De president en de schaftkeet

Keek op de week (124)

Liep eind van middag met Rosa dorp uit. Wilgen langs smalle pad waren net geknot. Oude man schuifelde ons achter rollator tegemoet. Pluizig wit haar; ingevallen wangen; zijn jas slobberde.
Maakte plaats door in berm te gaan staan en zei: ‘Goedemiddag.’
Man knikte vriendelijk. ‘U bent de eerste die vandaag iets tegen me zegt,’ zei hij.
‘Heeft u behoefte aan een praatje?’
‘Dit beetje aandacht is genoeg. Dank, hoor.’
Had te doen met man.

Echt idioot dat ik om de klipscheet jarig ben!

Had gejokt tegen Roos over verlanglijst: die was leeg. Kwam Kind naar huis om speciaal voor mij appeltaart te bakken. Sprakeloos was ik.
Kreeg wel nieuwe president op verjaardag. Hello Joe!
Lieve mensen, bedankt voor jullie goede gaven. Voor het sturen van appjes, mails, felicitaties op feestboek, kaarten, cadeaus en geschilderde kunstwerken. Het was fantastisch ♥

Staatsbosbeheer is in Krimpenerwaard bezig met kaalslag. Een wandelpad was versperd met rood/wit hekwerk, verbodsbord en wapperend lint. Vroeg me af of Rosa en ik wellicht niet welkom waren? Zag nergens activiteit. Geen grote machines, gillende elektrische zagen, of werklui. Slechts uitnodigende stilte. Ravage was reeds verricht. Stapte over lint. Had pad voor mij alleen; een verrukking.
Kwam na ruim uur wandelen langs zelfde verboden pad. Een vrouw keek peinzend naar versperring.
‘U kunt er lopen, hoor,’ zei ik. ‘Ze hebben de werkzaamheden verplaatst naar pad verderop.’
Vrouw zei aarzelend: ‘Er staat wel een verbodsbord.’ Ze besloot: ‘Ik doe het toch maar niet.’
Prompt zei Man thuis: ‘Aan die brave burgervrouw zou je voorbeeld moeten nemen.’
‘Waarom? Er zijn genoeg makke schapen op de wereld.’
‘Altijd die anarchie,’ mokte Joris.
Rijkte hem appelpunt aan. Hij werd direct een stuk zoeter.

Haalde fiets op na winterbeurt bij wielerspecialist. Vleide racepaard tegen auto, opende achterklep en passagiersdeur. Zag plots dat auto op uitgekiende plek stond: recht tegenover schaftkeet van schilders. Twee lurkten aan een sigaret uit opengeslagen raam. Ze deden me denken aan Stan Laurel en Oliver Hardy maar dan met coronakapsel.
‘Moet die fiets in dat autootje?’ schaterde Dikke. Hierbij stak hij zijn collega aan.
Weer eens wat anders dan een virus, dacht ik goed geluimd. Draaide voorwiel uit frame, zette dat tegen autoband, en liep met frame naar auto.
Schilders zaten eerste rang. Normaal moet je daar voor betalen.
Tilde fiets zo ver mogelijk auto in.
Geschater ging over in mager gelach.
Liep naar voordeur om voorvork over neergeklapte achterbank te trekken. Drapeerde achterin kleed over rijwiel, legde voorwiel ertussenin en gooide deur en achterklep dicht.
Barste in lachen uit toen ik beteuterde gezichten van schilders zag.  ‘Wat zijn jullie stil!’ schaterde ik.
‘Tja…’ zei Dikke.
‘…wat valt er nog te zeggen?’ zei Dunne.
Vond dat fideel.
Dikke stelde voor: ‘Als u hier een rondje om de kerk rijdt, zwaaien wij.’
‘Doe ik niet. Ik rijd meteen de dijk op.’

Buitenlucht was knisperend fris. Nieuwe zadel zat picobello. Had weer buitenbanden met profiel. 67 km non-stop gefietst zonder lekke band. Een dag om te zoenen.
Zette binnen nepkoffie. Legde stuk appeltaart op schoteltje; klodder slagroom ernaast. Wilde foto maken en naar Roos appen maar nam eerst hap. Ineens was punt op.

Het is langer licht! Kijk dagelijks Helleborussen verder uit tuingrond. Zag bloeiende hazelaar. Oké, toevalstreffer omdat ik moest piesen, maar toch…Zonder vergrootglas en dat op m’n oude dag.
Resultaat foto is niet hosanna maar gun foto-bloggers lachmomentje.

103 gedachten over “De president en de schaftkeet

  1. O nog gefeliciteerd met terugwerkende kracht en Virtuele smakken

    Ja soms is een gebaar al genoeg om iemands dag goed te maken, het is de opmerkzaamheid dat deugd doet ,zo ook bij deze oudere mam

    Had ik toch de motivatie en energie die jij bezit, wandelen en fietsen niks dat je stopt , heerlijk

    Lieve groet Laura Xxx

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *