Geliket en gelakt

Keek op de week (115)

Uit het nieuws:
-Pikante actie in Vaticaan. Paus Franciscus likete op Insta foto van halfnaakt Braziliaans model (ik wist het!) Paus is echter verschoond want hij kan niet(s) liken. Heeft dus celibatair en zwartgerokte roomse medewerker gedaan. Wie, zal aards mysterie blijven.
-13 pony’s op de middenstip van een hockeyveld. Het kon in Tilburg. Beheerder van veld wist niet wat ‘m ochtends overkwam bij de aanblik. Wat bleek? Dieren waren ’s nachts in binnenstad aan de zwier gegaan en politie had – om botsingen te voorkomen – pony’s naar veilig omheind terrein gebracht. Wel verzuimd beheerder te informeren. Dieren zijn weer thuis en zullen nimmer terugverlangen naar hockeyclub want kunstgras…zeg nou zelf…
-Spijtig, komende maanden géén Elfstedentocht. Zou toch hartverscheurend zijn als het voor het eerst sinds 1997 weer knoerhard ging vriezen…

Er gebeurde meer…

Lag wakker en dacht aan m’n opa. Lieve man. Tevens bezitter van benzineaansteker. Ik mocht tweemaal daags het klepje opendoen en stevig snuiven. Niet vaker; zo stond dat in opa’s cao.
Opa rookte alles waar hij de brand in kon steken: sigaretten, pijp, shag, sigaren. Mijn favoriet waren bolknakkers want daar zaten sigarenbandjes omheen die ik spaarde. Hoe meer opa er rookte, hoe beter ik het vond. Roken was toen nog niet ongezond.

Liep met Rosa door Koeienbos. Andere hond – ranzige reu – liep tien meter met ons mee; zijn  neus in Rosa’s hol. Kreeg er plaatsvervangend rillingen van. Vroeg aan z’n baas: ‘Wilt u uw hond even u roepen?’
‘Waarom,’ riep vrouw, ‘hij doet toch niets?’
Tijdje later zei ik tegen Rosa: ‘Zit.’ Aldus geschiedde. Tegen reu: ‘Nu kun je er niet bij, hè? Aan eigenaar: ‘Mevrouw, ik ga linksaf, als hij achter ons blijft lopen, bent u ‘m straks kwijt.’
‘Hij doet toch niets!’ herhaalde vrouw.
Een beperkt vocabulaire of IQ? Maar oké, wees mijn gast.
Rosa en ik liepen in straftempo door. Inclusief zwaan-kleef-aan-hond.
Vrouw riep: ‘Frodo! Frooodoooo!’
Frodo was niet gek. Zo lekker ruikt het bij hem thuis niet.
Rosa werd het zat, gromde en grauwde. Reu bleef meelopen, zij het op afstand.
Zijn baas zette achtervolging in; moest zelfs rennen.
Ging uit meelij na een kilometer langzamer lopen. Vijf minuten later hijgde vrouw: ‘U had…best… even… kunnen wachten!’
‘Waarom?’ vroeg ik. ‘Hij doet toch niets?’
We keken elkander aan. Vrouw zweeg. Goeie reactie, lekker kort.
Buiten gehoorafstand zei ik tegen Rosa: ‘Die hebben we een poepie laten ruiken.’
Ja, baas. Wie A zegt moet ook scheet zeggen.

Sinds mijn nagelstyliste op zichzelf woont, gingen mijn teennagels kleurloos door het leven.
Toen Roos twee dagen thuis was, vroeg ik om herfstnagels met rood met witten stippen. Helaas, rode nagellak was uitgedroogd en kurk om stippen mee te maken, lag elders.
‘Doe dan maar iets geks,’ stelde ik voor. ‘Elke nagel andere kleur of zo.’
Was kolfje naar Kinds hand. Sta er gelakt op; heb nu feest-tenen! Behalve mezelf niemand die ze ziet, tenzij Joris speciaal voor gelegenheid leesbril op zet.

Had gefietst en ‘m gepoetst (weg was nat) en kwamen samen binnen.
Man verwelkomde me met: ‘David Bowie is bewusteloos.’
Ik was twee seconden analfabeet. Vroeg daarna: ‘Is hij van de kast gevallen?’
‘Ja, op de grond. Heb ‘m opgeraapt en op tafel gelegd,’ zei Joris. ‘Hij is op z’n voorhoofd terechtgekomen,’ en priemde pesterig een rondje over voorplaat van Bowies kalender.
‘Wacht maar,’ grijnsde ik, ‘2021 wordt een lang jaar voor jou.’

102 gedachten over “Geliket en gelakt

Laat een antwoord achter aan Ingrid Mooren Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *