Sloerietoetje

Keek op de week (84)

Laatste week van jaar is tevens de vreemdste. Ben almaar kluts kwijt welke dag het is.
Hoe dan ook: nog één dag en dan is 2019 geschiedenis.

Was eerste kerstdag gezellig, joh, bij ons thuis. Roos maakte voor familiediner toetje tiramisu. Bakte zelf lange vingers maar deeg was te dun en liep uit. Nijdig flikkerde ze alles in afvalbak. Omdat sfeer met bijl te klieven was, vertrok ik naar boven en haar vader met Rosa naar buiten.
Tweede lichting vingers was luchtig en krokant.
Eindresultaat leverde Kind veel likes op aan tafel.
Om glas tiramisu dat overbleef werd ware veldslag geleverd.
‘Een getal onder de tien.’
‘Acht.’
‘Dat is het goede antwoord.’
‘Ja, nee, ik wilde óók acht zeggen!’
Werd sloerietoetje: liefhebbers lepelden gezamenlijk glas leeg.

Vóór familiediner begon, was er familiequiz. Georganiseerd door Roos en Kim. Met powerpont via Beamer. Algemene kennis ronde, tweemaal muziekronde (raad de intro…) een filmronde…
Groepje waar ik in zat, lag zes rondes aan kop maar werd in laatste ronde getackeld door groepje van Man. Volgend jaar revanche!

Met ingang van 2020 stopt plaatselijke ijsclub met maandelijks ophalen van oud-papier. Levert te weinig op en er zit veel waardeloos karton tussen.
Nee, dan 1974! Wanneer ik 200 kilo oud-papier ophaalde, leverde dat in manege één uur gratis rijles (ter waarde van acht gulden) op. En mijn vader maar heen en weer rijden in onze groene kever…

Ging samen met Roos naar favoriete tent om iets te drinken.
Er zat geen koekje bij verse muntthee. Ik zuchtte.
‘Niet om vragen,’ zei Kind, en wierp me een je-zet-me-niet-voor-lul-blik toe.
‘Heeft u een koekje voor me? riep ik de serveerster na.
‘Hoor eens,’ zei ik tegen Roos, ‘ik heb suiker geschrapt, eet nérgens koekjes, maar dit ene speciale koekje wil ik.
Kind hield bierkaart voor gezicht. En haar neem je dan mee voor de gezelligheid…

Soms ben ik bang dat ik gek zal worden of dat ik krampachtige zenuwtics ga ontwikkelden zoals nagelbijten, knarsetanden of tegels tellen.
Of dat ik net zo impulsief reageer als ik denk. Dat ik zó graag een rotonde linksom wil nemen, dat ik het doe.
En toen las ik in tijdschrift in ziekenhuis: “Iedereen heeft wel iets. De enige normale mensen zijn de mensen die je niet goed kent.”
Iedereen wijkt dus beetje af. Niet gek zijn, dát is pas bijzonder!
Niemand is normaal. Heerlijk toch? Is dat geen fantastisch nieuws op valreep van oude jaar?

Lieve lezers
Bedankt voor jullie trouwe bezoekjes, aanmoedigingen, en warme reacties op mijn blog. Jullie appjes, kaarten, e-mails en cadeautjes. Ga daar vooral mee door.  Dat we lief zijn voor elkaar in het nieuwe jaar, en dat het beste van 2019, het slechtste mag zijn in 2020!

108 gedachten over “Sloerietoetje

  1. Ha Mirjam
    Een sloerietoetje nog nooit van gehoord, laat staan ooit gehadeen heerlijk toetje voor als je het echt niet meer weet.Leuk de gewone dingen die je mee maakt ,en zo als je het beschrijft zijn al toetjes op zich!
    Wens je goed jaar 2020.
    lieve groet Christiene

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *