Gelukspillen

Als je van jezelf niet vrolijk bent, word je ’t in de dokterspraktijk zeker niet. Er staan strijk en zet  drommen mensen te wachten en het personeel is achter bezig. Waarmee? Joost mag ’t weten.  Stelletje helpdesk-horken.

Links van me klinkt het geluid van een lekke band. Rechts klaagt een vrouw: ‘Ik sta hier al twintig minuten, en er gebeurt he-le-maal niets.’
Een oudere man wordt het wachten teveel. Hij klampt zich vast aan de kapstok, maar dat is een  belabberd wiebelding en de man kapseist. Een meneer met Popey-armen schiet hem te hulp. Als de tobberd weer staat, hijgt hij als een stoomlocomotief en verzucht hij: ‘Ik hep son paain in me poat. Ik ken ur nie mir op staon.’ Nergens een lege stoel voor de man…Oh, maar wacht eens…in de douche staat een krukje! De douche is er om  overmatig transpirerende assistentes afkoeling te bezorgen, en wordt nooit gebruikt. Doet het krukje in elk geval nog dienst.

‘Mevrouw!’ roept een assistente ineens snibbig, ‘het is niet de bedoeling dat iemand op dat krukje gaat zitten!’ Merkwaardig dat ze ineens in de gaten heeft wat er om haar heen gebeurt. Dat heeft ze anders nooit. Haar commentaar haalt weinig uit, want de grijsaard zit al en niemand die hem van die kruk krijgt. Popey verkondigt luid tegen de assistente: ‘Doktersadvies, mevrouw! Meneer mag niet te lang op z’n zere been staan.’ Iedereen gniffelt. Eindelijk een reden om te lachen. De assistente is duidelijk geirriteerd. Bij wijze van triomf roffel ik met mijn nagels op de balie.

Hallelujah, ik ben aan de beurt.
Ik krijg een papieren zakje aangereikt en controleer de inhoud.
‘Er zit-ten te wei-nig pil-len in, me-vrouw,’ zeg ik. ‘De do-se-ring is ver-hoogd.’ Ik praat luid en  langzaam, want de assistente is erg blond. Ze kijkt me verwijtend aan.
‘Ik kan even niet bij het recept,’ zegt ze koeltjes. Ik tover een kopie van het recept tevoorschijn. Nee, alléén kijken. Ze bestudeert de dosering van mijn chemische gelukspillen. ‘Tja,’ zegt ze dan, ‘moet u morgen maar even terugkomen voor het restant.’ En weer een half uur wachten? My ass!

Als ik moe ben, wil ik nog weleens primair reageren, dus zeg ik niets. Dat hoeft ook niet want mijn gezicht is een open boek. Op mijn voorhoofd staat dat ik blijf wachten, desnoods tot zonsondergang. Ze leest het. Zie ik daar iets van berusting? Ze haalt diep adem, sjokt naar achteren en komt vijf minuten later met het restant. Er kan geen glimlachje van af. Zelf zou ze ook eens zo’n doosje gelukspillen op moeten eten. Zal haar goed doen. Ik pak het doosje van haar aan en  bedank haar beleefd. L a n g z a a m, dat wel.

29 gedachten over “Gelukspillen

  1. hai Mirjam je schrijft weer en ik kom dus weer lezen.Mooi blogje schreef je hier.Gelukspillen durf ik niet te nemen bestaan er ook pillen tegen ongeduld?

  2. Ik hoor regelmatig meer verhalen van die praktijk. Als ik hoor van mijn zus wat ze allemaal moet vertellen voordat ze een afspraak heeft bij de dokter, ik snap er niets van dat ze dat pikt om heel haar hebben en houwen aan een assistente te moeten vertellen. En dat zoiets bij ons (eigenlijkzelfdegemeente5kmverderop) totaal anders is dus dat kan wel. Maar ik hoop voor je dat het helpt en je er van opknapt, lijkt me allemaal niet makkelijk zo.

    • @ Anneke: het is echt een ramp bij ons. Iedereen klaagt erover. Er gaat ook altijd iets fout bij de herhaalreceptenlijn. Kortgeleden zei een assitente dat de patienten ook via e-mail hun medicijnen kunnen laten verhalen. Zei er meteen een meneer: nou, dan zal ik er maar een ontvangstbevestiging bij vragen. Mooie nieuwe apotheek hebben jullie trouwens.

      @ Broea: goh, jij weet wel errug precies hoe die pilletjes er uit zien, zeg. Gelukkig schrijf je dat het om sommmige mannen gaat 🙂

      @ Margreet: aan de gang blijven, zelf-expressie, en gewoon doorgaan blijkt na twee jaar toch niet het middel te zijn…

  3. Oef, wat een gruwel daar bij jou zeg. 🙁
    Gelukkig gaat het hier een stuk gesmeerder. 🙂
    Heb wel weer genoten van je heerlijke schrijfstijl. Sorry dus dat ik lach om je ellende. 😉

  4. Dokters en hun assistenten … je kan er maar beter niets mee van doen hebben. En met een assertieve opstelling is niks mis … jij bent de patiënt! Hopelijk hoef je binnenkort geen gelukspillen meer om je gelukkig te kunnen voelen.

  5. Ja, ook hier veel herkenning. Ik heb ook ooit een logje geschreven over onze gecombineerde huisartsen/apotheek praktijk. Werkelijk úren moet je wachten tot je geholpen wordt. Aan de balie wordt hautain gereageerd en in de apotheek antwoorden ze nijdig op mijn klacht: “Ja, het ligt aan het computerprogramma” en “zo leuk vinden wij het ook niet, hoor” en “tja, u bent niet de enige hier”.
    Grhh… @$%!#@$@… het is dat ik zo geduldig ben (NOT).
    Zeg, kijk jij wel uit met die gelukspilletjes??
    Janny

  6. Oh vreselijk! Ik moest wel lachen om het : “Nee, alléén kijken”. Dat herken ik namelijk. En eigenlijk is dat helemaal net om te lachen want als ik het uit handen geef is het pleitos. Doenneweniemeernie 😉

  7. Ga meteen naar een andere huisarts waar ze wat klantvriendelijker zijn. Dat kleinerende optreden hoef je niet te pikken. Gelukkig deed je dat ook niet, maar hoeveel mensen berusten?

  8. Heel erg ergerlijk dit soort types… en maar doen of ze je niet ziet staan en daarmee iedereen die achter je staat… Goed gedaan Mirjam, poot stijf houden, oh nee, dat was jij niet ;-)))

  9. Als je bij onze huisarts komt, gelukkig is hij apotheekloos, dan dien je de conditie te hebben als een marathonloper.
    Je weet niet in wat voor een JOEKEL van een gebouw zij gehuisvest zijn.
    Ben elke keer weer blij als ik de balie haal.
    Daar is gelukkig wel vlakbij de enorme grote wachtkamer.
    De huisarts komt je halen i.p.v. omgeroepen te worden door de intercom en daarbij heeft hij zichzelf ook tuk omdat hij per dag ook een marathon loopt tussen wachtkamer en praktijkruimte.

    Het is goed Mirjam dat jij niet de pillen van je brood laat eten! 😉

  10. Bij mij staat die tekst ook grijs .Maar ik druk met muis van boven naar onder op die tekst ,en hij wordt blauw en goed leesbaar? Een beetje oefening vraagt het wel.
    Wat de apotheken hier in Vlaanderen betreft; die zijn prima ingerichgt . Zitten kan soms maar er zijn er zoveel dat er nooit veel mensen staan te wachten.

    Ik mag wel eens iets goeds zggen van mijn land, er is al zo weinig positiefs te melden; ;-(

  11. De verborgen woede straalt van je stukje af, Mirjam. Oh, ik kan het me zo goed voorstellen. Het is verschrikkelijk. Hebben jullie een gecombineerde huisarts/apothekerspost? Wij hebben net een nieuwe locatie groepspraktijk. Ik moet zeggen dat het daar allemaal goed geregeld is. Veel zitplaatsen, alles kan daar. Van logopedie, fysio, bloedprikken, huisartsenbezoek tot ik weet niet hoeveel meer. Handig. Ook heb ik het getroffen met de huisarts. Want ook ik kan niet lang op mien Poat staan. Als het daar echt zo erg is als jij beschrijft (en dat zal dus zo zijn, daar twijfel ik niet aan) dan wordt het tijd voor een frisse wind. Zeg maar: een tsunami.

    • @ Plato: het is idd een gecombineerde praktijk, waar een tsunami geen kwaad kan 🙂
      En ja, die kleur…ik heb geen idee hoe ik die kan veranderen; zelf kan ik het ook amper lezen. Ik ben mijn inlogveld ook kwijt, en mijn teller… De hoogste tijd om mijn helpdesk te bellen.

      @ Tilde: positieve dingen moeten we koesteren.

      @ Hullk: ik zou zeggen: NIET gaan verhuizen!

  12. Goed zo!! Ik kan mij ook zo ergeren in onze apotheek aan die dames die daar werken, die mij ineens na 10 jaar vertellen dat ik mij toch wel moet uitschrijven bij mijn oude apotheek, of dat ze mij niet kunnen vinden in het systeem…of dat mijn man twee keer staat ingeschreven..en zo kan ik nog wel ff doorgaan…

Laat een antwoord achter aan Mirjam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *