Cowgirls

Voorjaar 2007

De ochtendnevel is betoverend, maar doorweekt ons tot op het hemd. Het is doodstil, geen mens te zien, nou ja,  11 malloten op een  fiets. Midden op een verlaten landweggetje staat een complete kudde koeien. Wat zijn het er véél! Aan de vlaaien te zien, hebben ze hier overnacht. We remmen, klikken de voeten uit de pedalen, en gooien de fiets op onze schouder in de veronderstelling dat de kudde koeien uiteen zal splijten, als de zee voor Mozes.

De koeien staren verdwaasd voor zich uit. ‘Dat komt omdat ze een leider missen,’ zegt Jaap.
‘Gooi je in de groep!’ adviseer ik.
‘Gatferdamme,’ zegt Henk hartgrondig, en wijst naar een koe: één achterpoot bloedt en er zit een stuk prikkeldraad omheen. Het ziet er onsmakelijk uit. ‘Dat kunnen we toch niet laten zitten?’ oppert Henk.
‘Nee, hoe wou jij dat aanpakken, vriend?’ vraagt Jaap.
‘Nou, Kakel is toch zo’n dierenvriend? Die heeft een grote waffel en kan dat best ff regelen.’
‘Welja, laat mij het opknappen…’ foeter ik en hang mijn fiets bij Jaap om zijn nek. Geen koeienvlaai aan mijn racepaard.

Ik ben blij dat Telma erbij is; zij is bij de politie en weet van aanpakken. Nu ik nog. Tussen de zwart-witte lijven door soppen we door de drek door naar de arme koe. Het ziet me er een partij smerig uit! Het arme schaap loeit en trekt met haar gewonde achterpoot een stuk prikkeldraad heen en weer. Hoe pakken we zoiets aan? Met fietshandschoentjes 🙂 waarbij de beste stuurlui langs de kant van de weg staan met een fiets op hun nek.

Met gespannen schoudertjes trekken Telma en ik het ijzerdraad rond de poot van de koe los. We sjorren het prikkeldraad weg achter een boom, en vegen de handschoentjes af. Eind  goed, al goed.
‘Laten jullie die koe daar zo staan?’ vraagt Henk.
‘Ik zal haar achter jouw fiets binden, nou goed?’ zeg ik.
‘Ja dahag, ze is mijn schoonmoeder niet. Als de koeien straks gemolken worden, ziet de boer heus die bloederige poot niet.’
‘Er staat hier geen doorloopwagen, ze gaan allemaal terug naar de stal.’
‘Ja, naar de melkrobot…Dan ziet de boer nog niks. Wikkel wat om die poot heen!’
‘Trek je koersbroek maar uit,’ stel ik voor.
‘Voel jij eens ff aan je voorhoofd.’

Na veel gebakkelei doneert Rob een boerenzakdoek en pakt Telma de koeienpoot in. Tevreden over deze aanpak zoeken we onze fiets weer op. Koud onderweg roept Jaap met bewondering in zijn stem: ‘Hé Henk…zag je de uier nog van die ene koe? Zul-le-ke tepels hingen eronder!’

Boys will be boys, hè?
Negen cowboys en two cowgirls…En wie hebben de koe opgeLAPt? Juistem!

16 gedachten over “Cowgirls

  1. Ut arme beest … je moet echt kerel zijn om op zulleke momenten aan tepels te denken pffffff. Gelukkig ook cowgirls aanwezig met daadkracht, daar hebbie (ook als koe) wat aan!

    • @ Hanneke: geeft nix, zolang je maar niet zwart/wit denkt 😉

      @ Sir Hulk: …en je hebt het al zo heet door de griep.

      @ Hèlène: vaak als koeien hun poot breken, komt dat omdat ze per ongeluk in een gat stappen dat door een muskusrat is gemaakt. Koeien in de sloot is hier orde van de dag. Maar het wendt nooit, hoor.

  2. Nou ik vind je ook heel moedig hoor want ze zijn nogal groot.
    Wij hebben ook iets heel zieligs meegemaakt 2 jaar geleden. Een koe was in de geul gevallen en had haar poot gebroken. We zijn naar een camping gelopen en die wisten wie de eigenaar was. Toen die er was vroeg ik; was gaan jullie doen? nou waarschijnlijk de poot spalken. Nu wil ik heel graag in sprookjes geloven maar natuurlijk werd de koe afgemaakt. Zo erg vond ik dat want ik ben dol op koeien.
    En wat mijn oude koeien betreft; als ik me goed voel heb ik geen last van ze maar als ik moe, angstig en depressief ben komen ze allemala weer tevoorschijn. Die koeien zijn dan niet leuk.

    Zeg je verhaal was weer heel erg leuk, moest lachen om die kerel met die tepels. hihi. kerels blijven kerels. knuffel van mij.

    • @ Plato: werkelijk geen idee waar de koeien bij hoorden. We waren onderweg naar Driebergen en fietsten in de buurt van Cabauw/Oudewater. Nergens een boer te bekennen!
      Zo dapper was ik ook niet. Ik hield rekening met een flinke knal van een achterpoot. Maar ja, de koe aan haar lot overlaten, dat zit zo onprettig op je zadel 😉

      @ Billy: van eiges dat ik schrik had om een trap. Ik wilde heelhuids de “kroeg” in Driebergen bereiken voor koffie en appelgebak met!

      @ Mrs T: daar waren wij ook wel benieuwd naar!

  3. Maar natuurlijk, het leven van een vrouw is een geheime successtory? Met Telma en Kakel als de heldinnen. Whahahaha, die kerels toch he?

    Maar hadden jullie niet even bij de boer langs kunnen gaan. Hoeveel boerderijen staan er in die omgeving? Dat die boer even wat desinfecterends kan gaan doen en die koe niet aan koortsen bezwijkt.

    Enfin, ik had die operatie jullie niet nagedaan. Laat ik eerlijk zijn.

  4. Ja onderweg met je fiets kom je van alles tegen. Goed gedaan Mirjam! Ik heb weer lekker zitten schuddebuiken, wat een verhaal en hoe je dat overbrengt, echt heel levend!

  5. wat een loeigoeie actie van je mirjam
    daar zouden veel mensen nou gewoon aan voorbij gaan….
    “mijn zorg toch niet”

    hebbie super gedaan wijffie,
    ik ben trots op je:-)

Laat een antwoord achter aan Platoonline Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *