Vreemde vogelaar

Het is oranje en het zit op de schutting.
Sinds wanneer zie ik ze vliegen? Maar twee zintuigen die een loopje met me nemen is zelfs voor mij uitzonderlijk.
Ik sta oog in oog met een oranje kanarie.
Dat beestje heeft natuurlijk geen overlevingskansen buiten. Zal ik hem proberen te vangen? Hij zit vlakbij. Ik kan het toch proberen? Voorzichtig loop ik naar het vogeltje toe. Bijna ben ik bij hem…bijna…floepens, mis! De vogel is gevlogen. Wel heb ik een gat in mijn hand door een roestige spijker. Weer eens wat anders dan tijdens het shoppen.

Een mij tegemoetkomende meneer heeft het oranje zangtalent ook gespot.
‘Misschien staat er ergens een deur van een volière open,’ zegt de man tegen mij. ‘Kijk daar staat er eentje.’ Hij kijkt mij aan, zo van: regel jij dat even.
Soms ben ik de rotste niet.

Ik trommel een mevrouw met twee keffende hondjes uit huis. Het is niet haar kanarie, maar ze zal een vangnet pakken.
De kanarie vliegt verder en zit nu op het stuur van een kinderfietsje. De man loopt naar het vogeltje.
‘Misschien wil-ie op mijn vinger komen zitten,’ zegt hij.
Nou…als ik dat vogeltje was… De man ziet eruit als een sjappie, met ontploft haar, en een onverzorgd uiterlijk.
‘Kunnen we niet beter op het vangnet wachten?’ opper ik. Mijn idee wordt lauwtjes ontvangen.
De oranje fladderaar vliegt een hoge boom in. Einde verhaal.

Teruglopend naar mijn fiets, word ik achtervolgd door de spotter. Hij werpt me een poeslieve blik toe. Hij knikt naar me op een manier, zoals mensen die een geheim delen elkaar begroeten.
‘Hallo,’ zegt hij en raakt mijn hand aan.
Dat is míjn hand, denk ik.
Hij vertelt op blijde toon: ‘Ik heb ook een vogeltje. Een heel bijzonder vogeltje.’
Er bekruipt me een gevoel van lichte verwarring en onpasselijkheid. Wat heb ik nou weer aan mijn fiets hangen?

De man vertelt verder en raakt mijn arm aan.
‘Mijn vogeltje houdt ook van vrijheid,’ zegt hij met glimmende ogen.
Moeder Maria, denk ik, als hij het nu maar niet over zijn privévogeltje zonder veren gaat hebben.
‘Mijn vogeltje wil er elke dag een paar keer uit.’ De man kijkt naar beneden in de richting van zijn (s)navel.
Of ik wil of niet, ik kijk met hem mee. Zal hij een standvogel of een trekvogeltje hebben? Ik houd het voorlopig op het kleinste vogeltje van Nederland: het winterkoninkje.

De man zet een gezicht op alsof hij een buitengewoon fijne verrassing voor me heeft en doet een stapje dichterbij. Hij raakt mijn schouder aan en zegt vurig: ‘Mijn vogeltje is op zoek naar een nestje…’
Sjezus, straks doet hij zijn nog gulp open. Dank je de koekoek, van die aanblik blijf ik liever verschoond.

‘Wil je je vogeltje de rest van je leven nog blijven gebruiken?’ zeg ik dreigend, ‘dan zou ik ‘m maar in m’n broek laten zitten als ik jou was.’
Met een deerniswekkende gezicht kijkt de man me aan. Interesseert zijn vogeltje mij dan niets?
Nee, geen fluit!
‘En nou opzouten, anders fiets ik gewoon over je heen!’
In luttele seconden fietst deze vrije vogel de straat uit.

68 gedachten over “Vreemde vogelaar

  1. Bedankt voor het compliment Mirjam. In mijn vogelhuisje hebben meesjes al een paar jaar achterelkaar een nestje gebouwd, maar helaas geen jonge vogeltjes gezien.

  2. Op de jou bekende manier (leuk, leuk) geschreven. Jij komt ze overal tegen zoals die keer op de fiets. Gelukkig weet je ze handig te ontmoedigen.
    Grappig dat het voor jou zo’n thema is. Ik kom nooit vrouwen tegen die roepen: Plato ik heb zo’n leeg nestje… Dan kon ik eens zeggen: mens leg dan een ei. Maar ik ken alleen brave dames. Lekker rustig.

  3. van een oranje kanarie (typisch voor Nederland hen ik me laten vertellen) naar een vreemde vogel…

    een schitterende tekst, heel grappig en spannend geschreven..

    als jij geen talent hebt, dan weet ik het niet meer….

    prettige avond gewenst

  4. Van een kanarie naar een kaal vogeltje…. Je weet het weer prachtig te brengen! Ik zit hier met een grote grijns op mijn gezicht, ook al door alle suggesties in de reacties!
    Maar jakkes, dat wel, zo’n griezel!

  5. Zo’n kanarie redt het inderdaad niet zo in de vrije natuur. Die is waarschijnlijk nu al onbruikbaar.
    Die man deed me gelijk aan de vieze man denken. Je weet wel.
    het mensenras heeft er vreemde vogels tussen zitten 😉

  6. Dit schitterend, grappig verhaal doet me denken aan een liedje dat mijn moeder altijd zong:

    Sur la route de Montmartre, de Montmartre à Paris
    J’ai rencontré trois pages, trois garçons d’ mon pays !

    Ah ! les fraises et les framboises !
    Les vins qu’ nous avons bus
    Et les belles villageoises
    Nous ne les verrons plus !

    J’ai rencontré trois pages, trois garçons d’ mon pays
    Le plus jeune m’embrasse et le plus bel aussi !

    Ah ! les fraises et les framboises !
    Les vins qu’ nous avons bus
    Et les belles villageoises
    Nous ne les verrons plus

    Le plus jeune m’embrasse et le plus bel aussi
    M’emmène dans sa chambrette pour parler du pays

    Ah ! les fraises et les framboises !
    Les vins qu’ nous avons bus
    Et les belles villageoises
    Nous ne les verrons plus

    M’emmène dans sa chambrette pour parler du pays
    Je lui dis “Sois bien sage !” et m’assis près de lui

    Ah ! les fraises et les framboises !
    Les vins qu’ nous avons bus
    Et les belles villageoises
    Nous ne les verrons plus

    Je lui dis “Sois bien sage !” et m’assis près de lui
    Comme il y avait pas de chaise, je m’assis sur le lit

    Ah ! les fraises et les framboises !
    Les vins qu’ nous avons bus
    Et les belles villageoises
    Nous ne les verrons plus

    Comme il y avait pas de chaise, je m’assis sur le lit
    Il entrouvre ma chemisette et découvre un p’tit nid

    Ah ! les fraises et les framboises !
    Les vins qu’ nous avons bus
    Et les belles villageoises
    Nous ne les verrons plus

    Il entrouvre ma chemisette et découvre un p’tit nid
    Puis il me dit “Regarde le joli canari !”

    Ah ! les fraises et les framboises !
    Les vins qu’ nous avons bus
    Et les belles villageoises
    Nous ne les verrons plus

    Puis il me dit “Regarde le joli canari !”
    Je caressai l’oisille et voilà qu’il grandit

    Ah ! les fraises et les framboises !
    Les vins qu’ nous avons bus
    Et les belles villageoises
    Nous ne les verrons plus

    Je caressai l’oisille et voilà qu’il grandit
    Et puis, battant des ailes, il entra dans mon nid

    Ah ! les fraises et les framboises !
    Les vins qu’ nous avons bus
    Et les belles villageoises
    Nous ne les verrons plus

    Et puis, battant des ailes, il entra dans mon nid
    Il y entra si fort que le cou s’y rompit

    Ah ! les fraises et les framboises !
    Les vins qu’ nous avons bus
    Et les belles villageoises
    Nous ne les verrons plus

    Il y entra si fort que le cou s’y rompit
    Pleurez, pleurez, Mesdames, la mort du canari

    Ah ! les fraises et les framboises !
    Les vins qu’ nous avons bus
    Et les belles villageoises
    Nous ne les verrons plus

    Ne pleurez plus, Mesdames, la mort du canari
    Car je fus si adroite que la vie lui rendis
    © Parisys

    *wink, big smile*

      • Oei sorry Kakeltje, daar stond ik niet bij stil want hier kent iedereen wel een mondje Frans. Ik ga niet het hele lied vertalen maar het einde gaat ongeveer als volgt:
        Huil niet om de dood van de kanarie mevrouwen,
        ik ben zo handig dat ik hem weer tot leven brengen kan
        … en raad nu eens over welke vogel het gaat? *wink, big smile*

      • De strekking van het gedicht kon ik wel raden, maar jouw vertaling maakt het helemaal áf.
        Dankjewel!

  7. heY Kakeltje…

    Wat een geweldig spannend gaaf humoristisch raadselachtig tegek verhaal van je.
    En wat een vent. Brrr….
    ik moest meteen denken aan dat lied van Brigtte Kaandorp:
    “Als ik het maar niet met Andries Knevel hoef te doen…”…
    Aan het eind van het lied zit ze van die geluiden te maken, die ik ook maakte toen die vreemde vogelaar zijn vogeltje aan jou wilde laten zien.
    Een echte eikel!! Brrr en bah…

    dag meissie…
    Overal overheen fietsen!
    Dat is “onze” opdracht…

    Dikke pakkerd van Marlou

    .

    • Ik heb het nummer van Brigitte even opgezocht op youtube. Echt een giller!
      Knevel heb ik idd ook niet hoog zitten…
      Altijd overal overheen fietsen als iets je niet bevalt.
      We richten gewoon een nieuwe sekte 😉
      Fijn weekend en een pakkerd.
      Adios amiga <3

  8. Bweugh! Wat een engerd! Ziekelijk gewoon. Wat moet jij nou met een kale vreemde vogel als je weet dat ergens in de buurt een mooi oranje exemplaar rondvliegt 😀

  9. Yuk. Dat je dat moest overkomen. Wat een engerd. Ik heb hartelijk gelachen om je verhaal je schrijft nog steeds zo leuk, grappig, humoristisch. Jij hebt echt een column verdiend. Gooien ze Daphne Deckers er maar uit en jij komt ervoor in de plaats. Dan ga je boekjes schrijven en dan word je heel beroemd. Ik zou het je echt gunnen.

  10. dat ie met z’n vogel doet wat ie wil, maar hij moet vreemde mensen er niet mee lastig vallen, wat is me dat een rare snuiter.
    Ik zit hier wel goed te lachen met welke soort vogels jij wel kent!

  11. o help. wat een verhaal. Lig dubbel. Kinderen vragen al: What is so funny, and, are you okay. O help, dit ga ik niet vertalen hoor.
    Mijnoma zei altijd, voor je au zegt eerst terug bijten. In dit geval, gewoon afmaken toch. Hij zou bij mij niet jarig zijn en zeker nooit meer door de straat komen. Vogeltjes of niet.

  12. Bedankt voor je mooie reactie bij het portret Mirjam, de foto heb ik zelf oud gemaakt, en ze is geen familie van mij hoor. Nee….dat “vogeltje” moet je ook niet met je handen de nek breken, maar tussen twee bakstenen.

  13. Krijg af en toe de kriebels van die verhalen, bah!
    Niet omdat de niet goed zijn natuurlijk, integendeel. Je weet het weer zo realistisch te schrijven dat ik gewoon zin heb om die vent zijn vogeltje eventjes de nek om te draaien.
    Lieve groet, Narda

  14. Schuddebuikend zit ik hier… wat een verhaal en wat een creep zeg…
    Ik denk dat je het ook nog echt zou doen ook, over die man heen fietsen 😉

  15. Het is eigenlijk te slecht om te lachen… maar ja.. dan lach ik die man maar uit. Kanarie zijn echt niet zo tam te krijgen dat ze op je vinger gaan zitten.

    Love As Always
    Di Mario

  16. Mijn god Mirjam, wat een engerd hahaha. Maarja was er niet een spreekwoord: elk vogeltje zingt zoals het gebekt is? Ieder laat zich uit op een wijze die door zijn eigen aard en opvattingen bepaald worden, maarja je hebt er dan ook hele vreemde vogeltjes bij he hahahaha

  17. Rare vogels

    sommige vogels zullen nooit vliegen al zijn ze groot
    wegens geen pluimen op het lijf
    velen zijn te vaak en te lang stijf
    en niet van de kou, al zijn ze als naturisten zo bloot

    Lenjef 😀

  18. Wat het je dat weer goed geschreven Kakeltje…..compliment hoor. In dit geval, mocht dat vogeltje van die man de nek worden omgedraaid hoor!!

  19. 🙂 kakel. ik zweer het je, als jij niet als de sodemieters viva margriet en libelle gaat bellen om columns te schrijven…. dan kom ik met een pincet en trek 100 haren heel tergend langzaam uit je hoofd:-)

    hoef jij dat later niet te doen als iemand je voor is geweest bij viva libelle en margriet:-)

    en écht…

    ik zweer het je, ik doe het….
    en als jij gaat schrijven voor ze…. dán neem ik zelfs een abonnement: -)

    dag wonderlijke vrouw:-)

    xxx

    • Kom maar met je pincetje, Dien, dan kunnen we lachen samen 🙂
      Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat jij voor mij een abonnement neemt op een van blaadjes.
      Voorheen keek ik nog weleens op de site van viva maar daar ben ik ook mee gestopt. Teveel seks.
      ’t Is een wonder dat we elkaar gevonden hebben!
      Bedankt voor je lijflied: een juweeltje van een tekst.
      Ze staat nu op mijn tablet, kan ik er elke dag als ik op mijn crosstrainer sta, naar luisteren.
      Baai baai Dienelidino. Sterkte voor morgen…
      Liefs en een dikke knuffel

  20. Hahahaa, ik lig strijk. Je woordgebruik is schitterend.
    Blij dat ’s mans vogeltje binnen is gebleven; kan het nog wat rusten op zijn eieren. 😉

  21. Ja ja sommige vogeltjes verdienen echt wel de vrijheid
    maar sommige ook een (niet gouden maar eentje die zo verroest is dat ie nooit meer open kan) kooitje

    -x-♥

Laat een antwoord achter aan Rob Alberts Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *