In vuur en vlam

Schrijfopdracht van Aline.

De aanbieding van de drogist voor waterproofmascara had ze beter kunnen negeren. Donkere druppels hebben zwarte vegen achtergelaten op haar witte broek. Ze monstert zichzelf in de spiegel en de aanblik bevalt haar niet: roodomrande kraaienpootogen in een gezicht dat veel wegheeft van iemand die naar een gothicfestival in de regen is geweest, en met haar dat getoupeerd lijkt door een bezem. En dat allemaal vanwege één brandweerman die geen genoeg kan krijgen van stiekem gevoos en heimelijke affaires.

De zuigzoen in zijn nek was niet van haar afkomstig geweest, en na de biecht van zijn zoveelste vreemde vrijage besloot ze voor zichzelf te kiezen. Hij is haar tranen niet waard, maar ze blijven wèl komen. Ze overleeft dit dalletje van treurnis wel, weet ze. Misschien moet ze een symbolische handeling verrichten; schoon schip maken, of nee, beter nog: een soort voorjaarsschoonmaak maar dan in haar hoofd.

Met haar vingers trommelt ze op tafel totdat ze plots een idee krijgt. Ze pakt een stuk krant, haar vingers beginnen te vouwen, en een voorzichtige glimlach krult haar lippen. Uit de keukenla pakt ze een dikke zwarte viltstift en daarmee schrijft ze de naam van haar ex op het stuk gevouwen papier. Met een lucifer steekt ze het papier aan. Ondanks dat de rookmelder moord en brand brult, kijkt ze tevreden toe hoe zijn naam langzaam door het vuur wordt opgevreten, totdat het van krantenpapier gevouwen bootje in één keer in de hens vliegt. Vuur moet je met vuur bestrijden!

17 gedachten over “In vuur en vlam

  1. Wat voor pen gebruik jij eigenlijk? De fantastie-veer (of zoiets) van Rita Pulpers? Of, in jouw geval, de fantastisch-veer. 😉
    Een mooi symbolisch verhaal. 🙂

  2. Die gloeiende gloeiende van Hulk past hier wonderwel. Een mooie manier om af te rekenen met je verleden lijkt me. Gewoon, de brand er in en misschien wel hopen dat het als een voedoepoppetje werkt 🙂

  3. Ja, van mij had het ook wel verder mogen gaan! Grote uitslaande brand… brandweer paraat… ex ziet jaloers toe hoe ze weggedragen wordt…door een aantrekkelijke stoere brandweerman! Of zo iets!
    Mooi gedaan!
    Janny

  4. Jouw reactie op mijn weblog leidde me weliswaar naar Villa Kakelbont, maar naar een logje van een maand geleden waarvan ik dacht dat dit je laatste was. Maar je bent heel actief en zie nu dat de schoonmaker inmiddels is ingewisseld voor een brandweerman, die vervolgens ook weer enzovoort. Om af te rekenen met het verleden kun je dus niet alleen schepen achter je verbranden, maar ook kranten. Goede tip. Kijk, daar hebben de lezers wat aan. Mooi verhaal!

  5. da’s mooi,
    maar ik weet uit ervaring dat het zo toch niet werkt:-)
    máár je hebt het weer prachtig beschreven….

    vergeten doe je niet zomaar, iemand waar je van houdt,
    is niet zómaar effe uit je hart hé, dat heeft tijd nodig,

    • @ Klaproos: nee, maar het is simpel symbolisch bedoeld. Door dat papieren scheepje (achter zich) te verbranden, kan ze zich betere op de toekomst richten. Nou ja, misschien komt ’t toch niet helemaal uit de verf…

Laat een antwoord achter aan Mirjam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *