Spinnen

Schrijfuitdaging WE-300 september van Plato met als thema: Spinnen.

Hoe erg zijn vrouw het ook vond, hij hield stug vol en rookte iedere dag een sigaar. Buiten op het stoepje. Oók als het regende, want zijn rokertje was zijn laatst overgebleven lolletje. Zijn huwelijk was een onpersoonlijke, koude toestand. Oh, wat zou hij graag weer eens willen gloeien als het puntje van zijn sigaar!

In het begin had hij de overgebleven stompjes tussen de beplanting gepiekt. Dat  was voordat zij hem sommeerde ze stuk voor stuk op te rapen, en hem vervolgens een veger en blik in zijn handen duwde om de as op te ruimen. Zijn opmerking dat de wind het sneller deed, maakte op haar geen enkele indruk. Ze stond erop. Niet op de as helaas.

Ze waren 47 jaar getrouwd en dan doe je iemand niet zo snel meer weg, maar soms, als zij weer aan het tieren was dat zijn kleren naar de rook stonken, en hij aan het dagdromen sloeg met een lekkere bolknakker in zijn mond… Hij zou beginnen met een barbecue voor de hele buurt, en daarna oliebollen gaan bakken en gourmetten binnen in huis. Van de lucht zou hij nog dágenlang plezier hebben. Een vrouw kan ook té schoon zijn; er zijn belangrijker dingen in het leven dan een gestroomlijnd huishouden. Hij snoof verachtelijk.

Het was een sober, maar mooi afscheid geweest.
In plaats van een plak cake bij de koffie had hij tevergeefs gepleit voor een stukje rookworst, en was hij uiteindelijk akkoord gegaan met een bitterkoekje.
Voordat hij de auto instapte, keek hij eens op zijn gemak omhoog: zie de schoorsteen eens roken! Ze hadden het nooit over haar laatste wens gehad, maar hij wist zeker dat zij het met zijn keuze niet eens zou zijn geweest. Hij moest zich beheersen om niet te grijnzen als een aap.

 

49 gedachten over “Spinnen

  1. Heee Kakeltje…

    ik ben er weer!
    Nog met jetlag, dus nog even niet bloggen, maar wél lezen.

    En ik heb dit verhaal van jou gelezen.
    Geweldig goed geschreven.

    Ik zag het helemaal voor me en vond het gewoon jammer dat de man geen rookworst mocht laten serveren.
    Dat moest-ie dan maar vaak gaan eten!!
    En fijn alles doen waar hij zin in heeft!!

    Zalig… mijn fantasie gaat meteen op hol…

    Dagdag!
    Groetjes van Marlou

    .

    • Wat lief dat je met je vermoeide hoofd nog fut hebt om reacties achter te laten!
      Jouw hoofd zit natuurlijk ook vol met verhalen 😀 Rustig aan!
      Ik kom ze vast en zeker lezen!
      Liefs Kakel

  2. Vindingrijk, maar toch maar al te vaak “uit het leven gegrepen”! Van die vechtparen die de loopgraven te diep gespit hebben om er nog uit te kunnen. Die hun partner pas missen als ze niemand meer hebben om op te schelden, of omgekeerd.
    Hij heeft het wel laten gebeuren…
    Als hij de as mee naar huis krijgt, zal hij die wel uitstrooien tussen de dahlia’s en gladiolen in de tuin, om haar “door de wind te laten opvegen”…

  3. Jeetje, heeft ie haar op de barbecue gelegd, of in de kachel gekieperd om die schoorsteen zo te laten roken? Griezelig eng en idd beetje Roald Dahl achtig. Mooie WE.

  4. Al hoestend verliet ze het toneel en haar man stak zich nog genoeglijk een peukje op zo dacht hij “nu ga jij op blik en de schop “.

    *Grijns* Hilarisch/Tragische mooie WE !

  5. Triestig toch dat je na zoveel jaren elkaar nog de duivel aandoet.
    En nu je elkander het meest nodig hebt.
    Hopelijk blijven zijn sigaartjes hem nog lang smaken !

  6. Waaaaah, vooral dat ‘hij wist zeker dat zij het met zijn keuze niet eens zou zijn geweest’ is natuurlijk superwreed! Wat moet hij een hekel aan haar gehad hebben op het eind! De goede man ging voortaan spinnend door het leven!

  7. Ik gun de man dat hij nu in een hoekje zit te spinnen van genoegen dat hij voortaan zelfs binnen een sigaartje zal kunnen roken, En het ruikt juist zo héérlijk als mijn buurman in de tuin een sigaartje rookt …. eh… in de tuin? misschien moet ik toch wat beter op de buurvrouw gaan letten !

  8. Echt goed en mooi verhaal en foei Plato, geen gespin?? :ppJe kunt er nog vanalles zelf ook bij verzinnen he, hoe is me,vr ouw nu eigenlijk aan haar eind gekomen??? 🙂

  9. een mooi verhaal dat al te dikwijls realiteit is …. en dat cursief gedrukte … nu kan hij iets doen waar hij geen commentaar op krijgt van haar.

    Je hebt een heel vlotte pen, ik heb ervan genoten

  10. wauw, zomaar uit de losse pols?
    (‘k volg je nog niet zolang, en wist niet echt iets over schrijfuitdagingen en plato en zo)
    zalig verhaal, en dan vooral ook in de zin van “spinnen”….
    je bent mijn nieuwe heldin! 🙂

  11. Oeps een goed verhaal. Maar helaas genoeg komen die dingen ook voor. De koek is op en toch bij elkaar blijven. Toch erg als je opgelucht moet zijn als je man/vrouw gaat hemelen op zo’n manier.

  12. spinnen van genoegen natuurlijk plaat denk ik 🙂
    als ik zijn reactie lees,

    geweldig kakeltje, hoe sommige mensen elkaar het leven zo zuur kunnen maken voor dat poosje dat we er zijn hé.

    mijn ouder kenden elkaar 55 jaar en waren stapel op elkaar …
    99 van 100 dagen:-) dat was altijd wel mooi om te zien 🙂
    dag tokkeltje,
    xxx

  13. Leuk verhaal. Ik zie die vrouw al stampvoetend door een keurig aangeharkte hemel gaan, woedend kijkend naar het universele scherm waar ze haar man opgewekt zijn bitterkoekje ziet verkruimelen. Ik moet nog even goed nadenken over waar dat spinnen nu verborgen is, maar het is nog vroeg he 🙂

    Leuke WE Kakel.

Laat een antwoord achter aan Mirjam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *