‘Mijn tas is stuk,’ chagrijnt Roos.
Dat heeft ze me vorige week al geappt, dus daar hoeft ze nu ze de deur uit moet niet mee aan te komen.
‘Ik laat mijn eten wel thuis,’ zegt ze terwijl ze haar lunchpakket uit haar tas klauwt.
Is ze helemaal gek geworden! Ik heb haar broodjes gesmeerd, haar appel gevierendeeld en winterwortel in hapklare repen gesneden. Ik prop het eten weer terug.
Het valt ook niet mee voor Roos. Gisteren zat ze nog met haar vader op een terras in Zuid-Frankrijk. Mijlenver van elk strak format verwijdert en vanochtend loeide de wekker weer. Aan de andere kant: zij heeft zoete herinneringen gemaakt. Ik zat thuis in de regen. Doe ik kortaf? Nou dan.
Ze beent weg naar de keuken en rommelt vruchteloos in een kastje. ‘De kauwgom is op,’ foetert ze.
‘Je kan ook gewoon je tanden poetsen,’ zeg ik. ‘En schiet op, je mist je bus!’ Terwijl ik dat zeg, horen we een optrekkend geluid en voelen we de grond licht trillen. ‘Daar gaat-ie,’ zeg ik.
‘Nee, dat is die van de andere kant,’ zegt Roos. Even kijkt ze tevreden, dan klaagt ze: ‘Ik ben mijn OV kwijt.’
Verbaast me niets. Ze kan haar eigen kont nog niet vinden met een GPS.
‘Hierzo, nou breekt er ook nog een veter,’ jammert ze.
Dit is echt een diep trieste dag. Je zou bijna zeggen: een kutdag.
Ik trek een veter uit mijn schoen en geef ‘m aan Roos. Hé, ik zie een klein blauw pakje op de grond achter de schoenen liggen. ‘Kijk eens,’ zeg ik, ‘je kauwgom,’ en duw het pakje in haar hand.
Roos doet de voordeur open en rilt als een geschoren Chihuahau.
Ik pak haar sjaal en rol ‘m om haar nek.
Ineens komt ze dicht tegen me aan staan. Haar neus tegen mijn schouderblad.
‘Sorry, mam,’ zegt ze.
‘Geeft niets,’zeg ik vergoelijkend, ‘Ik heb jou ook gemist.’
Erg! Dat het zo moeilijk onder woorden te brengen is wat we écht bedoelen.
Tja.
Mopperen op moeders hoort er bij. Wat is het dan fijn als je zomaar een veter krijgt uit moeders schoen terwijl ze ook nog eens je kauwgum vindt.
Heb jij nou de hele dag zonder veter in je schoen gelopen?
Mooi geschreven!
Goh lieve Kakel, hoewel je verhaal ook wel grappig is gaat mijn moederhart er toch een beetje bij smelten… het roept zoveel herinneringen op aan betere tijden, ook al waren die niet altijd even mooi en hadden wij dezelfde problemen met ons kind als jij met het jouwe. Maar die problemen neem je er maar al te graag bij als er zo’n heerlijke, gemeende sorry achter aan komt hé?
ahhhhh gosssjjjeeeeeeeeeeee
-x-♥
oh jeetje ik zie t nu pas…… wow! Goed gedaan wijffie, ben trots op je!!!
Eind goed al goed 🙂
ach…. wat is het toch ;lang geleden dat ik “zoiets” in huis had;-)
lief!
Leuk zijn ze toch….
Hé: ik heb hier thuis ook zo’n exemplaar rondlopen 🙂
Daar ben je gezegend mee dan 😀
Een moederhart
Al zou het wellicht niet gaan zonder stotteren en blozen.
Mocht ik het kunnen, ik gaf alle moeders duizend rozen.
Want zelfs al bezit men het meeste goud op aarde
zonder moederliefde heeft dat allemaal weinig waarde.
Een moeder, bron van het leven
blijft zichzelf helemaal weggeven
aan haar kinderen, als een immer zorgzame bij.
Ja, het prachtigste wezen op aarde, moeder ben jij.
Ooit hoorde ik een aangrijpend moederverhaal.
Ik vertel het hier graag in mijn rijmentaal.
Een slechte zoon had zijn moeder voor geld
haar hart weggesneden met bruut geweld.
Hij wou het voor klinkende munt verkopen
greep het vast en zette het op een lopen.
Daar lag een grote steen
hij struikelde er overheen.
Viel kermend neer op de verharde baan.
Toen vroeg het ‘moederhart’
bekommerd, vol smart.
Jongen, je hebt je toch geen pijn gedaan?
Lenjef 😉
Haha 😀 Ik dacht er komt een romantisch c.q. melancholisch eind aan het verhaal, is het dit eind!
Mijn eerste lach vandaag was toen ik jouw reactie las. Dankjewel, Lenjef!
Je hebt het onnavolgbaar geschreven.
Liefs Kakel
Het lag gewoon aan het weer!!!!
Als het zulk weer is dan zou ik ook het lieftst onder de wollen dekens willen kruipen en wachten tot het over is….. Maar ja, je moet wel eens dingen doen hé!
Ja, een mens moet zijn dieren melken, bijvoorbeeld 😉
Omdat de verplichtingen er zijn. lijkt het fijn heel de dag in je nest te liggen.
Ik denk als je niets om handen hebt het in je nest liggen lang niet zo leuk meer is.
Je zou bijna zeggen een echte maandag, maar dat was het misschien ook wel toen di zich afspeelde.
Een echte moeder dochter relatie ook zo te lezen. 🙂
Prachtig stukkie
als je zelf kinderen hebt is dat heel herkenbaar.
Ze doen wel soms eens vervelend,
maar ze kunnen je niet missen
Ik zal minstens net zo erg geweest zijn…
Fijn weekeind!
ik twijfel er niet aan dat ik thuis de ergste was van 5 kinderen….
Wat een heerlijk stukje. Lief!
Kan echt genieten van je schrijfsels.
Veel liefs, Narda
Moet jij nodig zeggen 🙂
Ik hoop dat je een beetje van je weekend kan genieten.
Liefs Kakel
ja, altijd van de nood een deugd maken.
We staan pas stil bij veters als er wat mee is, en zo werkt dat met veel dingen in het leven. Besef is soms eens goed.
Schitterend verhaal…Echt waar.
Ach … 😉
Ach wat herkenbaar (weer), komt goed met dat Roosje, blijft altijd mama’s meisje.
Waar hebben wij moeders toch dat engelengeduld vandaan? Gelukkig loont het.
ahhh…. Kinderen..geweldig toch.
Love As Always
Di Mario
Ja, jij hebt er twee keer zoveel plezier van 🙂
aaaawww das wel lief. soms is het ook gewoon even kut. Bedankt voor je uitgebreide antwoord op mijn blog.. xo
Graag gedaan!
Je zou inderdaad bijna zeggen: het is een kutdag, maar dat doen we niet. En daarbij, zo’n “dicht tegen mij aanstaan knuffel” maakt weer een hoop goed.
Ik hoop dat de dag niet vervelender is geworden voor haar en jou.
Fijn weekeinde Mirjam!
Liefs,
Welnee, dat zijn we zo weer vergeten <3
Fijn weekend!
ahhhhhhhh, je kan toch ook niet kwaad worden op zo’n lief kind:-)
ze weet je goed aan te pakken kakel:-)
ze heeft je gebruikswaanwijzing:-)
hihi, roosje toch:-)
heb het goed kakeltje,
dikke dank je wel
xxx
Oooohhh….zo lief!
Ze kunnen zo ergerlijk zijn/doen (Roos is niet de enige 😀 ) maar uiteindelijk *zie bovenstaande uitroep*
Soms je ze met alle moederliefde achter je behang plakken. Maar ja, dat staat zo bobbelig 😎
Heeee, zou het aan het weer liggen? En hun hormonen? (Of de onze?!?) Dochter hier was vandaag ook een beetje… tja, dat dus!
Onze dochters zijn complexe individuen, laten we het daar maar op houden.
Het ligt uiteraard niet aan ons ;-))
Awwww dan loopt je moederhart toch weer over hahaha.
Maar goed dat ze wegging, haha 😉