Boos!

Op de lagere school zat bij Roos het meisje Thirza in de klas wiens ouders uit Roemenie kwamen. Thirza had nog een jonger zusje Sarah en een peuterbroertje Rico.
Thirza was stevig, had een grote mond en was niet te intimideren. Sarah was haar tegenpool: een stil en teruggetrokken meisje dat in gezelschap niet opviel.

De ouders waren asociale lui.
Ik liep een keer als hulpmoeder met Thirza langs haar huis om haar badpak voor schoolzwemmen op te halen. Ik belde aan en de moeder deed open. Ze had een gebit als een afgebrand kerkhof, twee onderkinnen en rommelig haar. Ze maakte met haar hoofd het gebaar: wat mot je?
Ik vroeg om het badpak.
Haar man die op de achtergrond een zitzak nadeed, riep iets tegen zijn vrouw, die zonder iets te zeggen de deur voor mijn gezicht dichtgooide.

Het gezin ging buiten de schoolperiodes op vakantie. Schoolplicht? Daar hadden ze schijt aan.

De zusjes kwamen meestal te laat op school. Na lang aandringen van de juf bleek dat dat kwam omdat pa en ma geen zin hadden vroeg uit bed te komen voor hun dochters. De school loste dat op door Thirza een wekker te geven.

Vanaf het moment dat broertje Rico naar groep één ging, werd hij met de auto gebracht, want hij was een jongen. Zelfs als het regende mochten zijn zusjes niet meerijden.

Bij de afscheidsmusical van groep 8 schitterden de ouders door afwezigheid. Het was de eerste en enige keer dat ik Thirza heb zien huilen. Sarah was er wel; teruggetrokken als altijd.

Van de week hoorde ik dat Sarah is uitgehuwelijkt aan een oom die tweemaal zo oud is als zij.
Op 16-jarige leeftijd is ze “gewoon” van school geplukt. Dat ze niet wilde trouwen, deed er niet toe.  Haar man heeft haar meegenomen naar Roemenie, het land dat Sarah alleen van vakanties kent. Ze woont nu ongetwijfeld in een of ander gehucht waar ze honderd jaar terug leven in de tijd. Waar de mening van een meisje of vrouw er niet toe doet.
Waar Sarah’s man dingen met Sarah doet die zij niet wil.

Ik snap dat je dit tussen het daverende wereldnieuws met glazige ogen zit te lezen, maar ik heb een hysterisch gewortelde afkeer van dwingelandij. Het gaat mijn gevoelstemperatuur te boven dat meisjes in 2015 in Europa worden uitgehuwelijkt alsof ze verhandelbare accessoires of gadgets zijn.

Ik hoop dat Sarah een beetje liefde en waardering krijgt, en vooral dat ze een chronisch optimisme ontwikkelt. Ze zal het hard nodig hebben.

66 gedachten over “Boos!

  1. Jammer dat dit verhaal het imago van Roemenie zo naar beneden haalt. Doordat ik een roemeense schoondochter heb en mijn kleindochter de Roemeense nationaliteit heeft, begrijp ik reacties van haar zijde wel. Vaak zegt ze tegen mij, kijk eens in de grote steden in Nederland, daar komen ook heel veel kinderen vaak zonder ontbijt op school. Ik ben een aantal malen in Roemenie geweest. Naast de armoede die er ook is, net als hier, want de voedselbanken zijn er ook niet voor niets, is er in Roemenie tegenwoordig ook veel rijkdom. Net als hier, niet altijd even goed verdeeld. Ik moest dit toch even kwijt, ondanks je mooie schrijfwijze

    • Het gaat mij niet om Roemenie. Als het Hongaren waren geweest, had ik mijn verhaal op precies dezelfde toon geschreven.
      Je bent overigens in goed gezelschap want John reageerde op dezelfde toon als jij.
      Mij gaat het vooral om Sarah. Dat dergelijke praktijken in 2015 binnen de Europese grenzen nog voorkomen, vind ik beschamend!
      Ik begrijpt best hoe jij dit bedoelt, Hanscke. Ik wens je nog veel mooie jaren met je schoon- en kleindochter.

  2. Mijn hart draait zich om als ik dit verhaal lees ………. maakt me machteloos, en jou waarschijnlijk nog meer, omdat niemand er iets aan kan doen, behalve dan die zogenaamde ouders ……….. 🙁

    • Kan je nagaan: ze wilde bij de mensen blijven die haar altijd maar voor half hebben genomen.
      Omdat ze wist wat ze had en niet wat ze kreeg… Ik snap die ouders niet. Ik word er zo verdrietig van…

  3. Ja dat gebeurt nog steeds hoor. Wij zeiden het ook altijd tegen onze Marokkaanse college als ze op vakantie ging, laat je niet uithuwelijken. Dat heeft ze niet gedaan maar toch wel met een Marokkaanse man getrouwd die daar nog woonde. ZIt er helemaal ingebakken.

  4. Jemig zeg, wat een verhaal! Ja dat gebeurt nu dus ook nog steeds.
    Mijn dochter had een Turks meisje in haar klas op de middelbare school, dus al zeker 25 jaar geleden. Kwam op een keer na een zomervakantie niet meer terug. Was ook uitgehuwelijkt. Een aantal jaren later hoorde mijn dochter van een nichtje van haar dat haar man 35 jaar ouder was en ze toen al 3 kinderen had… Weg jeugd, weg illusies… het zou niet moeten mogen…

    • Om misselijk van te worden…
      Bij mijn dochter kwam een Afghaans meisje in de derde klas van de lagere school.
      Ik sprak haar moeder een keertje aan op het schoolplein.
      Haar eerste vraag aan mij was hoe het kwam dat Nederlandse moeders maar zo weinig kinderen kregen.
      Tja…”Naar de dokter,” zei ik.
      Allebei mijn oma’s kwamen uit een gezin van 17. Dan ben je heel je leven zwanger of onderweg!

  5. Verschrikkelijk dat zo iets nog steeds gebeurt en alsof het nog niet erg genoeg is wordt nu ook door man het contact met de buitenwereld ook nog afgenomen …. 16 jaar en de pech hebben van een meisje te zijn in dat gezin hartverscheurend is het

  6. Afgrijselijk voor het meisje. Je zegt het mooi, dat ze maar een grenzenloos optimisme mag ontwikkelen. En de man op zijn manier goed voor haar is.
    Soms word ik meer getroffen en verdrietig van zo’n persoonlijk verhaal, als van al die “grote” onheilsboodschappen.

  7. En het ergste is nog dat “beter weet” , was ze dáár opgegroeid had ze misschien niet beter geweten. Dan had het nog stééds mensonterend geweest maar had zij in ieder geval niet zoveel stappen terug moeten doen.
    Dit is inderdaad óók groot wereldleed en afschuwelijk dat ouders dit hun kind aandoen terwijl ze waarschijnlijk hierheen gekomen onder het mom hun kinderen een beter leven te geven.

    • Dat laatste begrijp ik ook niet: zelf zoeken ze de “vooruitgang” maar hun dochter(s) gunnen ze het niet.
      De oudste – Thirza- hebben ze ook geprobeerd uit te huwelijken.
      Zij heeft thuis de boel zo kort en klein geslagen, dat haar aanstaande spontaan de lust tot trouwen vergaan is.

  8. Seksslaven

    nu en dan blijft de beschaving stil staan
    gaat ze zelfs wereldwijd achteruit
    worden kleine meisjes kindbruid
    slaafjes van mannen ouder dan de maan

    Het topje van de ijsberg in een zee van tranen, Mirjam.
    Lenjef

  9. Jouw eindconclusie is raak en getuigt van heel veel mededogen Kakeltje. Hopelijk ontwikkeld ze inderdaad een even chronisch optimisme zoals jij want ze zal dat hard nodig hebben!

  10. Ja ik word hier ook boos van.. er is zoveel onrecht in de wereld, soms voel je je daar machteloos over. Sarah moet dus nu in opstand komen en vluchten.

  11. Nou ja, niet alle Roemenen zijn zo hoor. Het is echt de minderheid.
    Mijn halve familie komt er vandaan en ze wonen niet allemaal in een gehucht.
    Ik vind Willy zijn reactie dan ook ronduit storend.

    • Het gaat er mij niet om dat de ouders Roemenen zijn. Als ze Iers zouden zijn, was ik even verontwaardigd geweest.
      Iedereen roept tegenwoordig dat hij gediscrimineerd wordt: Zwarte Piet, joden, moslims, zwarten, homo’s… maar de de oudste discriminatie ter wereld is die van de vrouw. In dit geval kan ik het ook niet opnemen voor de echtgenoot van Sarah, want een week na aankomst in Roemenië moest ze haar profiel op FB sluiten en haar telefoon inleveren.
      Dat jouw halve familie uit Roemenië komt, staat los van dit verhaal, John. Die ouders vind ik gewoon hufters.
      Liefs Kakel

      • Ik voel me niet gediscrimineerd hoor. Volgens mij roep ik dat ook niet. Ik stoor me wel aan Willy zijn reactie.

        Nee, ik weet dat er nog steeds mensen zijn die vrouwen discrimineren en ik ben daar absoluut geen voorstander van.
        Wat ik alleen maar wilde zeggen is dat niet alle Roemenen zo zijn.
        Iig geen zin in misverstanden.
        groet

  12. van zo’n verhalen wordt ik kwaad, hoe kan dit gdvrdmm nog in deze tijd,
    maar het is hun geloof,….
    Al die meisjes komen vroeg of laat terug, ik herken dit verhaal zo, ik werk op een ocmw, en die komen daar dan allemaal werken…..

      • De afkorting O.C.M.W. staat voor: “Het Openbaar Centrum voor Maatschappelijk Welzijn”. Het is een openbare dienst, ingericht in iedere gemeente en staat ter beschikking van alle inwoners, met als doel het recht op maatschappelijke dienstverlening voor iedereen te verzekeren. Het O.C.M.W. is er dus voor iedereen, ongeacht de leeftijd, de sociale situatie en de politieke of godsdienstige overtuiging. Men moet wel inwoner zijn van de gemeente. Een O.C.M.W. is geen liefdadigheidsinstelling. Naar het O.C.M.W. stappen is zeker geen schande. Het is de enige welzijnsdienst die in elke gemeente aanwezig is. Alle administratieve prestaties en raadplegingen zijn volkomen gratis. Iedereen die in het O.C.M.W. werkzaam is, is tot zwijgplicht gehouden. Dit betekent dat alle verstrekte informatie strikt vertrouwelijk blijft.
        – deze meisjes komen dan terug, hebben geen werk, geen inkomen enz, dus moeten ze nar de ocmw, die helpt hun aan werk als art.60 (belgie)en ook aan geld en eten en inwoon enz…

      • Een goeie zaak om mensen op deze manier te helpen. Ze moeten toch érgens terecht kunnen waar ze worden opgevangen?
        Wij zouden op onze beurt ook blij zijn als we geholpen werden!

  13. Het is uiteraard triest en hier niet gebruikelijk. Maar ik kan me indenken dat dat sommige ouders niet beter weten, en er ook niet op geattendeerd worden dat dat dat hier absoluut niet kan.

  14. het is toch haast niet te geloven kakel??
    en dat in 2015?
    vreselijk, ik hoop dat Sarah sterk is, en kan blijven… en niet gebukt zal gaan in dat huwelijk…

    Oh… wat is dat toch vreselijk.. zullen we haar gaan redden?

  15. Een triest verhaal, zo zien wij dat die anders met kinderen en elkaar omgaan.
    Voor meisjes uit zo’n cultuur een ware ramp, zeker als ze het verschil kennen tussen hier en daar. Hans

  16. schrijnend is dat toch
    ocharme Sarah wat een leven, haar kindertijd was al niks en nu dit
    k hoop dat ze het aankan
    en vooral hoop ik dat dat uithuwelijken eens zal stoppen

  17. Tja, dat is één ding.
    En…………..er zijn er vele.
    Ik huil om de kindermishandeling.
    Daar kun je dit ook onder benoemen.
    Kotsmisselijk word ik ervan.

    • Het verhaal komt helaas ook niet uit het roddelcircuit. De oudste dochter van mijn hulp is/was Sarah’s beste vriendin.
      Sarah moest in Roemenie van haar echtgenoot haar FB account sluiten en haar telefoon bij hem inleveren.
      Het verhaal wordt er alleen maar treuriger op ;-(

  18. Wat is dat gruwelijk zeg. Het zou niet meer mogen in de tijd waarin we leven, maar het gaat toch gewoon maar door. Het is om ziek van te worden. Het arme kind. En dan dat verschil met hun broertje, hij wordt gebracht en zij mogen niet mee. Bah bah bah

  19. Zo erg dat dit gebeurd .Pff ik moet bij een verhaal als dit mijn tranen wegslikken .Wat hebben wij het dan verdraaide goed hier .ik mocht als jonge meid tenminste mijn eigen vent uitkiezen en word al onze jaren samen met liefde en respect behandeld .Dat verdient toch ieder van ons !

    • Elk land zou naar zijn rol op dit gebied moeten kijken.
      De minimum leeftijd voor het huwelijk verhogen naar 18 jaar.
      Maar of dat de oplossing zou zijn, vraag ik me af.
      Als ouders al niet voor hun dochter(s) opkomen…

  20. niet te geloven. Geen fijne jeugd, of nagenoeg helemaal niet en dan zo weggevoerd naar je “man”.
    Zijn nog steeds de “verkeerde gewoontes” van het land vermoed ik, maar je moet er net aan denken. Wat een mooi leven hebben onze kids dan!
    Groet, Wilma

    • Ik heb er ook lang over nagedacht maar zou ook niet weten hoe je dit kan veranderen.
      Het begint en eindigt bij de ouders. Onvoorstelbaar…
      Liefs <3

Laat een antwoord achter aan MarjaK Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *