Drama’s en een wonder

Keek op de week (120)

Dacht: kort rondje fietsen – 50 kilometer – in twee uur uit en thuis. Liep anders. Reed lek bij Gouda. Wederom langs IJssel. Was ineens finaal uitgekeken op rivier.
Eenmaal binnenband verwisseld, kwam er geen zucht meer uit m’n pompje. Dood. Slechts fatsoen weerhield me pomp in rivier te smijten.
Moest toevallig passerende wielrenner om hulp vragen. Ellendig was dat. Ongevaarlijk ogend exemplaar verleende eerste hulp.
Reed tweede keer lek onder vermaledijde brug der zuchten. Terwijl ik binnenband verving, hoopte ik op pompwonder. Bleef uit. Koud, nat, geen wielrenner te bekennen…Schoot van ergernis foto.
Moest iets doen uit categorie Nog-Nooit-Gedaan. Belde Joris of hij me met fiets wilde ophalen. Hij was midden in polder aan wandel met Rosa.
Echter, het geluk was met mij: Roos was thuis.
Deed gloedvolle oproep; mijn smeekbede werd opgepikt. Kwam mij in haar vaders auto (!) ophalen. Toch nog sprake van wonder.

Volgende dag: een pakje. Voor mij! Langwerpig; lag aangenaam zwaar in de hand.
‘Wanneer heb je dit besteld?’
‘Vijf dagen geleden. Werkt op batterijen,’ voegde Man eraan toe. Hij had er duidelijk lol in.
‘Te zwaar voor een tandenborstel,’ constateerde ik.
Joris’ grijns werd breder.
‘Word ik er blij van?’
‘Heel, héél blij,’ lachte Man. Eerst schudde z’n hoofd, daarna z’n hele lijf. ‘Hoe langer je het gebruikt, hoe warmer je het krijgt. Dat krijg je van dergelijk speelgoed.’ Na blik op mijn gezicht, stikte hij bijkans van plezier. Kreeg woorden nauwelijks uit z’n mond. Dit stadium kende ik. Slechts seconden verwijderd van rollend oogvocht.
Rukte verpakking open en viel flauw van begeerte.
‘Mag jij jokken?’ vroeg ik, schuddend met cadeau. ‘Dit heb jij geen vijf dagen geleden besteld. En hier zitten ook geen batterijen in!’
Man kón niet meer.
Wie lachte het laatst? Ik, ik, ik! Mét nieuwe, futuristische pompje.

Balen, die lockdown. Geen gezamenlijke kerstdis. Geen familiequiz. Had revanche willen nemen op Joris die vorig jaar won. Onverdiend uiteraard. Slijp alvast messen voor volgend jaar.

Hoorde Roos diverse malen streng ‘Uit de keuken!’ roepen tegen hond.
Kind bereidde tongstrelend toetje en had weinig trek in belangstellende hond. ‘Mam! Rosa luistert niet naar me,’ deed Kind haar beklag.
Wierp blik in keuken. Hond strekte voorpoten, slaakte zucht en legde kop op poten. ‘Logisch,’ zei ik, ‘Rosa denkt: woon jij hier of ik?’

‘Buren daar,’ wees ik naar huis bij plaatselijk verharde boerenweg, ‘hebben boom buiten volhangen met vuurpijlen,’ spuugde ik thuis m’n gal. ‘Aanslag op volksgezondheid. Ze verkleuren van rood, oranje van groen naar geel, en spuiten wit weg. Daarna begint feest overnieuw. Krijg er kortsluiting van in m’n hersenen.’
‘Daar is weinig voor nodig,’ grijnsde Joris. ‘Heb je gezien wat er in hun huiskamer tegen de muur hangt?’
Zei geëgerd: ‘Nee, natuurlijk niet.’
‘Schaterend zei Man: ‘Moet je doen! Het zal je bevallen.’
Reed dag later voorbij en gluurde naar binnen. Tegen achtermuur hing knipperend neon-festijn in vorm van fiets.
Man wachtte me bij voordeur op. Z’n ogen glinsterden. ‘En?’
‘Je stelt me teleur.’
‘Ik wilde het je volgende kerst cadeau geven,’ schaterde hij. Het water stond wederom in Joris’ ogen.
‘Zet ik er 220 volt op. Op jou!’ riep ik.
Echtgenoot ging stuk: ‘Ik wist het!’
‘Wat zit er laatste tijd door jouw rode wijn?’ vroeg ik. Zuchtte er dramatisch bij. Man was onbereikbaar voor commentaar.

Bedankt voor jullie lieve kaarten!

105 gedachten over “Drama’s en een wonder

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *