Grumpy granny

Mijn vaders moeder was een verzuurde vrouw met felle, bruine ogen. Het gebruik van eufemismen was haar vreemd; ze klaagde voortdurend; lachte zelden en verstond de kunst met iedereen overhoop te liggen.
Van haar acht kinderen zijn er drie uit huis weggelopen. Zelfs toen ze naderhand contact met mijn oma zochten, wilde oma niets van ze weten. Ze gooide de hoorn op de telefoon of liet ze gewoon op de stoep staan.
Overal waar ze op visite kwam, bracht ze onrust in hoofd en huis. Elk familiedrama deed ze haarfijn uit de doeken. Aan elk ”korstje” peuterde ze net zo lang tot het een open wond was.

Verplichte bezoekjes waren een beproeving. Het begon al bij binnenkomst: “Zo, komen jullie je zakgeld weer halen?” snauwde ze naar mijn broertje en mij. Die gulden kon ons gestolen worden. Liever hadden we dat oma eens vriendelijk naar ons lachte.
Op mijn broertje had ze de pik. Waarom? Iemand moest het zijn en hem kon ze hebben. Niet dat hij lastig was. Het kereltje zat intens braaf op de bank, bang zich te verroeren of op te vallen.
Later pakten we het anders aan.
‘Jongens, gaan jullie mee naar oma?’ riep mijn vader of moeder.
‘Welke oma,’ wilden we weten. Oh….die… ‘Nee, we hebben nog huiswerk!’

Omdat familie verspreid over het land woont, kreeg oma mondjesmaat bezoek. Vanwege haar vloekopwekkende karakter werd dat bezoek alsmaar minder. Niemand die in een opwelling van stoutmoedigheid oma ongezouten de les durfde te lezen. Ze had een zwak hart en stel dat ze erin bleef…dan had jij het gedaan…
Oma zal zich niet gerealiseerd hebben dat ze door haar eigen gedrag eenzaam oud geworden is. Mijn vader bleef trouw gaan, omdat hij zich daartoe sociaal verplicht voelde.

Haar uitvaart was eerder een gezellig samenzijn dan een rampzalige gebeurtenis.
Over de doden niets dan goed, hoor ik je denken.
Wel: op handwerkgebied was ze een creatieve duizendpoot.

Ik heb geprobeerd mijn oma te begrijpen.
Haar leven ging niet over rozen, maar dat geldt ook voor mijn andere oma en zij was de moeder Theresa van Rotterdam. Waarom kan het ene mens het goede in de ander blijven zien en ontwikkelt het andere een allergie voor emoties? Is het onwil, onmacht, overmacht?
Ik koester geen wrok tegen mijn zure oma. Integendeel: ze was mijn voorbeeld hoe ik NIET wilde worden.
En door haar hield ik nóg mijn meer van mijn andere oma.
Wat ik een prestatie vind, is dat geen van haar kinderen haar gedrag gekopieerd heeft.

Hebben/hadden jullie een lieve oma? 

92 gedachten over “Grumpy granny

  1. Mijn ene oma heb ik niet gekend, die stierf 3 maanden voor mijn geboorte, maar was volgens mijn moeder een echte kenau.
    Mijn anderen oma, de moeder van mijn moeder, wat een stille vrouw, die alles glad streek van haar niet echt vrolijke man.
    Ja, voor ons was zij een hele lieve oma, zeker toen opa eenmaal overleden was.

  2. De ene oma (80 jaar) is altijd een op haar manier leuke oma geweest, er waren altijd snoepjes, lekker eten en enthousiasme als je op bezoek kwam. Helaas vind de rest van de kleinkinderen dat vervelend en ben ik nu ze aan het dementeren is de enige die er nog komt. Ik word hiervoor veroordeeld door de rest van de familie (ooms en tantes) omdat ik schijnbaar niet weet wat ze allemaal voor verschrikkelijks heeft gedaan, maar ik vind dat als ik het niet weet, ik ze er ook niet om kan veroordelen.
    De andere oma (83 jaar) is altijd alleen maar met onze nicht en neef bezig geweest, daar kwam ze pas achter toen mijn nicht en zusje in dezelfde maand gingen trouwen en ze voor mijn nicht wél een abc-tje kon maken. Ze vertelde in tranen dat ze niks van ons wist en dat ze dat niet meer kon inhalen. Voor inhalen is het inderdaad te laat, maar ook hier kom ik af en toe op bezoek en zij is meestal blij om me te zien.
    Ook al vertellen ze beide steeds dezelfde verhalen en zijn de koekjes oud en taai, ze vinden het leuk als ik kom, dus blijf ik dat doen zo lang het nog kan.

    • Welkom Renee en bedankt voor je uitgebreide reactie.
      Je bent duidelijk iemand met een eigen mening die zich niet snel van zijn stuk laat brengen.
      Ondanks het commentaar van je ooms en tantes blijf je je oma bezoeken. Dat siert je!
      Je andere oma kwam er wel een beetje laat achter de ze nog meer kleinkinderen heeft. Ze heeft veel gemist en inhalen kan ze het niet meer, maar misschien dat jullie de rest van haar leven een goed contact kunnen houden.
      Lieve groet,
      Kakel

  3. Ik had niet echt een lieve oma ze was best een beetje afstandelijk maar verder niet vervelend hoor. Ik ging er zo nu en dan zeker niet met tegenzin naar toe. Ze heeft op het laatst nog een tijdje bij mijn moeder gewoond. Maar ik had bij mij in het straatje waar we woonden een schoonmoeder van de buurvrouw, zij woonde in een klein huisje naast haar. Daar kwam ik altijd, dat was eigenlijk altijd mijn oma waar ik naar toe ging. Het hoeft soms geen oma via de genen te zijn.

  4. Geen van mijn oma’s leek op jouw oma….gelukkig niet. Mijn ene oma was heel zuinig,die kocht pas weer snoepjes als er niet meer waren.Mijn oma uit Brabant was precies het tegenovergestelde…alles wat ze in huis had kwam op tafel.Brabantse gezelligheid heet dat geloof ik 😉 was als kind wel heel bijzonder.

  5. Ik heb maar één oma gekend, de moeder van mijn vader. We kwamen er wel regelmatig, maar het was geen lieve oma in mijn herinnering. Ik had het idee dat ze eigenlijk niet van kinderen hield. Wel mijn oudste neef, die kon van haar van alles krijgen, maar verder geloof ik dat de acht andere kleinkinderen van haar niet zo geliefd waren. Ik kan het mis hebben hoor. Ze deed niet naar of gemeen tegen ons, maar het was een beetje een zeurmens. Nu had ze ook geen makkelijk leven gehad dus misschien lag daar de oorsprong. Ik weet het niet. In ieder geval heb ik geen herinneringen aan een lieve oma, het was een altijd in het zwart geklede vrouw, die je oma was, maar verder geen bijzonderheden. Ik hoop dat mijn kleinkinderen me later op een andere manier zullen herinneren.

      • Nou ja , je weet natuurlijk nooit hoe ze de boel onthouden. Ik hoop in ieder geval positief over te komen bij allebei mijn kleinkinderen. In ieder geval ben ik niet onverschillig of sjagrijnig voor zover ik weet tenminste. 🙂

  6. Goh, mijn vader lijkt op jou oma, en ik vluchtte op mijn 17de het huis uit. 2 jaar nadat mijn moeder was overleden.
    Ik heb ook nog steeds geen contact met mijn vader en kan me voorstellen dat zijn uitvaart een soort van feestje is.

  7. Waar je dat plaatje nou weer vandana tovert, prachtig. Je verhaal doet me denken aan dat liedje van Robert Long (Alleen in Amstelveen). Heb ik je geïnspireerd met mijn verhaal over mn oma? Ik had ook nog een oma van moederskant weet ik niet veel meer van en wat ik nog weet is niet bepaald gezellig. Ik zie die oma en mijn moeder niet meer als familie. Ik had maar één oma en ze was een schat.

    • Gewoon, van internet 😉 Jij hebt geen plaatjes van internet nodig, jij schiet zelf de prachtigste foto’s!
      Dat liedje ken ik niet, ga ik luisteren op youtube.
      Ik had al eens een verhaal over mijn lieve omaatje geplaatst, maar vond dat deze ook nog het vermelden waard was…
      Fijn dat jij ook zo’n lieverd had. Het gemist zal groot zijn. Sterkte!
      Lieve groet

  8. Ja, ik kom veel bij oudere mensen, als schilder bij de woningbouw.
    En sommige mensen zijn erg sneu, en heel veel ook ontzettend gezellig, en daar komen de kinderen en kleinkinderen dan ook vaak veelvuldig.

  9. mijn grootouders aan vaders kant heb ik niet gekend, maar die via mijn moeder wil ik niemand cadeau doen. Ze waren reeds gescheiden in de jaren 1940 wat toen nog een doodzonde was, maar als je hun beide karakters zou kennen begrijp je hoe zoiets mogelijk was.

    • Mooie omschrijving: die oma wil ik niemand cadeau doen.
      Mijn opa en oma waren ook gescheiden, wel later dan de jouwe. Dat moest voor die tijd inderdaad heel wat geweest zijn.
      Mijn “boze” oma is nog hertrouwd. Dat vind ik nog steeds een mirakel.

  10. Zo kunnen mensen zijn verhard in hun standpunt, zo gevormd door het verleden of gewoon karakter.
    Heerlijk school, had je een mooi excuus.
    Daar mogen haar kinderen zeker trots op zijn dat ze hun eigen karakter hebben gevormd.
    Ik had een grote oma en een kleine oma.
    Allebei wel lief, kleine oma is niet oud geworden en grote oma wel, bij beide kwamen we graag. Hans

  11. Mijn oma van moederskant was de goedheid zelve; zei heeft zichzelf altijd weggecijferd voor een ander. Mijn moeder heeft dit tot aan mijn vaders door ook altijd gedaan. Daarna is ze gaan ‘leven’.
    De oma van vaders kant was anders van aard. Mijn neefjes waren altijd ‘meer waard’ dan mijn nichtjes en ik. Ze was zuinig op het krenterige af. (mijn opa trouwens ook) Maar ze had ook een lieve kant, voor diegenen die het wilde zien. Ik heb haar éénmaal geprobeerd te troosten toen ze (notabene op haar verjaardag) had gehoord dat zowel mijn oom Izak als mijn opa kanker hadden. Ze vertelde het me in de gang en ik sloeg mijn arm om haar heen. Toen kwamen de tranen…. Na die tijd werd onze band anders.

    • Ziekte kan veel doen bij een mens. Iemand kan erdoor verharden, maar veel mensen worden er zachter van. Goed dat de band tussen jullie band is verbeterd.
      Lieve groet

  12. Ik kende maar één oma, en die herinner ik me ook maar amper….. maar het was echt het klassieke type, altijd met een schort aan en in een van de zakken, altijd wat lekkers …. of anders kwam het wel uit de koektrommel 😉
    Zie je nog oma’s met een schortje rond lopen…..

    • Mijn schoonmoeder liep ook altijd met een schortje voor. Ik heb het van haar geërfd. Nou ja, niemand anders wilde het hebben 😉
      Zij was ook het type oma dat jij beschrijft, dus haar kleinkinderen hebben geboft.
      Lieve groet

  13. De ene was een heerlijk mens, de andere kn ik mij niet herhinneren.
    Ik had wel een zuurpruimopa… (die getrouwd was met dat heerlijke mens dus…)

  14. ach gassie ja zulke zure oma’s… foei, wat brengen ze teweeg…
    wisten ze het maar hé.

    ik had een hele lieve oma, de moeder van mijn moeder, de andere heb ik nooit gekend van mijn vader, die stierf toen ik nog maar jong was,

    wat ik jammer vind ik dat
    maar t is zo, 🙂

    xxx

  15. tjah oma’s….de oma die nog leeft(nu bijna 89) heb ik al jaren niet meer gezien. 6 om precies te zijn, zolang als mijn moeder dood is.
    Geen belletje, kaartje, geen teken van leven.
    Omdat ik niet op bezoek kwam in de eerste maanden daarna……..mijn kaartjes bleven onbeantwoord……

    mijn opoe leeft al 25 jaar niet meer, dat was een schat, een lieverd, en wordt nog steeds gemist.

    • Volgens mij is het toch een soort egoisme bij veel mensen, dat ze harder maakt.
      Ze willen wel graag aandacht krijgen maar met geven hebben ze moeite…
      Lieve groet

  16. Een oma was een echte omaatje en de andere van mijn moeders kant was heel modern, zat gerust in de kroeg bier te drinken en feest te vieren.
    Mijn omaatje kon de lekkerste boterham met kaas maken, ja een dood gewone boterham maar er was iets magisch aan 🙂
    Mijn moderne oma had altijd wel met 1 of meerder kinderen ruzie. Zo was je het lieverdjes en zo stelde je niks voor als kleinkind en dat niks voorstellen was erg duidelijk.
    Toen ze in het ziekenhuis lag en wist dat ze kwam te overleiden was zij zo lief en vrolijk je herkende haar bijna niet meer.

    Inmiddels zijn beide oma’s er niet meer

  17. Een opa en oma waren al overleden voor mijn geboorte, een opa stierf toen ik 6 of 7 was. De ene oma die ik dus echt heb gekend was mijn vaders moeder. Een zelfstandige vrouw, niet echt de meest sympathieke of lieve als ik mijn moeder mag geloven. Ze heeft ervoor gezorgd dat mijn vader kon studeren en een mooi beroep kon uitoefenen. Zij had Alzheimer, net als haar vader en ook mijn vader. Ik hoop niet dat ik dat erf ….

    • Van Alzheimer is nog te weinig bekend. Kun je je bloed daarop laten onderzoeken?
      Je oma was in elk geval wel een sterke vrouw, dat ze je vader toch wilde laten studeren.
      Lieve groet

  18. Wat akelig dat zij zo verzuurd was.
    Ze maakte het zichzelf en anderen ook wel heel moeilijk op die manier.
    Ik had een lieve oma, waar ik als kind vaak logeerde.

  19. Ik kan me weinig meer herinneren van mijn beide oma’s en opa’s. Een opa was wel een grappige man, maar ik was nog jong toen hij overleed en pas later begreep ik dat hij dement was. De persoon die jij beschrijft doet me veel meer aan wijlen mijn schoonvader denken hoewel minder erg maar wel altijd mopperend en dus geen feestje om bij hem op bezoek te gaan.

    • Die mensen hebben zelf helemaal niet door hoe ongezellig ze zijn, volgens mij.
      Jammer, want dan hadden ze ook meer aanloop gekregen.
      Vervelend van je schoonvader. Daar zit je langer aan “vast” dan aan een opa.
      LIeve groet

  20. Ha die Kakelinootje,

    helaas, ik heb mijn grootouders niet gekend.
    Die hebben de oorlog niet overleefd.
    Maar mijn eigen ouders hebben altijd met heel veel liefde over hen gesproken.
    Het waren lieve mensen heb ik begrepen.
    Mijn moeder’s gezicht werd altijd heel zacht als ze over haar moeder sprak…
    (En ze had al zo’n zacht gezicht…)

    Jammer, dat jouw oma zo’n harde tante was.
    Wat zal ze ongelukkig geweest zijn… Lijkt me geen pretje om zo te zijn.

    Nee, dan wij!
    Wij zijn lief en zacht en geven graag een aai over de bol en we lachen wat af…
    Gelukkig maar….

    Dagdag!
    Stuur die ouwe oma maar een beetje liefde; misschien dat ze dan wat ontdooit op de eeuwige jachtvelden!

    Dikke pakkerd van Marlou

    .

    • Vreselijk, Marlou, dat ze de oorlog niet hebben overleefd. Waren ze joods?
      Haha: wij zijn lief en zacht 🙂
      Af en toe brand ik een lichtje voor allebei mijn oma’s…
      Dikke knuffel

  21. Oma’s en opa’s in soorten… echt gekend heb ik alleen mijn oma aan vaders zijde, ze was vriendelijk maar ook niet meer dan dat. Haar levensverhaal verklaart veel dus heb ik er wel alle begrip voor… en ze is 94 geworden, hoewel dementerend naar het einde toe.

    • Allebei mijn oma’s hebben een moeilijk leven gehad. Maar is dat een excuus om je als een ongelikte beer te gedragen?
      Ik hoop dat als ik zo word, iemand me later heel hard door elkaar schudt.
      Jij lijkt me een heel gezellige kloek, Anna 😉

  22. Een zinnetje viel me meteen op. Dat komt omdat ik dat ook altijd gebezigd heb als het over mijn vader ging (en helaas over de moeder van mijn kinderen). Die bracht ook woede en onrust in huis en wij als kinderen begonnen pas te leven toen hij weg was. Maar toen was ik al 17 en begon mijn moeder te verdedigen. Dat ene zinnetje: ik heb van hem geleerd hoe het niet moest.
    Ben je wel eens in het verleden van je oma terechtgekomen? Dat je kan verklaren waarom ze zo was? Dat je er achteraf nog enig begrip voor kan hebben?

    • Mijn oma heeft geen gemakkelijk leven gehad. Maar mijn andere oma heeft het nog zwaarder gehad, en zij was zo’n lieverd!
      Ik vraag me af hoe het komt dat het ene mens verbitterd raakt, en het andere hulpvaardig wordt en alom geprezen (om dat laatste is het mijn oma nooit te doen geweest.)

  23. mijn pa heeft 2 moeders gehad, maar die heb ik nooit gezien, ze zijn allebei vroeg gestorven
    mijn ma haar moeder, dat was mijn beste vriendin ooit, ik zat er als kind iedere dag, vooral om naar de radio te luisteren, maar dat schreef ik hier al eens
    toen ik ging trouwen zei ze; nu ga ik niet meer lang leven……(stilte)

  24. Eergisteren nog schreef jij dat het bizar is hoe onze levens met elkaar overeenkomen…

    Hier weer zo’n voorbeeld…. alleen met 2 verschillen… 1) dat jij de moeder van je vader bedoelt en het in mijn geval de moeder van mijn moeder is…. 2) mijn moeder is een kopie van de hare… en ik heb die deur al jaren geleden dichtgedaan en nog geen seconde spijt gehad… dat sociale verplichtingsgevoel heb ik toen naast me neer gelegd en dat voelt nog steeds als 1 van de beste beslissingen die ik ooit genomen heb.

    xxxxx

    • Mijn ouders zijn een keer in hun leven 6 weken op vakantie geweest. Met vrienden van mijn ouders naar Spanje. Mijn vader vroeg of ik hem een plezier wilde doen en af en toe bij zijn moeder op bezoek wilde gaan. De eerste keer begon ze meteen te schelden op mijn ouders. Ik heb de koffiekopjes afgewassen en heb gezegd dat ik geen negatief woord over mijn ouders wilde horen.
      Nog een tweede keer geweest. Zelfde laken een pak.
      Een week later belde ze om 3 uur ’s middags. Ze zei: “Je komt zeker net uit je nest?” Ik zei: Nee oma,ik heb al 125 km gefietst en gedoucht.” Stilte. Ze vroeg of ik nog kwam. Ik zei: alleen als u met respect over mijn ouders praat. Toen ging het goed. Ik hoefde maar drie keer te gaan en ben alleen gegaan om m;n vader een plezier te doen.

  25. Omaatje lief, blijf alstublieft ♪♫♪♫

    vaak is de grootmoeder langs moeders kant
    volgens mijn fijnste voelspriet
    van het jonge grut de favoriet
    vindt men in deze bloedlijn de zielsverwant?

    Soms hebben mijn voelsprieten helaas last van de koude, Mirjam. 🙂
    Lenjef

  26. onmacht of frustratie, negatief ingesteld zijn, t kan allemaal de reden zijn

    k had twee lieve oma’s
    mijn vader z’n moeder weet ik minder van, ze was dement toen ik 12 jaar was en ze herkende mij niet meer, dus echt gekend of een band had ik er niet mee maar k weet wel toen ik jonger was dat ze lief was

    de andere oma heb ik 42 jaar mogen kennen (ze werd 98 jaar)
    een wijze en lieve oma, die ook indien nodig je ernstig kon toespreken
    toen ik nog kind was en we verder van die oma en opa woonden kwamen ze in de zomer een week of zelfs twee weken logeren, het voelde altijd als feest als ze kwamen
    later ging ik elke zondag op bezoek bij haar en was ook bij haar in het ziekenhuis toen ze overleed, dat had ik altijd ‘gevoeld’, dat ik bij haar zou zijn als ze overleed, en zo was het

  27. Mijn oma van vaderskant was een lieverd maar helaas is zij gestorven toen ik nog erg jong was. Mijn moeders moeder was niet mis, als klein kind was ik bang voor haar. Later is dat wel bij getrokken maar een echte band had ik niet met haar, ook mijn broers en zussen hadden dit niet. Beide opa’s zijn voor mijn geboorte gestorven.

  28. Mijn oma vond ik geweldig. Ik heb ook haar karakter en humor. Mmmm, owh daarom vind ik mezelf zo geweldig 😉 Ze was een schat eerste klas. Nooit klagen en altijd lachen. Ik denk met weemoed aan haar terug.

    Love As Always
    Di Mario

    Ps.. ik had maar één oma. Geen vader betekent ook geen oma aan die kant. Opa trouwens ook niet. 😉

  29. Een moeilijk verhaal, ik zie mijn moeder nooit en mijn kinderen ook niet, en we hebben er ook geen behoefte aan. Mijn vader daarentegen was van een ander kaliber. Alleen is hij reeds jaren dood. Eenzaam en verlaten gestorven, terwijl het zo heel anders had gekend.

  30. Net als jij had ik 1 vreselijke oma, door een heel strenge geloofsgemeenschap waar ze bij was aangesloten, mocht ze volgens mij niet lachen, en kon alleen maar heel streng en boos tegen ons doen.
    Mijn andere oma was het tegenovergestelde, ze woonde naast ons en bakte speciaal voor ons, haar 3 kleindochters, elke ochtend kleine pannekoekjes. Zo ontzettend lief als zij was, zo ontzettend zuur was mijn andere oma.

  31. Hoi Kakel,
    Ik kon alleen 1 Oma mijn moeders, moeder. Een sterke, lieve vrouw, die ik gelukkig 18 jaar heb mogen kennen.

    Mijn andere Opa’s en Oma zijn nog in Oorlogstijd overleden.

    Gelukkig heb je ook een lieve Oma gekend, Grumpy Oma heeft zichzelf tekort gedaan en daarmee ook haar kinderen en kleinkinderen, misschien vond zij zichzelf die liefde niet waard, jammer want daadoor heeft ze zich warmte ontzegd.

  32. Het is triest maar ik kan mijn oma’s niet herinneren. Volgens zeggen had ik wel een hele lieve oma, maar die is ondertussen al 30 jaar overleden. Ik was toen een puber maar toch kan ik me niks herinneren. Jammer!

  33. Ach, wat verdrietig om zo je leven te leven. Gelukkig hebben haar kinderen haar niet nagedaan.

    Ik had een geweldige oma en de andere was gewoon gewoon.

  34. Bah wat een akelig mens, fijn dat je andere oma wel aardig was. Hier maar 1 oma gekend en haar vond ik niet echt een oma. We zagen ze ook niet heel vaak omdat ze niet in de buurt woonden.

  35. Ik heb maar 1 oma gekend (de andere was overleden voor mijn geboorte) en ze was vriendelijk tegen mij, meer niet. Absoluut geen knuffeloma of een oma waar ik met plezier naartoe ging, we hadden geen band. Ik was één van haar vele kleinkinderen en dan nog net dat ene dat verder weg woonde en dat ze minst te zien kreeg.

  36. Onze Oma’s hadden vroeger ook erg weinig om vrolijk van te worden Mirjam. Meestal veel kinderen, hard werken, en geen cent te makken. Ik heb maar 1 Oma gekend, en die liep de hele dag met een schort om. Ze was wél slim, wanneer ze mijn Grootvader kwaad maakte, ging hij matten kloppen, dat hoefde ze dan tenminste niet meer te doen.

  37. Wat een zonnestraaltje zeg. Poeh.

    Mijn oma beledigde me altijd, was zo bot als wat. “Ik vind je wel een mooie vrouw hoor, om te zien. Maar jammer dat je zo dik bent…” Dat soort opmerkingen.

    Nul komma nul warmte zat er in dat lichaam. Jammer.

  38. Ik heb slechts één van mijn oma’s ooit een keer ontmoet. Ik had niet de indruk dat het een prettige vrouw was maar daar kán ik dus eigenlijk niet over oordelen na één ontmoeting. Ze was jong weduwe geworden (met 16 kinderen) en al snel hertrouwd met een broer van haar overleden man wat mijn vader niet accepteerde.

    • Mijn oma is op haar 47-ste nog hertrouwd met een vrijgezelle ober. Zijn ouders vonden het vreselijk: een weduwe met 8 kinderen.
      Hij was een lieve vader en we hebben een fantastische opa aan hem gehad. Familie: je kan het maar beter goed treffen.

  39. Mijn beide oma’s zijn overleden voor ik 2 was, ik heb ze niet gekend. Mijn ene opa was hertrouwd (de andere was ook overleden) met een zeer onvriendelijke vrouw, nadat die opa ook was overleden (ik was toen 14) heb ik nooit meer iets van haar vernomen. Mijn broer is ooit nog langs geweest bij haar, maar welkom was hij niet. Ik denk niet dat ze iets tegen ons had, maar wij hoorden er gewoon bij. Maar goede herinneringen aan een opa en oma heb ik niet. Wel zag ik heel regelmatig bij die opa en stiefoma mijn neven Erik en Richard, die dezelfde modelspoor interesse hadden als ik. Met mijn beide neven trek ik nog steeds heel regelmatig op, zoals op mijn blog vaak is te lezen. Zo hep elk nadeel ze voordeel, zou een bekende voetballer zeggen.

    • Ah…die neven die niet genoemd willen worden 😉
      Toch jammer dat je weinig of geen herinneringen aan je grootouders hebt. Voor veel kinderen zijn ze kers op de taart.

  40. Ik kende alleen mijn oma van moeders kant en dat was een lieverd! Van haar leerde ik (denk een Javaans accent): ‘Als niet, dan niehiet.’ Of wel: je probeert en je doet. Lukt het niet, dan vraag je hulp. Lukt het dan nóg niet, dan laat je het gaan en besteed je je energie ergens anders aan. Die strategie gebruik ik nóg.

    • Vier woordjes met zo veel kracht en betekenis!
      Mijn lieve oma zei altijd: “Doe wel en zie niet om.” Er gaat geen week voorbij of ik denk aan haar.

  41. Mijn beide oma’s waren lief. Van de ene heb ik mijn liefde voor koken geerfd, dat deden we veel samen, aangezien ze naast ons woonden was ik er vaak.
    De andere oma was heel ander, die behandelde me al vroeg als volwassene en dat was ook fijn, ik kon goed met haar praten.

    Ook beide opa’s heb ik fijne herinneringen aan.

    • Jij hebt het uitzonderlijk getroffen met je opa’s en oma’s. Lijkt me heerlijk om naast je oma te wonen, zeker als ze ook nog kookles geeft!
      Lieve groet

  42. Ik heb maar één oma gekend. De oma van de rijstebrij met rozijnen en krenten. De oma die net dee of haar neus bloedde als ik weer eens ,ondanks het verbod, stiekem in de schuur kroop waar de twee jachthonden lagen om ze te knuffelen. En op zondag zat ze als een statige dame in een met rood pluche beklede leunstoel, in het zwart gekleed met een gouden ketting met kruis.
    De oma van het snoertje met bloedrode kralen.
    Nu na al die jaren fluister ik voor me heen dag lieve oma bedankt dat jij mijn oma ben geweest.

    Groetjes, Ria

    • Deze ene oma maakte het gemis van je andere grootouders goed. En oma’s zijn ervoor om veel door de vingers te zien 😉
      Bedankt voor je uitgebreide reactie.
      Liefs

  43. Ik had ook 1 hele lieve oma, heb er zelfs 3 jaar bij in huis gewoont. Mijn andere oma was een zus van jouw oma als ik dit zo lees…brr wat een nare vrouw..mijn moeder is ook bewust aan de andere kant van het land gaan wonen om aan haar te ontsnappen.

  44. Lieve schat wat sla je de spijker weer eens op zijn kop bij mij .Twee Opoes ja wij noemden ze nog Opoe hoe ”knus” wil je het hebben ? De een een lieve vlotte vrouw met een permanentje en fleurige pakjes en jurkjes en zo’n ontzettende lieverd .De andere een zure vrouw met een grijs knotje en altijd in het zwart .Ze noemde mij glashard een rot meid omdat ik gewoon een jonge meid was in mini rok die rookte en uitging en ze stookte mijn vader tegen mij op . Nee ik heb het nooit begrepen want hoe ze ook reageerde ik ben altijd lief en zorgzaam gebleven ook war haar betreft .Tja Oma’s
    Liefs Elisabeth

    • Jouw oma’s scheelden ook zoveel als zwart en wit, of dag en nacht.
      Waarschijnlijk vond je zure oma je veel te “losbandig.” Dat lag aan haar en niet aan jou!

Laat een antwoord achter aan schrijfsels Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *