Ik dacht dat hij mijn vriend was

Hij nodigde me uit voor een etentje bij hem thuis. We konden samen ontzettend lachen, dus ik had er zin in.
Na het eten verkasten we naar de bank waar hij steeds dichter naar me toe kroop.
Ging ik nu al weg, het was net zo gezellig? Neem een bus later!
Met tegenzin stemde ik toe.
Toen moest ik gaan anders miste ik de laatste bus. Ik liep naar de deur, waar hij me met een roofvogelachtige blik tegenhield en me een duw gaf.
‘Doe normaal, joh!’ zei ik.
‘ik wil dat je blijft slapen,’ zei hij.
‘Op de bank,’ schamperde ik.
‘Nee, bij mij in bed.’
Hij had een eenpersoonsbed. Dat werd stapelen; dank je de koekoek.
‘Ik wil naar huis, laat me erdoor!’ hield ik vol.
‘Wat maakt het uit, je bent toch geen maagd meer?’

Hij begon me te betasten. Zijn handen zaten onder mijn blouse en in mijn rok. Ik raakte in paniek en begon te schoppen, slaan, spugen en bijten.
Lachend pakte hij mijn pols vast. Het leek wel een bankschroef. Met mijn vrije hand sloeg ik de bril van zijn gezicht. Hij pakte me bij m’n haar en sloeg m’n hoofd tegen de muur. Tijdelijk was ik de kluts kwijt. In de tussentijd trok hij me mijn blouse uit en rukte aan mijn behabandje.

De bus, dacht ik, de bus…

Hij was veel te sterk voor me; ik moest iets verzinnen.
Ik kreeg een idee. De buurvrouw was thuis; als ik maar lang genoeg bleef gillen, zou ze wellicht de politie bellen. Ik was misselijk van de hoofdpijn maar gilde de longen uit mijn lijf.
Met zijn vlakke hand sloeg hij me in mijn gezicht, duwde me naar beneden en ging bovenop me zitten. De adrenaline gierde door me heen. Ik kon amper ademhalen, maar als ik ophield met gillen, was ik er geweest.
‘Houd je bek, trut!’ schreeuwde hij in m’n oor.
Ik bleef gillen. Op het moment dat ik dacht dat ik moest overgeven, had hij er ineens genoeg van.
Hij trok me overeind, sloeg me tegen de buitendeur, sleurde me er weer vandaan en deed de deur open. Hij trapte me naar buiten. Ik struikelde over de drempel en viel languit op de galerij.
‘Vieze sloerie,’ schold hij, terwijl hij m’n jas over de balustrade gooide. M’n  laarzen smeet hij er een voor een achteraan, en net voor hij de deur dichtdeed, zei hij: ‘Als je de laatste bus mist, kom je maar terug.’
‘Ik lik nog liever de vuilnisemmer schoon!’ spuugde ik.

Ik trok mijn blouse aan en denderde op pantykousen de trappen af. Buiten viste ik mijn jas uit de struiken. Een laars lag op de stoep, de andere zag ik nergens liggen.
Ik hoorde de bus! Hij rondde de bocht en even schenen de lampen op het plantsoen. Lang genoeg om mijn laars te zien liggen. Ik raapte ‘m op en begon te rennen.

De buschauffeur zag m’n blote voeten en wilde iets grappigs zeggen, maar na een blik op mijn gezicht, bedacht hij zich.
‘Alles goed, mevrouw?’
Ik knikte maar.

Drie kwartier later was ik bij mijn ouderlijk huis. Pas toen de deur op het nachtslot zat, voelde ik me veilig.
Die nacht heb ik niet geslapen maar ik lag wel in mijn eigen bed.

Had ik het toen maar aan mijn broer verteld. Hij had ‘m faliekant op zijn bek geslagen.
Maar ik zweeg. Uit schaamte. En omdat ik op het schoolplein en in het Sophia geleerd had dat er niemand was die het voor me opnam.

138 gedachten over “Ik dacht dat hij mijn vriend was

  1. Ik wou dat ik je destijds kon beschermen, maar helaas.
    Goed dat je dit van je kunt afschrijven ook al zal de wonde blijven. Het is een moedige stap om dit hier te delen. Wat is er van die hufter geworden ? Hopelijk zit hij weggestopt in een donkere kerker.

  2. Die schaamte is valse schaamte …… !!!
    Wat je is overkomen daar hoef jij je niet voor te schamen, wel die ander, tot op zijn botten….

    Very Big Hug.

  3. Begrijpen zal ik dit soort mensen nooit. Ik vrees als ik je broer was geweest en het geweten had, dat ik hem net zolang zou slaan dat hij dat niemand anders meer kon aandoen.

    • Dat is lief en ferm gesproken!
      Mijn grootste angst is dat het mijn dochter kan overkomen. Ik blokkeer die gedachte, anders heb ik geen leven.

  4. Dacht ook aan een verhaal maar het blijkt je echt te zijn overkomen. Deze dingen zie je in tv films, of je leest het in boeken maar als het in RL gebeurd dan krijgt je daar een hele wrange smaak van in je mond. Bah, wat een ongelofelijke smeerlap! X

    • Zo’n verhaal zou ik niet willen en kunnen verzinnen.
      Op de een of andere reden wil jij het natuurlijk niet geloven. Je hoopt dat het een verhaal is…
      Bedankt voor je lieve reactie.

  5. Wat een ongelofelijke HUFTER!
    Inderdaad jammer dat je het niet aan je broer hebt verteld, die had hem wel een kopje kleiner gemaakt.
    Goed dat je je zo sterk verweerd hebt, ik hoop dat zijn bril aan gruzelementen was.
    Liefs en een knuffel
    Petr@

    • Hij had zelfs nog het gore lef om me de volgende dag op mijn werk op te bellen. Ik zei: ‘Tegen jou praat ik niet meer.’ en smeet meteen de hoorn erop. Een aantal collega’s die het hoorden, lagen in een deuk. De onderdirecteur zag dat er meer aan de hand was. ‘Loop maar even mee naar mijn kamer,’ zei hij. ‘Valt iemand je lastig?’ vroeg-ie. Ik knikte. Hij vroeg verder niets. Pakte de telefoon, dreigde met de politie.
      Het heeft helaas niet geholpen.
      Dank voor je lieve woorden.

  6. Wat zijn er toch walgelijke figuren op deze wereld. Ik hoop dat ie niet nog meer slachtoffers heeft gemaakt in zijn leven. Zieke man.
    xx

  7. O wat is dit verschrikkelijk dat je dit moet overkomen Ik vind het knap van je dat je hier over kan schrijven. Meestal lucht het wel op hoewel je er nog niet ben Heel veel sterkte en liefs wens ik je.
    groetjes Marianne xxx

  8. Wat erg eigenlijk dat het jou overkomt en dat jij als slachtoffer je er voor schaamt dat het je overkomen is. Erg goed dat je het (uiteindelijk) tóch aan je man verteld hebt, wat ben je toch een sterke vrouw!

    Hartelijke groet en een virtuele knuffel,
    Noor

  9. als ik alle reacties zo lees , heeft dit van je af schrijven wel wat opluchting gegeven hoop ik dan toch maar
    en lachen om die cartoons en de dikke en de dunne is ook altijd goed voor het gemoed

    fijne avond groet

  10. Dat je er nú over schrijft moet wel betekenen dat je nu beseft dat er voor jóu totaal geen reden is om je te schamen, die hork zou zich moeten schamen, jij niet.
    Je hebt het beste gedaan dat je kón doen, hem afgewimpeld en toen hij zich daar niet bij neer wilde leggen heb je gevochten als een leeuwin om te voorkomen dat hij z’n zin zou krijgen. Je bent gewoon een kanjer geweest….. en dat ben je nóg natuurlijk!

      • Maar er over schrijven is minstens net zo goed hoor. Dat kan ook makkelijker omdat dan niémand het hoeft te zien als je de controle verliest over “de waterwerken” XXX

      • Ik en de controle willen houden: dat is één en het zelfde.
        Je bent een lieverd, dank xxx

  11. Ha Mirjam, ik heb in één keer gelezen, je ziet het in films
    en leest verhalen.
    maar waar gebeurd is ,is te erg voor woorden
    maar je komt er nu mee naar buiten, en je schrijft er over,
    misschien is de tijd rijp om het te verwerken, ik hoop het zo voor jou!
    een dikke knuffel
    groetjes Christiene.

    • Ik werk er hard aan. Beetje bij beetje.
      Erover praten kan ik niet, maar dat is ook nergens voor nodig. Als ik er maar aan voorbij kom.
      Lieve groet

  12. dit is vreselijk Mirjam, die zijn het leven niet waard
    je hebt je goed verdedigt, met hand en tand, velen zouden het niet kunnen van schrik, dappere meid ben je
    bijna even erg is dat je het thuis niet kwijt kon, wat een angsten moet je gehad hebben en vast nog
    schaamte is enkel wat hij zou moeten voelen niet jij

    hele dikke knuffel

    • Mijn therapeut zegt precies hetzelfde. En toch blijft de schaamte en het vieze gevoel er.
      Het is de machteloosheid dat je tegen iemand niet bent opgewassen.
      Dank voor je knuffel, An!

    • We staan niet alleen en tegelijkertijd kan en wil niemand er over praten. Omdat het gewoon té erg is. Vernederend.
      Ik ben blij dát je gevlucht bent. Liever eerder dan die 12 jaar maar uiteindelijk heb je de stap gezet. Blijf in jezelf geloven!

  13. :-((( soms zou ik willen gillen om dit soort verhalen gewoon in het bos of op tv. klootzak is het. Valse schaamte ken ik maar al te goed:-( heb je het echt goed verwerkt? ben zelf met trauma therapie bezig en dat doet onwijs goed. Mocht je details willen weten je hebt mijn Mail adres.

    • Dit heb ik goed verwerkt. Wat hierna kwam, is vele malen erger. Ik heb EMDR-therapie gehad. Jij ook? Na zes sessies zei de therapeut dat ik beter kon stoppen.Jij hebt wss ook een PTSS gehad?
      Ik hoop vooral dat hij heel erg dood is. Dat ik zeker weet dat ik hem nooit meer ergens kan tegenkomen. Soms kan ik het ook nuchter bekijken: het is voorbij en zal nooit meer gebeuren. Maar dan hoor je weer wat op tv en voel je je weer even vies als je al die tijd gedaan hebt. Bedankt voor je dappere reactie en je lieve woorden. Ik ben vooral benieuwd welke therapie jij nu volgt.

  14. Ohh wat erg dat dit je destijds is overkomen. Helaas komt het vandaag de dag nog steeds voor en zwijgen de slachtoffers vaak uit onterechte schaamte.

  15. Het gevoel herkenbaar! Als tiener een bril aan laten passen. Man uit winkel stond hele tijd met zn erectie tegen me aan! Wist niet wat te doen! Nooit meer naar winkel teruggeweest maar schaamtegevoel bleef. Ook tot een paar jaar geleden nooit iemand verteld. Stom die valse schaamte. Ik hoop dat je na zoveel jaar iets minder last gaat krijgen van de herin eringen en schaamte. Je weet wel dat je niet schuldig was maar dat gevoel is moeilijk weg te krijgen. Sterkte en ook een Zweese knuffel. Ingrid

    • Dat iemand aan je zit of zich opdringt is echt vreselijk. Ik kan er nog steeds niet over praten maar schrijven lucht op.
      Dank voor je lieve reactie.

    • Dat vind ik een scherpe vraag. Voor die tijd sliep ik slecht. Maar sinds die gebeurtenis(sen) kan ik me moeilijk ontspannen en slecht bij mijn gevoel.

  16. Lieve Kakel,

    Pfff heftig, beeldend geschreven, kippenvel. Het kwam ook even goed binnen omdat ik nog even dacht dat het een gewone schrijfsel was, ook al wist ik anders.
    Zolang mee rond blijven lopen. Alleen, wat een eenzaamheid. Wat een schok moet het ook geweest zijn voor je man 3 jaar geleden. Mir ik heb echt heel veel respect voor jou!! Knuffel liefs Debby

  17. Dag lief Kakeltje,

    toen ik dit las dacht ik in een film te zitten.
    Ik zag het allemaal helemaal voor me en ik had zo met je te doen.
    En meteen werd ik toch ook trots op je dat je doorgezet hebt en dat je hem niet zijn zin hebt gegeven. Je bent geweldig!

    Maar ja, al dat geweld heeft wel z’n lidtekens nagelaten.
    Hoe kom je daar van af?

    Door lief te zijn voor jezelf.
    Je bent een grote schat en je mag er zijn.
    Verwen jezelf maar met warme olie en met een bordje kippensoep.

    En vertel het.
    Aan iedereen!

    Dag schat…
    Je bent nu veilig…

    Dikke kus van Marlou

    • Ik heb je reactie met een lach en een traan gelezen.
      Hij is nog een keer terug gekomen om het af te maken. Ik denk niet dat ik er ooit overheen kom. Met Dien heb ik er over gepraat. Dat was “prettig.”
      Lekker, een bordje kippensoep. Daar maak jij veel mensen blij mee.
      Nee, ik vertel het verder aan niemand. Geen behoefte aan.
      Klopt: het is voorbij en ik ben nu veilig. Wat ben je toch een moordwijf!
      Dikke kus

  18. Lief Pipje
    Voel een hand om mn hart die steeds harder knijpt. Wat ben jij sterk en wat een pracht mens ben je dat je dit kan schrijven. Denk aan je.

  19. lief vriendinneke….

    Je bent een kanjer, door deze klootzak ben je wel een héél sterk mens geworden,
    de dag dat hij dood is… gaat het met jou ook beter, weet ik …

    lieve schat…
    een dikke knuffel, is het minste wat ik je hier geven kan…

    <3

    • Ik hoop dat-ie hartstikke dood is. Dat ik ‘m nooit meer kan tegenkomen. Dan zou ik rust hebben.
      Alleen een dikke knuffel? Niet zo bescheiden, Dien. Je geeft me veel meer met al je lieve Whatsappies ♥

  20. oei……………
    echt hé, ik kan er niet tegen en hoop dat het me nooit overkomt…..
    rrrr, ik heb er rillingen van
    @->-’s voor jou

  21. Wat een smeerlap!! Vind het toch ondanks alles dat je nog kon gillen!
    Is mij bijna onderweg overkomen en als ik het thuis vertelt had hadden ze was gezegd: waarom ga je dan ook daar fietsen? Was op weg naar school. Als ik er aan denk wordt ik nog ..ja wat??
    Sterkte!!
    Wilma

    • Krijg je alsnog de kriebels en de zenuwen.
      Al heel lang bestaat de redenatie: als je een korte rok aantrekt dan vraag je er om. Achterlijke mening.
      Ik ben blij dat je er goed van afgekomen bent.
      Lieve groet

  22. Stil van. Wat moet dat afschuwelijk zijn geweest al die jaren. Weet niet hoe oud je was, wij hebben het hier met ons nichtje van 16 meegemaakt, met desastreuze gevolgen waar ik heel moeilijk over kan praten. Sommige mannen zijn zulke klootzakken, iemand anders leven kapot te maken . Heel veel knuffels en heel veel liefs voor jou , de beste beslissing is dat je het verteld hebt, jij hoeft je nergens voor te schamen!
    xxxRoelien

    • Arm nichtje… De dader zou je het liefst zijn nek omdraaien of laten creperen in een cel. Vrouwen hebben voor de rest van hun leven een trauma.
      En in oorlogsgebieden worden vrouwen als beloning gezien als overwinning van de strijders.
      Ik ben vrijwillig in therapie gegaan. Het ging gewoon niet meer. Pas na een jaar durfde ik erover te praten.
      Ik vind je nichtje héél dapper.
      Lieve groet

  23. nee zo iets kan je niet verzinnen
    je hebt het moeten verwerken , en dat neemt veel tijd
    hopelijk doet dit van je afschrijven het je goed aan je gemoed
    en als nog zou ik zo’n smeerlap kunnen slaan , en wel daar waar het de meeste pijn doet

    slaap wel groet

    • Dank voor je laatste regel.
      Iemand haten is niet goed. Haat keert zich altijd tegen je maar het valt niet mee.
      Het fijnste zou zijn dat hij dood is. Dan weet ik zeker dat ik hem nooit meer terugzie.
      Herfstige groet

  24. Jeetje Kakeltje.. Wat erg..
    Ik dacht dit is een verhaal over een loverboy of zo…
    Wat goed van je dat je het eruit gooit.. Heeft dat nu goed gedaan?
    Ik hoop het zo.. Maar zo lang voor je gehouden..
    Wat een geheim, afschuwelijk…
    Heel veel liefs XXX

    • Ja, ik ben het kwijt, het lucht op.
      Al had ik gewild dan nog had ik het thuis niet kunnen vertellen: mijn moeder kan geen geheimen bewaren.
      Het gevoel van vies zijn, gaat moeilijk weg. De schaamte wordt minder. Ik kon wel beredeneren dat de schaamte vals was, maar het voelde heel anders.
      Dank voor je lieve woorden xxx

  25. Ze lijken op mensen

    het half
    getemde beest
    in ogenschijnlijk gedistingeerde heren

    wordt soms ongezien wild
    tot het de sekshonger heeft gestild

    velen zien
    in elke vrouw
    een hoer die ze een lesje moeten leren

    Ik wens jou heel veel liefde toe van al de mensen die je dierbaar zijn, lieve Mirjam!
    Lenjef

    • Ik ben blij met je titel. Het voelt meteen goed. Wat een paar woorden niet kunnen doen.
      Mijn moeder vond hem de ideale schoonzoon omdat hij er altijd zo netjes uitzag. Je slaat de spijker weer op zijn kop.
      Dank voor je mooie reactie en je lieve woorden!

  26. Als ik weet wie het is, dan sla ik hem alsnog snoeihard op zijn bek en waarschijnlijk iets harder dan hij kan vermoeden. Ik neem het op en zet het online, als voorbeeld van wat je met dit soort miezerige mannetjes moet doen. Daar ga ik gerust een paar maanden voor zitten, zonder probleem. Van suz blijf je af, je blijft van iedere vrouw af met dit soort fratsen. Walgelijk mannetje. Bah!

    • Ik wil niet dat je voor mij de bak indraait. Natuurlijk wist ik dat ik op je kon rekenen. Wanner niet?
      Laten we weer een keer samen uit eten gaan. Ik trakteer ♥
      Laf joe.

  27. Ik geef je een hele dikke knuffel en de schaamte begrijp ik zo goed. Terwijl je weet dat het niet je schuld is voel je het wel zo. Xxxxdappere dodo xxx

    • Erg, dat je je als slachtoffer schuldig voelt. Terwijl ik ook niet als slachtoffer gezien wil worden.
      Je hebt het mooi samengevat. Dank voor je lieve woorden.
      Lieve groet

  28. Wat een akelig verhaal en met heel mijn hart hoopte ik dat er een typisch ‘kakelbont’ einde aan zou komen (en dat het dus aan je fantasie ontsproten zou zijn). Niet dus. Ik lees bij de reacties dat je het echt hebt meegemaakt…Mirjam wat afschuwelijk.

    • Een dergelijk verhaal zou ik nooit willen en kunnen verzinnen. Maar ik begrijp wel dat je als lezer denkt dat het alleen maar een verhaal is.
      Lieve groet

  29. Lieve schat de rillingen lopen over mijn rug , wat een ellendeling .En zo verschrikkelijk dat je niet durfde te zeggen bang om niet geloofd te worden ,wat moet dat een eenzaam gevoel hebben gegeven ! Goed van je om dit gewoon nu van je af geschreven hebt en ik hoop dat het je een beetje helpt .
    Hele dikke kus van mij ,Elisabeth

    • Schrijven helpt. Ik heb heel lang de woorden niet kunnen vinden.
      Ik zie me nog zitten op m’n zolderkamer. Dat ik van ellende niet waar ik het zoeken moest.
      Maar het gaat beter, ik werk eraan.
      Bedankt en een lieve groet.

  30. Oei, nu moet ik toch even slikken. Dit is bijzonder heftig. En er is moed voor nodig om het te delen, dat vooral ook. Erover praten kan therapeutisch werken, het van je afschrijven ook. Maar of dat genoeg is om het definitief naar een verre hoek van je gedachten te bannen?

    • Ik heb het juist heel lang uit mijn gedachten verbannen. De herinnering heb ik in een kluis gestopt, de sleutel, de code en de kluis de Maas gegooid.
      Maar toch kwam het boven. Praten lukt niet, schrijven wel.

  31. Oh Kakel ik hoop dat je intussen wel voorgoed van hem verlost bent.
    Geweldig dat je er over kunt schrijven, dat helpt bij de verwerking.
    Maarr…Gaat dit nog verder. Is er nog meer gebeurd?? Jeetje wat erg voor je.

    Een warme knuffel
    ,

    • Ja. Door een noodlottige samenloop van omstandigheden stond hij voor de deur toen ik alleen thuis was. Bekenden kwamen altijd via de achterkant. Toen ’s avonds de bel ging, dacht ik dat het een collectant was of zo.
      Het is alsof ik me daarna nooit meer schoon gevoeld heb.

      • Hier moest de doodstraf op staan. Die beesten houden daar nooit mee op .Wie weet zijn er meer slachtoffers.
        Voel je eigen maar gerust schoon, je hebt een mooi innerlijk en dat telt het meest.
        Liefs, Ria

  32. Pff jeetje wat een klootzakken heb je er toch bij zeg. En wat was je gehersenspoeld dat je er niets van moest zeggen omdat er niemand voor je op kwam. Denk dat je broer je zeker geholpen zou hebben. Juist het verzwijgen van dingen brengt mensen jaren later nog in problemen. Zo erg.

    • Mijn broer had het zeker voor me opgenomen! Thuis had ik het sowieso niet kunnen vertellen want mijn moeder kan geen geheimen bewaren en de schaamte was huizenhoog.
      Het ergste was dat hij door een noodlottig toeval onverwacht voor de deur stond toen ik het weekend alleen thuis was. Daar heb ik nog nachtmerries van.
      Zelfs mijn man heb ik het drie jaar geleden pas voor het eerst verteld.
      Ik dacht: ieder mens heeft recht op een geheim en dit is het mijne. Maar op een gegeven moment viel ik in scherven uit elkaar…

      • Pff dat is heftig Mirjam. Heb het niet zo erg gehad als jij maar wel met een date die man dacht dat hij meteen zijn gang kon gaan. Heb die klojo nog met de auto naar de Capelse brug ook gebracht. Had het wel tegen mijn zus verteld meteen die zei had hem lekker de deur uitgezet en zie maar hoe je thuis komt. En daar had ze wel gelijk in eigenlijk…… Zijn gewoon zulke klote dingen. Daarna nooit meer met een date thuis afgesproken dat had ik er wel van geleerd dat je nooit weet wie je in huis haalt.

      • Bij mij had hij de auto niet meer in gekomen.
        Sinds het gebeurd is, moeten mensen me ook niet meer aan het schrikken maken. Of me uit een geintje beetpakken want ik sla er meteen op los. Raak compleet in paniek.
        Erg hè, dat iemand zo je leven omver kan gooien? Jij durfde nooit meer met iemand bij je thuis af te spreken.

  33. Oh nee!
    Ik hoop echt dat je ‘gewoon’ een fantastische pen hebt en ontzettend treffend en beeldend neerzet wat helaas teveel vrouwen meemaken.

      • Ik weet efkes niet wat zeggen. Tjonge jonge Mirjam … Wat moedig van je om dit hier te schrijven.

      • Ik heb het jaren ontkend; weggestopt. Maar ineens haalde het me als een boomerang in. Ik heb er genoeg van om me er voor te schamen: het lag niet aan mij.

Laat een antwoord achter aan fietszwerver Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *