Alfredo!

Te midden van auto’s, fietsen, scooters en een tractor met oplegger, staat een camper met zeven kinderen. Plus nog een baby op moeders arm, maakt acht. De kinderen variëren in leeftijd van – zeg – drie tot acht jaar, en het zijn stuk voor stuk stuiterballen.
Moeder draagt een fleurig sjaaltje waar bruine krullen onder vandaan wippen. In onvermoeibaar Italiaans roept ze aanwijzingen naar haar koters. Om een mij onduidelijke reden moeten ze zelfstandig de pont op lopen.
Ik zou ze in de rijdende kubus smijten, maar ik heb slechts één kind en ben geen ervaringsdeskundige.
Langzaam stroomt de pont vol en vertrekt.

Als je tussen de trekker met oplegger door loert, kun je de Italiaantjes over de reling zien hangen. Allemaal keurig op een rijtje. Vader hangt uit het raam om de overtocht te betalen. Hij wijst naar de reling: zeven kinderen.
Zes, gebaart de kaartenverkoper.
Nee zeven, bemoeit moeder zich ermee.
Zes, houdt de pontmedewerker vol.

Moeder kijkt, telt, schrikt en roept: ‘Alfredo! Alfredo!’
Grote commotie alom. Nergens een jongetje dat reageert op deze naam.
Vader en moeder roepen nu tweestemmig.
De koele wind die zojuist nog over de Lek blies, is verdwenen.
Vader stapt uit en beert tussen de auto’s door. Hij komt terug bij zijn vrouw en schudt zijn hoofd.
Moeder zet het op een gillen. Geschrokken van het geschreeuw, begint de baby te huilen.

Omstanders die het tafereel gevolgd hebben, turen unaniem naar een eenzaam jongetje op de kade. Er staat echter alweer zoveel verkeer voor de volgende overtocht te wachten, dat een klein kind zo een, twee, drie niet opvalt.
De pont is aan de overkant en het verkeer komt weer tot leven.
Voor de Italiaanse familie zit er maar één ding op: mee terugvaren en Alfredo oppikken.

‘Is Alfredo nog herenigd met zijn familie?’ vraag ik op mijn terugtocht aan een pontmedewerkster.
Ze knikt. Haar collega heeft na de vermissing de schipper ingelicht en die heeft de kerk aan de overkant (pal naast de aanlegsteiger, red.) gebeld. Er is een vrijwilliger geronseld om Alfredo te zoeken, zijn hand vast te pakken en niet meer los te laten. Toen de vader zijn zoontje zag, verkocht-ie ‘m eerst een hijs en drukte hem daarna zo stijf tegen zijn harige borst dat het kind bijna gesmoord werd.
Het zal je kind maar wezen…

89 gedachten over “Alfredo!

      • Ik heb al zeker anderhalve week geen journaal gekeken op tv. Op de een of andere reden komt het er niet van. Volgens mij mis ik niks. Zelfs de troonrede niet. Trouwens, die heb ik bij Rietepietz gehoord (-:

  1. Aangezien Yep als kind Alfredo neigingen had kwam hij op de pont de auto niet uit. Tenzij wij aan de wandel waren, maar dan liep ik naast hem en verloor hem geen moment uit het oog (en toen hij jonger was liet ik het riempje wat vastzat aan eent tuigje niet los…)

    Op andere plekken ‘verdween’ hij zo af en toe wel spontaan. Het zoeken gebeurde steeds koelbloediger (maar ik kan mij de eerste paar paniekaanvallen ‘waar is mijn kind’ nog wel voor de geest halen..

    • Roos was nogal een schijterd als kind dus die liep niet zo snel weg.
      Met zwemmen verloor ik haar nooit uit het oog. Niet in het buitenzwembad en in de recreatieplas.
      Zijn ze allebei toch goed terecht gekomen (-:

    • Ik kan me voorstellen dat je met kromme tenen zat.
      Gelukkig liep het goed af. Anders had ik er ook niet over geschreven!
      Lieve groet en fijne zondag.

  2. Gelukkig weer veilig in pa zijn handen, eerst even onder de handen.
    Ja dat is een hele organisatie 6, 7, 8 stuiterballen. Hans

    Ot. Je verzoekje is gedraaid in de show.
    Het programma is beluisteren op de pagina “Bank’s Radio”

  3. Tjemig … de nachtmerrie van elke ouder. En ze zijn soms zo watervlug hé of net niet aangezien er hier eentje op de kade bleef staan. De uitkomst bleef evenwel hetzelfde. Gelukkig eind goed, al goed! ☺

  4. Een rampscenario voor iedere ouder. Ik ben die van mij eens kwijtgeraakt, paniek overvalt je maar gelukkig bleek dat ze bij een vriendinnetje aan het spelen was,

    • Je ergste nachtmerrie! Ik heb het eens met m’n dochter gehad. Roos zat nog op de lagere school. We zouden met de metro naar de stad gaan. Ze stapte in, de metrodeuren gingen dicht en weg was ze.
      Het ging zo vlug, mijn hersens konden het niet bevatten. Zij had nog geen mobiel. Heeft ze een vreemde aangesproken en gevraagd of ze vader op zijn werk mocht bellen omdat ze haar moeder kwijt was. Mijn man belde mij weer. Wat een geluk!

  5. Het mensdom

    vandaag moet men voor alles
    in het bezit zijn
    van een diploma of getuigschrift

    behalve om een hoop kinderen te fabriceren
    daar moet zelfs de domste lul niet voor leren

    de gevolgen zijn onoverzienbaar,
    de mens
    is voor al wat leeft het grootste vergift

    Volgens mij zijn alle regendruppels verdampte kindertraantjes, Mirjam.
    Lenjef

    • Je hebt helemaal gelijk. Je hebt overal een diploma voor nodig behalve voor de moeilijkste taak: een kind opvoeden zodat hij/zij zich later zelfstandig kan redden.
      Velen falen… Sommigen nog bewust ook.
      Mooie afsluitende zin.
      Lieve groen en een prettig weekend.

  6. Ik turen en turen op de foto maar ik zie geen trekker met aanhanger… Heb je voor mij speciaal een andere foto? 🙂
    Anyway, ja met zo’n kind heb je geen vette hap nodig om een hartverzakking te krijgen. Die pats verdiende hij dus ergens wel, maar die knuffel zeker ook.

  7. het zal je kind maar wezen…..
    ik vindt het de ouders hun schuld, maar ik heb maar één kind, dus ik weet het ook niet 😉
    ik kreeg juist je post uit Finland in het oog, de bloemetjes zijn wel mooi :o)
    ێn @->- voor jou

    • Leuk dat je de kaart uit Finland zag staan.
      Mijn dochter vindt de kaarten die Rosa naar haar stuurt het leukst. In de laatste had ik een brokje gedaan en dat het zo’n pijn deed om het af te staan (-:
      Fijn weekend, Lutje ♥

      • Ik wens je een prachtig weekend
        ێn @->- voor jou
        :o) , wederzijds is altijd het leukste….

  8. Goede morgen Kakeltje. Wat een spannend, intrigerend maar ook een beetje droef verhaal wist jij hier weerom knap te schrijven! Ik heb het met stijgend plezier gelezen. Plezier? Ja hoor toen ik bij de pointe kwam en zag dat alles goed is afgelopen!

    • Ja, als je de afloopt weet, lees je het met meer plezier. Als ik een boek lees, moet ik me weleens beheersen om niet door het laatste hoofdstuk te bladeren. Dat vind ik vals spelen en eigenlijk verpruts je het voor jezelf want de spanning is er dan af.
      Fijn weekend!

  9. Heeey Mirjam, ben d’r weer 🙂 Zowww wat een toestand, je schrikt je ook een ongeluk als dat gegil opeens begint stel ik me zo voor… Natuurlijk snap je daar wel iets van, maar het is ook wel een beetje een domme situatie voor zover ik het overzie. hoe kan dat kind nu ontbreken…
    En de reaktie als ze hem eindelijk terughebben! Nou ja, ik kan het niet echt beoordelen want ik ben geen (echte) ouder en niet italiaans. Maar daarvan zou het kind misschien eerder iets krijgen dan van het achterblijven.
    Wat een verhaal trouwens van die militair die zijn kind vergat…. Gruwelijk voor iedereen.
    Nog even volhouden he Mirjam, kwa warmte. Alles komt goed 🙂
    Liefs! ☼

    • Clemens! Je bent er weer. Fijn weer iets van je te horen (-:
      Eigenlijk zou die vader een pak slaag moeten hebben. Hij (en zijn vrouw) hadden beter op hun kinderen moeten letten. Dat ventje was gewoon een kwajongen.
      Ruim dertig graden vond ik wel een beetje te veel van het goede. Vandaag was het lekker weer.
      Lieve groet ♥

  10. Met 7 kinderen op pad en dan ook nog in druk verkeer ….. geef het je te doen.
    Schuldig? Het gebeurt niet expres, een ongelukkig toeval wil ik geloven.

  11. Je zal als kind die ouders maar hebben, …… 😉
    En als het kind slim is vergeet hij het nooit… 😀
    en laat hij het zijn ouders ook nooit vergeten …. 😉 😀

  12. Waar ik heen ga waar het drukker is.. handjes geven en eigen hou ik altijd hun pols vast. Dan glipt het helemaal niet uit mijn handen. Ik zou niet weten wat ik zonder mijn dropjes zou moeten.

    Love As Always
    di Mario

    • Nee, je zou gek van angst worden. Wel slim om hun polsen vast te houden!
      We waren eens op vakantie in België waar Roos ging zwemmen in een stuwmeer. Op het water lag een springkussen met glijbaan.
      Mijn man heeft Roos onafgebroken in de gaten gehouden.
      Lieve groet

  13. Mijn hemel wat een verhaal.. je zal je toch wezenloos schrikken. Zo hoor je toch ook wel eens dat mensen een kind vergeten op een parkeerplaats? Snap er echt geen bal van hoor.. Maar je hebt een super logje 🙂
    Liefs

    • Ken je dat verhaal van die man die in het leger werkt(e.) Hij zou ’s ochtends voor hij naar zijn werk ging zijn dochtertje naar de creche brengen maar was dat helemaal vergeten. Toen het thuis was om naar huis te gaan, had hij pas erg in zijn dochtertje. Ze was overleden… Ik denk nog wel eens aan die man. Je zal er toch mee moeten leven. Onmenselijk.
      Lieve groet

  14. Geluk dat die pontbediende zo eerlijk en volhardend was, een ander zou 7 personen hebben afgerekend, en was Alfredo voorgoed zoek. Hier bij de pont zouden de Italianen al een probleem hebben, fietsers en voetgangers hoeven niet te betalen. Hachelijk?

    • Fietsers en voetgangers moeten hier wel betalen. Vooral bij mooi weer is dat vervelend. Dan ligt de pont al aan de overkant maar moeten er nog tig fietsers afrekenen en gaan de zwaaiarmen niet open.
      Een stuk verderop vaart een pont die alleen fietsers en voetgangers overzet. Geheel gratis en voor niets.
      Warme groet!

  15. Gelukkig is Alfredo weer in zijn kraagje gegrepen. Zou het een fervent weglopertje wezen, omdat moeders gelijk om Alfredo begon te roepen. In zo’n groepje heb je vaak een uitzondering die er graag af en toe tussenuit muist.
    Eind goed al goed. Nu ben ik als kind eens in de bus gezet, terwijl mijn moeder nog even iets tegen een vriendin vertelde. De bus sloot zijn deuren en reed er vandoor, ik heb als driejarige een keel opgezet zodat de chauffeur toch maar even de bus stopte en informeerde wat er was, inmiddels had mijn hijgende moeder de bus gelukkig ingehaald. Ik had niet geweten waar ik was in die vreemde stad en de achternaam van mijn moeders vriendin kende ik al helemaal niet, dat zou zeker politiewerk geworden zijn vrees ik.
    Maar tussen mij en het OV is het nooit meer goed gekomen, ik blijf er een stevig wantrouwen tegen koesteren, of het nu een trein of een bus is, het liefst loop ik of ga met mijn eigen autootje ergens heen.

    • Goed dat jij het op een krijsen hebt gezet, dat is je redding geweest! En dat in een tijd zonder mobieltjes (-:
      Ik ben jaren met het OV naar mijn werk geweest maar had er zo’n genoeg van dat ik ben gaan fietsen. 30 km heen en terug. Vooral op de terugweg was het lekker. Kwam ik met een leeg hoofd thuis.
      Lieve groet

      • Zeker zonder mobieltjes, meis we hadden zelfs thuis geen telefoon, als er een noodsituatie was, mochten we bij de buren bellen. Die man had een bedrijf dus ook een telefoon. Ik was al 14 toen we thuis pas werden aangesloten en een eigen telefoon kregen. ( dat waren nog eens tijden (-; )

  16. ha die Mirjam
    het gebeurt dus ook bij zo’n mooi pont over de mooie Lek , herken de pont niet , had vast en zeker een andere 🙂
    kan begrijpen van zo’n joch die ziet zoveel nieuws en moois , maar ook de boosheid van pa ook al vind ik dat hij en z’n vrouw de schuldigen in deze zijn , als je al van schuld kan/wil spreken
    gelukkig eind en al goed
    20 dagen langer vakantie las ik al 🙂

    fijne avond groet

    • Jij bent toch bij Ameide overgevaren? Pontjes zat hier, trouwens. Als je hem niet nodig hebt, ligt-ie en als je de pont wel nodig hebt, ligt-ie aan de overkant (-:
      Ik vond het wel een goeie vondst van Menck dat Alfredo 20 dagen huisarrest had gekregen.
      Welterusten voor straks.

      • ik sta de Lek 2 x over , bij Kinderdijk en nadien bij Schoonhoven
        ja dat is een pontje eigen hé altijd aan de overkant te liggen hihi
        ja zeker een goede vondst en viel mij gelijk op 🙂

        ja de ppsjes mogen er zijn , de natuur doet ons allen goed , er zijn lui die willen het niet weten , halen alles uit een potje , meestal stinkend spul
        morgenochtend maak ik nog ff een klein fietsritje , moet bij de huisarts mijn enige medicijn halen en doe dat dan gelijk met een rondje om Hilversum door de mooie natuur
        slaap wel groet

  17. hij was dus weer boven water…Een hijs en een knuffel en huis arrest?! Poor kid. Zijn ze nou blij ? Ach eigenlijk zijn ouders gekke gasten toch?
    Dacht trouwens dat ik een recept ging lezen of Alfredo(spaghetti).
    Groet, Wilma

    • 😀 Een recept LOL. Ik ken wel een Alberto maar dat is een acteur die in een kinderserie speelt. Dat is een Italiaan die telkens “Meneer Spaghetti” wordt genoemd.
      Jouw regel las ik ook nog verkeerd. Ik dacht dat je mij een recept voor Alfredospaghetti wilde sturen.
      Kom maar op, dacht ik (-:
      Lieve groet

  18. Het zal je váder maar wezen….! Ben je net e schrik te boven krijg je een hijs voor je kop;-)
    Wij stonden ooit met de héle familie op een stationnetje in Oostenrijk in het pikkedonker . Dochterlief stond paniekerig naar de toen drie jarige kleindochter Annemarie te zoeken ….de kleine Annemarie had ze daarbij stevig op haar arm tegen zich aangeklemd;-)

    • Paniek voor niets om de kleine Annemiek.
      Vanmiddag had ik mijn dochter aan de smartphone. Wilde ik haar een foto op mijn mobiel laten zien en zocht ‘m overal. Ik had ‘m natuurlijk vast.
      Vertel het maar liever niet verder, haha (-:

    • Het is net als het tegeltje wat bij mijn schoonmoeder aan de muur hing: ’t Is altijd wat. En op de pont is het ook altijd wat.
      Leuke vakantie gehad???

  19. Ach gossie, het arme wurm. Wat zal hij in paniek zijn geweest toen het hele gezin vertrok en hij alleen achterbleef. Ik heb met hem te doen. Die ouders hadden beter moeten opletten.
    Ik dacht eerst nog even dat hij in het water was gevallen, maar gelukkig was dat niet het geval.

    • Daar houd je als kind toch een trauma aan over? Je familie zien wegvaren op een boot.
      Nee, als het echt slecht af was gelopen, had ik er niet over geschreven.
      Vorig jaar is hier een meisje van 11 verdronken. Ze was samen met haar zusje in de Lek aan het spelen.
      De schipper heeft haar gevonden. Heel het dorp was erdoor van slag.
      Lieve groet

  20. Ha Kakel,ik weet het zeker dat vader en moeder
    er een heel naar gevoel aan over hebben gehouden
    je kunt er niet ééntje missen………
    zo,n verhaal kan alle kanten op,dit was gelukkig de goede kant,
    Een heel warm zonne groetje………..

    • Als het slecht was afgelopen, had ik er denk ik niet over geschreven. Dan voel ik me net de Story of Shownieuws die blij zijn met elk slecht nieuwtje.
      Tuurlijk wil je geen kind missen!
      Morgen nog een tropisch dagje en daarna wordt het minder.32 graden is net te veel voor het goede (-:
      Lieve groet

  21. Ik heb er maar vijf, maar waar ik ook heen ga… ik tel ze continue (mijn kinderen hebben zeker tot hun tiende geloofd dat ze een twee drie of vier heetten. (Nu denk je waar is nummer vijf… nou die was nog niet geboren of nummer vijf was het huis al uit.. ’t is net welke kant je op telt :)).
    Fijn dat er zo snel hulp geregeld was voor dat kleine italiaantje.
    Liefs,
    Nathalie

    • De schipper is altijd heel alert. Als er mensen vermist worden (lekker praatje) is hij meestal de eerste die iets verdachts ziet.
      Je bent verantwoordelijk voor je eigen kind(eren.) Laat ze dan nog elkaars hand vasthouden.
      Wat geen giller dat je kinderen dachten dat ze een twee drie of vier heetten. Of is het een grap?

Laat een antwoord achter aan Lies Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *