Vlooienbunker

‘Waar ga jij met die leverworst naartoe, jongedame?’ Jolijns hand was snel, maar haar moeders ogen net iets sneller. ‘Zeker voor die vieze vlooienbunker buiten?’ laat ze erop volgen. Zó oneerlijk om dat te zeggen. Het beest heeft alleen een was- en knipbeurt nodig, een soort honden-APK. Als Jolijn in de ogen van de straatschooier kijkt, voelt ze kriebels in haar buik.

Met twee kilo lood in allebei haar schoenen loopt ze naar de dierenwinkel.
Dit is haar enige kans.

‘Hoeveel kost het om…mijn…eh…deze hond te wassen en knippen?’ De bazin ruikt meteen hoe laat het is. ‘Te duur voor jou, liefie, 45 euro.’ Jolijn slikt en bestudeert haar schoenen. Weifelend vraagt ze: ‘Mag het ook voor de helft, en dat ik na schooltijd in de winkel kom werken?’

Uiterlijk houdt de bazin haar gezicht in de plooi, vanbinnen vindt ze het meisje  een toonbeeld van doorzettingsvermogen.

‘Weet je moeder het al?’ wil ze weten.
‘Nou…’ zegt Jolijn geruststellend, ‘als het maar een dameshond wordt die een beetje naar wc-reiniger ruikt, zal mijn moeder geen bezwaar meer hebben.’ De oude vrouw lacht, en zegt dat het goed is. Jolijn weet niet wat ze het eerst zal doen: lachen, zingen of springen. Ze begint maar met het legen van haar spaarpot.

‘Kom maar,’ wenkt de bazin wanneer ze het meisje weer ziet. ‘Ik heb nog een verrassing voor je.’
Zodra Jolijn haar hoofd om de hoek van de trimsalon steekt, slaat ze verrast haar hand voor haar open mond. Ze herkent alleen de kop van het dier nog! Het lijf is anderhalf keer zo klein, en ze giechelt als ze naar de poten kijkt. ‘Wat is ze mooi geworden!’ zegt Jolijn trots. Ze legt haar spaargeld op de toonbank en verlaat opgewekt de dierenwinkel. Op de voet gevolgd door Doortje met twintig gelakte nageltjes.

48 gedachten over “Vlooienbunker

    • Ik wou dat mijn dochter eens met zo’n Doortje thuiskwam, haha!
      En dan hoeft de hond niet eens naar wc-reiniger te ruiken en gelakte nageltjes te hebben 😉

  1. Goh dat verhaal doet me denken aan mijn schoonmoeder. Mijn ex en zijn broertje hadden een hondje gekregen van iemand en mee naar huis genomen. Toen ze op school zaten had hun moeder hem naar het asiel gebracht. Nou waren die jongens niet voor een gat te vangen en gingen hem weer ophalen. Toen mocht ie toch blijven. Ja sommige mensen zijn geen hondenliefhebbers.

    • Wat een doorzettingsvermogen van je ex en zijn broertje!
      Ik vind het toch flexibel van je schoonmoeder om het hondje te houden.
      Ze voorzag al stampij natuurlijk…

  2. Ohh wat lief ,ik heb waterlanders .Zeker 2 maanden voor ”mijn” kleine Bobbie gezorgd ,6 weekjes was ze toen mijn vader met haar thuiskwam .Mijn vader had mijn Moeder niet verteld dat hij niet op moest passen op haar maar dat hij eigenlijk het beestje meegenomen had omdat die piepkleine pup weg moest ,alleen ik wist het wel!! Maar ze MOEST weg van moeders!! Gelukkig heeft een heel lieve tante Bobbie in huis genomen en elke keer als ik daar kwam buitelde ze over haar koppie van blijdschap en ik zo blij haar te kunnen zien .Ik zou mijn kind nooit zoveel verdriet hebben kunnen doen !Hoe hard kun je zijn als moeder !!
    Liefs Elisabeth

  3. Ik zie het zo voor me: wat een kneiter van een uitsmijter! Doe je dat met je eten ook altijd: het lekkerste voor het laatst bewaren? Wil je me éven komen uitdeuken?

  4. Even, heel even, heel héél even dacht ik…….ze heeft het tóch gedaan!

    Maar nee…. toch niet….

    Je verhaal is er niet minder prachtig om, as usual…

    -x-♥

  5. Een dot van een hond voor een schat van een kind… kan niet beter hé 🙂 En ook een pluim overigens voor de medewerking van de mevrouw van het trimsalon. Een echt feel-good verhaalt 🙂

  6. een kinderhart dat zo spontaan en gemeend is, dat doet een mens toch smelten, ik zou ook gesmolten zijn…en, wat een mooi verhaal

  7. Wat een lief verhaaltje! ik zie het hondje zo voor me! En het meisje voor de toonbank stond, beetje vertwijfeld, maar toch met een duidelijk doel voor ogen. mooi verteld!
    liefs Mickey

  8. Wat een lief kind en een even lieve bazin 😉 !
    Spijtig van de gelakte teennageltjes, dat lijkt me niet echt honds maar zo een detailtje doet niets af van dat heerlijke verhaal 😀

  9. Ook mijn hart loopt over als ik dit lees.
    Fijn verhaal maar ja ik heb dan ook wat met schooiers en verlatenen op vier poten he.
    Doet me weer denken aan mijn maatje van 14 dagen die ik had op Djerba.
    Hopelijk is het haar ook zo goed vergaan.
    Alle goeds en tot ziens ( dank vr de comments op de foto’s 😉 )

  10. Kijk dat soort kinderen kunnen bij mij ook wel een potje breken. Die krijgen hier ook nog weleens wat extra voor hun huisdier.

    Love as Always
    Di Mario

  11. Wat een vrolijk verhaaltje. Het hondje kon dus duidelijk een trimbeurt gebruiken.
    Laat die twee maar lekker van elkaar genieten en houden.

  12. prachtig verhaal over het thema dieren en mensen. Ik vond het erg ontroerend maar wie is Doortje met twintig gelakte teentjes?

    • Een kleine teleurstelling. Roos wilde graag een negen halen (dat wil ze anders nóóit) want dan zou ze een pen met haar naam erin gegraveerd van haar wiskundedocent krijgen. Maar ze is volgens haar blijven steken bij 8,7. Voor een ordinaire pen, Dideliedero! En Lief en ik maar roepen dat je ze vooral goed haar best moet doen voor haar eigen bestwil. Dat klinkt wel een stuk antieker dan een sjieke pen, aai get hur point 😀

  13. ohhhhhhhhhhhhhhhhhhh kakeltje, als ma nu niet smelt voor dit poepie, … wil ik jolijn én het hondje adopteren:-)

    wat een scheetje, en als zo’n kind dat zo al doet op jonge leeftijd…
    dan heeft het mijn hart al gestolen:-)

    “loflie” maai dier kakel,djust loflie:-)
    xxx

Laat een antwoord achter aan zon-nebloem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *