Koekjesmonster

Mei 2009


Oh…een mandje met koekjes…ik ben gered! Hmm, een roomboterbiesje…lekker. Maar ja, één koekje verdwijnt zo in m’n holle kies. Het tweede koekje is een Jan Hagel, ook lekker, het derde een speculaasje en het vierde een Weesper mop. Nu  heb ik een kwartet koekjes op.

Leuk hoor, over binnenweggetjes fietsen, behalve als er nergens een bakker is. Te laat kwam ik tot de ontdekking dat mijn brood en bananen nog thuis op het aanrecht liggen. Meteen voelde ik een zwaarmoedigheid in me opkomen; met een lege maag kijk je anders tegen de toestand in de wereld aan. Onderweg stond een moeder met kind de eendjes te voeren en alhoewel ik geen jaloers typje ben, moest ik toen ik dat halfje brood zag, toch even slikken. Dankzij mijn enorme zelfbeheersing heb ik niet om een boterham gebedeld. Leuren met jezelf is ook niet chic.

Nu sta ik in een café. Het bordje op de deur zegt: open. Dat is een grote leugen, ik heb heel hard en vaak “volluk!” geroepen, maar er verschijnt geen hond. Met bibberbenen van de klophonger sta ik aan de bar bij een mandje met koekjes, en pak er weer eentje. De cellofaantjes prop ik in mijn koerszakje en de inhoud in m’n mond. Na het negende koekje krijg ik dorst. In het toilet vul ik de bidon en klok de kruimels weg.

Terug naar de bar. Nog steeds nergens personeel. Ik eet me uit de naad aan koekjes. Het mandje raakt leger en leger, totdat er nog drie de bodem van het mandje bedekken. Ook zielig…hun hele familie zit in m’n maag en dan zouden zij eenzaam achterblijven. Mijn besluit is snel genomen.

Op!
Zal ik de koekjes betalen? Nee joh, die koekjes kopen ze met honderd tegelijk in. Ja maar anders gaan ze me onderweg vast dwars zitten. Ik leg wat geld neer en dan, hup! als de wiedeweerga de fiets op, het is nog twaalf kilometer naar de bakker in Schoonhoven. Buiten  kijk ik nog eenmaal achterom. Het bordje liegt niet, denk ik, de déur staat inderdaad open!

21 gedachten over “Koekjesmonster

  1. Oh, wat vind ik ze toch heerlijk, die fietsverhalen van je. Hoewel deze meer valt onder de koekjesverhalen, misschien. Maar die vind ik ook lekker. :-))

  2. Mirjam… als ik jou lees verschijnt er altijd een enorme grijns op mijn gezicht. Nu ook weer: ‘Plato KNAK.’ Alleen DAT al. Dan lig ik blauw en ik probeer me voor te stellen hoe je er uitziet, want daar heb ik geen idee van. Maar je moet wel een bepaald guitige uitstraling hebben. Anders kun je zo niet schrijven. Begrijp je de hint? 🙂 🙂 🙂

    • @ Plato: dat van die geinige uitstraling weet ik niet zo zeker, maar je hint vat ik. Bedankt weer voor je lovende woorden!
      @ Tilde: haha kroonjuwelen! Das een leuke, die ga ik onthouden. Ja, toen is ’s nachts nog lekker onder de wol kroop moest ik nog aan ’t beestje denken. Doe jezelf een nieuwe kanarie cadeau! Als zo’n beestje je vrolijk maakt, gewoon doen. Jammer dat je zo weinig lacht…Dan maar proberen vrolijke stukjes te schrijven 😉
      @ Jantine: welkom!

  3. Dankzij jouw destijds vergeten eetvoer hebben wij weer heerlijk leesvoer. 🙂
    OT Een fietsrondje IJsselmeer is voor mij (veels) te hoog gegrepen. 😉
    Enne Schoonhoven, daar ben ik ooit eens geweest voor een bruiloft.

  4. O gosjh, hier herken ik veel in, maar dan van de thuisblijvende liefhebbende vrouw van de fanatieke wielrenner wat mijn lief ooit eens was. Kwam ik beneden, lag z,n “proviand” nog op het aanrecht!
    En ik me maar zorgen maken en hij gewoon aan de appeltaart enz op een zonnig terras.PFF!

  5. DE fout van de beginnende wielrenner: niet op tijd eten. Je raakt er helemaal leeg van en je weet het nu. Volgende keer banaan onder je muts, broodjes in de broek, chocola in de kontzak, bidon goed gevuld en nog wat honingkoekjes in de bra gemoffeld kan ook geen kwaad. Eet en je bespaart leed.

    Maar wel hilarisch geschreven. Kanjer dat je dr bent!!

    • @ Plato: KNAK. Beginnende wielrenner? Ik doe al 30 jaar mee! Maar je hebt helemaal gelijk: beginnersfout. Jouw fietsdieet is ook hilarisch 😉

  6. Herkenning, moet je mij nemen als ik ’s winters mijn “afval” trainingen doe en langs een heerlijk naar soep ruikend veld met knolselderij rijd.
    Gloeiende, gloeiende!
    Van wielrennen met een gangetje van 25 km/uur val je het meeste af.
    Maar je moet natuurlijk niet van de honger van je fiets afvallen!

  7. Ik kan je bijna daar voor die toonbank zien staan. En dan ken ik je nog helemaal niet:-) Gelukkig heb je de kilootjes er wel weer af gefietst, neem ik aan?
    Janny

  8. Nou ja alles beter als omvallen van de hongerklop,vind het wel grappig.Ook grappig dat je niet op de hoogte was van het ‘schipperen’hier,doen we al jaren.Net als het andere blog,(er staat toch duidelijk een link’tegel’)enkel eerst bij weblog maar ja dat heeft schipbreuk geleden.”k zou zeggen welkom aan boord!

  9. Mirjam, Mirjam toch ! En dan maar klagen als er een kiloke bij komt
    En in het toilet van die bidon gaan drinken, en dat in een café. ? Stonden er achter de toog dan geen flesjes lekker bier.? Ik zou wel weten hoor.
    Arm kind je had echt honger he, tssssss in het toilet gaan drinken, !!!
    Maar kom ’t kan maar gesmaakt hebben.

  10. dan had je wel ongelooflijk veel geluk dat die koekjes zomaar voor het rapen lagen…
    Toch vreemd dat er geen personeel kwam opdagen

    Groetjes!

  11. whahaahahahhaha och arme mirjam, die boterhammen vergeet je nooit meer,
    was je niet misselijk van al dat zoet dan:-)

    heerlijk geschreven, wat heet..
    meesterlijk:-)
    ik zag het voor me

  12. Zou me goed kunnen voorstellen dat dit echt gebeurd is, als je iets moet eten omdat je zoveel gefietst hebt maakt het niet uit hoe en wat. Manlief heeft iets dergelijks meegemaakt. Hij moést iets eten en kwam langs een rabarberveld, hij is van zijn fiets gestapt, over de sloot gesprongen en heeft toen net zoveel rauwe rabarber gegeten tot het weer beter ging met hem… ;-).
    Een leuk verhaal en die koekjes die zouden er bij mij ook wel in zijn gegaan zonder dat ik op de fiets zat… 😉

    • @ Natasje: ja, ’t is toch echt waar hoor.
      @ Trees: rabarber?? Dan toch liever koekjes. Maar ik denk dat ik zelfs bereid was om gras te eten 🙂
      @ Billy: zeker geluk, want ik had ook maar vikg euro bij me. Ik had liever personeel gezien en koffie met gebak besteld.

Laat een antwoord achter aan Hartelijke Hot Hulk Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *