Blote horror

Keek op de week (95)

Pianostemmer is geweest. Was ons telefoonnummer kwijtgeraakt en schreef brief of we afspraak wilden maken. Dat wilde Roos.
Man stond aarzelend voor deur met vraag of brief niet brutaal was.
Welnee, mallerd!
Hield alle deuren voor hem open en veel afstand. Tuindeuren wijd open. Buren moeten er ook iets voor over hebben…
Na stemmen speelde hij meesterlijke toegift. Daar verliest elke zure recessie het van.

Wilde me na rondje Rosa opfrissen aan wasbak. Maar eerst vuile was verzamelen.
Adviseerde mezelf: pak eerst schone handdoeken uit kast. Tsssk, alsof ik die zou vergeten.
Wasautomaat aangezet.
Pak nou handdoeken. Jaha, straks!
Planten watergeven.
Je voelt ‘m al aankomen zeker?
Inderdaad, daar stond ik: naakt en nat.
Man had een chat. Wie weet zelfs videochat.
Roos was nergens te bekennen. Deur, raam en gordijnen van haar slaapkamer open met uitzicht op huizen (twintig meter) achter ons. Huizen waar wellicht mensen thuiswerkten.
Begeerde droogdoeken lagen in slaapkamer van Joris en mij; ook alles open.
Dacht: wacht tot ik opdroog. Na twee seconden was geduld op.
Douchemat omslaan? Te krap.
Afdrogen met sokken? Te klein.
Jankerd! schold ik tegen mezelf. Dat hielp. Trok pijlsnel Roos’ kamerdeur dicht. Dat was horde één. Ik leefde nog.
Probleem in onze slaapkamer was Franse balkondeur langs straatkant. Liggend voor deur deed Rosa dut. Toen ze mij hoorde, opende ze oog en bekeek me met groeiende interesse.
Baas, wat heb jij weinig haar en waarom loop jij zo raar dubbel?
‘Bemoei je met je eigen!’ schold ik.
Keek schichtig naar stoep en weg – leeg! – graaide vervuld van immense blijdschap doeken uit kast en rende naar douche. Aldaar bleek ik droog.

Luisterde, hoorde louter stilte en deed deur werkkamer Joris open.
O, horror!
Twee gezichten van onbekende kerels staarden me op riant beeldscherm gefascineerd aan. Liet bijna mok thee, en melkchocoladerotsjes op schoteltje uit handen vallen.
‘Ik zit video te bellen,’ zei Joris schaapachtig en overbodig.
Ik ga waarachtig liever dood dan op foto…Wilde abrupt omkeren maar dacht: ik kan dit. Ben aangekleed en incognito door zonnebril.
Vertrok geen spier, zette versnaperingen op Mans bureau en verdween met snelheid van licht.
Achter dichte deur hoorde ik Joris hard lachen.
Toen kust veilig was, riep hij: ‘Ze vroegen of ze ook iets konden bestellen.’
‘Wat heb je gezegd?’
Joris stikte zowat. ‘Ihhik zei dat ihhik hahaha! niet zo’n hahaha! makkelijke vrouhouw hahaha! heb.’
‘Ben trots op je, schat,’ zei ik naar waarheid. Wie wil nou als meegaand te boek staan?
‘Is grapje! Is grapje!’ riep hij mij na.
Na avondeten vroeg Joris op zoete toon: ‘Krijg ik morgen weer thee met lekkers?’
‘De tijd zal het je leren,’ lachte ik vals.

Las iets op internet. Heb fantastische verrassing voor Joris in gedachten:
“Komen de gezichten van je collega’s tijdens videobellen je je neus uit? Vanaf nu kun je een geit of lama laten mee vergaderen!”

Post!
Wat zijn bloggers toch lieve mensen. Viel cadeau door brievenbus. Voor mij! En helemaal mijn smaak: pure chocolade. Postbezorging ondervindt hinder van corona dus verrassing kwam later dan door Lies gepland. Geeft niks: anders was sjokla al opgegeten.
Bedankt Lie(f)s! ♥

105 gedachten over “Blote horror

    • Haba, je hebt zomaar op mijn verzoek een blog geschreven. Ik ben je hartstikke erkentelijk en heb smakelijk gelachen. Het verhaal kan ik me niet herinneren dus je hebt me er plezier mee gedaan. En nog meer lezers.
      Hartstikke bedankt ♥

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *