijn oog te steken. Ik ben nu wel lang genoeg aardig geweest.
‘Alleen iets drinken,’ voegt hij eraan toe. Ik kijk ‘m vernietigend aan. Mijn blik schijnt hem niet te deren. Ik voel me letterlijk en figuurlijk in een hoekje gedrukt. Ineens dringt een gedachte zich aan me op: zou dit een grap zijn? Zit ik in Bananensplit? Oh God, denk ik, straks komt Frans Bauer onder een metrostoeltje vandaan. Plots ben ik volledig de kluts kwijt. Het zweet breekt me uit, en iedereen kan het zien. Nog drie haltes, denk ik, hou ik dat nog vol?  

‘Okee,’ zeg ik ineens, het over een andere boeg gooiend,’kom maar met me mee naar huis.’
De man knippert versneld met zijn ogen. Een meneer tegenover me laat zijn krant een stukje zakken en gluurt over de rand naar mij. Hij is duidelijk in me teleurgesteld: ik zag er zo netjes uit. Maar ik was nog niet klaar.
‘Dan kunt u meteen mijn man leren kennen. Moet u wel een eind omhoog kijken, want hij is nogal grOOt.’
Als ik de man met een breinaald geprikt had, had hij niet sneller overeind kunnen schieten. Hij rént het gangpad door, struikelt over een rugzak, wil op zijn oude plaatsje gaan zitten maar dat is vergaan, en besluit in plaats daarvan de net gestopte metro uit te vluchten.

Naast me schalt een lach. Zo hard en welgemeend dat iedereen ervan in de lach schiet. Zo te zien kan de lachster haar plas maar net ophouden. Ze komt overeind en plant haar kolossale achterwerk naast mij op het bankje. Met plezier schuif ik een stukje op.
Ze klopt me bemoedigend op m’n knie en vliegt verbaal uit de startblokken. Ze maakt drukke gebaren en lacht veelvuldig. Geen idee waar ze het over heeft, maar ik lach van harte mee. Ik wijs naar de stoffen hoofddoek op haar hoofd. Even onderbreekt ze haar stortvloed, knikt ja, ja, ja, en slaat me op mijn schouder.
Ineens ben ik op mijn bestemming en mag eruit. De dame zwaait me na alsof ik een goeie bekende van haar ben. Met overgave zwaai ik terug. Toch nog een goed begin van de dag!

43 gedachten over “Kan ’t erger?

  1. Grinnik, tja soms zijn onze gedachten erger dan de waarheid. Meestal valt het wel mee, wanneer je je eigen gedachten (angst) even aan de kant kunt zetten.

  2. Ik zit hier met een hele grootte grijns op mijn gezicht…jij hebt het zo inlevings- vol geschreven…hahaha geweldig en dan die mevroiw die er hartelijk om kon lachen die jij wederom niet kon verstaan 😀

    Mij maakt de man met het krantje ook nieuwschierg…bleef hij achter de krant verscholen of kon hij ook hartelijk lachen hahaha

  3. Leuk stukje. Die opdringerige kerels ook he? Achtervolgen ze je niet per fiets, dan wel per OV. Maar gelukkig hadden ze niet van je voorstellen terug.

  4. Een nachtmerrie

    al komen ze thuis zonder geklaag aan hun trekken
    sommige ‘heren’
    proberen
    zoveel mogelijk vrouwen als een hengst te dekken

    Knap verhaal weer, Mirjam! 😀
    Lenjef

  5. Je maakt mijn dag goed Kakel!! Zit ik net nog te steigeren met stoom uit mijn oren {tja pesten volop hiernaast} Nu lig ik in een deuk ,bedankt dat had ik even nodig.
    Liefs Elisabeth

  6. Oh wat leuk! Geweldig, je reactie. Toch vraag ik me af waarom zoveel mannen denken dat vrouwen vogelvrij zijn, ik voel me altijd bijzonder onbehaaglijk als er iemand naast – of achter – me gaat zitten in een bijna lege tram. Snappen ze dat dan niet? Ik ga deze onthouden, heerlijk!

  7. Haha, wat een stoer verhaal! De dame met de hoofddoek heeft het vast ook meegemaakt, niet wetende hoe ze het op moest lossen. Dank zij jou weet ze het 😉

  8. woeha, zalig! soms zou ik wel eens een vrouw willen zijn 🙂
    maar wat ik me al heel mijn leven afvraag is of die mannen dan echt op meer uit zijn,
    én of ze eigenlijk veel succes hebben 🙂
    wat ik best wel erg vind is dat door dergelijke mannen “gewone” (of hoe moet ik het zeggen?) mannen die gewoon vriendelijk zijn er van verdacht worden op meer uit te zijn!

    • Zullen we een weekje ruilen? Ik zou ook weleens man willen zijn 😀
      Nee, dergelijke tactieken werken alleen maar averechts! En ik ken veel meer vriendelijke dan vervelende mannen en wat mij betreft blijft dat zo.

  9. wat een gedrag heeft die man….ik ken dat soort.
    ik heb ooit eens tegen iemand gezegd die me meevroeg om chinees te gaan eten; oh, dat is fijn , mijn man en zoon zullen content zijn…en natuurlijk gingen we niet meer 😉

      • …mijn collega stond erbij en keek ernaar, we hebben daarna goed gelachen met die zijn gezicht. 😉
        …ik wens je een hele fijne vrijdag en voor straks een leuk weekend

  10. Leuk verhaal, het las alsof ik er bij was. Knap dat je toch eventjes je best deed om beleefd te zijn (ik kan heel moeilijk mijn ergernis verbergen)omwille van het voordeel van de twijfel. Maar je ziet, aan staarders moet je niet twijfelen die zijn echt creep 🙂 Die lachende dame vond dat ook 🙂 Super hoe die kerel lik op stuk kreeg 🙂

  11. Natuurlijk kan het altijd erger….. echt wel….. maar daar moet je niet over na gaan zitten denken op zo’n locatie. Dat moet je alleen maar doen als je op je eigen bank in je eigen woonkamer zit, veilig en wel….. want dat levert dan geheid weer een prachtig logverhaal op.

    Verder….altijd van het meest positieve uitgaan, dat zorgt voor aanmaak van de goede enziempies tussen de oortjes… en daarvan heeft een mens, jij ook, nooit teveel 😉

    -x-♥

  12. Ha Mirjam goede reactie. Dat verdiende hij wel.Plezierig geschreven ook. Maar dat zijn we wel gewend van je.

    Dat doet me denken aan een voorval toen ik nog veeel jonger was en nog met 2 kleine kindjes zat.
    —Een man bracht wekelijks koffie aan de deur. Een speciaal merk, erg lekker.Door een vriendin aangeraden.
    Vroeg die man op een keer : Heb je soms geen zin in een reisje naar Oostenrijk?
    natuurlijk had ik zijn bedoeling al vlug door !
    —-Nu ja , dat stond me wel aan. En ik zei bijzonder vriendelijk:
    —-: Wel ja, dat zal mijn man ook wel leuk vinden. Wachte kom gerust binnen ik zal hem halen.–De man draaide zich vierkant om en liep zo rap mogelijk naar zijn auto. zonder nog één woord te zeggen.
    met het geld van de koffie nog in zijn hand.
    —En toen kon ik in de toekomst naar mijn speciaal merk koffie fluiten.

Laat een antwoord achter aan geesje Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *