De gezusters House

Hortend en hikkend komt hun auto naast de mijne tot stilstand. Er zitten twee rasechte Hollandse dametjes in die zich degelijk hebben voorbereid op het weer buiten. Reeds in de auto hebben ze hun doorzichtige regenkapjes al op. Buiten is het droog.

Ze lopen synchroon en op de manier zoals House dat doet: zwaar leunend op been en stok, zodat ze daarna een iets verende beweging omhoog maken. En allebei tegelijk, want ze zijn tot in de detail een tweeling! Ze lopen het winkelcentrum in, en nemen niet de moeite hun regenkapjes af te zetten. In hun vrije hand hangt een ouderwets tasje. Hun monden bewegen een stuk sneller dan hun benen.

Een uur later loop ik naar het toilet bij de Hema, en zie daar: de gezusters House gaan aan een tafeltje zitten. In de Hema schijnt blijkbaar de zon, want de kapjes mogen af. Ze voelen aan hun haar.
‘Ze zijn wel fijn die kapjes, hè, maar je haar gaat er altijd zo plat van zitten,’ verzuchten zij tweeën eensgezind. Ze vouwen de droogkapjes op en binden ‘m om de stoelleuning vast.
Ik duik het damestoilet in en doe ik een merkwaardige ontdekking: op de spoelbak ligt een autosleutel, die ik beleefd afgeef bij de klantenservice.

Beladen met boodschappen sta ik bij mijn blauwe koets. Net op tijd, want het begint te spetteren. Vanuit een ooghoek zie ik tweeling House aan komen hobbelen. Het spetteren gaat over in plenzen, en voor hun doen stappen ze stevig door. Tot ieder naast een autoportier staat.
Ze voelen synchroon in jaszakken en tasjes, en wisselen ongeruste blikken.
Er begint me iets te dagen. Ik stap uit.
‘Bent u uw autosleutel kwijt?’ Ze knikken.
‘Ik heb ‘m gevonden’, zeg ik, ‘op het toilet bij de Hema.’
Ze kijken elkaar aan. Moeten ze dat hele pokkeneind teruglopen? Vandaag nog? Zaten ze nou maar in een rolstoel. Samen met de regen zakt de moed hun in de schoenen.
‘Ik ga wel even,’ bied ik aan. Ik hol naar de klantenservice voor de sleutel, breng een bliksembezoek aan het cafetaria  – ‘sorry, ik ben iets vergeten, ja, dank u wel’ – en race naar de uitgang. Buiten trekken ze alle sluizen open. Mensen wachten op een kluitje bij de uitgang tot het ergste water gevallen is. De zusjes House staan zeikzat en verkleumd naast hun auto. Zonder regenkapje.
Dáár krijgen ze pas plat haar van…

45 gedachten over “De gezusters House

  1. Dit soort zusjes hebben altijd de leukste gesprekken. Heerlijk stukje, ik zag het voor me! Moest ook direct aan de saucijzenbroodjes van de Hema denken – wat heb ik daar een trek in opeens!

    • Soms voel ik mezelf net een afluisteraar. Ik vind het heerlijk gesprekken af te luisteren.
      Voornamelijk om er over te kunnen schrijven. Erg hè?
      Cappuccino van de Hema is ook al zo lekker…
      Liefs Kakel xxx

  2. Hee, een nieuwe look! Gaaf!
    Mooie kleuren ook, lekker fris. Lekker altijd hè, dat fröbelen 🙂

    (zie wel dat de ‘beantwoorden’ knop een foutmelding geeft ERROR: Can’t find the ‘commentformid’ div.)

    • Hartstikke bedankt voor je reactie!
      Het leverde wel een hartverzakking op, maar nu kon Melody het nog voor me oplossen.
      Ik ben zelf ook enorm tevreden met het resultaat 🙂
      Liefs Kakel

  3. wat mooi geschreven weer , ik ken ook zo tweeling zussen alhoewel ik ze al lang niet meer gezien heb, misschien is een van hen wel gestorven wie weet. Altijd met vuurrode wangen, hetzelfde aan

    En die regenkapjes doet me aan vroeger denken nu zie je dat bijna niet meer

  4. Heee kakelinoooootje!

    je bent gewoon te goed voor deze wereld!
    En wat betreft die kapjes:

    Wil je me alsjeblieft waarschuwen als ik het waag om zo’n ding op te zetten?!!!!

    Doeeeeiii…
    Liefs van Marlou

    .

  5. Toen jij die sleutel vond wist ik al hoe laat het was, en jawel.
    Gelukkig voor die oudjes troffen ze jou!
    Nou ja, mss waren ze droger gebleven als ze zelf even hadden gelopen 😀

  6. whahahahahaha jawel hé,
    dat zal ze leren:-) jouw door de regen te laten rennen, je bent ook een lieverd hé,
    die kapjes ken ik, mijn moeder had er ook eentje:-)
    in der jaszak voor als het nodig was:-)

    idiote dingen:-)

    leuk geschreven kakelino, het leven is een feestje hé.
    xxx

  7. Wat een leuk verhaal weer Mirjam. Alsof ik erbij was. Zie dat ik het verhaal hieronder helemaal gemist heb. Ik ga snel lezen, heerlijk schrijf je. Liefs, Narda

  8. Hahahaha….zie het zo voor me. Maar wat ben jij een lief mens, dat meen ik. Wel zonde van hun haar….hahaha, de arme zusjes (eigenlijk mag ik er niet mee lachen *bloos* maar het verhaal speelt zich voor m’n ogen af als een komische film)

  9. ik voelde de ”bui” al hangen toen je die sleutel vond .Lief om de sleutel en de kapjes te halen .Wat goed geschreven weer ,ik heb zitten genieten .
    Liefs Elisabeth

    • Je moet eens weten wat ik allemaal vind! Hele tassen bij de Bijenkorf en de Hema. Met de portemonnee en de hele reutemeteut erin.
      Dit was ook niet de eerste autosleutel die ik vond…

  10. Ach wat maakte dat natte haar nu toch ook uit….. Hun uitje zat erop en ze gingen nu toch naar huis. Niemand die meer tegen een fraai kapsel aan hoefde te kijken!

Laat een antwoord achter aan John Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *