Hulp!

Het is weer dinsdag en dan komt onze hulp. Dat betekent dat er eerst puin geruimd moet worden.
Kinds kamer is er het ergst aan toe. Roos – de stakker – moet haar bed afhalen en dat valt niet mee als je er net onder vandaan kruipt. Of dat nog niet vermoeiend genoeg is, moet ze het beddengoed samen met haar vuile sokken in de wasmand op zolder gooien. Daarna opent ze voorzichtig het raam.
Schoenen die naast het schoenenrek liggen, gaan de kast in; tijdschriften en kranten gaan op een stapel, en snel veeg ik met veger en blik wat losse keutels van Saartje op. Het blijft genant iemand jouw persoonlijke rommel op te laten ruimen.

Daar is onze rots in de branding!

Yargul heeft een lieve man en vier kinderen.
‘Waarom heb jij maar één kind?’ was haar eerste vraag aan mij.
‘Mogen jouw dochters trouwen met wie ze willen?’ vroeg ik aan haar.

Op haar achttiende is Yargul getrouwd en uit Turkije naar Nederland gehaald. Na drie maanden was ze zwanger. Ze begreep niet hoe het kind erin was gekomen, laat staan hoe het geboren moest worden. Ze sprak geen woord Nederlands, en had hier geen kennissen of familie.

In Turkije is ze wel naar school geweest, maar er was daar een tekort aan leraren. Als er al les werd gegeven, gebeurde dat in het Turks terwijl zij Koerdische is en Koerdisch spreekt: een taal die in Turkije nog steeds officieel verboden wordt.

Toen haar oudste naar de lagere school ging, is Yargul mondjesmaat Nederlands gaan leren. Ze heeft een tijd op Nederlandse les gezeten, maar dat vond ze te moeilijk. Nu leren haar kinderen haar Nederlands lezen met behulp van kinderboekjes uit de bieb.
Omdat haar man moeite heeft met de praktische kant van zijn integratiediploma (onbegrijpelijk, want hij spreekt vloeibaar Nederlands) kunnen ze niet op vakantie naar Yarguls ouders in Turkije.

Yargul heeft nog het meest wel van een poetsend, mollig kaboutervrouwtje.
Ze klopt en ze veegt en ze zuigt.
Ze neemt zelfgemaakte yoghurt mee en die mag ik dan opeten.

Ze is een lieverd, altijd vrolijk en ze heeft een geweldig gevoel voor humor.
We praten over alles: de kinderen, hoofddoekjes, Sinterklaas, Kerst, Ramadan, het Suikerfeest, hun moestuin, haar jeugd op de boerderij van haar ouders in Turkije…
We begrijpen elkaar niet altijd, maar met handen en voeten komen we er toch uit. Wat ook enorm helpt is lachen om jezelf!

55 gedachten over “Hulp!

  1. Wat een mooi portret van een volgens mij mooie moedige Yargul!! Want daar is toch wel moed en levenslust voor nodig om voor je partner alles en iedereen achter te laten voor een vreemd land met andere gewoontes.
    Koester haar maar.

    • Het was een gedwongen vertrek, want Yargul’s ouders hadden haar echtgenoot voor haar uitgezocht.
      Maar ze heeft zich zeker met moed en levenslust door de moeilijke jaren heen geslagen.

  2. Ach als iedereen gewoon respect voor elkaar heeft dan zou de wereld er toch een stuk vrolijker uutzien toch! Hier geen hulp maar puinhoop van mijn meiden des te meer grrrr

  3. Lachen is een taal die iedereen spreekt. Het breekt barrières en bind mensen met elkaar.
    Jammer dat deze vrouw zo laat begon met de Nederlandse taal. Hoe ouder hoe moeilijker.
    Maar ze zal er vast wel komen, die hulp van jullie.

    • Ik begrijp ook niet goed waarom ze er zo laat mee begonnen is.
      Haar dochtertje heeft groep 1 ook 2x moeten doen omdat ze niet kon meekomen in de klas vanwege haar taalachterstand.
      Wat telt is dat ze het nu doet.
      Met lachen bereik je vaak meer dan met praten!

  4. Schitterend geschreven log, hoopgevend ook wat integratie betreft. Zo zullen we misschien ooit eens tot een echte multiculturele maatschappij evolueren…

  5. ze maakt zich tenminste verstaanbaar, ik ken mensen, die wonen hier al jaaaaaaaaaaaren en die kunnen nog geen vlaams.
    het is wel fijn zo’n toffe poetsvrouw te hebben

    • Vooral de oudste generatie kent de taal nog niet en zal ook geen pogingen daartoe ondernemen.
      Wat me opvalt is dat veel jongeren in ons dorp hun inburgeringsdiploma halen.
      Een goede zaak.

  6. Wat een heerlijk logje! Heel herkenbaar ook. Opruimen omdat de hulp komt. Jullie hebben het getroffen met elkaar. Super gewoon.

    Liefs Frederique

  7. Schoon en fris als dat je huis niet is.
    Maar goed dat ik dor lees bij: Daarna opent ze voorzichtig het raam.
    Schoenen die naast het schoenenrek liggen…. dacht ik die gooit ze eruit.
    eigenlijk zit Yargul tussen 3 culturen in.
    Lachen lost veel op, een leuk verhaal. Hans

  8. Als jullie nou wat meer van jezelf thuis opruimen als de hulp komt, dan kan ze de overgebleven tijd mij mooi helpen met wat spullen opruimen van Shirel en Yaron.

    Love As Always
    Di Mario

  9. Wat me vaak opvalt daar is dat de man thuis is en de vrouw werkt, Bij ons werkt Aisha, haar man en vier zonen zitten thuis en doen niets…

    • Yargul heeft drie werkhuizen.
      Haar man is werkloos en doet drie dagen in de week vrijwilligerswerk in de hoop dat hij daardoor meer kan heeft op een baan.
      Mooie naam, Aisha.

  10. Helpende handen

    ze poetsen
    en klussen
    al dan niet legaal

    de haren verbergend achter een sjaal
    spreken meestal een onbekende taal

    maar burgers
    van
    de wereld zijn we allemaal

    Lenjef 🙂

  11. lachen om je zelf, altijd blijven doen…
    mijn ex noemde de hulp heel denigrerend “de poets” waarop ik zi heeft ze geen naam??
    vreselijk kakel, als iemand dan je rommel komt opruimen, mag ze wel een vette bos bloemen hebben hé:-)

    jouw hulpje heeft het vast heel goed,

    OT
    onze dag was héél erg gezellig en supergoed, Damian is ontroerend ontvangen…
    wat een lieverd…:-)

    xxx

    • Een bloemetje verdient ze zeker!
      Ik ben blij met je bericht dat Damian goed ontvangen is.
      Hoef je je daar niet meer druk om te maken!
      Doeg doeg xxx

  12. Ooit heb ik een hulp gehad van het Groene kruis in mijn woonplaats .Meid ik kreeg echt moordneigingen van die vrouw ,jouw hulp lijkt me echt een schatje ! En met handen voeten en krom praten komen we heel ver .Maar wat is het moeilijk voor deze vrouwen en ik zou niet graag ruilen
    Elisabeth

    • Mijn vorige hulp was een Nederlandse en een regelrechte nachtmerrie.
      Dat ik het nog een jaar met haar heb uitgehouden…onvoorstelbaar.
      Ik ben ook blij dat ik hier geboren ben en niet ben uitgehuwelijkt!

  13. Weer een verhaal dat ik prachtig vind! Hier willen sommigen geen poetsvrouw van vreemde origine…onverstaanbaar voor mij. Mensen zijn mensen, om het even hun afkomst. Dat het niet altijd evident is om elkaars gewoontes te begrijpen, ok. Maar een beetje moeite en inleving van beide kanten kan veel vooroordelen uit de weg helpen. Pfff, met poetshulp uit eigen land kan er ook van alles misgaan, dat is geen garantie.

    • Mijn vorige hulp was een Nederlandse en bagger.
      Vertelde elke week wat voor drama ze nou weer had meegemaakt en hoe zwaar ze het had.
      Ik ben blij dat ik haar heb “opgezegd” pfff!

  14. Je hebt het getroffen met zo’n lieve hulp. Ik had zelf ook een tijdje iemand die kwam helpen schoonmaken, wat scheelde dat een boel energie zeg.

  15. ja klopt, voor veel mensen is het een brug te ver om anderen je rommel op te l;aten ruimen. ik háát hh werk en zou bést een werkster kunnen betalen maar vind het toch te vervelend om iemand aan m’n spullen te laten rommelen…. met als enige reden dat ik er zelf een hekel aan heb om te doen.
    ik trouwde weliswaar óók toen ik 18 was maar wist toen heel goed waar de kindertjes vandaan komen én hoe ik de geboorte van de eerste kon verschuiven naar m’n 20 ste verjaardag.
    Het is triest dat bij bepaalde volkeren nog stééds in stand gehouden wordt dat jongetjes kleine goden zijn en meisjes broedmachines!
    Het is één van de redenen dat ” buitenlandse jongens” hier zo vaak problemen geven maar meisje vrijwel nooit.

    • Door mijn chronische vermoeidheid heb ik echt een hulp nodig. Twee verdiepingen houd ik echt niet bij in mijn eentje.
      Mijn hulp is de oudste van tien kinderen. Haar jongste zusje is vorig jaar tegen haar zin uitgehuwelijkt. Ik vroeg Yargul wat ze daarvan vond. ‘Niet goed,’ zei ze.
      Kort door de bocht kun je zeggen dat ze in Oosterse landen twee eeuwen achterlopen.
      Het is een kromme cultuur. Jongens mogen alles en meisjes worden kort gehouden…

      • Ja ik weet dat jij niet goed genoeg in je vel zit om zonder hulp te kunnen, dat is vervelend genoeg voor je.
        Het is al erg genoeg dat men in die thuislanden 2 eeuwen achter loopt maar het is verschrikkelijk dat veel van die mannen hiér “het licht niet zien en proberen Nederland 2 eeuwen terug te zetten.

  16. dit is een bewijs dat de multiculturele samenleving wel degelijk mogelijk is, zolang iedereen maar wat moeite wil doen.
    Mooi logje, Mirjam!

  17. wat leuk dat je zo’n goed iemand getroffen hebt. En door met jou te praten leert ze ook weer Nederlands bij. Had vroeger met de winkel ook een hulp en vond dat inderdaad wel heel lekker en luxe als je dan ’s avonds in een schoon huis kwam.

  18. Heerlijk, met handen en voeten kom je een heel eind.
    En dat het klikt en dat ze doet waar ze goed in is, en dat voor jou doet (ook al wordt ze ervoor betaald) is onbetaalbaar!

  19. Wat fijn dat jullie een goeie band hebben. Mijn kuishulp, vloekte en verkocht marginale praat en ze verwaarloosde haar kinderen. Ik heb haar dan toch maar ontslagen Nu doen we het voorlopig terug zelf.

  20. Wat gezellig zo samen, en wat heerlijk voor jullie.
    Je kunt zo wel van elkaar leren, als je er maar voor open staat.
    Prachtig geschreven Mir, met een glimlach gelezen. X

  21. Wat een enorme verschillen. Leuk hoe jij haar vraag met een wedervraag beantwoordde. Ik had in de jaren 90 een Marokkaanse hulp. Ook moeder van 4 kinderen. Allemaal jongens. Zodra ze ouder werden waren zij de baas over haar. Vader stimuleerde dat zelfs.

    • Zonen de baas over hun moeder. Mijn nekharen gaan al overeind staan als ik het lees…
      Het is niet voor niks dat bijv. de Taliban meisjes dom wil houden en na hun achtste jaar van school te houden. Kennis is macht!

  22. Ik zie het in mijn werk ook, die cultuur verschillen. De meesten spreken bij mij ook “vloeibaar” Nederlands, maar hebben moeite met het lezen en begrijpen van teksten. Die zijn voor een “gewone” Nederlander soms al lastig.

    Fijne hulp zo te lezen… en Roos kan vanavond weer heerlijk onder de schone dekens…

  23. Wat een wereld van verschil maakt het toch uit in welke baarmoeder je eerste cellen terecht zijn gekomen. En wat maak jij dat hier met jouw relaas weer mooi duidelijk. Klasse!

    • Ik heb me geprobeerd in haar te verplaatsen. Je zal maar worden uitgehuwelijkt en naar Jemen – ik noem maar een grensstreek – moeten verhuizen. Ik had niet graag in haar schoenen gestaan…

Laat een antwoord achter aan francky Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *