Hallelujah!

Het is volbracht: Kinds ProfielWerkStuk is af! Dat het ooit zo ver zou komen hadden haar vader en ik niet durven dromen. Het begon vorig jaar in de vijfde klas al met het kiezen van het onderwerp. Twee dagen voor ze dat samen met de te beantwoorden hoofdvragen op school moest indienen, had Roos nog geen idee waar zij een bouwlamp op wilde richten. Lief en ik googleden dat het een aard had, maar ze reageerde lauw op elk voorstel.

‘Wat vind je interessant?’ vroeg haar vader.
‘Nou, helemaal niks,’ antwoordde Kind gemotiveerd.
‘Houd het over de ouderenzorg,’ spoorde Lief haar aan, ‘Actueel en veel informatie over te vinden.’ Meelevend bedacht ik een titel: “Hebben ouderen een toekomst?” Nou, wat Roos betreft de jeugd in elk geval niet. Tezamen met een no future-achtige blik, leek er een geestelijke afwezigheid over haar te komen.

Bij gebrek aan beter diende ze het onderwerp toch in, waarna haar gewortelde afkeer van dwingelarij geen weerga kende. Degene die het schriftelijke strafwerk van 120 uur kinderarbeid  bedacht had, wenste ze dagelijks toe dat zijn boterham met de besmeerde kant op zijn haar terecht mocht komen.

Regelmatig hielden Lief en ik een aansteker onder Roos’ billen, zodat struikelend de volgende deadline werd gehaald. In de tussentijd deed ze zoveel mogelijk haar best niet aan haar PWS te denken, en klampte ze zich met chronisch optimisme vast aan elk hoogtepunt in haar leven.

Ergens kwam het toch nog goed.
Alles komt in het werkstuk aan bod: liefdadigheidshofjes, vadertje Drees, de pensioenen, het kangoeroehuis, verzekeringen, e-Health, de onstabiele economie… Roos ging vorig jaar naar een speciaal congres, en kreeg het kortgeleden voor elkaar een hoogleraar van het Erasmus te interviewen.

Ik mocht het werkstuk lezen corrigeren, haar vader alles printen, en nu het af is, voelen we ons dertig kilo lichter. We zijn benieuwd welk cijfer we Roos ervoor krijgt en leunen verlekkerd achterover. Even maar, want de volgende hobbel dient zich alweer aan: het derde tentamen. Voorlopig maakt Kind zich meer druk om haar afbladderende nagellak dan haar eindexamen.

64 gedachten over “Hallelujah!

  1. Fijn voor Roos dat ze zulke ouders heeft.
    Wij laten SPD zelfstandig haar profielwerkstuk maken samen met schoolvriendin.
    Heb geen verstand van moslims en dzihadisten, soenieten of stalagtieten?
    Breng wel steeds cola en ander lekkers naar slaapkamer.
    Vul snel inktpatroon bij op avond voor de inleverdag.
    Denk dat 120 uur ook een terroristische aanslag is op deze arme jeugd.

  2. Oh alles op het nippertje,zo herkenbaar bij pubers ze hebben veeeeeeeeel belangrijker zaken te doen.Het lijkt mij trouwens veel lastiger tegenwoordig met al die afleiding.En ja ik heb ook wel eens ‘huiswerk’gemaakt wat niet van mijzelf was,ach.Het gaat nooit over hoor er ligt hier al weer een klusje klaar……….dat begon met oh mam zou je dit…………….tuurlijk……

  3. Ha die Kakel!

    wat een helden zijn jullie!!
    En Roos ook!
    Dat gaat helemaal goed komen.
    Van mij krijgen jullie allemaal een dikke 10!

    Gefeliciteerd…
    XX, Marlou

    .

  4. En met grote onderscheiding…

    ze vragen geduldig de lessen af, mondeling en geschreven
    geven van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat
    met het oog op de wazige toekomst wijze raad
    ja, soms zou men aan de ouders het diploma moeten geven

    Lenjef 🙂

    • Ge-wèl-dig. Helemaal die laatste zin 😀 Alleen al voor het uithoudingsvermogen dat je er als ouder voor nodig hebt. Soms voel ik me net een kapotte grammofoonplaat.

  5. Uiteindelijk komt het vast allemaal goed, de intentie is er en met jullie hulp kan het niet anders. Ze zal jullie later dankbaar zijn! Wanneer hoort ze de uitslag?

  6. …..zucht…..
    ……zucht……
    …….zucht…….
    de jeugd in de flow krijgen, wat een klus, hou op schei uit breek me de jeweetwel niet open…..
    ……..zucht……..
    ………zucht………
    ……….zucht……….

    Mijn vader had vroeger zijn aansteker niet nodig, ten eerste was mijn instelling niet zo en ten tweede, indien wel had 1 blik van hem al genoeg geweest om mij in sneltreinvaart aan het werk te zetten…..

  7. Een interessant onderwerp. Ik denk niet dat in de toekomst ouderen nog toekomst hebben. Net zoals de jongeren. Die gaan het ook zwaar krijgen.
    Goed dat het af is, en we zien het cijfer hier wel verschijnen?

  8. Jaaaa, dit ken ik nog van dochterlief! Ik vond het soms wel een beetje TE hoor. Herinner me nog dat ik een hele middag aan het determineren voor haar was en dacht: ‘sjonge jonge, ik was zo blij dat ik van school af was en nou heb ik dat gezeik weer!’ En natuurlijk is die nagellak belangrijker, dat snap ik heus wel!

    • Elke krant hebben we voor d’r doorgespit, ook het Financieel Dagblad, echt mijn favoriet (kuch.)
      Ze heeft wel ontzettend haar best gedaan. De leraar die haar begeleidde en regelmatig keek hoe ze vorderde, zei dat ze er zeker een acht voor kreeg. Vond ze niet genoeg. Mevrouw wil een negen. Kan ze haar economiecijfer mee ophalen. Uitgekookt die gasten!

  9. Dat noem ik nu eens echte huiselijke samenwerking- En dat de vader daar aan meehelpt vind ik prachtig. Dat zou hier niet waar geweest zijn, Niet bij een “polleke” (handje) nemen, zelf leren werken. Zei mijn man altijd. Nu niet denken dat mijn echtgenoot een bullebak was. Integendeel zo zacht als boter, echt waar ! ! Maar schoolwerk moesten ze alleen doen….. Och weet je de moeder hielp stilletjes toch . Zo zijn moeders hé. Kloeken zijn we en vertroetelen onze kuikentjes altijd. 🙂

  10. Wat een mazzelaar was ik, ze deden hun huiswerk écht gewoon zelf en zonder aansteker.Maar ik was natuurlijk “een volmáákte moeder”met “volmáákte kinderen” . Kun je haar flesjes nagellak niet verstoppen? Ach…. het hoort er allemaal bij dus het gaat gewoon helemaal goedkomen!

  11. Jaja dit herken ik pfft ben blij dat ik het achter de rug heb. Wij hebben er vijf zo bij de les moeten houden pffft
    Ik ben ook benieuwd naar jullie cijfer

  12. Deze periode ligt nog lichtjaren voor me, dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken. En.. je weet maar nooit, misschien doen ze het beter dan hun vader 😉

    Love As Always
    Di Mario

  13. Later, veel later gaat ze op deze schooltijd terugkijken met een zucht en een lach van waar is die schone tijd toch gebleven. En inderdaad schitterend teamwork, wat men al niet doet voor zijn kinderen hé ’t was in mijnen tijd niet waar zé mijn ouders waren niet lang genoeg naar school geweest om te kunnen helpen… 🙂
    Cool blogstukje!

  14. Ik heb geen kinderen, maar voel met jullie mee, lach ook met Kind mee, denk dat jullie als ouders graag alles achter elkaar zien gebeuren, terwijl Kind wellicht denkt “als ik het zo en zo doe, ja dan komt het goed”, op de achtergrond hoort de mama en papa wat geruis en reageert heel laconiek over haar nagels en tada het werkstuk klaar afgeleverd bij de leraar op tafel 😉

    Liefs Laura

  15. Wat wij ouders wel niet voor onze kinderen over hebben. Met zoveel inzet en liefde moet er wel een goed cijfer uitrollen.

    Met heel veel plezier je verhaal gelezen.

  16. Godzijdank hebben we hier de profielwerkstukken achter de rug. Dochterlief koos een onderwerp in het vak beeldende kunst en drama en het eindwerk werd een soort van heel grote koker waar je in kon staan en rondkijken (snap je het nog?). Afijn, niet verder vertellen maar ik mag wel stellen dat in het eindresultaat (niet het verslag maar het eindproduct) aardig wat arbeidsuurtjes van onderstaande zitten. Om een lang verhaal nog langer te maken, ik snap je gevoel :p.

  17. Goh het komt met bekend voor hoor. Ooit moest kind een werkstuk maken komt er 2 dagen van te voren mee nog niks gedaan. Dag mam ik ga trainen hoor. Ik alles opgezocht op internet, hem alles door laten lezen en samenvoegen. Komt ie thuis, heb een 8 voor mijn werkstuk mam.
    JIJ ??? IK zal je bedoelen haha…… Ach het gaat vanzelf over als het goed is en dan zijn het mooie verhalen voor later ;).

  18. Haha jullie hebben goed je best gedaan!
    Ik wed dat daar een heel goed cijfer uitrolt, met dank aan jullie!
    Heel herkenbaar, alleen mijn man deed daar niet aan mee, het was bijna “mijn” huiswerk.

  19. Hahaha, wat is nou belangrijker dan nagellak voor tienergirls?
    Ouders spelen tientallen jaren van hun leven kwijt (bij manier van spreken natuurlijk)door de stress waar studerende kinderen hen mee opzadelen, heel herkenbaar 🙂 Maar het komt goed, je zal wel zien 😉

  20. Nu genieten van de 30 kilo lichter. Volgens mij gaat dat helemaal goed komen met Roos die nu nog graag een zitzak na doet. Geweldig dat stukje!

    Liefs Debby

  21. whaaaa, da’s toch ook véeeeel belangrijker dan tentamen:-)

    later kakel, later, dán zal ze zeggen, mijn ouders hé, dat waren zulke dijken van mensen… die sleurden me door mijn leerjaren heen :-0
    wat een toppertjes,

    “let maar op wat ik je brom”

    xxx

Laat een antwoord achter aan Karin Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *